Τό δεύτερο ταξίδι στὴν Πετρούπολη. (Μέρος Δ')

Τό δεύτερο ταξίδι στὴν Πετρούπολη. (Μέρος Δ')

 Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ὅλα τά παραρτήματα διενεργοῦσαν συστηματικούς ἐράνους γιά τήν ἐνίσχυση τῆς ἀδελφότητος, ἀπονέμοντας στούς δωρητές παράσημα ἀνάλογα μέ τήν εἰσφορά τους. Τό παράσημο τῆς α΄ τάξεως δινόταν σέ δωρητή ποσοῦ 300 ρουβλίων καί πάνω, τῆς β΄ τάξεως 75 ρουβλίων, τῆς γ΄ τάξεως 50 ρουβλίων καί τῆς δ΄ τάξεως 25 ρουβλίων καί πάνω.
Παράλληλα συγκέντρωναν σχολικά εἴδη,ἐκκλησιαστικά ἀντικείμενα καί σκεύη, φάρμακα, ρουχισμό, κ.ἄ. Ὅλ’ αὐτά στέλνονταν κάθε χρόνο μέ εἰδικό ἐμπορικό βαγόνι στό Βλαντιβοστόκ καί ἀπό κεῖ μεταφέρονταν ἀτμοπλοϊκά στήν Καμτσάτκα.
Τό πιό θαυμαστό εἶναι ὅτι ἔφταναν ὥς ἐκεῖ καί ἀρκετά προκατασκευασμένα οἰκήματα σέ τεμάχια. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Εὐσέβιος ἐπιστατοῦσε προσωπικά στήν ταξινόμηση καί τήν προώθηση τους μέ πλοῖα στήν Καμτσάτκα, ὅπου συναρμολογοῦνταν σέ ἐκκλήσίες, σχολεῖα, νοσοκομεία, ἄσυλα κ.λπ.
Ἔρχεται τώρα στή μνήμη μου κι ἕνα περιστατικό, πού συνέβη μέ κάποιο ἀπό τά πλοῖα τῆς γραμμῆς.  Περιστατικό δυσάρεστο, πού τελικά ὅμως βγῆκε σε καλό τῆς ἱεραποστολῆς.

Τό καλοκαίρι τοῦ 1910 τό πλοῖο «Κοστρόμα», γεμάτο τουρίστες, ἐκτελοῦσε τή διάδρομή Πετροπαυλόφσκ-Τσουκότσκ, πιάνοντας σ’ ὅλα τά ἐνδιάμεσα λιμάνια.  Πλήρωμα καί ἐπιβάτες γλεντοῦσαν, χόρευαν, μεθοῦσαν, ἀσώτευαν....
Μιά νύχτα, ἀπό ἀπροσεξία τοῦ καπετάνιου, ἐξόκειλε στό ἀκρωτήριο Καραγίνσκ.  Ἔπεσε σέ ξέρα, στά ρηχά, ἔγειρε στό πλάι καί χώθηκε βαθιά μέσα στήν ἄμμο τῆς παραλίας.
Στόν πανικό πού δημιουργήθηκε καί στήν προσπάθεια ἀποκολλήσεως τοῦ πλοίου, σκοτώθηκε, δέν ξέρω πῶς ἕνας ναύτης.  Τόν ἔθαψαν στήν ἀκτή.  Τό πλήρωμα καί οἱ ἐπιβάτες δέν μποροῦσαν νά κάνουν τίποτα.  Τά τεχνητά τους μέσα ἦταν ἀνεπαρκή, καί βοήθεια ἀπό τό Βλαντιβοστόκ δέν μποροῦσαν νά περιμένουν σύντομα.
Ὁ χρόνος κυλοῦσε βασανιστικά, χωρίς ἀποτέλεσμα καί χωρίς ἐλπίδα, ὅταν ξαφνικά φάνηκε κάποιο γιαπωνέζικο πλοῖο. Σύμφωνα μέ τούς διεθνεῖς ναυτικούς κανονισμούς, ὄφειλε νά συνδράμει τό πλοῖο καί τούς ἐπιβάτες του. Ἀλλοίμονο ὅμως.... Οἱ ἰάπωνες, μέ δεξιοτεχνία ἔμπειρων πειρατῶν, λεηλάτησαν τόν «Κοστρόμα» κι ἔφυγαν σάν κύριοι, ἀποκομίζοντας ὅ,τι μποροῦσαν ν’ ἁρπάξουν -ἀκόμα καί τά τριμμένα βελούδινα καλύμματα τῶν ἐπίπλων- κι ἀφήνοντας ἀβοήθητους καί ἄναυδους τούς τρομοκρατημένους ναυαγούς.
Ὅταν κάποτε κατέφθασε ἕνα ρωσικό ναυαγοσωστικό ἀπό τό Βλαντιβοστόκ, ἀπό τό ἄτυχο πλοῖο δέν εἶχε ἀπομείνει παρά μόνο τό γυμνό σκαρί του. Ἔτσι, παρέλαβε μόνο τούς ταλαιπωρημένους ἐπιβάτες τους κι ἔφυγε.
Μετά ἀπό λίγο καιρό πῆρα ἕνα τηλεγράφημα ἀπό τό διευθυντή τῆς ναυτιλιακῆς ἑταιρείας, στήν ὁποία ἀνῆκε τό «Κοστρόμα».  Μέ παρακαλοῦσε νά πάω, κατά τή χειμερινή ἱεραποστολική περιοδεία μου, μέχρι τό ἀκρωτήριο Καραγίνσκ, νά ἐξετάσω σέ τί κατάσταση βρισκόταν τό πλοῖο καί νά τοῦ ὑποβάλω σχετική ἔκθεση.

  Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.223-252

Ἀναβάσεις

26 Αὐγούστου  2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα