Ὁ Γέροντας Ἀντώνιος Γρηγοριάτης (+1915-2002). Μέρος Γ'

 Ὁ Γέροντας Ἀντώνιος Γρηγοριάτης (+1915-2002). Μέρος Γ'

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Στήν ἐκκλησία συμμετεῖχε ἀπό βαθείας νυκτός σ᾿ ὅλες τίς ἱερές Ἀκολουθίες. Λόγω τοῦ ἁπλοϊκοῦ χαρακτῆρος του συμπεριφερόταν πάντα φιλικά καί ἀδελφικά πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους.  Ἐπειδή τόν χαρακτήριζε ἕνα αὐθόρμητο χιοῦμορ, παντοῦ γινόταν εὐπρόσδεκτος καί εὐχάριστος. Ἠρέσκετο νά ἀσχολῆται μέ τά ἀναμενόμενα γεγονότα, μέ τούς ἐπικειμένους πολέμους, μέ τήν ἔλευσι τοῦ Ἀντιχρίστου, γι᾿ αὐτό εἶχε ὀνομασθῆ, χάριν εὐθυμίας, ἀπό τούς νεωτέρους Πατέρες πρόεδρος τοῦ Κ.Ε.Δ.Ε.Κ, δηλαδή τοῦ Κέντρου διδασκαλίας ἐπερχομένων καταστάσεων....
    Διηκόνησε μέ πολλή ἐπιμέλεια καί στήν τράπεζα τῆς Μονῆς, ὅπου, παρά τήν προχωρημένη ἡλικία του, προλάβαινε νά προετοιμάζη τά πάντα κατά τρόπο ἀρμονικό μέ τούς βοηθούς του.
    Ἕνα χρόνο πρό τῆς κοιμήσεώς του, ἔλαβε τό διακόνημα τοῦ θυρωροῦ καί βιβλιοπώλου τῆς Μονῆς. Ἦτο πρόθυμος καί πολύ ἐξυπηρετικός.
Προτοῦ κατέλθουν στήν παραλία οἱ Προσκυνητές, εἶχε πεταχθῆ ἔξω ἀπό τήν πρωϊνή τράπεζα, εἶχε ἀνοίξη τίς προθῆκες καί περίμενε σάν τόν καλό ψαρᾶ νά ρίξη τό ἀγκίστρι του.
Χάριν ἀστεϊότητος ἔλεγε στούς βιαστικά διερχομένους ἐπισκέπτες τῆς Μονῆς μας: "Πᾶρτε σωσίβια γιά νά κολυμπᾶτε μέσα στά νερά τῆς ἀφρισμένης θάλασσας τῆς κοινωνίας μας". Καί ἐννοοῦσε φυσικά τήν προμήθεια πνευματικῶν βιβλίων.
Συχνά τόν ἔπαιρνα νά τόν κεράσω στό Ἀρχονταρίκι ἕνα καφέ ἤ ἔνα τσάϊ. Ἐρχόταν μέ χαρά. Πάντοτε εἶχε κάποια σοφή κουβέντα νά μοῦ ἐκμυστηρευθῆ μέσα ἀπό τόν πλοῦτο τῶν ποικίλων ἐμπειριῶν του. Ἀγαποῦσε μέ πάθος τήν Πατρίδα μας, τήν ὁποία καί ὑπηρέτησε σάν λοχίας στό Ἀλβανικό Μέτωπο. Πόσο γελοῦσε ἀπό χαρά, ὅταν μοῦ ἐδιηγόταν μέ ποιούς ἔξυπνους τρόπους νικοῦσαν τούς Ἰταλούς ἤ πῶς ἀκινητοποιοῦσαν τά τάνκς.
Στίς στροφές τῶν δρόμων, ἐκεῖ ἀπ᾿ ὅπου θά περνοῦσαν τά ἰταλικά τάνκς μέ τίς ἐρπύστριες, ἔστρωναν οἱ δικοί μας στρατιῶτες κάτω στόν δρόμο κουβέρτες τοῦ ὕπνου γιά νά ....κοιμηθοῦν ἐκεῖ γιά πάντα τά τάκνς τῶν Ἰταλῶν. Περιεπλέκοντο οἱ κουβέρτες μέσα στίς ἐρπύστριες καί τά βαρέα αὐτά ὀχήματα ἀκινητοποιοῦντο....
Ὁσάκις μετέβαινα στήν ἐξωτερική ἱεραποστολή μοῦ εὐχόταν μέ  στοργική ἀγάπη καί χαρά. Ἀκόμη  μοῦ ἔδωσε κι ἕνα φυλακτό, πού τοῦ τό ἔδωσε ἡ μητέρα του, γιά νά τό ἔχω πάντα μαζί μου. Μ᾿ αὐτό τόν τρόπο ἔδειχνε τήν μεγάλη του ἐκτίμησι πρός τό ἱεραποστολικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας καί εἰδικώτερα τῆς Μονῆς μας, πού ξεκίνησε νά γίνεται μέ τήν εὐλογία τοῦ σεβαστοῦ μας Γέροντος  π. Γεωργίου ἀπό τό 1978.
-Πάτερ Ἀντώνιε, τόν ρώτησα, θυμᾶσαι νά μοῦ διηγηθῆς τήν ἱστορία ἐκείνη, πού μοῦ εἶχες πῆ παλαιότερα για κάποιον γιατρό, τοῦ ὁποίου ἀρώστησε τό παιδί του ἀπό λευχαιμία καί θεραπεύθηκε θαυματουργικά;
-Καί βέβαια νά σοῦ τήν ὑπενθυμίσω διότι εἶναι συγκλονιστική:
Ὅταν ἤμουν ἀκόμη λαϊκός στόν Πύργο τῆς Ἠλείας, εἶχα στενή φιλία μέ τόν γιατρό κ. Νικόλαο Π.... Αὐτός μετά τόν γάμο του ἀπέκτησε ἕνα παιδάκι, τό ὁποῖο στήν ἡλικία τῶν πέντε ἐτῶν ἀρώστησε ἀπό λευχαιμία. Κάθε ἀνθρώπινη βοήθεια ἦτο γι᾿ αὐτό ματαιοπονία.
Σέ λίγο θά ἐρχόταν ὁ θάνατος τοῦ μονάκριβου παιδιοῦ του. Ὁ πατέρας ἀπελπίσθηκε τελείως ἀπό πλευρᾶς ἰατρικῆς ἐπιστήμης καί σάν γιατρός ἦτο σίγουρος γιά τόν θάνατο τοῦ παιδιοῦ του. Ἦτο ὅμως πολύ θρησκευόμενος  ἄνθρωπος καί πάνω στήν ἀνάγκη του, κατέφυγε στόν Θεό.

   Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
2005

 Ἀναβάσεις
2 Αὐγούστου 2013
_______________________________________________

  Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό