Οἱ Ὁμολογητές. Ἡ περίπτωση τοῦ Τ.

Οἱ Ὁμολογητές

  Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Τέτοιες θρησκευτικές πεποιθήσεις εἶχαν πολλοί ἄνθρωποι, ἀλλά λίγοι ἔπεσαν βορά στά χέρια τοῦ πειρασμοῦ, διότι οἱ ἄνθρωποι εἶχαν μάθει νά μήν ζαχαρώνουν μέ τόν σατανᾶ, ἀλλά νά ἀποκόπτουν ἀπό τήν ἀρχή κάθε ἐπαφή μαζί του.
Ἐκεῖνοι πού τολμοῦσαν νά δώσουν στόν σατανᾶ καί τό ἐλάχιστο, τήν κορυφή τοῦ ἑνός δακτύλου τους, διακινδύνευαν ὅλη τήν ζωή  τους.
Πέρα ἀπό τήν δῆθεν πολιτική  τους ὑποχρέωση, οἱ ἄνθρωποι διεφύλατταν τήν πίστη τους, ἔσωζαν τίς ψυχές τους, ὡμολογοῦσαν τόν Θεό μπροστά στήν ἀθεϊστική ὀργή.
 Ἡ μάχη τους ἦταν πνευματική. Αὐτοί δέν διέπραξαν ἐγκλήματα, δέν ἐπεδίωξαν κάποιους πολιτικούς-κοινωνικούς σκοπούς ἀλλά ἐνήργησαν βάσει τῆς χριστιανικῆς ψυχῆς τοῦ Ρουμανικοῦ μας Ἔθνους. Καί ἐνῶ ἡ ἐκκλησιαστική ἱεραρχία «ζαχάρωνε» μέ τό ἀθεϊστικό κράτος, στίς φυλακές οἱ Χριστιανοί γίνονταν μάρτυρες.

Ἡ περίπτωση τοῦ Τ

Ἡ σταυρική πορεία δέν εἶναι γιά ὅλους ἴσια καί εὐθεῖα. Ὡρισμένοι περδικλώθησαν μέσα σέ λόχμες καί μόνο  ὕστερα ἀπό δύσκολους σφαδασμούς ἔφτασαν στό λιμάνι.
Ἔτσι συνέβη καί μέ τόν Τ., τόν νεαρό ἰατρό, ὁ ὁποῖος ἔμεινε γιά ἕνα διάστημα δίπλα στό κρεβάτι τοῦ Βαλερίου. Βασανιζόταν φοβερά.
Εἶχε ἀδυνατήσει τόσο πολύ πού ἦταν μόνο κόκκαλα καί δέρμα. Τό σῶμα του ἦταν κουλουριασμένο. Εἶχε φοβερούς πόνους. Ὅταν τόν γυρνούσαμε ἀπό τήν μιά πλευρά στήν ἄλλη, οὔρλιαζε τόσο δυνατά πού μᾶς ἔσχιζε τήν καρδιά μας. Ἦταν νηφάλιος μέχρι τήν τελευταία στιγμή  τῆς ζωῆς του.
Ἦταν οὐνίτης καί θεωροῦσε τόν Χριστό σάν ἕνα μεγαλοφυῆ, πού διωργάνωσε τόν παπισμό τόσο ἔξοχα, ὥστε  καμμιά δύναμη νά μήν μπορεῖ νά τόν γκρεμίσει. Ὁ παπισμός ἦταν γι΄ αὐτόν ἡ πολιτική καί ἠθική ἐγγύηση ὅτι ὅλοι οἱ ἐχθροί θα νικηθοῦν.
Ὁ Βαλέριος εἶχε συχνές συζητήσεις μαζί του, προσπαθώντας νά ἀνοίξει τόν ψυχικό ὁρίζοντα τῆς πίστεώς του, ἀλλά δέν τό κατάφερε. Ἦταν ὅμως δύο ἄνθρωποι πού σέβονταν ἀλλήλους.
 Ὕστερα ὁ Τ. ζήτησε νά διαβαστοῦν τά εὐαγγελικά κείμενα ἀπό τούς κρατημένους γιά νά τά θυμηθῆ. Τά ἄκουσε μέ μεγάλη προσοχή, ἀλλά τίποτε τό συγκεκριμένο δέν ἄλλαξε μέσα του. Ὅμως ὁ θεῖος ὁ λόγος ἐνήργησε δυνατά ἐπάνω του καί, ὅταν πλησίασε τόν θάνατο, ὁ Τ. ἀνοίχθηκε πρός τόν Θεό. Ὅλη τήν ήμερα τήν περνοῦσε ἀκούγοντας προσευχές ἤ προσευχόμενος μόνος του.
-Διεισδύοντας βαθύτερα πέρα ἀπό τό σῶμα του ἔλεγε αὐτός: «Τί μεγάλο μυστήριο εἶναι ἡ ψυχή  τοῦ ἀνθρώπου»! Ἡ ψυχή εἶναι τό μυστήριο πού μᾶς  ἐνώνει μέ τόν Θεό. Καταλαβαίνω ὅτι ἔχω ζήσει μέχρι τώρα χωρίς φῶς, χωρίς ὁρίζοντα, χωρίς ἔννοια.
Ἤξερα  ὅτι οἱ μεγάλοι ἰατροί ἦταν πιστοί, ἀλλά αὐτό δέν μέ ξύπνησε ἀπό τήν ἀναισθησία τοῦ ὑλισμοῦ καί τῆς γνώσης. Ὁ πόνος σας γιά μένα, ή πνευματική σας θερμότητα καί ἡ προσέγγιση τοῦ θανάτου μοῦ ἀπελευθέρωσαν τήν ψυχή. Τώρα χαίρομαι.
Ὅλα μοῦ φαίνονται θαυμάσια, διότι νοιώθω μέσα μου τό φῶς καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἁμάρτησα πολύ καί  παρακαλῶ νά λάβω συγχώρησι ἀπό ὅλους, ὅσους ἔχω βλάψει μέ τήν ἀπιστία μου. Σέ σᾶς ὀφείλω τήν χαρά μέ τήν ὁποία τελειώνω τήν ζωή μου.
 Τώρα ξέρω ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία δύναμη, ὄχι λόγῳ τῆς ὀργάνωσής της, ἀλλά λόγω τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τό Ὁποῖο ἔχει ὅλη τήν δύναμη στόν οὐρανό καί στήν γῆ. Εἶμαι εὐτυχής πού ἔφτασα στήν πίστη!
Μετά, στρεφόμενος πρός τόν Βαλέριο, θυμᾶμαι τοῦ εἶπε τά ἑξῆς:
-Ἐσένα, Βαλέριε, σοῦ ὀφείλω περισσότερα. Μοῦ ἔδειξες πολλή κατανόηση καί ἀγάπη. Παρότι σύ ὁ ἴδιος εἶχες τά βάσανά σου, εὕρισκες τήν δύναμη νά ἀκοῦς τούς σπαραγμούς καί τά προβλήματα μου. Μπορεῖ πολλές φορές νά ὑπέφερες λόγῳ τῆς ἀπιστίας μου. Σέ παρακαλῶ, συγχώρησέ με!  Παρακαλῶ ὅλους νά προσεύχεστε γιά μένα!
Ἔτσι ἔφυγε ἀπό ἐμᾶς ὁ Τ. Ὁ Θεός νά τόν ἀναπαύσει.

  Ἀναβάσεις

 24 Αὐγούστου 2013

 ________________________________________________

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ρουμάνοι Μάρτρυρες του 20ου αιώνα