Ὁ φόβος τῆς Ἱερωσύνης καί ἡ ὑπακοή στό θεῖο θέλημα. (Μέρος Α')

Ὁ φόβος τῆς Ἱερωσύνης καί ἡ ὑπακοή στό θεῖο θέλημα

 (Μέρος Α') 
  Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Καί ἄρχισε ὁ Γρηγόριος πρίν ἀπό τό Πάσχα τοῦ 362 νά γράφει τήν ἀπολογία τῆς φυγῆς του. Τήν ἔγραφε ἀκούγοντας φωνές καί διαμαρτυρίες τῶν συμπατριωτῶν του.
Καί τήν ἔγραψε μέ τέτοιο τρόπο καί τόση πληρότητα, ὥστε νά ἔχουμε τό πρῶτο κείμενο τῆς Ἐκκλησίας μέ θαυμάσια θεολογία τῆς Ἱερωσύνης.  Οἱ φωνές τόν κατακλύζουν κι αὐτός ἀπαντᾶ μέ εἰλικρίνεια, χωρίς περιστροφές.
-Μᾶς περιφρονεῖς, Γρηγόριε. Ἐμᾶς καί τό ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης.
-Γιά τό Θεό, ἀδελφοί!  Οὔτε νά τό διανοηθῶ δέν μπορῶ. Ἄλλωστε, τώρα τ’ ὁμολογῶ; Νικήθηκα.
Καί θά ’ρθω κοντά σας. Ἄλλωστε πῶς νὰ περιφορνήσω τήν ἱερωσύνη, πού τήν ἔχει θεσπίσει ὁ Θεός; Ἀφοῦ τήν ἔδωσε γιά νά εἶναι πλῆρες τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία.  Σ’ αὐτήν ἔχει ὁ Θεός τούς ποιμαινόμενους καί τούς ποιμένες·  τούς διδασκόμενους καί τούς δασκάλους.
-Νά ὅμως πού μόλις χειροτονήθηκες μᾶς ἄφησες κι ἔφυγες....
-Ἄν ἔμενα, θά μπορούσατε νά μοῦ πεῖτε ὅτι δέν ἔχω σύνεση, πώς εἶμαι ἄμυαλος.  Νόμιζα ὅτι θά σκεπτότανε κανείς σας ἔτσι; Ὁ Γρηγόριος εἶναι τόσο ὑπερόπτης, πού δέ λογαριάζει τά θεῖα πράγματα. Δέν καταλαβαίνει τί σημαίνει νά πλησιάζεις καί νά συνομιλεῖς μέ τόν ὑπεράγαθο Θεό.
-Τότε πῶς ἀποφάσισες νά γυρίσεις κοντά μας, ἀκούει ἄλλη φωνή.

Ο γέρο Παναής της Λύσης. Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου

 

Ο γέρο Παναής της Λύσης

Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου*

-Πανιερώτατε, προτού χειροτονηθείτε σ’ Επίσκοπο, διαμένατε στη Λάρνακα, κι ως εκ τούτου γνωρίζατε τον παππού Παναή. Θα θέλαμε να μας πείτε πότε και πώς τον γνωρίσατε;

Μετά την αποπεράτωση των σπουδών μου στην Ελλάδα, επέστρεψα στην Κύπρο και συγκεκριμένα στη Λάρνακα στις 16 Ιανουαρίου 1987, με σκοπό να εγκαταβιώσω ως μοναχός στο προσκύνημα του Αγίου Γεωργίου Κοντού. Εκεί, όπου διέμενε και διακονούσε ο πατήρ Συμεών, ο σημερινός ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου.

Νηπτικός Αυξέντιος Γρηγοριάτης. (Μέρος Γ'). Τελευταῖο. Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

   Νηπτικός Αυξέντιος Γρηγοριάτης. (Μέρος Γ'). Τελευταῖο

Είχε μεγάλη αυταπάρνηση. Για να μη βγει στον κόσμο να εγχειρισθεί στα μάτια του έμεινε τυφλός. Δεν έκανε εγχείριση κήλης, παρ' όλο που πονούσε και υπέφερε. Δε θέλησε να βάλει ξένα δόντια. Έμεινε χωρίς ούτε ένα δόντι, και δυσκολευόταν στις σκληρές τροφές.
Δεν ήθελε να του κάνουν ιδιαίτερα φαγητά. Όταν τον ρωτούσαν τι φαγητό θέλει, απαντούσε: "Ό, τι έχει το κοινό".
Πάντα έτρωγε με εγκράτεια και μέτρο. Αν τον πίεζαν να φάει περισσότερο, έλεγε: "Μη με πιέζετε. Το πολύ φαγητό δεν είναι κατά Θεόν". Έδινε και στο διακονητή του κάτι απ' αυτά που του πήγαινε.
   Όταν κοινωνούσε κλεινόταν στο κελί του και προσευχόταν. Δε μιλούσε και δεν απαντούσε σε κανέναν. Κάποτε, μετά τη θεία Κοινωνία τον βρήκαν οι πατέρες μπρούμυτα μέσα στο κελί του να προσεύχεται.

Ο Στυλιανός Κεμεντζετζίδης μιλά για τον παπα-Δημήτρη Γκαγκαστάθη (1902-1975)

 Ο Στυλιανός Κεμεντζετζίδης μιλά για τον παπα-Δημήτρη Γκαγκαστάθη (1902-1975)

Ο Στυλιανός Κεμεντζετζίδης, θεολόγος, συγγραφέας και εκδότης, σε συνέντευξή του στην Πεμπτουσία, μιλά για τον παπα-Δημήτρη Γκαγκαστάθη, ο οποίος επί 42 έτη χρημάτισε ιερέας του χωριού Πλάτανος των Τρικάλων, είχε πολλά χαρίσματα, ιδιαίτερες αγγελοφάνειες και κοιμήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1975



Πηγή αρχείου pemptousia.gr

Ὁ Βίκτωρας

Ὁ Βίκτωρας

    Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Στίς ρουμανικές φυλακές δέν εἶχαν μαζευτεῖ μόνο ἥρωες καί ἅγιοι. Οἱ φυλακές ἦταν ἕνα εἶδος συγκεντρώσεως χιλιάδων ἀνθρώπων, λίαν ἐκλεκτῶν  καί προοδευμένων στήν ζωή τους. Λίγοι, ἐλάχιστοι ἦταν ἐκεῖνοι πού ἄντεξαν ὅλα τά κοσκινίσματα.
Αὐτή ἡ διαδικασία αὐστηρῆς ἐπιλογῆς πρέπει νά κατανοεῖται πολύ καλά, διότι ἀλλιῶς οἱ ἅγιοι καί οἱ ἥρωες δέν εἶναι ἀληθοφανεῖς.
Ὑπῆρχαν πολλές ὀλέθριες μορφές πού συνάντησα στήν φυλακή. Θά ξαναγυρίσω σ΄ αὐτές, ἀλλά ἐδῶ προτιμῶ νά θυμίσω μιά ἀριστοτεχνική, συγκλονιστική περίπτωση ἀπό τήν τελευταία “ἀναμόρφωση”: Τόν Βίκτωρα.

Ὁ Βίκτωρας ἦταν δικηγόρος καί καθηγητής, ἔξυπνος ἄνθρωπος, μέ ἐπιβλητικότητα, ψηλός καί μέ ἀδίστακτη συμπεριφορά. Ὑποδήλωνε πυγμή καί ἀνωτερότητα. Εἶχε ὅλα τά ἰδιώματα νά γίνει γνωστός καί νά ἐπιβάλλεται μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Εἶχε γίνει κιόλας παλαιότερα ὑπουργός. Σέ λίγο ἀκολούθησε ἡ φυλάκιση.

Ὁ Ἅγιος Ὀνούφριος ὁ Μέγας. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ὁ Ἅγιος Ὀνούφριος ὁ Μέγας

  Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἦταν κάποτε ἕνας βασιλεύς τῆς Περσίας, γνωστός στούς ἱστορικούς Ναρσίτας, ὁ ὁποῖος ἔζησε, ὅταν στήν Ρώμη ἐβασίλευε ὁ εἰδωλολάτρης αὐτοκράτορας Διοκλητιανός. Αὐτός ὁ Ναρσίτας ἀπό τά ἔργα του γνωριζόταν ὅτι ἦταν εἴτε ἐξ ὁλοκλήρου χριστιανός, ἤ δέν ἦταν καί πολύ μακριά μέ τά ἔργα του ἀπό τόν Χριστιανισμό, διότι εἶναι γνωστό ἀπό τήν ἱστορία ὅτι μερικοί ἀπό τούς βασιλεῖς τῆς Περσίας ἦταν πλησιέστερα στήν πίστι τοῦ Χριστοῦ μέ τά ἔργα τους.
Ἔτσι αὐτός ὁ βασιλεύς ζώντας πολλά χρόνια μέ τήν βασίλισσά του καί μή ἔχοντας παιδιά ἐξ αἰτίας του, ἐπεθύμησε πάρα πολύ νά προσευχηθῆ ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς του στόν Θεό γιά νά τοῦ χαρίση ἕνα παιδί. Ἔτσι, ἀκούοντας ὁ Θεός τήν προσευχή του, μετά ἀπό πολλά χρόνια ἡ βασίλισσα ἔμεινε ἔγκυος στόν μακάριο Ὀνούφριο, τόν μεγάλο αὐτόν ἀσκητή τῆς ἐρήμου, φίλο καί ἐραστή τοῦ Θεοῦ.
Ἐπειδή ὁ διάβολος μισεῖ τό ἀνθρώπινο γένος, βλέποντας τά καλά τά
ὁποῖα ἐγένοντο καί θέλοντας νά τά ἐμποδίση, παρουσιάσθηκε μέ τήν μορφή ἑνός ξένου στόν βασιλέα καί τοῦ εἶπε:
-Βασιλεῦ, νά γνωρίζης ὅτι τό μωρό πού κυοφορήθηκε στήν κοιλία τῆς βασίλισσας δέν εἶναι ἀπό σένα, ἀλλά ἀπό κάποιον δοῦλον σου.

Ἡ ἐχθρική πολιτική κατά τῶν κοινοτήτων-Ἐνοριῶν. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἐχθρική πολιτική κατά τῶν κοινοτήτων-Ἐνοριῶν

Μέ τήν ἐπέλευση τῆς βαυαροκρατίας καί τήν ἐπέλαση τοῦ δυτικοῦ παπικοῦ-προτεσταντικοῦ πνεύματος, βάλλεται τό κοινοτικό-ἐνοριακό σύστημα. «Οἱ κοινότητες βρέθηκαν ὑπὸ διωγμὸ μετὰ τὴν ἵδρυση τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους καὶ τὴν ἐπιβολὴ προτύπων ξένων πρὸς τὴν ἐπιχώρια Παράδοση. Οἱ κοινότητες διαλύονται τὸ 1833 μὲ νόμο τοῦ κράτους!
Οἱ πολίτες πλέον οὔτε συνέρχονται, οὔτε συνεταιρίζονται, οὔτε συναποφασίζουν. Στὴν θέση τῶν αἱρετῶν ἀρχόντων τους διορίζονται μισθοδοτούμενοι κρατικοὶ ὑπάλληλοι, τοπάρχες νόθων διοικητικῶν περιφερειῶν.

Ἡ νεωτερικὴ φραγκοκρατία, μὲ τὸν μεταπρατικὸ παρασιτισμὸ της, κατέστρεψε τὶς παραγωγικὲς βάσεις τῶν κοινοτήτων, σκορπίζοντας τὸν πληθυσμὸ τους ἀνέστιο στοὺς τέσσερις ἀνέμους»¹²⁸.

Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος σε Ημερίδα της Καθολικής Εκκλησίας

Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος σε Ημερίδα της Καθολικής Εκκλησίας

«Β’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ και ΕΛΠΙΔΑΣ».
Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στο Αμφιθέατρο του Λεοντείου Λυκείου Πατησίων, Νεϊγύ 17, το Σάββατο, 9 Νοεμβρίου 2013, από ώρα 9.00 π.μ. έως 17.00 μ.μ.

Για την απήχηση που είχε στην Ελλάδα η Β’ Σύνοδος του Βατικανού, για τη νέα πνοή στην Καθολική Εκκλησία, για το ρόλο των λαϊκών, ανδρών και γυναικών στους κόλπους της Εκκλησίας και για τον Οικουμενισμό, θα μιλήσουν ο Καρδινάλιος κ. Domenico Calcagno, ο Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Αθηνών κ. Νικόλαος, ο Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, ο π. Μάρκος Φώσκολος, η δρ. Βασιλική Μαυροσκά καθώς  και άλλοι, ιστορικοί, θεολόγοι και λαϊκοί από όλα τα χριστιανικά δόγματα.
Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Καθολικών Αθηνών και η Γραμματεία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων στην Ελλάδα, της οποίας μέλη είναι τα Ελληνογαλλικά Σχολεία της Ελλάδος, στο πλαίσιο του Έτους Πίστεως, συνδιοργανώνουν ημερίδα με θέμα: «Β’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ και ΕΛΠΙΔΑΣ»

Ενημέρωση από agioritikovima.gr

Ἡ βυζαντινὴ μουσική. (Ἐκκλησιαστικὴ καὶ κοσμικὴ μουσικὴ εἶναι δύο πράγματα ὁλότελα ξένα τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο). Φώτης Κόντογλου

 Ἡ βυζαντινὴ μουσική

 Φώτης Κόντογλου

Ἡ ἐπιστολὴ-μελέτη ποὺ ἀκολουθεῖ δημοσιεύθηκε σὲ τέσσερα τμήματα (Α´, Β´, Γ´, Δ´), στὰ φύλλα τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» στὶς 20 Μαρτίου, 30 Ἀπριλίου, 20 Μαΐου καὶ 10 Ἰουνίου 1963. Τὸ ὄνομα προσώπου στὸ ὁποῖο ἀπευθύνεται δὲν ἔχει σημειωθεῖ. Ἦταν ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἱερώνυμος Κοτσώνης, μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν (1967-1973).

Α.

Μετὰ τὴν σύντομη ἐπιστολή, ποὺ σᾶς ἔστειλα πρὸ καιροῦ σχετικὰ μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ μουσική, σᾶς γράφω καὶ τὰ παρακάτω, χωρὶς σειρά, σὰν πρόχειρες σημειώσεις, ποὺ δὲν ἔλαβα τὸν καιρὸ νὰ τὶς συνδέσω. Κατὰ τὴν ὑπόδειξη ποὺ εἶναι στὸ ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου σας «Παραδόσεις Ποιμαντικῆς»¹, τὸ ἄνοιξα στὶς σελίδες 43 καὶ 44. Στὴν πρώτη γράφετε τὰ παρακάτω: «Ἢ ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ πρέπει νὰ εἶναι πάντοτε κατανυκτική. Πρέπει, δηλαδή, ἡ ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ νὰ βοηθᾷ τὸν προσευχόμενο στὸ νὰ αἰσθανθῇ κατάνυξιν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.
Ἐάν, εἴτε δι᾿ ἀτάκτων μονοφώνων ψαλμάτων καὶ τῶν ἄτοπων λαρυγγισμῶν καὶ φωνητικῶν ἐπιδείξεων, εἴτε διὰ τῶν κοσμικὸν χαρακτήρα ἐχουσῶν τετραφώνων ἐκτελέσεων, ὁ πιστὸς ἐμποδίζεται εἰς τὸ νὰ αἰσθανθῇ τὴν κατάνυξιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἀποσκοποῦν τὰ νοήματα τῶν ψαλλομένων, τότε ἡ μουσικὴ αὐτὴ δὲν εἶναι ἐκκλησιαστική, εἶναι κοσμική, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἂν τὸ μουσικὸν κείμενον εἶναι παλαιὸν ἢ εἶναι νεώτερον καὶ ἡ ἐκτέλεσίς της εἶναι μονωδιακὴ ἢ τετράφωνος».

31 Οκτωβρίου Συναξαριστής

Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐκ τῶν 70 : Στάχυ, Ἀπέλλη, Ἀμπλία, Οὐρβανού, Ναρκίσσου καὶ Ἀριστοβούλου, Ἐπιμάχου Αἰγυπτίου, Μνήμη Ἀνώνυμου Ἀπολογητῆ, Ἰακώβου Ἐπισκόπου, τῶν Ἁγίων Στεφάνου, Βαρνάβα, Τροφίμου, Δορυμέδωντος, Κοσμᾶ, Δαμιανοῦ, Σάββα, Βάση καὶ Ἀβραμίου, τοῦ Ἁγίου παιδιοῦ, τῶν Ἁγίων δώδεκα Θυγατέρων, Σελεύκου καὶ Στρατονίκης, Γορδιανού, Ἐπιμάχου Ρωμαίου, τῶν Ἁγίων τριῶν Μαρτύρων ἐν Μελιτινή, Νικολάου Νεομάρτυρα, Ἐγκαίνια τοῦ Πατριάρχου Εὐκτηρίων, Σπυρίδωνος καὶ Νικοδήμου Ὁσίων.



Οἱ Ἅγιοι Στάχυς, Ἀπελλῆς, Ἀμπλίας, Οὐρβανός, καὶ Νάρκισσος οἱ Ἀπόστολοι ἐκ τῶν 70

Καὶ οἱ πέντε ἄνηκαν στοὺς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου. Καὶ ὅλοι τους ὑπῆρξαν «Χριστοῦ εὐωδία τῷ Θεῷ ἐν τοὶς σωζομένοις». Δηλαδὴ εὐωδία Χριστοῦ, εὐχάριστη στὸ Θεό, καὶ εὐωδία μεταξὺ τῶν σῳζόμενων ποὺ ἄκουγαν ἀπ’ αὐτοὺς τὸ σωτήριο μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὁ Στάχυς ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Βυζαντίου, καὶ ἀφοῦ διάνυσε 16 χρόνια στὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα, εἰρηνικὰ ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ.
Ὁ Ἀπελλῆς ἔγινε ἐπίσκοπος Ἡράκλειας καὶ πολλοὺς ἔφερε στὴν χριστιανικὴ πίστη.
Ὁ Ἀμπλίας ἔγινε ἐπίσκοπος Ὀδυσουπόλεως καὶ ὁ Οὐρβανός, ἐπίσκοπος Μακεδονίας. Ἐπειδὴ καὶ οἱ δυὸ γκρέμιζαν τὰ εἴδωλα, θανατώθηκαν μαρτυρικά.
Ὁ Νάρκισσος χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν. Ἡ ἀλήθεια, ὅμως, τοῦ Εὐαγγελίου, τὴν ὁποία δίδασκε μὲ ζῆλο, ἐξήγειρε τοὺς εἰδωλολάτρες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὸν βασανίσουν καὶ νὰ παραδώσει τὴν ψυχή του μαρτυρικά.

Ο Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος, νέος Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού

Την προεδρία του ο Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού αναλαμβάνει σε μια από τις δυσκολότερες συγκυρίες της ιστορίας του, ο Μητροπολίτης Γλυφάδας Ε. Β. Β. και Β. κ. Παύλος.
Σύμφωνα με ανακοίνωση που εκδόθηκε σήμερα το απόγευμα, ο Μητροπολίτης κ. Παύλος, ανέλαβε τα καθήκοντα του ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, ύστερα από την με την υπ’ αρ. 855/21.10.2013 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η νέα διοίκηση υπό τον Μητροπολίτη Γλυφάδας, είναι η οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, με τους εργαζόμενους στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντινάν» να παραμένουν απλήρωτοι επί οκτώ μήνες.
Το νέο Δ.Σ. του Ε.Ε.Σ. αποτελείται ως εξής:

Ομιλία Μητροπολίτου Κονίτσης Ανδρέου στην Λαμία για την Βόρεια Ήπειρο

Κυριακή, 3 Νοέμβριος, 2013 - 17:00

Ἀνακοινοῦται, ὅτι τήν Κυριακή 3 Νοεμβρίου καί ὥρα 5^η ἀπογευματινή εἰς τό Ἀμφιθέατρο τοῦ Πνευματικοῦ Διοικητικοῦ Κέντρου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως (ὁδός Ἀγράφων καί Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὅπου καί ὁ Ἱερός Ναός τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ) θά ὁμιλήσει ὁ Σεβασμιώτατος Μητρο­πολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. Ἀνδρέας, μέ θέμα:

«Ἡ Βόρειος Ἤπειρος στό σταυροδρόμι τῆς Ἱστορίας».

Τόν Σεβασμιώτατο θά συνοδεύουν καί νέοι τῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνα ἐξ Ἀθηνῶν καί Θεσσαλονίκης.

Ὡς γνωστόν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κονίτσης κ.  Ἀν­δρέ­ας ἀπό τήν μικρή καί ἀκριτική Μητρόπολή του συνεχίζει τόν ἀγῶνα, πού ἄρχισε ὁ ἀείμνηστος προκάτοχός του κυρός Σεβαστιανός γιά τήν ἀφύ­πνη­­ση τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἐπάνω εἰς τό φλέγον ἐθνικό ζήτημα τῆς Βορεί­ου Ἠπείρου καί τήν ὑπεράσπιση τῶν δικαιωμάτων τῶν ἐναπο­μει­νά­ντων ἐκεῖ ἀδελφῶν μας, τά ὁποία καταπατοῦνται.

Ἡ παρουσία στήν ἱστορική Λαμία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολί­του Κονίτσης κυρίου Ἀνδρέου, πατριώτου καί ἀγωνιστοῦ Ἱεράρχου, ἔχει ἐνημερωτικό καί ἀφυπνιστικό χαρακτῆρα γιά τήν ὕπαρξη καί τήν συνέχιση τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν αἱματοβαμένη Βόρειο Ἤπειρο καί τήν ἔμπρακτη ἐφαρμογή τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.

Περισσότερες πληροφορίες στὸ  imfth.gr

Όταν ο Μουσολίνι κατασκεύαζε μειονότητες Κωνσταντίνος Χολέβας

Όταν ο Μουσολίνι κατασκεύαζε μειονότητες 

Κωνσταντίνος Χολέβας - Πολιτικός Επιστήμων

Τσάμηδες

Κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου τιμούμε αυτούς που αγωνίσθηκαν κατά των κατακτητών στην περίοδο 1940-1944.  Η πραγματική απόδοση τιμής στους προγόνους μας επιβάλλει να διδασκόμαστε από την Ιστορία για να μην ξαναπέσουμε θύματα παρομοίων καταστάσεων με εκείνες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν αρκεί απλώς να φωνάζουμε κατά του Φασισμού και του Ναζισμού.  Πρέπει η διαμαρτυρία να συνοδεύεται από καταγγελία  ορισμένων μεθόδων του Μουσσολίνι, οι οποίες συνεχίζονται και σήμερα με τρόπο διαφορετικό, αλλά εξίσου επικίνδυνο.

Καταδίκη των εγκλημάτων  του ιδρυτή του ιταλικού Φασισμού σημαίνει να θυμόμαστε, να διδάσκουμε και να καταγγέλλουμε διαρκώς τη δημιουργία μειονοτικών ζητημάτων εις βάρος της εθνολογικής μας υποστάσεως και της εδαφικής μας ακεραιότητος.

Το μίσος. Γιώργου Παπαθανασόπουλου

Το μίσος 

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Το πιο παράλογο, το πιο απάνθρωπο, το πιο επιζήμιο για την ύπαρξη πάθος είναι το μίσος. Προϊόν του εωσφορικού εγωισμού του ο μισών άνθρωπος καθιστά είδωλο τον εαυτό του και κατασκευάζει μέσα του την ψευδαίσθηση ότι είναι θεός και πως μπορεί με τη βία και με κάθε άλλο μέσο να εξοντώσει τον συνάνθρωπο του, για να επιβάλει την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία…Αποτέλεσμα; Να καταστρέφει και να καταστρέφεται. 
Γιατί το μίσος στον άνθρωπο μπορεί να έχει στην αρχή ως στόχο τον συνάνθρωπο και όταν του κάνει το κακό, ως ηδονή, να του προκαλεί στιγμιαία ικανοποίηση, αλλά καταλήγει να είναι απάνθρωπο, τυραννικό και στον ίδιο τον μισούντα. Όσοι μισούν νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι, ότι εφαρμόζουν δικαιοσύνη, ότι εκφράζουν την απεριόριστη ελευθερία τους, αλλά στην ουσία είναι δεσμώτες του εγωισμού  τους και είναι ψυχικά πεθαμένοι, έχουν νεκρώσει τη συνείδησή τους, και κινούν μόνο τη σάρκα και τα πάθη τους.

῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Δ')

 ῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Δ')

Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

31. Πολλές φορές μᾶς ἔλεγε: «'Η 'Εκκλησία εἶναι ἡ μητέρα μας! Μήν ἀφήνετε τήν 'Εκκλησία, διότι ἑνούμεθα δι'Αὐτῆς μέ τόν Χριστό.
'Εδῶ μέσα στήν 'Εκκλησία συναρμονίζονται ἡ Μάρθα καί ἡ Μαρία (δηλ. οἱ πνευματικές καί ὑλικές ἐνασχολήσεις. 'Η Μαρία ἐκπροσωεπῖ την πνευματική μέριμνα, ἐνῶ ἡ Μάρθα τήν ὑλική, κατά τόν περικοπή τοῦ Κυρίου).
Κρατεῖτε τήν τάξι τῶν 'Ακολουθιῶν καί τῆς τραπέζης τοῦ φαγητοῦ, σύμφωνα μέ τό Τυπικό. 'Η 'Εκκλησία μᾶς ἀγκαλιάζει ὅλους».

32. ῎Ελεγε ἀκόμη ὁ μαθητής του: ῞Οσο καιρό ἤμουν μαθητής του, αὐτός συνήθως ἔκανε τόν ἑξῆς πνευματικό του Κανόνα τῆς προσευχῆς: «Τίς πρωϊνές προσευχές, τόν 'Ακάθιστο ῞Υμνο μέ τόν Κανόνα. 'Εάν ἦτο ἡμέρα κάποιου μεγάλου 'Αγίου, ἐδιάβαζε τούς Χαιρετισμούς τοῦ 'Αγίου. Κατόπιν ἐδιάβαζε τό ὀλιγώτερο τρία Καθίσματα ἀπό τό Ψαλτήριο καί μερικούς Κανόνες ἀπό τό Θεοτοκάριο, ἐάν δέν ἐνωχλεῖτο ἀπό τούς Χριστιανούς.
Στίς 3-4 τό ἀπόγευμα ἄρχιζε τόν Κανόνα τῶν βραδυνῶν του προσευχῶν καί συγκεκριμένα: 'Εδιάβαζε δύο-τρεῖς Κανόνες ἀπό τό Θεοτοκάριο, τόν Κανόνα τῆςε μετανοίας, τόν Κανόνα τοῦ Φύλακος 'Αγγέλου, τόν Κανόνα τῶν 'Αγίων Πάντων καί τό ὀλιγώτερο τρία Καθίσματα ἀπό τό Ψαλτήριο.

Νηπτικός Αυξέντιος Γρηγοριάτης. (Μέρος Β'). Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

Νηπτικός Αυξέντιος Γρηγοριάτης. (Μέρος Β')

  Ο ίδιος είχε κάνει πράξη στη ζωή του το "αδιαλείπτως προσεύχεσθε", και μάλιστα έφτασε σε προχωρημένη κατάσταση πνευματική, ώστε να λέγει την ευχή και στον ύπνο του, όπως με απλότητα απεκάλυψε στο γέροντα Παΐσιο.
   Άλλοτε είπε ο ίδιος, όντας τυφλός, ότι, "όταν λέω την ευχή βλέπω στο δεξιό μέρος φως. Αυτό το βλέπω, όταν κάνω τον κανόνα με το κομποσχοίνι. Το βλέπω συχνά. Αυτό φεύγει και ύστερα πάλι ξανάρχεται. Το κυριότερο όμως είναι η αγάπη που έρχεται στην καρδιά για το Χριστό".
   Έβλεπε το άκτιστο φως και κάποια μέρα ανησύχησε γιατί δεν το είδε και ζητούσε να εξομολογηθεί στον Πνευματικό του.
   Κάποτε ο γερω-Αυξέντιος πήγε να κοινωνήσει στο παρεκκλήσι του Οσίου Γρηγορίου, του Κτίτορος, όπου γινόταν θεία Λειτουργία. Ενώ προσήλθε προετοιμασμένος με πολύ πόθο και ευλάβεια, ο λειτουργός ιερέας τυφλώθηκε από ένα φως δυνατό και ιλαρό που έβγαινε από το πρόσωπο του γέροντος Αυξεντίου.

Ὁ μεγάλος πειρασμός. (Μέρος Α'). Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

Ὁ μεγάλος πειρασμό. (Μέρος Α')

 Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Οπως τόν εἶχε προειδοποιήσει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἦρθε κι ἡ ὥρα του μεγάλου πειρασμοῦ....
Κάθε Σάββατο, τή νύχτα, ὁ Νήφων ξαγρυπνοῦσε. Οὔτε κοιμόταν οὔτε καθόταν. Ὥς τό πρωί τῆς Κυριακῆς προσευχόταν κι ἔκανε μετάνοιες ὁ μιμητής τοῦ Δανιήλ, ἤ μᾶλλον τῶν ἀγγέλων, πού ἀνταποκρίνονται στήν προφητική προτροπή: «προσκυνήσατε αὐτῷ πάντες ἄγγελοι αὐτοῦ»16.
Αὐτή τήν τάξη κρατοῦσε ὄχι μόνο τίς Κυριακές, μά καί τίς δεσποτικές ἑορτές, σύμφωνα μέ τήν ἐκκλησιαστική παράδοση.
Ἀνάλογα προσευχόταν κι ὅλες τίς ἄλλες μέρες καί νύχτες.
Τό πρωί μάλιστα ἔλεγε μιά προσευχή, πού τήν ἐπαναλάμβανε καί ἀποβραδίς. Ἀλλά τί προσευχή ἦταν ἐκείνη!  Ξέχειλη ἀπό σοφία καί χάρη καί θεογνωσία. Ἔκλεινε μέσα της ὅλη τήν ἄφατη θεολογία –τή γέννηση τοῦ Υἱοῦ, τή δημιουργία τῶν ἀσωμάτων Δυνάμεων, τά φρικτά καί ἄρρητα μυστήρια, τά θαύματα τῆς θείας οἰκονομίας καί τοῦ φυσικοῦ κόσμου, τά τωρινά καί τά ἔσχατα, τά ἐπίγεια καί τά καταχθόνια... –μά τί νά πρωτογράψω;-... τά ἐγκόσμια καί τά ὑπερκόσμια, τά ὁρατά καί τ’ ἀόρατα, τά καταληπτά καί τ’ ἀκατάληπτα, τά νοητά καί τ’ ἀκατανόητα... Ἴσως παρακάτω νά καταχωρίσουμε, ἄν μπορέσουμε, κάποιο τμῆμα ἀπό τή θεσπέσια προσευχή του.

Ὁ Διαφωτισμός καταστρέφει τήν Ρωμηοσύνη. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ Διαφωτισμός καταστρέφει τήν Ρωμηοσύνη

Ἀπό τόν 18ο αἰῶνα ἕνα νέο πνεῦμα ἔρχεται ἀπό τά «πεφωτισμένα» ἔθνη, ἀντίθετο μέ τό ὀρθόδοξο, τό κοινοτικό, τό ρωμαίικο.

