Ἐπιστολή Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ πρός Ὑπ.Παιδείας καί Θρησκευμάτων περί τῆς μικτοποιήσεως τοῦ Ἐκκλησ. Λυκείου τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς

 Ἐν Κυθήροις τῇ 20ῇ Αὐγούστου 2013

Ἐξοχώτατον Κύριον Κωνσταντῖνον Ἀρβανιτόπουλον
Ὑπουργόν Παιδείας καί Θρησκευμάτων

Ὑπουργέ μου,

          Σᾶς ἔχει κοινοποιηθῆ τό ὑπ' ἀριθ. πρωτ. 402/979/29-7-2013 τοῦ Πολυμελοῦς Συμβουλίου τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ ἀπάντησιν εἰς τήν ὑπ' ἀριθ. 474/19-06-2013 ἐπιστολή μου. Νομίζω ὅτι, κατόπιν τούτου, διά τήν σφαιρικήν θεώρησιν τοῦ πράγματος, ἐπιβάλλεται νά σᾶς ἀνακοινώσω τό κείμενο τῆς ἐν θέματι ἐπιστολῆς μου, τήν ὁποία καί ἐπισυνάπτω.

          Ἔπειτα ἀπό τήν ἐνέργειά μου αὐτή ἐπιτρέψατέ μου νά κάμω ὡρισμένας ἐπισημάνσεις ἐπί τοῦ ἀπαντητικοῦ κειμένου τοῦ Πολυμελοῦς Συμβουλίου τῆς Ρ.Ε.Σ. διά νά ἐξαγάγετε εὐκολώτερον τά συμπεράσματά σας.
1.     Εἰς τήν προμετωπίδα τοῦ ἐν λόγῳ ἐγγράφου ἀναγράφεται «Ριζάρειος Ἐκκλησιαστική Σχολή. Διοίκηση» (καί ἡ Διεύθυνσις). Εἰς τήν ἀρχή τοῦ κειμένου αὐτοῦ γίνεται λόγος διά τήν κριτική μου «σέ ἀπόφαση τοῦ Πολυμελοῦς Συμβουλίου τοῦ Ριζαρείου Ἱδρύματος».
Εἰς τήν συνέχεια ἀναφέρεται εἰς τήν «δυνατότητα φοίτησης στό Ἐκκλησιαστικό Λύκειο τοῦ Ἱδρύματος καί νεανίδων ἀπό τό σχολικό ἔτος 2013-2014». Καί ἀκολούθως χαρακτηρίζονται «οἱ ἀπόψεις (μου) γιά τή λειτουργία τοῦ Λυκείου ὡς σχολείου ἐκπαίδευσης ἀποκλειστικά μελλοντικῶν ἱερέων, ἄν καί ἀνοιχτές σέ κριτική, σεβαστές».
Ἐδῶ, Ἐξοχώτατε, ὅπως βλέπετε ἐπιχειρεῖται μία ἐσκεμμένη σταδιακή ἀλλοίωσις τῆς ταυτότητος καί τῆς ἀποστολῆς τῆς περιωνύμου Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς μέ τήν λαμπράν 170ετῆ ἱστορία καί παράδοσίν της.
Ἡ Ριζάρειος Ἐκκλησιαστική Σχολή μεταποιεῖται πλέον εἰς «Ριζάρειον Ἵδρυμα» καί «Ἐκκλησιαστικό Λύκειο τοῦ Ἱδρύματος».
Δέν εἶναι τυχαῖο αὐτό, ἀλλά μία ἐνορχηστρωμένη προσπάθεια ἀποβολῆς τοῦ ἱερατικοῦ χαρακτῆρος τῆς φιλτάτης Σχολῆς μας.
Δύνασθε νά ἐνημερωθῆτε ἀπό τούς εἰδήμονας συνεργάτας τοῦ Ὑπουργείου σας περί τοῦ ὅτι ὁ Πρόεδρος τοῦ Πολυμελοῦς Συμβουλίου τῆς Ρ.Ε.Σ. κ.Χρῆστος Μασσαλᾶς, παρουσίᾳ καί τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας μας, διεκήρυξε (ποίῳ δικαίῳ;) ἐνώπιον τῆς εἰδικῆς Ἐπιτροπῆς ὅτι ἔκλεισε πλέον ὁ κύκλος τῆς 170ετοῦς ἱστορίας καί προσφορᾶς τῆς γεραρᾶς Ριζαρείου Σχολῆς. Ἀπό τοῦδε καί εἰς τό ἑξῆς θά λειτουργῆ πλέον ὡς Ἐκκλησιαστικό καί ὄχι ὡς Ἱερατικό Σχολεῖο (!!!).

2.     Ὁ κ.Πρόεδρος καί τά μέλη τοῦ Πολυμελοῦς Συμβουλίου τῆς Ρ.Ε.Σ. ἀποφεύγουν μέ ἕνα «φιλοσοφικό» - «σοφιστικό» τρόπο νά ἀπαντήσουν ἐπί τῆς οὐσίας, εἰς τό ἐναγώνιο καί ἀδυσώπητο ἐρώτημα ὄχι μόνον ἐμοῦ, ἀλλά καί δεκάδων ἄλλων παλαιῶν Ριζαρειτῶν (Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Καθηγητῶν Πανεπιστημίου καί ἄλλων ἐπιστημόνων) : διατί καταφώρως καί ἀναλγήτως παραβιάζεται ἡ βούλησις καί ἡ Σεπτή Διαθήκη τοῦ ἀειμνήστου Ἱδρυτοῦ τῆς Σχολῆς (καί ὄχι ἁπλῶς «Εὐεργέτη», ὅπως χαρακτηρίζεται εἰς τό κείμενο τοῦ Πολυμελοῦς) Γεωργίου Ριζάρη;
Βεβαίως, ὅταν ἔχωμε δωρεά ἀκινήτου ἤ ἀκινήτων δι' ἕνα συγκεκριμένο φιλανθρωπικό ἤ κοινωνικό σκοπό, ὁ ὁποῖος ἐξέλιπε, εἶναι δυνατόν καί ἐπιτρεπτόν νά ἀλλάξη μέ δικαστικήν ἀπόφασιν ὁ ἀρχικός σκοπός. Ἐδῶ, ὅμως, εἶναι ἐντελῶς διαφορετικά τά πράγματα.
Ἐδῶ πρόκειται δία βούλησιν ἱεράν καί ἀποκλειστικό ἅγιο σκοπό καί στόχο : «Παρακαλῶ εἰς τήν Σχολήν ταύτην νά διδάσκωνται ὅσοι σκοπεύουσι νά ἐνδυθῶσιν τό τῆς Ἱερωσύνης ἔνδυμα». Δέν πρόκειται διά τήν ἐκμετάλλευσιν ἀκινήτων διά φιλανθρωπικούς καί κοινωνικούς σκοπούς, ἀλλά διά τήν ὑψίστην καί κορυφαίαν ἀποστολήν τῆς Σχολῆς.
Καί ἐάν παρήκμασε καί ἀπεδυναμώθη ἡ ἐπίζηλος προσφορά τῆς Σχολῆς μας ὀφείλεται, κατά κοινήν ὁμολογίαν, εἰς τό γεγονός ὅτι εἶναι ἡ μόνη Ἐκκλησιαστική Σχολή ἡ ὁποία ὄχι μόνον δέν λειτουργεῖ ὑπό τήν εὐθύνην τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλ' οὔτε ἔχει, ὅπως θά ἔπρεπε, ἀγαστή συνεργασία μέ αὐτή, μέ ἀποκλειστική εὐθύνη τοῦ Πολυμελοῦς Συμβουλίου, τό ὁποῖο «κόβει τίς γέφυρες», κατά τό κοινῶς λεγόμενο.

3.     Ὁ κ.Πρόεδρος καί τό Πολυμελές Συμβούλιον τῆς Ρ.Ε.Σ. ἐπιχειροῦν νά μοῦ ἀποδώσουν «διγλωσσίαν» καί νά πείσουν ὅτι φάσκω καί ἀντιφάσκω εἰς τήν προμνημονευθεῖσαν ἐπιστολήν μου πρός αὐτό. Ἐνῷ δηλ. ψέγω τό Πολυμελές Συμβούλιο τῆς Ρ.Ε.Σ. διά τό ἀνοσιούργημα τῆς κατ' οὐσίαν καταργήσεως τῆς Ριζαρείου Διαθήκης ἀπό τήν μία μεριά, τό μέμφομαι ἀπό τήν ἄλλη διά τήν «τήρηση τῶν ὅρων τῆς διαθήκης, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἐκλογή τῶν μελῶν του».

Ὄχι, κ.Ὑπουργέ, δέν συμβαίνει αὐτό. Ἔγραψα περί κλειστοῦ κυκλώματος εἰς τόν τρόπον ἀντικαταστάσεως τῶν μελῶν. Δέν ἀντετάχθην εἰς τούς ὅρους τῆς διαθήκης νά ἐπιλέγωνται ὡς μέλη τοῦ Πολυμελοῦς Συμβουλίου ἀπό τά Ἰωάννινα καί  τήν Ἤπειρο, τήν Μυτιλήνη καί τήν Κρήτη, τήν Θεσσαλία καί τήν Πελοπόννησο, ἤ ὅποια ἄλλη περιοχή ὁρίζει ἡ Διαθήκη. Τό δυσάρεστο εἶναι νά μεταδίδεται ἡ σκυτάλη ἀπό τόν πατέρα εἰς τόν υἱό καί ἔπειτα εἰς τόν ἐγγονό κ.ο.κ.

Ἀπό τά Ἰωάννινα, φερ' εἰπεῖν, θά ἦτο δυνατόν, ἐάν ὄντως ὑπῆρχε ἡ ἀναζήτησις τῶν καλλιτέρων καί καταλληλοτέρων προσώπων, νά κληθοῦν διά τήν στελέχωσιν τοῦ Πολυμελοῦς Συμβουλίου οἱ τρεῖς διακεκριμένοι Καθηγηταί τῶν Πανεπιστημίων -παλαιοί Ριζαρεῖται : ὁ κ.Ἰωάννης Κογκούλης, τ.Κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης, ὁ κ.Μιχαήλ Τρίτος, Κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης καί ὁ κ.Δημήτριος Ράϊος, Καθηγητής τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς Ἰωαννίνων. Κατά παρόμοιο τρόπο καί ἀπό τά ἄλλα διαμερίσματα τῆς πατρίδος μας θά ἦτο δυνατόν νά ἐπιλεγοῦν καταξιωμένοι ἐπιστήμονες, κατά προτίμησιν παλαιοί Ριζαρεῖται, καί τότε θά ἐκαμαρώναμε ὅλοι τήν Σχολήν μας καί τήν σπουδαία προσφορά της. Ἄς μή συγχέωμε τά πράγματα.

4.     Ὁ κ.Πρόεδρος καί τά μέλη τοῦ Πολυμελοῦς Συμβουλίου ἐπικαλοῦνται δύο λόγους, ἐπί τῶν ὁποίων βασίζεται ἡ κριτική των εἰς τήν προμνησθεῖσαν ἐπιστολήν μου, οἱ ὁποῖοι δέν εὐσταθοῦν. Σήμερα, λόγῳ τῆς ὑφισταμένης κρίσεως, εἶναί πως δυσχερής ἡ ἀπορρόφησις τῶν ἀποφοίτων τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου, ἀλλά καί τό σήμερα καί τό αὔριο εἶναι εἰς τά χέρια τοῦ Παναγάθου Θεοῦ. Αὐτό δέν μᾶς ἐμποδίζει νά προετοιμάσωμε ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου. Πρός τό παρόν χειροτονοῦμε ἕνα ὑποψήφιο τόν χρόνο. Ἔχει ὁ Παντοδύναμος Θεός διά τά περαιτέρω.

5.     Ὁ κ.Πρόεδρος καί τά μέλη τοῦ Πολυμελοῦς Συμβουλίου ἐπικαλοῦνται Ἐγκύκλιον τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί Θρησκευμάτων, ἐκδοθεῖσαν πρό 4ετίας, ἡ ὁποία ἀπευθύνονταν εἰς τά Ἐκκλησιαστικά Σχολεῖα καί ἀφοροῦσε εἰς τήν λειτουργίαν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ι.Ε.Κ. Καί ἐκεῖ τελικῶς περιωρίσθη ἡ ἐφαρμογή της, μετά τήν ἔντονη ἀντίδρασι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Καί μόνον εἰς τά τμήματα ἐκμαθήσεως τῆς Ἁγιογραφίας, συντηρήσεως τῶν Ἐκκλησιαστικῶν κειμηλίων καί οὐδέποτε εἰς τό ἱερατικόν τμῆμα, τό ὁποῖο παρέμεινε ἀμιγές. Τώρα ἐπιχειρεῖται ἡ μικτοποίησις τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου, δηλ.τοῦ καθαρῶς Ἱερατικοῦ Σχολείου.

6.     Δέν ἀνταπαντῶ εἰς τό ἀπαντητικόν κείμενον τοῦ Πολυμελοῦς Συμβουλίου τῆς Ρ.Ε.Σ., διότι αἰσθάνομαι ὅτι ἀπευθύνομαι εἰς «ὦτα μή ἀκουόντων». Δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν ἔχουν συναίσθησιν τῶν βαρειῶν εὐθυνῶν των καί νομίζουν ὅτι ἔχουν τό δικαίωμα νά ἀνατρέπουν ἱερές Διαθῆκες, ὅπως τοῦ ἀειμνήστου Γ. Ριζάρη, οἱ ὁποῖες ἔχουν μέγιστο εἰδικό καί ἠθικο-πνευματικό βάρος.

Ὑπουργέ μου,

Ἔπειτα ἀπό ὅλα ὅσα διαλαμβάνονται εἰς τήν ἀνακοινουμένην καί εἰς ὑμᾶς ἐπιστολήν μου καί τήν διευκρινιστικήν παροῦσαν ἔχετε τήν εὐχέρειαν ὡς ἁρμόδιος Ὑπουργός νά παρέμβητε καταλυτικῶς.
Παρακαλῶ πολύ νά προκαλέσετε τήν παρέμβασιν τοῦ ἁρμοδίου κ.Εἰσαγγελέως διά τόν ἔλεγχον τῆς σημαντικῆς αὐτῆς ὑποθέσεως καί τήν ἀπόδοσιν - τόν καταλογισμόν εὐθυνῶν, ὅπου ἀναλογοῦν. Ἀκόμη καί εἰς τόν ὑπογράφοντα, ἐάν θεωρηθῆ ὅτι ὑπερέβην τά ἐσκαμμένα.
Ἐπ' οὐδενί λόγῳ δέν πρέπει νά ἀφεθῆ ἡ λαμπρά καί γεραρά Ριζάρειος Ἐκκλησιαστική Σχολή εἰς τά χέρια ἀκαταλλήλων καί ἀδυνάμων νά τήν ἀνορθώσουν προσώπων.
Ὑπό τήν μορφήν τήν σημερινήν, εἰς τό σημερινό της κατάντημα, εἶναι μυριάκις προτιμώτερο νά κλείση. Καί ἔπειτα, ἀφοῦ ἀναπλασθῆ καί ἀνασυγκροτηθῆ, σύμφωνα μέ τό γράμμα καί τό πνεῦμα τῆς Ριζαρείου Διαθήκης, νά συνεχίση τήν λαμπράν ἱστορίαν καί διακονίαν της ὑπό τήν αἰγίδα καί φροντίδα τῆς Ἐκκλησίας μας.
Καί ἐπί τούτοις, ἐξαιτούμενος τήν ὑμετέραν συγγνώμην διά τήν ἐκδαπάνησιν πολυτίμου χρόνου σας, διατελῶ

Μέ ἐξαίρετη τιμή καί ἀγάπη

Ὁ Μητροπολίτης

 †Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ

Ἀνακοινοῦται τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἱερά  Μητρόπολις  Κυθήρων  καί  Ἀντικυθήρων