Συνοδοιπορία ἀγάπης. Πρωτοπρ.Διονύσιος Τάτσης

  Συνοδοιπορία ἀγάπης

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΤΟ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΟ θέμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὶς μέρες μας εἶναι ἡ χειροτονία νέων ἱερέων. Ἐὰν συνεχιστεῖ ἡ σημερινὴ κατάσταση, δηλαδὴ τὸ κράτος νὰ ἀρνεῖται τὴ μισθοδοσία τῶν νέων ἱερέων, ἡ ἐπαρχία θὰ πληγεῖ, ἀφοῦ οἱ ἱερεῖς θὰ γίνουν περιζήτητοι καὶ οἱ θρησκευτικὲς ἀνάγκες τοῦ λαοῦ μας θὰ ἱκανοποιοῦνται μὲ μεγάλη δυσκολία.
Μοιραίως θὰ κοπεῖ ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ στὴ θέση της θὰ μποῦν οἱ πολιτιστικὲς δραστηριότητες τῶν δήμων καὶ τῶν συλλόγων.
Οἱ ἄνθρωποι θὰ ἀποσυνδεθοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, θὰ ἀρχίσουν νὰ ξεχνοῦν τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα καὶ θὰ περιφρονήσουν τὸ Θεό! Παράλληλα θὰ ἐγκαταλειφθοῦν οἱ Ἱεροὶ Ναοὶ καὶ τὰ ἐξωκκλήσια, ἀφοῦ δὲν θὰ ὑπάρχουν οἰκονομικὰ γιὰ τὴ συντήρηση καὶ προστασία τους.
 Οἱ Μητροπολίτες τῶν πόλεων δὲν ἀνησυχοῦν γιὰ τὸ τί θὰ συμβεῖ. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι ἔχουν τὶς ἐνορίες τους γεμάτες ἀπὸ πιστοὺς καὶ μὲ πληθωρικοὺς ἱερεῖς. Ἀλλὰ καὶ πολλοὶ Μητροπολίτες τῆς ἐρημωμένης ἐπαρχίας ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ τί θὰ συμβεῖ, ἀφοῦ προτιμοῦν τὸν περισσότερο χρόνο τους νὰ βρίσκονται ἐκτὸς ἕδρας, περιφερόμενοι σὲ πανηγυρίζοντες Ἱ. Ναοὺς ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα ἢ κάνοντας διαρκεῖς διακοπὲς στὴν πρωτεύουσα.
Ἀρέσκονται, δυστυχῶς, στὶς λαμπρὲς τελετές, τὶς πλούσιες ὑλικὲς τράπεζες, στὰ δῶρα, στὶς ὑποκριτικὲς δηλώσεις καὶ στὴν ἐπικοινωνία τους μὲ γνωστοὺς καὶ πνευματικὰ τέκνα. Καὶ ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν, γιατὶ δὲν εἶναι συνδεδεμένοι μὲ τὶς Μητροπόλεις τους, τὸν τόπο καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μετὰ τοὺς ἔρχεται καὶ ἡ ἐπιθυμία νὰ μετατεθοῦν πρὸς τὸ κέντρο. Παρόλο, ποὺ δὲν εἶναι τόσο εὔκολο τὸ μεταθετὸ τῶν Ἐπισκόπων, αὐτοὶ ἐλπίζουν.
 Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας συνήθως δὲν ἀσχολεῖται μὲ τέτοια θέματα. Τὰ ἀφήνει νὰ λυθοῦν μόνα τους, μὲ τὴν πάροδο τῶν ἐτῶν, ὅταν «ὡριμάσουν». Τὸ μόνο θέμα, ποὺ ἔντονα ἀπασχολεῖ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς Ἀρχιερεῖς, εἶναι ἡ ἐκλογὴ κάποιου Μητροπολίτου. Τότε δραστηριοποιοῦνται οἱ πάντες.
Ὅλοι θέλουν νὰ πετύχουν τὴν ἐκλογὴ τοῦ δικοῦ τους Ἀρχιμανδρίτη ἢ ἀκολουθοῦν σήμερα τὴ γραμμὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, προκειμένου νὰ ἀποσπάσουν κάποια ὑπόσχεσή του γιὰ τὴν ἑπόμενη ἐκλογή. Δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν πολλοὶ ἔμπειροι ἐκκλησιαστικοὶ ἀρτοποιοί!
 Ξέρουν νὰ ζυμώνουν καὶ νὰ ρυθμίζουν καταστάσεις! Μὲ τὴν τακτικὴ ὅμως αὐτὴ παραθεωροῦνται ὑποψήφιοι, ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ἐργάζονται θεοφιλῶς καὶ ἀποδοτικῶς στὴν Ἐκκλησία καὶ ὁ λαὸς τοὺς ὑπεραγαπᾶ.
Καὶ αὐτὸ εἶναι μεγάλη ἀδικία, ἡ ὁποία προφανῶς καὶ θὰ κριθεῖ ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ θὰ τιμωρηθοῦν ὅσοι συμβάλλουν σὲ αὐτή. Δὲν πρόκειται νὰ μείνουν ἀτιμώρητοι ὅλοι ἐκεῖνοι, ποὺ τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκλέγειν ἀξίους Μητροπολίτες, τὸ παζαρεύουν, γιὰ νὰ ἐκλέγονται ἀνάξιοι.
Ἀλλὰ πῶς νὰ ἐκλεγοῦν ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν φόβο Θεοῦ, ὅταν οἱ ἀποκλειστικοὶ ἐκλέκτορες (μόνο οἱ Μητροπολίτες ψηφίζουν) δὲν ἔχουν φόβο Θεοῦ καὶ ἡ κρίση τους ὑπηρετεῖ σκοπιμότητες, ποὺ ἐξοργίζουν τὸν Θεὸ καὶ ἀπογοητεύουν τὸν πιστὸ λαό;
Εὐχή μας εἶναι ἡ Ἐκκλησία νὰ κινεῖται πάντα μὲ βάση τὴ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὰ προβλήματα νὰ λύνονται θεοφιλῶς καὶ ὄχι κοσμικῶς. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, καὶ μόνον αὐτό, νὰ πρυτανεύει σὲ ὅλες τὶς ἀποφάσεις της.

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1976, 24 Μαΐου 2013