Ἀλληλούϊα. Μιχαὴλ Μιχαηλίδη

Ἀλληλούϊα

Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Δέν εἶναι μόνο νά λυπᾶσαι γιά τήν ὕπαρξη τῶν ἀθέων, ἀλλά καί νά προσεύχεσαι.Ὅσο δέ μπορεῖς νά κατανοήσεις τίς σκέψεις καί τίς ἐνέργειες τοῦ Διαβόλου, ἄλλο τόσο νά ἀνιχνεύσεις τούς ἀθεϊστικούς λογισμούς καί συλλογισμούς τοῦ ἀθέου! Πρίν πεντέξι δεκαετίες, τούς ὑπολόγιζαν σ᾽ ὅλο τόν κόσμο, στά 300 ἑκατομμύρια. Σήμερα, ἴσως θά ῾ναι διπλάσιοι ἤ τριπλάσιοι. Ἄλλωστε, ἡ ἀθεΐα γιά τούς πιό πολλούς ἀπ᾽ αὐτούς, θεωρεῖται καί "πρόοδος", ἡ δέ θρησκευτικότητα, λογίζεται "ὀπισθοδρομικότητα"!

Ὁ Θεός, βέβαια, δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τίς λεγόμενες ἀποδείξεις, οὔτε ἀκόμα καί ἀπό τίς ἐνδείξεις. Δέν ἔχει, δηλαδή, ἀνάγκη ἀπό ὑπερασπιστές τῆς θείας ὕπαρξής Του. Μᾶς προσφέρουν βέβαια ὅλες οἱ ἐπιστῆμες καί οἱ ἐπιστήμονες χίλιες-μύριες ἐνδείξεις ("ἀποδείξεις"), ἀλλά παραθέτωστίς σημερινές "παρεμβάσεις" μερικές ἁπλές - ἀλλά καί θεόπνευστες σκέψεις, πού μπορεῖ κι ἕνα παιδί νά τίς κάνει: Ὁ μέγας ἀπόστολος, ὁ Παῦλος, γράφει:
«Πᾶς γὰρ οἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος, ὁ δὲ τὰ πάντα κατασκευάσας Θεός» (Ἑβρ. γ´ 4). Ὅπως κάθε σπίτι καί κάθε οἰκοδόμημα ἔχει τόν κατασκευαστή του, τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τή δημιουργία τοῦ σύμπαντος (κόσμου).
Ἡ αὐτόματη γένεση εἶναι παραμύθι. «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ» (Ψαλμ. 18, 2). Αὐτό τό στίχο τόν εἶχε σάν προμετωπίδα στό ἀστρονομικό του ἔργο ὁ Κέπλερ. Ἐδῶ εἶναι ἐπίκαιρα τά ὅσα γράφει ἡ Σοφία Σολομῶντος: «Μάταιοι μὲν γὰρ πάντες ἄνθρωποι φύσει, οἷς παρῆν Θεοῦ ἀγνωσία καὶ ἐκ τῶν ὁρωμένων ἀγαθῶν οὐκ ἴσχυσαν εἰδέναι τὸν ὄντα… Ἐκ γὰρ μεγέθους καλλονῆς κτισμάτων ἀναλόγως ὁ γενεσιουργὸς αὐτῶν θεωρεῖται» (ΙΓ΄1- 5).
Ὅσοι δέν ἔχουν πίστη καί γνώση Θεοῦ, εἶναι δύστυχοι, ματαιόδοξοι καί ἀνόητοι, καί δέν ἔχουν καταφέρει νά γνωρίσουν τό Δημιουργό ἀπ᾽ τήν ἐξαιρετική ὀμορφιά τῶν κτισμάτων. «Κύριε, μέγας εἶ καί ἔνδοξος, θαυμαστός ἐν ἰσχύϊ, ἀνυπέρβλητος", ἀναφωνεῖ καί ἡ Ἰουδίθ (ΙΣΤ΄13), θαυμάζοντας καί δοξολογώντας τόν παντοδύναμο καί ἀνυπέρβλητο Θεό. Ποιός ἐπίσης ἀγνοεῖ τόν 103ο ψαλμό τοῦ Δαβίδ - τό λεγόμενο "προοιμιακό" - «εὐλόγει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον. Κύριε, ὁ Θεός μου ἐμεγαλύνθης σφόδρα. Ἐξομολόγησιν (δηλαδή, δοξολογίαν) καί μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω, ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον...». Ἀνήκει στ᾽ ἀριστουργήματα τῆς παγκόσμιας ποίησης καί λογοτεχνίας.
Κι αὐτούς τούς ἀγγέλους, γράφει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, "ἤκουσα ὡς φωνήν μεγάλην ὄχλου πολλοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ λεγόντων, ἀλληλούϊα. Ἡ σωτηρία καί ἡ δόξα καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἡμῶν" (Ἀποκ. ΙΘ΄1). Ἀπ᾽ τό παγκόσμιο σύμπαν, ὡς τό μικρότερο πολύχρωμο λουλούδι τοῦ πανσέ καί τ᾽ ὡριόχρωμο φτερό τῆς πεταλούδας, τά πάντα μιλᾶνε γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ καί ψάλλουν ἀσίγητα καί θριαμβικά, Ἀλληλούϊα !

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1990  20 Σεπτεμβρίου 2013