«Ἤδη ἀπό τά τέλη τοῦ 18ου αἰῶνα εἰσβάλλει στήν “καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολήν” ἕνας νέος κόσμος, προϊόν τῶν ἰδεολογικοπολιτικῶν διαδικασιῶν καί ἐξελίξεων τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, πού ἐπιδιώκει, μέσῳ τῶν ἐδῶ φορέων τοῦ ἀλλοτριωμένου πνεύματός του, νά ἀναπροσανατολίσει καί νά ἀναμορφώσει τήν ρωμαίικη-ὀρθόδοξη κοινωνία. Εἶναι ὁ Διαφωτισμός, ἡ νέα καθολική στάση ζωῆς καί ριζοσπαστική ἀνανοηματοδότηση ὅλων τῶν ἐκφάνσεων τοῦ βίου, πού ἐμβολιάζει τήν ὀρθόδοξη συνείδηση μέ στοιχεῖα ἀναιρετικά τῆς ταυτότητάς της (θρησκευτικό ἀδιαφορισμό, ἀθεϊστικές τάσεις, ἐνδοκοσμικό μονισμό)¹²².

Νά μή κρίνουμε ἀπό τὴν ἐξωτερική τους ζωὴ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. (Μέρος Β'). Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Νά μή κρίνουμε ἀπό τὴν ἐξωτερική τους ζωὴ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. (Μέρος Β')

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Κατόπιν ἐκάλεσε ὁ βασιλεύς τούς ἄρχοντές του καί τούς φίλους τους, τούς ὁποίους εἶχε μαλώσει καί ἔβαλε ἐνώπιόν τους αὐτά τά κιβώτια καί τούς εἶπε νά ἐκτιμήσουν πόσα θά πληρώσουν γι᾿ αὐτό, πού ἔχει ἐπικαλυφθῆ μέ φύλλο χρυσοῦ καί πόσο θά πληρώσουν γιά ἐκεῖνο πού ἔχει ἐξωτερικά ἕνα στρῶμα πίσσας.
Αὐτοί ἔδωσαν περισσότερα χρήματα γιά τό κουτί πού ἦταν ἐξωτερικά ἐπενδεδυμένο μέ φύλλα χρυσοῦ, πιστεύοντας ὅτι μέσα ὑπάρχουν θησαυροί καί ἀκριβά πράγματα καί βασιλικά ἐνδύματα, ἐνῶ στό ἄλλο τό ἀλειμμένο ἐξωτερικά μέ πίσσα, δέν τοῦ ἔδωσαν καμμία ἀξία. Τότε ὁ βασιλεύς τούς εἶπε:
-Ἤξερα πολύ καλά ὅτι θά εἰπῆτε ἔτσι, ὅπως εἴπατε! Ἀλλά δέν εἶναι αὐτό σωστό. Δέν πρέπει νά κρίνουμε ἀπό τά ἐξωτερικά γνωρίσματά του ἕνα πρᾶγμα ἤ ἕναν ἄνθρωπο, ἀλλά νά βλέπουμε τί πρᾶγμα εἶναι μέσα, ἐάν δηλαδή αὐτό τό ἐωτερικό εἶναι ἀξιοτίμητο ἤ ἄξιο περιφρονήσεως.

Απαρέγκλητη τήρηση των Ιερών Κανόνων. Από τη Ζωή και τη Διδασκαλία του Πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου

Απαρέγκλητη τήρηση των Ιερών Κανόνων

Επισκέφθηκε κάποτε το Μοναστήρι ένας Κόπτης Θεολόγος. Στη συζήτηση, την οποία είχε με τον Γέροντα, αυτός του ευχήθηκε να τον οδηγήσει σύντομα ο Θεός στην Ορθοδοξία. Επειδή, όμως οι ιεροί Κανόνες απαγορεύουν τη συμπροσευχή με αιρετικούς, ο Γέροντας δεν του επέτρεψε να παρακολουθεί τις Ακολουθίες από το Ναό, αλλά από το Αρχονταρίκι, το οποίο βρίσκεται δίπλα σ’ αυτόν. Θυμάμαι, αναφέρει ο διασώσας το περιστατικό, ότι μεταξύ άλλων είπε:
-Στη ζωή μου δεν έχω να επιδείξω τίποτε καλό, πιστεύω όμως ότι οι ιεροί  Κανόνες θα απολογηθούν υπέρ εμού στον Θεό.
Όταν ο ετερόδοξος επισκέπτης επρόκειτο να αναχωρήσει από το Μοναστήρι, ο Γέροντας τον χαιρέτησε με πολλή ταπείνωση και του έβαλε μετάνοια λέγοντας:
-Παιδί μου, αν σου έδωσα την εντύπωση ότι έχω προσωπικά μαζί σου, συγχώρεσέ με. Η συμπεριφορά μου δεν είχε καμμία αντιπάθεια στο πρόσωπό σου, αλλά έτσι μου επέβαλλαν οι ιεροί Κανόνες.

* * *

Ο Γέροντας ιερουργούσε στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών ύστερα από γραπτή άδεια του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου, την οποία και έφερε πάντοτε μαζί του.

Ἡ τελευταία “ἀναμόρφωση” στό Μποτοσάνι καί στήν Γκέρλα. Ἡ τελευταία “ἀναμόρφωση” στό Αϊούντ

 Ἡ τελευταία “ἀναμόρφωση” στό Μποτοσάνι καί στήν Γκέρλα

   Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Οἱ φυλακές ἦταν ὀργανωμένες σύμφωνα μέ τό πολιτικό χρῶμα.
Στήν πόλι Μποτοσάνι ἦταν τά μέλη τῶν ἱστορικῶν κομμάτων, πού ἀποδείχθηκαν ἀκόμη μιά φορά οἱ πιό πιστοί καί διατεθειμένοι  στούς συμβιβασμούς, παρόλο πού εἶχαν τίς πιό μικρές ποινές.
 Μερικοί πρόκριτοί τους μεταφέρθηκαν στήν Χώρα, γιά νά προβάλλουν τά μεγάλα κατορθώματα τοῦ καθεστῶτος τους. Γιά τόν σκοπό αὐτόν διατέθηκε ὑλικό καί χρῆμα γιά τήν προπαγάνδα καί οἱ ἄνθρωποι ἐνθουσιάστηκαν.
Δέν χρειάστηκαν ἰδιαίτερες προσπάθειες γιά “ἀναμόρφωση”. Ἔγιναν γρήγορα δηλώσεις μή ἀλληλεγγύης μέ τό παρελθόν καί ὑποταγῆς στό παρόν καί ἔτσι ἡ ἀποφυλάκισή τους ἔγινε χωρίς ἀντίδραση ἤ σκάνδαλο.
Στήν Γκέρλα ἦταν μαζεμένοι οἱ χωρίς συγκεκριμένο πολιτικό χρῶμα κρατούμενοι, σάν ἀβέβαια καί ὕποπτα στοιχεῖα γιά τό Κόμμα.
Κι ἐδῶ χρησιμοποιήθηκαν οἱ δημαγωγικοί λόγοι, οἱ βόλτες στήν Χώρα καί μεγάλες ὑποσχέσεις καί σιγά-σιγά ἀποφυλακίσθηκαν.

Ἡ τελευταία “ἀναμόρφωση” στό Αϊούντ

Πῶς ἐπιτελεῖται ἡ ἀναίμακτος θυσία; Διατί τιμοῦμε τόν Τίμο Σταυρό; Ἐπισκόπου Ἀνδρέου Ἀράντ καί Χουνεντοάρας

Πῶς ἐπιτελεῖται ἡ ἀναίμακτος θυσία;

 Ἐπισκόπου Ἀνδρέου Ἀράντ καί Χουνεντοάρας

῾Η ἀναίμακτος θυσία ἐπιτελεῖται στήν Θεία Λειτουργία. Γι' αὐτό καί ἡ Θεία Λειτουργία ὀνομάζεται καί «διακονία καταλλαγῆς»Β. Κορ. 5,18).

Διατί τιμοῦμε τόν Τίμο Σταυρό; 

Τιμοῦμε τόν Τίμιο Σταυρό διότι, ἐπάνω σ' αὐτόν ἐσταυρώθη ὁ Κύριός μας 'Ιησοῦς Χριστός, καί τόν ἁγίασε μέ τό πολύτιμο καί ἅγιο Αἷμα Του. ῾Ο 'Απόστολος Παῦλος γραφεί:«ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δέ σωζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστί» (Α. Κορ. 1,18). Γι' αὐτούς πού δέν πιστεύουν στόν Τίμιο Σταυρό τά ἴδια λέγει ὅτι τό τέλος τους εἶναι ἡ ἀπώλεια (Φιλ. 3,18-19).
 Στήν Καινή Διαθήκη (Μαρκ. 10,16, Λουκ. 24,50, Πράξ. 6,6 καί 14,23, Α. Τιμ. 2,8 καί 4,14), καθώς καί στήν παλαιά Διαθήκη ἡ εὐλογία, ὁ ἁγιασμός, ἡ συγχώρησις καί ἡ ἀπαλλαγή, γίνεται μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ.
῾Ο Πατριάρχης 'Ιακώβ εὐλόγησε τόν υἱόν του 'Ιωσήφ βάζοντας ἐπάνω του τά χέρια του μέ τήν μορφή τοῦ Σταυροῦ. (Γεν. 48,13-14). ῾Ο Προφήτης Μωϋσῆς μέ τά χέρια του τεντωμένα στήν μορφή τοῦ Σταυροῦ ἐνίκησε τούς ἐχθρούς του (῎Εξοδ. 17,11-12).

30 Οκτωβρίου Συναξαριστής

Ζηνοβίου καὶ Ζηνοβίας, Μαρκιανοῦ Ἱερομάρτυρα, τῶν Ἁγίων Κοϊντᾶ, Μήτρα, Νεμεσίωνος, Πτολεμαίου, Θεοφίλου, Ἰγένη, Ἰσιδώρου, Κλαυδίου, Ἐπιμάχου, Εὐτροπίου, Ζήνωνος, Ἤρωνος, Ἄμμωνος, Ἀτήρ, Βήσα, Διόσκουρου, Ἀλεξάνδρου, Κρονίωνος, Ἰουλιανοῦ, Μακαρίου καὶ ἄλλων 13 Μαρτύρων, Εὐτροπίας, Κλεόπα καὶ Ἰωσήφ, Ἀπολλωνίας Παρθένου, τῶν Ὁσίων Στεφάνου, Θεοκτίστου καὶ Ἑλένης, τῶν Ἁγίων Ἀστερίου, Κλαυδίου, Νέωνος καὶ Νεονίλλης, τῶν Ἁγίων Τερτίου, Μάρκου, Ἰούστου καὶ Ἀρτεμά, τῶν Ἁγίων ἐννέα Μαρτύρων, Μανουήλ, Δομετίου, Δημίου.



Ὁ Ἅγιος Κλεόπας ὁ Ἀπόστολος ἐκ τῶν 70

Ὁ Κλεόπας ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς 70 μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτὸν διαβάζουμε στὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον κδ’ 18 – 27:
18 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εἷς, ᾧ ὄνομα Κλεόπας, εἶπε πρὸς αὐτόν· σὺ μόνος παροικεῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ οὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις;
19 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ποῖα; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· τὰ περὶ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὃς ἐγένετο ἀνὴρ προφήτης δυνατὸς ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ,
20 ὅπως τε παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἰς κρῖμα θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν.
21 Ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραήλ· ἀλλά γε σὺν πᾶσι τούτοις τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει σήμερον ἀφ᾿ οὗ ταῦτα ἐγένετο.
22 Ἀλλὰ καὶ γυναῖκές τινες ἐξ ἡμῶν ἐξέστησαν ἡμᾶς γενόμεναι ὄρθριαι ἐπὶ τὸ μνημεῖον,
23 καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸ σῶμα αὐτοῦ ἦλθον λέγουσαι καὶ ὀπτασίαν ἀγγέλων ἑωρακέναι, οἳ λέγουσιν αὐτὸν ζῆν.
24 Καὶ ἀπῆλθόν τινες τῶν σὺν ἡμῖν ἐπὶ τὸ μνημεῖον, καὶ εὗρον οὕτω καθὼς καὶ αἱ γυναῖκες εἶπον, αὐτὸν δὲ οὐκ εἶδον.

῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Γ')

 ῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος Γ')

Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

 21. ῎Ελεγε συχνά κι αὐτά τά λόγια στούς Χριστιανούς: «῞Οταν βλέπετε ὅτι κάποιος ἀπό τούς οἰκείους σας ἀσθενεῖ, εἴτε ὁ πατέρας, εἴτε ἡ μητέρα εἴτε τό ἀγόρι, τό κορίτσι ἤ καί ὁποιοσδήποτε εἶναι, μή καλῆτε ἀμέσως τόν γιατρό, ἀλλά τόν ἱερέα γιά νά τόν ἐξομολογήση. Διότι, Θεός φυλάξοι, ἐάν τόν ἁρπάξη ὁ θάνατος ἀνεξομολόγητον καί μέ βαρειές ἁμαρτίες, δέν τόν συγχωροῦν ὅλες οἱ ἄλλες 'Ακολουθίες, οὔτε τόν ὠφελοῦν σέ κάτι, ἐφ'ὅσον δέν ὡμολόγησε μέ εἰλικρίνεια τίς ἁμαρτίες του στόν Πνευματικό». 

22. ῞Οταν κάποιος ἠσχολεῖτο μέ τούς καιρούς αὐτῆς τῆς ζωῆς καί τόν ἐρωτοῦσε: «Τί θά γίνη, πάτερ;. . . . 'Η Πανοσιότης του ἀπαντοῦσε ὡς ἑξῆς:«Τά χρόνια καί τούς καιρούς τά ἔθεσε ὁ Πατήρ ὑπό τήν ἐξουσία Του. ῞Οπως θέλει ὁ Πατήρ ἔτσι καί θά γίνουν!» 'Ενῶ, ἐάν κάποιος τοῦ ἔλεγε: «῎Εξω ἡ κατάστασις στόν κόσμο εἶναι ἄσχημη», ὁ Πατήρ ἀπαντοῦσε:«Κάθε τί πού δίνει ὁ Κύριος εἶναι καλό».

23. Στούς Μοναχούς καί Δοκίμους πού ἤθελαν νά ἀναχωρήσουν γιά τήν ἔρημο, τούς ἔλεγε: «῎Εχεις στό Μοναστήρι 20 χρόνια καί στήν ὑπακοή καί νοιώθης ὅτι εἶσαι χειρότερος ἀπό ὅλους; Μόνο τότε ἠμπορεῖς νά ὑπάγης στήν ἡσυχία! ῞Οποιος θέλει νά ὑπάγη στήν ἔρημο, λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, νά πάρη ἕνα ἤ δύο ἀδελφούς μαζί του, ἀφοῦ ἤδη ἔχει τήν ἐμπειρία τῆς ὑπακοῆς καί τῆς ἐκκοπῆς τοῦ ἰδίου θελήματος στό Μοναστήρι».

«Ἀπειλὲς τῆ «Νέας Ἐποχῆς» στὴν εὐαίσθητη ψυχὴ τῶν παιδιῶν μας». Ἰωάννης Μηλιώνης

 «Ἀπειλὲς τῆ  «Νέας Ἐποχῆς» στὴν εὐαίσθητη ψυχὴ τῶν παιδιῶν μας»*

 Ἰωάννης  Μηλιώνης

 (1ον) Το παιχνίδι ἦταν πάντα ἀναπόσπαστα συνδεδεμένο μέ τό παιδί· συχνά καί μέ τούς ἐνήλικες. Δέ νοεῖται ἀνθρώπινη δραστηριότητα πού νά μή ἔχει ἀνάγκη τῆς ψυχαγωγίας· προσοχή ὅμως, ὄχι τῆς διασκέδασης, ἀλλά τῆς ψυχαγωγίας, τῆς ἀγωγῆς τῆς ψυχῆς.
Διασκέδαση εἶναι ἡ δραστηριότητα[1], πού δίνει τόν μηχανισμό στούς ἀνθρώπους νά ἁπαλύνονται ἀπό τίς στρεσογόνες καταστάσεις τῆς καθημερινότητας καί νά χαλαρώνουν. Εἶναι, ὅπως λέγεται, πολύ σημαντική διαδικασία στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, πού τόν βοηθᾶ νά ἐκτονώνεται, νά δραπετεύει ἀπό τήν ρουτίνα τῆς καθημερινότητας καί ἔτσι ἔχει, δῆθεν, εὐεργετική ἐπίδραση, καθώς ἡ πραγματικότητα τῆς ζωῆς κουράζει σωματικά καί ψυχικά τόν ἄνθρωπο, πού ἀνταποκρίνεται στίς εὐθύνες της.
Διαφέρει σημαντικά ἀπό τήν ψυχαγωγία καθώς ἐκδηλώνεται ὄχι μέ τόν στοχασμό καί τήν σκέψη, πού ἀπαντᾶται κατά τήν παρακολούθηση π.χ. μιᾶς θεατρικῆς παράστασης, ἀλλά μέ θορυβώδη γέλια, χαμόγελα καί ἐμφανῆ συμμετοχή τοῦ σώματος κατά τή διαδικασία αὐτή.

Νηπτικός Αυξέντιος Γρηγοριάτης. (Μέρος Α'). Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

Νηπτικός Αυξέντιος Γρηγοριάτης. (Μέρος Α')

Γεννήθηκε το έτος 1893 στην Μάνδρα (Κούντουρα) Ελευσίνος από τον Κωνσταντίνο Κωσταντώνη και την Ευαγγελία. Ήταν Αρβανίτης. Η μακρινή καταγωγή των προγόνων του ήταν από τη μαρτυρική Βόρειο Ήπειρο. Στη βάπτιση τον ονόμασαν Αθανάσιο.
Ήταν πρωτότοκος από άλλα δύο αδέλφια και δύο αδελφές, εκ των οποίων η Αντιγόνη έγινε και αυτή μοναχή με το όνομα Ανυσία. Όταν ο Αθανάσιος ήταν βρέφος, δε θήλαζε τις Τετάρτες και τις Παρασκευές, σαν τον άγιο Νικόλαο, προοιμιάζοντας την μετέπειτα ισόβια εγκράτειά του.
   Αγαπούσε την Εκκλησία και την προσευχή. Τα μικρότερα παιδιά τον θαύμαζαν για την καλοσύνη του. Μεγαλώνοντας βοηθούσε τον πατέρα του στις αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Εκεί κοντά στο χωριό τους υπήρχε μια σπηλιά που τη νύχτα φαινόταν φως, γι' αυτό ολόκληρη την περιοχή ονόμαζαν "Καντήλι". Ήταν σε απόκρημνα βράχια, πολύ ψηλά και κανείς δεν κατάφερε ν' ανεβεί.

«Κύριος ταπεινοῖς δίδωσι χάριν». Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

«Κύριος ταπεινοῖς δίδωσι χάριν» 

 Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Καί νά! Ξάφνου τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἄστραψε μπροστά του, πλημμυρίζοντας τήν καρδιά του μ’ εὐφροσύνη καί χαρά μεγάλη.
-Νήφων, Νήφων, τοῦ λέει. Ἐγώ θά σοῦ δώσω δύναμη κι ἐξουσία κατά τῶν ἀκαθάρτων δαιμόνων.  Πρόσεξε μόνο, νά μείνες πάντα ταπεινός.  Γιατί ὅσο ἀγαπῶ τούς ταπεινούς, τόσο ἀποστρέφομαι τούς ὑπερήφανους.
 Ἄν θές λοιπόν νά σ’ ἀγαπῶ, νά ’χεις πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα ταπείνωση. Μά νά θυμᾶσαι καί τοῦτα: Ποτέ μήν ὁρκιστεῖς.  Κανένα μήν περιγελάσεις.  Ψέμα μήν ξεστομίσεις.  Ποτέ μήν ὀργιστεῖς μήτε νά κατακρίνεις ἄνθρωπο, κι ἄν ἁμαρτήσει ἀκόμα.
Πρόσεξε, γιατί θά ’ναι βαρειά ἡ τιμωρία γιά ὅλ’ αὐτά. Ἐσύ λοιπόν νά μήν μοιάσεις στούς ἁμαρτωλούς.  Βαδίζεις, βέβαια μέσα στίς παγίδες τοῦ διαβόλου. 
Μά νά ’χεις τό νοῦ σου, γιά νά μην πιαστεῖς σέ καμιά... Κουράγιο!  Ἐγώ εἶμαι μαζί σου!
Μόλις εἶπε τά λόγια αὐτά τό Πνεῦμα του Θεοῦ, ἔφερε τόν ὅσιο σέ ἔκσταση.  Βλέπει τότε ἐκεῖνος ἕνα μακρύ δρόμο, πού ὁδηγοῦσε πρός τήν ἀνατολή.
Τόν φύλαγαν κάποιοι ἄνδρες, θεόρατοι καί μαῦροι σάν αἰθίοπες, μ’ ἀρματωσιά βαρειά καί δόρατα στά χέρια.  Στήν ἀρχή τοῦ δρόμου στριμώχνουν πλῆθος ἀνθρώπων, πού ἤθελαν νά προχωρήσουν. 
Φοβόντουσαν ὅμως τούς φοβερούς φύλακες.

Ποιό εἶναι τό τέταρτο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως καί τί μᾶς διδάσκει; Γιατί σταυρώθηκε ὁ Σωτῆρας μας Χριστός, καί τί πρέπει νά πιστεύωμε γιά τά πάθη Του; Πῶς ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί συμμετέχουμε στήν σωτηριώδη θυσία τοῦ Γολγοθᾶ;

 ῾Η Σταύρωσις τοῦ Κυρίου μας

Ποιό εἶναι τό τέταρτο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως καί τί μᾶς διδάσκει;

Ἐπισκόπου Ἀνδρέου Ἀράντ καί Χουνεντοάρας

Τό τέταρτο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεώς μας εἶναι: «Σταυρωθέντα τε (τόν 'Ιησοῦν Χριστόν) ὑπέρ ἡμῶν ἐπί Ποντίου Πιλάτου, καί παθόντα καί ταφέντα».
Σ' αὐτό τό ἄρθρο περιέχεται ἡ διδασκαλία γιά τά πάθη τοῦ Χριστοῦ.

Γιατί σταυρώθηκε ὁ Σωτῆρας μας Χριστός, καί τί πρέπει νά πιστεύωμε γιά τά πάθη Του;

῾Ο Κύριός μας 'Ιησοῦς Χριστός, σταυρώθηκε διά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῆς ἁμαρτίας. ῾Ο Προφήτης ῾Ησαῒας μᾶς λέγει ὅτι: «Οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καί περί ἡμῶν ὀδυνᾶται ὅ αὐτός δέ ἐτραυματίσθη διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν καί μεμαλάκισται (ἔπαθε) διά τάς ἀνομίας ἡμῶν, παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ' αὐτόν, τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν» (῾Ησ.53,4-5).
῾Ο ῞Αγιος 'Ιωάννης ὁ Πρόδρομος λέγει διά τόν Κύριό μας ὅτι εἶναι «ὁ 'Αμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» ('Ιωάν. 1,29), ἐνῶ ὁ 'Απόστολος Πέτρος γράφει ὅτι, «καί γάρ τό Πάσχα ἡμῶν ὑπέρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός» (Α. Κορ.5,7). Αὐτός ἔγινε γιά ἐμᾶς «σοφία ἀπό Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καί ἁγιασμός καί ἀπολύτρωσις» (Α. Κορ. 1,30).
῾Ο 'Ιησοῦς Χριστός μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν Θεό Πατέρα Του διά τοῦ ἐκχυθέντος αἵματός Του ἐπί τοῦ Σταυροῦ. (Κολ.1,20). Τό αἷμα Του μᾶς καθαρίζει ἀπό κάθε ἁμαρτία, ('Ιωάν. Α. 'Επιστ. 1,7).

Νά μή κρίνουμε ἀπό τὴν ἐξωτερική τους ζωὴ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. (Μέρος Α'). Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Νά μή κρίνουμε ἀπό τὴν ἐξωτερική τους ζωὴ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. (Μέρος Α')

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Τήν ἡμέρα ἐκείνη, κατά τήν ὁποίαν θά κρίνη ὁ Θεός τούς ἀνθρώπους δέν θά ἀναζητήση οὔτε βασιλικά στέμματα, οὔτε ὑψηλά ἀξιώματα. Θά ζητήση τίς καρδιές μας. Ὁ πιό ταπεινός χωριάτης, ὁ πιό «καραβοτσακισμένος» ἀπό τά βάσανα τῆς ζωῆς ἄνθρωπος, αὐτός πού φυλάγει κάποια στάνη μέ πρόβατα καί προσεύχεται μέ δάκρυα στόν Θεό ἤ εἶναι φυλακισμένος καί προσεύχεται ἤ εἶναι κάπου ξενητεμένος, ἤ ἀσθενής στό κρεββάτι, ἤ εἶναι μία δυστυχισμένη χήρα, στήν ὁποία δέν ἀνοίγει κανείς τήν πόρτα καί κάθεται μέ τά παιδιά της μέσα στήν δυστυχία καί τήν πτώχεια της, ἀλλά προσεύχεται στόν Θεό, ὅλοι αὐτοί τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως θά εἶναι μεγαλύτεροι ἀπό τούς βασιλεῖς τοῦ κόσμου, τούς σημερινούς καί τούς αὐριανούς.

Στή Ναζιανζό. Ἀντιπαράθεση στόν Ἰουλιανό. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

 Στή Ναζιανζό. Ἀντιπαράθεση στόν Ἰουλιανό 
  Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Τό ταξίδι ἀποδείχτηκε εὐεργετικό. Ὁ Γρηγόριος κάλμαρε.  Μέ τό δικό του μουλάρι ἀκολούθησε τό καραβάνι.  Εἶχε ὅλο τό χρόνο νά ἠρεμήσει.  Τό καραβάνι βάδιζε πρός τή Σεβάστεια (τουρκική Sivas).
Πέρασε τή μεγάλη γέφυρα στόν Ἅλη ποταμό κι ἔπειτα μπῆκε στό δρόμο γιά τήν Καισάρεια.  Τά βουνά εἶχαν ἀκόμη χιόνια, πού ἔλιωναν ὅπως ἡ ἀγωνία του καί οἱ δισταγμοί του. Ἀπό κεῖ γιά τή Ναζιανζό μέ λιγόωρους σταθμούς.
Ὁ Γρηγόριος, λοιπόν, στή Ναζιανζό. Λειτούργησε τό Πάσχα καί ἐκφώνησε τόν πρῶτο Λόγο του ἀπό τόν ἄμβωνα τῆς Ἐκκλησίας.  Πλημμύρισε τό ἐκκλησίασμα μέ τή χαρά τῆς ἀνάστασης.  Τούς μίλησε  γιά τήν ἀγάπη του.
Τόνισε τήν ἀνάγκη γιά τήν ὀρθή πίστη.  Καί προπαντός ἡ ἀτμόσφαιρα γέμισε ἀπό ποίηση.
 Ὁ Γρηγόριος ἄφησε τό ταλέντο του, τήν ποιητικότητά του ἐλεύθερη.  Κανείς δέν περίμενε κάτι τέτοιο καί ὅλοι ἐκπλαγήκανε.  Τούς ἐμφανίστηκε μεγάλος ποιητής. Ἀπό δῶ καί πέρα θά ξέρουν οἱ ἀκροατές καί οἱ ἀναγνῶστες του ὅτι θά ἔχουν νά κάνουν μ’ ἕνα γεννημένο ποιητή πού ἔγινε σπουδαῖος θεολόγος.

Ἡ τελευταία “ἀναμόρφωση”. Γένοιτο!

 Ἡ τελευταία “ἀναμόρφωση”. Γένοιτο!

 Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Τό ἔτος 1964 οἱ φυλακές ἦταν ὑπερφορτωμένες μέ ἀνθρώπους καταβεβλημένους, ἀρρώστους, ἀπελπισμένους. Μερικοί εἶχαν κάνει μόνο 5 χρόνια φυλακῆς, ἄλλοι ὅμως εἶχαν φτάσει 24-25 χρόνια.
Μιά ὁλόκληρη ζωή!… Μιά γενεά! Ἕνας χαμένος αἰῶνας γιά ἕνα ἔθνος εἶναι πολύ!
Ἡ κομμουνιστική ἐξουσία ἦταν τώρα παντοκρατορική, ἀρχοντική καί χωρίς ἀνταγωνιστές. Οἱ δεδομένες θυσίες φαίνονταν ἄσκοπες.
Ὁ κομμουνισμός εἶχε ἐγκαθιδρυθεῖ γιά ἕνα ἀπρόβλεπτα αἰωνόβιο διάστημα.
Οἱ ἄνθρωποι λυπόνταν διότι δέν ἤξεραν ἀπό πρίν τήν ἀληθινή πολιτική διεθνῆ πραγματικότητα. Ὑπῆρξαν πολλές τυραννικές ξενοκρατίες στήν Χώρα μας, ἀλλά  καμμιά δέν ἔφτασε τήν ἔκταση, τό βάθος καί τήν διάρκεια τοῦ μαρξιστικοῦ-λενινιστικοῦ ἀθεϊσμοῦ.

29 Οκτωβρίου Συναξαριστής

Ἀναστασίας Ρωμαίας, Ἀβραμίου καὶ Μαρίας, Κυρίλλου Μίνη καὶ Μηναίου, Σάββα Στρατηλάτη, Ἄννας Ὁσίας, Μελιτίνης, Βάσσας, Διομήδους, Ἀθανασίου Ἱερομάρτυρα, Τιμοθέου Ἐσφιγμενίτη, Ἀβραμίου Ἀρχιμανδρίτη.



Ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία, ἡ Ὁσιομάρτυς

Ἡ Ὅσια Ἀναστασία ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη. Ὅταν πέθαναν οἱ πλούσιοι γονεῖς της, διαμοίρασε τὴν περιουσία ποὺ κληρονόμησε στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀποσύρθηκε σὲ μοναστήρι.
Ὅταν τὴν συνέλαβε ὁ ἡγεμόνας Πρόβος, ὑπενθύμισε στὴν Ἀναστασία τὴν ἀνθηρὴ νεότητά της, γιὰ τὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Τότε, δυναμικὴ ὑπῆρξε ἡ ἀπάντηση τῆς Ἀναστασίας: «Ἐγώ, εἶπε, μία ὡραιότητα καὶ νεότητα γνωρίζω, ἐκείνη ποὺ δίνει ὁ Χριστὸς στὶς πιστὲς καὶ γενναῖες ψυχές, ποὺ προτιμοῦν γι’ Αὐτὸν τὸν θάνατο ἀντὶ ἄλλων ἐγκόσμιων ἀγαθῶν, ὅταν αὐτὰ προτείνονται γιὰ τὴν προδοσία τοῦ Θεοῦ τους.
Πλούτη εἶχα ἄφθονα. Δὲν τὰ θέλησα. Ἀλλὰ τὸν Χριστό μου τὸν θέλω καὶ ἀπ’ Αὐτὸν καμία δύναμη δὲν θὰ μπορέσει νὰ μὲ χωρίσει. Ἂν ἀμφιβάλλεις, δοκίμασε».
Ἐξαγριωμένος ἀπὸ τὴν ἀπάντηση ὁ Πρόβος, τὴν μαστίγωσε στὸ πρόσωπο καὶ τὴν ἅπλωσε σὲ ἀναμμένα κάρβουνα. Ἔπειτα, τὴν κρέμασε καὶ τῆς ἔσκισε τὸ σῶμα. Μετὰ ἔκοψε τοὺς μαστούς της, ξερίζωσε τὰ νύχια της καὶ τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισε.
Ἔτσι, ἡ Ἀναστασία πῆρε τὸν ἁμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Ἡ ἀπληστία καὶ ἡ θεοεγκατάλειψη. Γέροντας Πορφύριος

Ἡ ἀπληστία καὶ ἡ θεο-εγκατάλειψη

Γύρω στὸ 1979, πέρασα μιὰ ἀπὸ τὶς δυσκολότερες περιόδους τῆς ζωῆς μου, μὲ ἀλλεπάλληλα χτύπηματα. Αὐτὸ κράτησε γιὰ ἕνα χρόνο περίπου καί, ὅπως καταλαβαίνω τώρα, ὅλα ἔγιναν γιὰ νὰ συνετιστῶ, διότι εἶχα ἀρχίσει πλέον νὰ σκέπτομαι ὑπεροπτικά. Εἶχα ἀρχίσει νὰ μπαίνω σ’ ἕναν ἄλλο τρόπο σκέψης, πιστεύοντας πὼς ὅποιος εἶναι ἐξυπνότερος μπορεῖ νὰ κοροϊδεύει καὶ τοὺς ἄλλους.

Εἴχαμε μία ἑταιρεία εἰσαγωγῆς ὑφασμάτων μαζὶ μὲ κάποιον ἄλλο καὶ κερδίζαμε πολλὰ χρήματα. Μὲ κάθε εἰσαγωγὴ κερδίζαμε πέντε μὲ δέκα χιλιάδες λίρες. Τεράστια ποσά! Κι ἔκανα μεγάλη ζωὴ τότε.

Η συμβολή της Ελληνίδας στον πόλεμο του 1940

Η συμβολή της Ελληνίδας στον πόλεμο του 1940

Είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος που ανταποκρίθηκαν οι γυναίκες εκείνης της εποχής στο κάλεσμα της πατρίδας . Οι γυναίκες αυτά τα τρυφερά αδύναμα πλάσματα, εκτός από μανάδες, σύζυγοι και νοικοκυρές ήταν οι αφανείς ηρωϊδες του έπους του ’40.
Στα μετόπισθεν οι γυναίκες αντικαθιστούν τους άντρες που έχουν επιστρατευθεί και πλέκουν μέρα νύχτα χωρίς σταματημό μάλλινα για τους στρατιώτες. Πολλά νεαρά κορίτσια γράφονται εθελόντριες στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και γίνονται νοσοκόμες.

28η Οκτωβρίου 1940 – 28η Οκτωβρίου 2013. Γεώργιος Νικολάου

 28η Οκτωβρίου 1940 – 28η Οκτωβρίου 2013

Γεώργιος Νικολάου

Στήν επέτειο τής εποποιΐας τού 1940 η χώρα μας δέν εορτάζει αλλά θρηνεί. Θρηνεί γιά τήν καταστροφή στήν οποία τήν οδήγησαν άφρονες πολιτικοί, ανήθικοι, μισαλλόδοξοι, προδότες, κλέφτες. Μετά από 73 χρόνια η χώρα μας καί ό λαός ευρίσκονται σέ μία χαοτική, φτωχοποιημένη καί ανασφαλή κατάσταση.

Η σχέση κράτους-πολίτη έχει διαρραγεί πλήρως μέ τό κράτος νά καταδυναστεύει τον πολίτη σε σημείο νά δολοφονεί, νά λεηλατεί, νά ποδοπατεί κάθε έννοια ηθικής και δικαίου. Περίπου 5.000 Έλληνες δολοφονήθηκαν καί περίπου 3.000.000 πολίτες οδηγήθηκαν στήν φτωχοποίηση καί τήν ένδοια.

Μήνυμα Μητροπολίτου Μεσογαίας Νικολάου για την 28 Ὀκτωβρίου 2013

Δήλωση Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικολάου.
 28 Ὀκτωβρίου 2013

Σήμερα γιορτάζουμε μιὰ μέρα δόξας τῆς ἱστορίας μας, μιὰ μέρα πανηγυρικῆς ἀπόδειξης τῆς ἡρωικῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς μας. Ὅλοι οἱ τότε ἰσχυροί, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοί, ἐναντίον μας. Οἱ γονεῖς μας φτωχοί, μικροί, ἀδύνατοι. Δυνατοὶ ὅμως στὴν ψυχή, μεγάλοι στὰ ὁράματα, πλούσιοι σὲ ἰδανικά.
Μὲ κυβερνῆτες ποὺ ἄκουγαν τὸν ἀναστεναγμὸ τῆς ἱστορίας καὶ ἤξεραν νὰ ἐκφράζουν τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ στὶς ἀπειλὲς τῶν ξένων καὶ ὄχι τὴ λαίμαργη βούληση τῶν ἀδίστακτων δυνάμεων στὸν γονατισμένο καὶ τότε λαό. Τὸ ΟΧΙ δὲν τὸ εἶπε ἕνας• τὸ εἶπε ὁλόκληρος ὁ λαός. Ἁπλά, βρέθηκε αὐτὸς ποὺ συνδύασε τὴν ἁρμοδιότητα τῆς ἐξουσίας του μὲ τὸν παλμὸ τοῦ λαοῦ.

Καὶ σήμερα ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σὲ ἰδιότυπη ἐμπόλεμη κατάσταση καὶ ζεῖ σὲ κατοχή. Καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ δυστυχῶς Γερμανική. Καὶ ὄχι μόνον. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, θύματα καὶ τῆς δικῆς μας ἀπερισκεψίας καὶ μικρόνοιας, ξεγελαστήκαμε καὶ παρασυρθήκαμε σὲ ἀνόητη ζωή. Χαλάσαμε ὡς λαός. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες φροντίσαμε νὰ καταστρέψουμε ἕνα-ἕνα τὰ θεμέλιά μας, τοὺς βωμοὺς καὶ τὰ ἱερά μας, πίστη, παιδεία, παράδοση, ἱστορία, γλῶσσα, θεσμούς, ἀξίες.

Οι πρώτες μέρες του πολέμου (1940)

Οι πρώτες μέρες του πολέμου (1940)

Από έκδοση του Πολεμικού Μουσείου Καλπακίου Ιωαννίνων.
Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την Πατρίδα.
Αφήγηση: Γιάννης Κόκκινος



Christos Alexopoulos

H 28η Οκτωβρίου 1940 αφετηρία της ήττας του Χίτλερ. Νικόλαος Μάρτης

H 28η Οκτωβρίου 1940 αφετηρία της ήττας του Χίτλερ

Νικόλαος Μάρτης*

Η 28η Οκτωβρίου 1940, όταν σχεδόν ολόκληρη η Ευρώπη είχε υποταγεί στον Χίτλερ και η Σοβιετική Ένωση ήταν σύμμαχος της Γερμανίας, η Ελλάδα μόνη στην Ευρώπη, δέχθηκε επίθεση από την Φασιστική Ιταλία την οποία και νίκησε.

Εάν η Ελλάδα ηττάτο ή παρεδίδετο, με δεδομένο το ότι όλες οι Βαλκανικές χώρες είχαν θετική επαφή με τον Χίτλερ, ο Λίβανος και η Συρία ήταν υπό την κατοχή της Γαλλίας του Βισύ και το Ιράκ είχε φιλογερμανικές τάσεις, ο Άξονας θα κέρδιζε τον Πόλεμο, όπως δήλωσαν τότε Άγγλοι Υπουργοί και Στρατιωτικοί ηγέτες.
Η Ελληνική νίκη επί της Ιταλίας, ήταν η πρώτη νίκη κατά του Άξονα και έδωσε ελπίδες στους καταπτοημένους λαούς από τη ναζιστική κυριαρχία, απέτρεψε τον Χίτλερ να καταλάβει το Γιβραλτάρ, διότι ο Φράνκο μετά τη νίκη των Ελλήνων, αρνήθηκε παραχωρήσεις στον Χίτλερ.

Ἡ Ἁγία Σκέπη, δημοσιευμένα θέματα

Π.Θεόδωρος Ζήσης - Εορτή Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου - Το Έπος του 40


Ὁμιλία Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ στήν ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης καί 28ης Ὀκτωβρίου 2012


Στὴν ὑπηρεσία τῆς ἀνθρωπότητος. Τῆς Ἁγίας Σκέπης. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης


Συγκλονιστικό θαύμα εμφάνισης της Παναγίας μας το ’40 .(Βίντεο)


Ἡ Ἁγία Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (1/ 28 Ὀκτωβρίου).

Ο ελληνικός στρατός και το Έπος της Βορείου Ηπείρου του 1940-41

Ο ελληνικός στρατός και το Έπος της Βορείου Ηπείρου του 1940-41

Ένα καταπληκτικό βιβλίο 100 σελίδων από την «Στρατιωτική ιστορία» με πλήρη ιστορικό των γεγονότων στο μέτωπο αλλά και στην οργάνωση -διοίκηση, με σπάνιο φωτογραφικό υλικό, αναλύσεις όλων των πολεμικών σεναρίων, που αποδεικνύουν καθαρά ότι δεν ήταν τυχαία η νίκη αλλά προϊόν πέρα από τον ανθρώπινο παράγοντα, την θυσία, το υψηλότατο ηθικό στρατού και αμάχων, αποτέλεσμα και της πολύ σωστής οργάνωσης, ακριβέστατων σεναρίων και εναλλακτικών σχεδίων, αποφασιστικότητας εκτελέσεως, και στρατηγικής εκτιμήσεως.

Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐποποιΐα 1940-1941

Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐποποιΐα 1940-1941

...διότι μόνοι ἐμεῖς, (οἱ Ἕλληνες) ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς βαρβάρους,
δὲν μετροῦμε ποτὲ τὸ πλῆθος τοῦ ἐχθροῦ στὴν μάχη. [Αἰσχύλος]

---

Διάρκεια Ἀντιστάσεως

Ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἡ μοναδικὴ χώρα ποὺ ἀναγκάστηκε νὰ ἀντιμετωπίσει τοὺς στρατοὺς τεσσάρων χωρῶν ταυτοχρόνως, Ἰταλίας, Ἀλβανίας, Γερμανίας, καὶ Βουλγαρίας.

Ἑλλάς	219
Νορβηγία	61
Γαλλία	43 [ὑπερδύναμη τῆς ἐποχῆς]
Πολωνία	30
Βέλγιο	18
Ὁλλανδία	4
Γιουγκοσλαβία	3
Δανία*	0
Τσεχοσλοβακία	0
Λουξεμβοῦργο	0

* Οἱ Δανοὶ παραδώθηκαν σὲ ἕναν μοτοσικλετιστὴ τοῦ Χίτλερ, ὁ ὁποῖος μετέφερε στὸν Δανὸ βασιλιὰ αἴτηση τοῦ Χίτλερ γιὰ διέλευση τῶν ναζιστικῶν στρατευμάτων, ὁ Δανὸς βασιλιὰς σὲ ἔνδειξη ὑποταγῆς παρέδωσε τὸ στέμμα του στὸν μοτοσικλετιστὴ γιὰ νὰ τὸ πάει στὸ Βερολίνο καὶ στὸν Χίτλερ...

---

Ἀνθρώπινες ἀπώλειες

Ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου καί ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου εἰς τήν ἐπέτειον τῆς 28ης Ὀκτωβρίου

Ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου καί ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ.

Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου εἰς τήν ἐπέτειον τῆς 28ης Ὀκτωβρίου.
Ἡ ὁμιλία πραγματοποιήθηκε στίς 28-10-2000





Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)
Πηγή ἀρχείου  arnion.gr

Οφειλόμενες ταφικές τιμές στους 10.000 νεκρούς του Έπους του 1940, που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία της Πατρίδας μας στην Αλβανία. Σωτήριος Γεωργιάδης

Οφειλόμενες ταφικές τιμές στους 10.000 νεκρούς του Έπους του 1940, που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία της Πατρίδας μας στην Αλβανία 

Υποναύαρχος Σωτήριος Γεωργιάδης ΠΝ, ε.α.

Σε λίγες ημέρες θα εορταστεί η 73 επέτειος του ΟΧΙ του 1940 και η Ελληνική Πολιτεία, διατηρεί μια οφειλή, για την απόδοση ταφικών τιμών στους νεκρούς του Έπους του 1940, που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία της Πατρίδας μας στην Αλβανία.
Κατά τη διάρκεια της νικηφόρου προελάσεως των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που κατεδίωκαν τους Ιταλούς μέσα στα Ιταλοκρατούμενα Βορειοηπειρωτικά και Αλβανικά εδάφη κατά το Έπος του 1940, έπεσαν ηρωικά περί τους 10.000 Έλληνες μαχητές.
Στο διάστημα εκείνο οι νεκροί ετάφησαν είτε σε παρακείμενα Ελληνικά Νεκροταφεία, είτε σε άλλους χώρους υπό συνθήκες εκστρατείας. Μετά την επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία και τη νομοθέτηση του αθεϊσμού στη Χώρα αυτή, οι περισσότεροι Ελληνικοί τάφοι καταστράφηκαν.

Ελληνική εποποιΐα 1940-1941. Άγγελος Τερζάκης

Ένα καταπληκτικό βιβλίο της εποποιΐας του 1940, του Άγγελου Τερζάκη το οποίο έγραψε μετά από παράκληση του ΓΕΣ, το οποίο ανέλαβε και την έκδοσή του. (Β΄ έκδοση 1990)
Ο Άγγελος Τερζάκης έζησε ο ίδιος τον πόλεμο όπως βλέπουμε στις σελίδες του βιβλίου.

Αξίζει να βρίσκεται στην βιβλιοθήκη κάθε Έλληνα.

Μπορείτε να το διαβάσετε πατώντας στην εικόνα (δεξί κλίκ - αποθήκευση ώς ..)

Ἡ θρησκευτικότης τῶν Ἑλλήνων. Τῆς Ἁγίας Σκέπης. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ἡ θρησκευτικότης τῶν Ἑλλήνων. Τῆς Ἁγίας Σκέπης (Ἑβρ. 9,1-7)

Ἀδελφοί, «εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν…» (Ἑβρ. 9,1)

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ἡ θρησκεία μας, ἀγαπητοί μου, ἔχει ἐχθρούς, ποὺ ἀφρίζουν ἅμα ἀκούσουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας. Τοὺς ἐνοχλεῖ. Ἂν ἦταν στὸ χέρι τους –δὲν ξέρουμε, μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτρέψῃ ὁ Θεὸς σύμφωνα μὲ τὴν Ἀποκάλυψι (βλ. Ἀπ. 11,7-10· 13,3-8,12-17· 17,6)–, θὰ ἔβαζαν δυναμίτη νὰ τινάξουν ὅλες τὶς ἐκκλησίες.
Νομίζουν οἱ ταλαίπωροι, πὼς ἔτσι θὰ ξερριζώσουν τὴ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ. Πόσο σφάλλουν! «Ἱνατί ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;» (Ψαλμ. 2,1).

Ἡ θρησκεία μας δὲν εἶνε, ὅπως λένε μερικοί, ἐφεύρεσι τῶν παπάδων καὶ δεσποτάδων· εἶνε, ὅπως ἀποδεικνύει ἡ ἔρευνα τῆς ψυχῆς, συναίσθημα ἔμφυτο. Ὅπως ἡ μητρικὴ στοργή· ὁ Θεὸς φύτεψε στὴν καρδιὰ κάθε μάνας τὴν ἀγάπη στὸ παιδὶ καί, ὅσα διατάγματα κι ἂν ἐκδοθοῦν νὰ μὴν τὸ ἀγαπᾷ, αὐτὴ θὰ τὸ ἀγαπᾷ. Ἔτσι καὶ γιὰ τὴ θρησκεία· ὅσα διατάγμα τα κι ἂν ἐκδοθοῦν νὰ μὴ θρησκεύῃ ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸς θὰ ἐξακολουθῇ νὰ θρησκεύῃ. Ὁ ἄνθρωπος εἶνε ὂν κατ᾽ ἐξοχὴν θρησκευτικό, ἡ φύσις του εἶνε θρησκευτική.

28 Oκτωβρίου Συναξαριστής

Ἅγια Σκέπη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Βλαχέρνω καὶ ἡ ἐπέτειος τοῦ ΟΧΙ, Τερεντίου καὶ Νεονίλλης καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, Στεφάνου Σαββαΐτη, τῶν Ἁγίων Τερεντίου, Ἀφρικανοῦ, Μαξίμου, Πομπηΐου, Φωκᾶ καὶ τῶν 36 σὺν αὐτῶν Μαρτύρων, Φιρμιλιανοῦ καὶ Μελχιῶν, Φεβρωνίας, Κυριάκου Ἱερομάρτυρα, Ἄννας τῆς μητέρας τοῦ Κυριάκου, Ἀθανασίου Πατριάρχη, τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων Ἀγγελῆ, Μανουήλ, Γεωργίου καὶ Νικολάου, Ἀρσενίου Ἀρχιεπισκόπου, Ἀβραμίου Ἐπισκόπου, Θεοφίλου Ἱερομάρτυρα, Abban, Lioba, Διομήδους, Ἅγιος Δημήτριος Μητροπολίτης Ροστοβίας.


Ἅγια Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Βλαχέρνω καὶ ἡ ἐπέτειος τοῦ "ΟΧΙ"

Διαβάζουμε: «Τῇ αὕτῃ ἡμέρᾳ τὴν ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας ἤτοι τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς Μαφορίου, τοῦ ἐν τῷ σορῷ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν, ὄτε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς κατεῖδεν ἐφηπλωμένην αὐτὴν ἄνωθεν καὶ πάντας τοὺς εὐσεβεῖς περισκέπουσαν».
Λόγω τῶν πολλῶν θαυμάτων ἀπὸ τὴν Παναγία, ποὺ ἀνέφεραν οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες στὸν Ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο τὸ 1940, ἡ Ἱερὰ Συνοδὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἀπόφασή της τὸ 1952, καθιέρωσε νὰ ἑορτάζεται ἡ Ἅγια Σκέπη τῆς Θεοτόκου ἀντὶ γιὰ τὴν 1η Ὀκτωβρίου, στὶς 28 Ὀκτωβρίου.
Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἅγιας Σκέπης τῆς Θεοτόκου ἡ ὁποία τελοῦνταν ἀπὸ παλαιότατων χρόνων τὴν 1η Ὀκτωβρίου, ἦταν ἀνάμνηση τοῦ θαύματος τὸ ὁποῖο εἶδε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας.
Κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς ἀγρυπνίας στὸ παρεκκλήσι τῆς «Ἅγιας Σοροῦ» τοῦ ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας εἶδε τὴν Θεοτόκο νὰ προχωράει ἀπὸ τὶς βασιλικὲς πύλες πρὸς τὸ θυσιαστήριο ἀνάμεσα σὲ λευκοφορους ἅγιους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ξεχώριζαν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος.

28 Ὀκτωβρίου. Τῆς Ἁγίας Σκέπης. Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

28  Ὀκτωβρίου. Τῆς Ἁγίας Σκέπης.

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 27ῃ Ὀκτωβρίου 2013

Ἀρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου Πρ. Ἱεροῦ Ναοῦ Τιμίου Σταυροῦ Πειραιῶς

Ἡ σημερινὴ ἡμέρα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, εἶναι γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες ἡμέρα ἐθνικῆς χαρᾶς καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. 
Ἡμέρα χαρᾶς, διότι μὲ τὴν σκέπη τῆς Ὑπερμάχου Στραγητοῦ, τῆς κυρίας Θεοτόκου, ἡ μικρὴ Ἑλλάδα νίκησε τὸν πανίσχυρο ἄξονα Ἰταλίας-Γερμανίας. 
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μετέθεσε τὴν ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης ἀπὸ τὴν 1η Ὀκτωβρίου ποῦ ἦταν πρίν, στὴν 28η Ὀκτωβρίου. 
Πῶς ὅμως καθιερώθηκε ἡ θεομητορικὴ αὐτὴ ἑορτὴ στὴν ὁποία, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν ὀνομασία της παρουσιάζεται ἡ Παναγία μας νὰ σκεπάζει τὸν πιστὸ λαό της;
Στὰ χρόνια του βασιλέως Λέοντα τοῦ Μεγάλου (457-474 μ.Χ.) στὸ Ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν γινόταν ἀγρυπνία. Ὁ Ναὸς αὐτὸς ἔχει ἕνα παρεκκλήσι, τὸ παρεκκλήσι τῆς ἁγίας Σοροῦ, ὅπου φυλάσσονταν ἡ τιμία ἐσθήτα τῆς Θεοτόκου, δηλαδὴ ὁ πέπλος της, καὶ μέρος τῆς τιμίας ζώνης της. 
Στὴν ἀγρυπνία λοιπὸν αὐτὴ πῆγε καὶ ὁ ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλός. Κατὰ τὰ μεσάνυχτα ὁ ὅσιος εἶδε κάποιο ὅραμα.
Εἶδε τὴν Θεοτόκο Μαρία νὰ προχωρεῖ ἀπὸ τὴν κεντρικὴ πύλη πρὸς τὸ θυσιαστήριο. Φαινόταν πολὺ ψηλὴ καὶ εἶχε λαμπρὴ τιμητικὴ συνοδεία λευκοφόρων ἁγίων. Ἀνάμεσά τους ξεχώριζαν ὁ Τίμιος Πρόδρομος καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος.