Τό πρῶτο ταξίδι στήν Πετρούπολη. (Μέρος ΙΑ')

 Τό πρῶτο ταξίδι στήν Πετρούπολη. (Μέρος ΙΑ')
Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Μοῦ φαινόταν πώς ἡ ὥρα δέν περνοῦσε. Ἐπιτέλους, τελείωσε κάποτε ἡ συνεδρίαση. Οἱ συνοδικοί ἐμφανίστηκαν στούς διαδρόμους συζητώντας μεταξύ τους. Εἶδα τό μητροπολίτη Ἀντώνιο κι ἔτρεξα πρός τό μέρος του μέ ἀδημονία.  Τόν συνόδευε ὁ συνοδικός ἀρχιεπίσκοπος Βιλένσκ Νίκανδρος.
Καθώς πλησίασα γιά νά πάρω τήν εὐχή τους, κοίταξα ἐρευνητικά τό δεσπότη Ἀντώνιο, περιμένοντας μέ λαχτάρα ν’ ἀκούσω ἀπό τό στόμα του τή χαρούμενη εἴδηση τῆς ἐγκρίσεως τῆς ἀδελφότητος. Ἀλλά ἐκεῖνος, μέ ὕφος στεγνό καί λυπημένο, εἶπε χαμηλόφωνα:
-Πάτερ Νέστορ, δέν ἔγινε τίποτα.... Δέν ἔχετε παρά νά ἐπιστρέψετε στήν Καμτσάτκα.... Μπορεῖτε, ἄν θέλει ὁ Θεός, νά ἐργαστεῖτε ἐκεῖ καμιά.... σαρανταριά χρόνια ἀκόμα!...
Τήν πικρή εἰρωνεία τοῦ μητροπολίτη ὁλοκλήρωσε μέ ἀνελέητη εὐθύτητα ὁ ἀρχιεπίσκοπος Νίκανδρος:
-Ὤ, καί πόσο γελάσαμε, π. Νέστρο, στή συνεδρίαση μέ τήν Καμτσατκική Ἀδελφότητά σας!....
Συγκλονίστηκα ὁλόκληρος. Ἄρχισα νά ζαλίζομαι. Ὅλα γύριζαν γύρω μου.  Μ’ ἔπιασε μιά σκοτοδίνη, κι ἔπεσα φαρδύς-πλατύς κάτω!  Πρίν χάσω τίς αἰσθήσεις μου, ἔνιωσα ἕνα δυνατό πόνο στό κεφάλι, πού χτύπησε μέ δύναμη στό πέτρινο δάπεδο....
Δέν ξέρω πόση ὥρα χρειάστηκε γιά νά συνέλθω.  Ὅταν πάντως ἄρχισα νά ξαναβρίσκω τόν ἑαυτό μου καί τόν κόσμο γύρω μου, διαπίστωσα πώς ἥμουν ξαπλωμένος σ’ ἕνα ντιβάνι, φραγμένο γύρω-γύρω μέ παραβάν. Ὁ χῶρος μοῦ ἦταν ἄγνωστος –κάποιο μικρό μισοκσότεινο δωμάτιο τοῦ συνοδικοῦ μεγάρου.  Δίπλα μου, πίσω ἀπό ἕνα τραπεζάκι κάποιος γιατρός –τό φανέρωνε ἡ λευκή του φόρμα- ἔριχνε σταγόνα-σταγόνα κάποιο φάρμακο ἀπό ἕνα μπουκαλάκι μέσα σ’ ἕνα ποτήρι.  Στό τραπεζάκι ἦταν ἀραδιασμένα κι ἄλλα μπουκάλια, ἐπίδεσμοι, ἐργαλεῖα.  Κι ἀνάμεσά τους ἕνα μεγάλο πιάτο γεμάτο σούπα.  Δέν ἄργησα ν’ ἀντιληφθῶ πώς τό κεφάλι μου ἦταν δεμένο μέ ἐπιδέσμους.  Ζαλιζόμουν πολύ.
Στά πόδια μου καθόταν ὁ ἐπίτροπος Λουκιάνωφ.  Μόλις ἄνοιξα τά μάτια μου, μέ κοίταξε παγερά καί ἀνέκφραστα, λέγοντας μέ φανερό ἐκνευρισμό:
-Βλέπετε τί πάθατε, π. Νέστρο, μέ τό νά μή φροντίζετε ἀρκετά τόν ἑαυτό σας; Ἄν καί κουράζεστε πολύ, δέν τρῶτε καλά.  Χάσατε λοιπόν τίς αἰσθήσεις σας ἀπό τήν ἐξάντληση.  Νά φᾶτε ἀμέσως αὐτή τή σούπα!  Νά δυναμώσετε! 
Στό ἄκουσμα τῶν «πατρικῶν» του λόγων ξέχασα ὅλη μου τη ζαλάδα. Ἡ ἀγωνία καί ἡ ἀπογοήτευση τῶν ἡμερῶν ἐκείνων εἶχαν ἐξαρθρώσει τό νευρικό μου σύστημα. Ἔχασα λοιπόν τόν αὐτοέλεγχο καί φώναξα δυνατά καί θυμωμένα:
-Δέν ἦρθα στήν Πετρούπολη γιά νά φάω σούπα! Ἦρθα νά πάρω ἀπό τή Σύνοδό ἔγκριση γιά τή σύσταση τῆς ἀδελφότητος.  Μπορεῖτε νά τό καταλάβετε αὐτό;
Ὁ Λουκιάνωφ μέ κάρφωσε μ’ ἕνα αὐστηρό βλέμμα.
-Αὐτό λέγεται αὐθάδεια! εἶπε τονίζοντας μιά-μιά τίς λέξεις.
Κάλεσε ἀμέσως ἕνα συνοδικό ὑπάλληλο καί τοῦ ἔδωσε ὁδηγίες:
-Ὁ π. Νέστορ πρέπει νά διανυκτερεύσει ἐδῶ. Μήν τόν ἀφήσετε νά μετακινηθεῖ. Εἶναι ἐξαντλημένος καί ἐλαφρά τραυματισμένος. Ἐκτός ἀπό τά φάρμακα, νά τοῦ δίνετε καί ἀπό τούτη τή δυναμωτική σούπα.
Προσπάθησα νά διαμαρτυρηθῶ. Ἔπρεπε νά ἐπιστρέψω στή Λαύρα. Ὁ Λουκιάνωφ ὅμως δέν μοῦ ἔδωσε σημασία. Κοίταξε ἀγέρωχα τό γιατρό καί τόν πρόσταξε:
-Ἐσεῖς νά τοῦ προσφέρετε κάθε δυνατή ἰατρική βοήθεια.  Νά ἐνισχύσετε τόν ὀργανισμό του.
Ἀκριβῶς ἐκείνη τή στιγμή ἀκούστηκε μιά φωνή πίσω ἀπό τό παραβάν:
-Εἶναι ἐδῶ ὁ π. Νέστωρ, ὁ ἱερομόναχος ἀπό τήν Καμτσάτκα;
Μπῆκε μέσα ἕνας ἄγνωστος, πού κρατοῦσε ἕνα φάκελο γιά μένα. Ὁ Λουκιάνωφ τόν πῆρε μέσ’ ἀπό τά χέρια του καί τόν ἄνοιξε. Ἕβγαλε ἀπό μέσα μιά κάρτα καί τή διάβασε βιαστικά.
-Νά, βλέπετε..., εἶπε μουδιασμένα. Εἶστε χτυπημένος, ἐξαντλημένος....., καί σᾶς καλοῦν τήν Παρασκευή στό ἀνάκτορο Ἀνίτσκιν.... ἡ χήρα αὐτοκράτειρα Μαρία Φεοντόροβνα.  Ἀλλά , ἐπαναλαμβάνω, ἐσεῖς πρέπει νά παραμείνετε στό κρεβάτι. Δέν μπορεῖτε νά μετακινηθεῖτε!  Νά, ἐδῶ εἶναι γραμμένο ἕνα τηλέφωνο.  Πρέπει νά τούς εἰδοποιήσουμε ἔγκαιρα ὅτι εἶστε ἄρρωστος καί δέν θά μπορέσετε νά πᾶτε.

Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.212-222

Ἀναβάσεις

10 Αὐγούστου  2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα