Γέρω -Μιχαήλ Καυσοκαλυβίτης. (Μέρος Β'). Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

Γέρω -Μιχαήλ Καυσοκαλυβίτης. (Μέρος Β'). Τελευταῖο

   Ο π. Μιχαήλ ευλαβείτο τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, γιατί είχε το όνομά του, αλλά και για κάποιον άλλο λόγο. όπως διηγήθηκε ο ίδιος σ' έναν ομώνυμό του Κοινοβιάτη, κάποτε που έκανε τον κανόνα του παρουσιάστηκε μπροστά του ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και του έδειξε πώς να προσεύχεται. Να κρατά το κομποσχοίνι, να λέγει την ευχή και να κάνει συγχρόνως σταυρούς με μικρές μετάνοιες.
   Επειδή πλέον τα κουτάλια δεν είχαν πέραση, ο π. Μιχαήλ έμαθε αγιογραφία. Εκοιμήθη ο Γέροντάς του και ήρθε για συνοδεία του ο π. Γαβριήλ, που και σ' αυτόν έμαθε αγιογραφία. Ήταν ο γερω-Μιχαήλ καλός αγιογράφος και έκανε τις εικόνες με προσευχή και ευλάβεια, γι' αυτό έγιναν και θαύματα.
   Διηγήθηκε ο π. Γαβριήλ ο υποτακτικός του: "Κάποτε που αγιογραφούσε ο Γέροντάς μου Μιχαήλ μία εικόνα του Χριστού, είδε τον ίδιο το Χριστό στον ύπνο του και του είπε ευχαριστημένος ότι είναι ωραία η εικόνα, μόνο να διορθώσει κάτι".
   Έκανε και την εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, όπως τον είχε δει.

   Στη Ρόδο είχε εμφανιστεί ο άγιος Νεκτάριος σ' έναν αγρότη που πήγαινε στην Αρχίπολη, και του είπε να κάνει εκεί μία Εκκλησία. Πράγματι κτίσθηκε ένα ωραίο Εκκλησάκι και παρήγγειλαν την εικόνα του Αγίου στο γερω-Μιχαήλ. Αυτή η εικόνα έκανε και κάνει πολλά θαύματα. Κάποτε πήγαν έναν Τούρκο παράλυτο. Προσκύνησε και έφυγε υγιής.
   Αγιογράφησε επίσης την εικόνα του αγίου Σάββα του εν Καλύμνω. Όταν μετέφεραν την εικόνα στην Κάλυμνο, άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες μόνες τους.
   Κάποτε τον επισκέφθηκαν δύο πατέρες από τον Άγιο Βασίλειο. Ενώ συνομιλούσαν και ο γερω-Μιχαήλ αγιογραφούσε, άρχισαν να τρέχουν ποτάμι τα δάκρυά του και το πρόσωπό του κοκκίνισε. Οι πατέρες ανησύχησαν και τον ρώτησαν τι συμβαίνει. Εκείνος τους καθησύχασε λέγοντάς τους ότι προέρχονται από την ενέργεια της νοεράς προσευχής που προσπαθούσε να λέει αδιάλειπτα. Όποτε ήθελε έρχονταν τα δάκρυα. Σε όσους τον ρωτούσαν τους έλεγε για τη νοερά προσευχή. Αυτός βοηθήθηκε εκτός από το γερω-Θεόπεμπτο και από ένα γέροντα που ασκήτευε στο ξερονήσι του Αγίου Χριστοφόρου, απέναντι από τα Καυσοκαλύβια.
   Όταν γήρασε και ήταν άρρωστος, για να μην ξεσκεπάζεται τις νύχτες και κρυώνει, ο υποτακτικός του έβαλε φερμουάρ στην κουβέρτα του. Κάποια νύχτα ακουγόταν συνομιλία στο κελί του γερω-Μιχαήλ. Ο υποτακτικός του άνοιξε την πόρτα να δει με ποιόν μιλά. Του είπε ο γερω-Μιχαήλ: "Τί μου έκανες! Είχε έρθει ο άγιος Νεκτάριος εδώ και δεν μπορούσα να σηκωθώ".
   Ο γερω-Μιχαήλ εγνώριζε που βρίσκεται θαμμένο το λείψανο του αγίου Μαξίμου του Καυσοκαλυβίτη και το φανέρωσε και στο φίλο του γερω-Πορφύριο.
   Ο γερω-Μιχαήλ, όπως διηγούνται όσοι τον γνώρισαν, ήταν ομολογουμένως ενάρετος μοναχός άνθρωπος του Θεού, άκακος σαν αρνάκι. Αγαπούσε τις ακολουθίες. Δεν έκανε μεγάλες ασκήσεις ούτε ιδιαίτερες νηστείες και αγρυπνίες. Ήταν όμως πολύ ελεήμων, πράος και ειρηνικός με όλους. Είχε πολλή αγάπη για όλους τους πατέρες. Άφηνε τις δικές του δουλειές και πήγαινε να βοηθήσει αρρώστους που είχαν ανάγκη. Πήρε και γηροκόμησε τον π. Αθανάσιο Στρέζοβα, τελευταίο διάδοχο από τη συνοδεία του παπα-Χαρίτωνος του Πνευματικού και Ησυχαστού.
   Είχε χάρισμα να βοηθά και να παρηγορεί τους νέους μοναχούς διηγούμενος ωραίες ιστορίες. Έλεγε για την υπερηφάνεια: "Ο υπερήφανος προτιμά να ανέβει τρεις φορές στον Άθωνα, παρά να πει ένα "ευλόγησον". Συμβούλευε πολύ ωραία και πρακτικά τους προσκυνητές που περνούσαν απ' το καλύβι του. Έλεγε σε κάποιον ιεροκήρυκα κληρικό: " Να μιλάς. Δεν βλέπεις τους κομμουνιστές πόσους έχουν παρασύρει με τα επίμονα και συνεχή κηρύγματά τους;".
   Ήταν σεβαστός και αγαπητός σε όλους τους πατέρες.
   Εκοιμήθη ειρηνικά το έτος 1978.
   Την ευχή του να έχουμε. Αμήν.

Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

Εκδόσεις

Ιερόν Ησυχαστήριον

"Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος"

σελ. 119-125

Ἀναβάσεις

29 Ἰουλίου 2013

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση