Τά Πάθη καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Δημητρίου Παναγοπούλου

Τά Πάθη καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ

Σύμφωνα μὲ τὴν Ἱερὰ Παράδοση, ὁ Χριστὸς ἔπεσε πολλὲς φορὲς μὲ τὸν Σταυρό, στὸ δρόμο γιὰ τὸν Γολγοθᾶ. Τότε ἦρθε ὁ Σίμωνας ὁ Κυρηναῖος, γιὰ νὰ σηκώσει τὸν Σταυρὸ καὶ νὰ βοηθήσει τὸν Χριστό.
 Ὅπως τότε ὁ Χριστὸς βοηθήθηκε ἀπὸ ἕνα ἄνθρωπο, ἔτσι καὶ σήμερα ὁ Χριστὸς θὰ μᾶς βοηθήσει να σηκώσουμε τὸν δικό μας σταυρό, ἀρκεῖ νὰ ζητήσουμε τὴν βοήθειά Του.

Ἅπλωσε ἡ Εὔα τὰ χέρια της στὸν ἀπαγορευμένο καρπό, ἅπλωσε καὶ ὁ Χριστὸς τὰ χέρια Του πάνω στὸ Σταυρό. Παρέβη τὴν ἐντολὴ ὁ Ἀδὰμ καὶ παρήκουσε, ἔγινε ὁ Χριστὸς ὑπήκοος μέχρι θανάτου, γιὰ νὰ θεραπεύσει τὴν ἁμαρτία.
Ἦταν τὸ δέντρο (ξύλο), ἀπὸ ὅπου ὁ καρπὸς τῆς παρακοῆς, ἐπὶ τοῦ ξύλου κρεμάστηκε ὁ Χριστός! Κῆπος καὶ παράδεισος ἦταν ἐκεῖ ποὺ ἔπεσε ὁ Ἀδὰμ καὶ ἀπὸ ὅπου ἐξορίστηκε, κῆπος ἦταν καὶ στὴν Γεσθημανή, ὅπου ὁ Χριστὸς προδόθηκε.
Ἰσοθεΐα καὶ δόξα φαντάστηκε ὁ Ἀδάμ, ἀτιμία καὶ πτύσματα δέχθηκε ὁ Κύ- ριος! Βλέπουμε λοιπὸν ὅτι ὁ Χριστὸς ὑπέστη ἀκριβῶς τὶς ἀντίστροφες ἐνέργειες, ποὺ ἔκαναν οἱ Πρωτόπλαστοι στὴν πτώση τους, προκειμένου νὰ θεραπεύσει τὴν παρακοὴ καὶ τὰ ἀποτελέσματα, ποὺ ἐπέφερε αὐτή. Ὁ Χριστός, ὅπως ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή, ἔκλινε τὴν κεφαλὴ καὶ μετὰ παρέδωσε τὸ πνεῦμα Του.
 Οἱ ἄνθρωποι πῶς πεθαίνουν; Παραδίδουν τὸ πνεῦμα καὶ κλίνουν τὴν κεφαλή. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Χριστὸς πέθανε τὴν ὥρα πού ἤθελε.

Σημαίνει ὅτι πέθανε σὰν Θεὸς καὶ ὄχι σὰν ἄνθρωπος. Δὲν Τὸν πεθάνανε οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ πέθανε, ὅποια στιγμὴ ἤθελε. Πέθανε ὁ Χριστὸς νωρίτερα σὲ σχέση μὲ τοὺς ἄλλους δύο ληστές, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὰ σκέλη Του δὲν συνθλίφτηκαν (προφητεύτηκε αὐτὸ αἰῶνες πρίν), ὅπως ἔγινε μὲ τοὺς ἄλλους δύο ληστές, προκειμένου νὰ ἐπέλθει ὁ θάνατός τους, γιατί ἀκολουθοῦσε τὸ Πάσχα τῶν Ἑβραίων.

 Τὸ πρῶτο θαῦμα, πού ἔγινε ἀμέσως μετὰ τὸ τετέλεσται τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὅτι σχίστηκε τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομώντα. Τὸ καταπέτασμα συμβόλιζε τὴν ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου καὶ χώριζε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ Θεό, γι᾽ αὐτὸ καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, δίκαιοι καὶ ἄδικοι, πρὶν τὴν Ἀνάσταση, πήγαιναν στὸν Ἅδη.
 Μὲ τὸ σχίσιμο τοῦ ναοῦ, νικήθηκε ἡ ἁμαρτία ἀπὸ τὸ Χριστὸ καὶ ἀποκαταστάθηκε ἡ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ Χριστό. Ἄνοιξε ἔτσι ὁ δρόμος τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸν παράδεισο. Ὁ δρόμος αὐτὸς εἶναι ἡ Ὡραία Πύλη, πού ὑπάρχει στὴν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἄνοιξε καὶ προσφέρει τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου διὰ τῆς Θείας Κοινωνίας.

Στὴν Καινὴ Διαθήκη ἀναφέρεται ὅτι ὁ Χριστός, ὅταν λογχίστηκε στὴν πλευρά Του, ἀπὸ ἕνα Ρωμαῖο στρατιώτη, προκειμένου νὰ διαπιστώσει ἂν εἶναι νεκρός, τότε βγῆκε ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Χριστοῦ αἷμα καὶ νερό. Πολλοὺς αἰῶνες ἀργότερα καὶ σύμφωνα μὲ τὴν σύγχρονη ἐπιστήμη, τὰ στοιχεῖα αὐτά, πού μᾶς δίνει ἡ Ἁγία Γραφή, ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Χριστὸς πράγματι πέθανε.
Συγκεκριμένα ὁ Σίμπσον, ὁ ἐφευρέτης τοῦ χλωροφορμίου, ἀπέδειξε ὅτι ὁ χωρισμὸς τοῦ ὀροῦ ἀπὸ τὸ αἷμα εἶναι ἔνδειξη θανάτου. Τὸ αἷμα πού βγῆκε ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Χριστοῦ, συμβολίζει τὴν Θεία Κοινωνία, ἐνῶ τὸ νερὸ συμβολίζει τὸ Βάπτισμα.
Ἡ Εὔα «λογχίστηκε» ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ γέννησε θάνατο, ἐνῶ ὁ Χριστὸς λογχίστηκε ἀπὸ τὸν Ρωμαῖο στρατιώτη καὶ γέννησε Ζωή, μέσῳ τῶν δύο αὐτῶν Μυστηρίων: τῆς Θείας Κοινωνίας καὶ τοῦ Βαπτίσματος.

Τὸ πέρασμά μας κάτω ἀπὸ τὸν Ἐπιτάφιο, τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, τί συμβολίζει; Βάζουμε μετάνοια στὸ Χριστό, ὅτι θὰ κάνουμε τὸ θέλημά Του καὶ ὄχι τὸ δικό μας. Ἐντούτοις ἐμεῖς συνεχίζουμε νὰ κάνουμε τὸ δικό μας θέλημα καὶ δὲν ἀποχωριζόμαστε τὰ πάθη μας.
Πῶς λοιπὸν ἄνθρωπε τολμᾶς νὰ περνᾶς κάτω ἀπὸ τὸν Ἐπιτάφιο; Μᾶς ἀνέχεται ὁ Χριστός, δείχνει μακροθυμία, ἀλλὰ ὡς πότε;
Ὅταν ἀναστήθηκε ὁ Χριστός, οἱ στρατιῶτες, πού φύλαγαν τὸν τάφο Του καὶ ἦταν πολλοί, δωροδοκήθηκαν ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, γιὰ νὰ μή ποῦν ὅτι ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε, ἀλλὰ ὅτι κλάπηκε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους!
Ὁ Χριστὸς θάφτηκε μὲ τὸν Ἰουδαϊκὸ τρόπο ταφῆς. Ἄλειψαν τὸ σῶμα Του μὲ παραφίνη (κολλητικὴ οὐσία), ἔντυσαν τὸ κεφάλι μὲ τὸ σουδὰριο καὶ τὸ σῶμα μὲ σεντόνια. Ἂν ὅμως οἱ Μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ἔκλεβαν τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὰ ἐνδύματά Του πῶς βρέθηκαν μέσα στὸν τάφο; Δηλαδὴ ἔκλεψαν τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, βγάζοντας πρῶτα τὰ ροῦχα Του; Ἀστεῖα πράγματα! Ἐξάλλου ἡ παραφίνη, πού ἄλειψαν τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, θὰ ἦταν ἡ αἰτία, τὸ σεντόνι νὰ γίνει ἕνα μὲ τὸ δέρμα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς ἔμεινε 33 ὧρες στὸν ἅδη (ἀπὸ τὶς 3 τὸ ἀπόγευμα τῆς Παρασκευῆς ἕως τὰ μεσάνυχτα τοῦ Σαββάτου), ὅσα ἦταν δηλαδὴ τὰ χρόνια τῆς ἐπίγειας ζωῆς Του.
Ἐκεῖ στὸν ἅδη, ὁ Χριστὸς κήρυξε καὶ ὅσοι Τὸν πίστεψαν, πῆγαν μαζί Του στὸν Παράδεισο, ὅταν Ἀναστήθηκε. Ἡ πρώτη, πού πληροφορήθηκε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, εἶναι ἡ Θεοτόκος ἀπὸ ἄγγελο Κυρίου.

Μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἰσχύει τὸ μνήσθητι πού εἶπε ὁ ληστὴς πάνω στὸ σταυρό. Τὸ μνήσθητι ἴσχυε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Μετὰ τὴν Ἀνάσταση, ἄλλαξε ὁ τρόπος σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὑπάρχει τὸ βάπτισμα, ἡ ἐξομολόγηση καὶ ἡ θεία Κοινωνία. Πλανῶνται ἑπομένως αὐτοὶ πού λένε καὶ εἶναι πολλοὶ δυστυχῶς, ὅτι ἐγὼ ἕνα μνήσθητι θὰ πῶ στὰ τελευταῖα μου, μιμούμενος τὸν ληστὴ καὶ ἔτσι θὰ σωθῶ!
Ἔξαλλου τί μνήσθητι θὰ πεῖς, ἅμα σὲ πατήσει ἁμάξι, τρελλαθεῖς ἢ πεθάνεις ξαφνικὰ καὶ ἀκαριαῖα; Θέλει προσοχὴ αὐτὸ τὸ θέμα!
Ἡ «πρώτη» λεγομένη Ἀνάσταση ἔχει σχέση μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Χριστοῦ στὸν ἅδη. Ἐκεῖ ὁ Χριστὸς κήρυξε καὶ ὅλοι ὅσοι Τὸν πίστεψαν καὶ Τὸν δέχτηκαν τοὺς ἀνέστησε καὶ πῆγαν στὸν παράδεισο.

Ὅλοι ὅσοι πρωταγωνίστησαν καὶ συνέβαλαν στὴν Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, εἶχαν φρικτὸ τέλος.
Μετὰ τὴν Ἀνάσταση, ὅταν πεῖ ὁ ἱερεὺς τὸ Χριστὸς Ἀνέστη, ἀκολουθεῖ ἡ Ἀναστάσιμη Ἀκολουθία, ἀλλὰ οἱ περισσότεροι φεύγουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ πᾶνε στὰ σπίτια τους καὶ νὰ φᾶνε τὴν μαγειρίτσα. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς λυπεῖ τὸ Χριστὸ καὶ ζημιώνει τὸν πιστό.
Λέει ὁ Δαβὶδ 1050 χρόνια π.Χ. χαρακτηριστικά: Ἀναστήθηκε ὁ Θεὸς καὶ διασκορπίστηκαν οἱ ἐχθροί Του. Ἐχθρούς τούς ἀποκαλεῖ ὁ Δαβίδ, αὐτοὺς πού φεύγουν πιὸ νωρὶς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως.
Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, οἱ ἄνθρωποι κολάζονται καὶ χάνουν τὴν ψυχή τους. Μάλιστα πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς, πού φεύγουν στὸ Χριστὸς Ἀνέστη, πᾶνε μετὰ μὲ τὴν λαμπάδα καὶ τὸ Ἀναστάσιμο Φῶς, νὰ σταυρώσουν τὴν ὀροφὴ τῆς πόρτας τοῦ σπιτιοῦ τους, γιὰ νὰ κρατήσουν τάχα μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι τους τὸ διάβολο. Δυστυχισμένοι ἄνθρωποι!
Ἀφοῦ φύγατε νωρίτερα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἒχετε τὸν διάβολο μέσα σας καὶ ὁ πονηρός σᾶς ἐμπαίζει. Αὐταπατῶνται ἒτσι οἱ ἄνθρωποι, νομίζοντας ὅτι ἔκαναν Πάσχα!
Ἂν ὁ Χριστὸς δὲν Ἀναστήθηκε καὶ δὲν εἶναι Θεός, δὲν ὑπάρχει σωτηρία γιά τὸν ἄνθρωπο. Ἀλλά, δόξα σοι ὁ Θεός, καὶ Ἀναστήθηκε καὶ Θεὸς εἶναι.

Ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ, εἶναι κενοτάφιο, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς Ἀναστήθηκε καὶ δὲν ὑπάρχει τὸ Σῶμα Του ἐκεῖ. Ἦταν καὶ καινοτάφιος, ἀφοῦ κανένας ἄλλος ἄνθρωπος, δὲν εἶχε θαφτεῖ ποτὲ ἐκεῖ. Ἦταν ὁ πρῶτος, πού θάφτηκε σὲ ἐκεῖνον τὸν τάφο.
Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι θὰ κατακριθοῦμε, ἀπὸ τὸν κενὸ τάφο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸν κενὸ τάφο τῆς Παναγίας μας.
Οἱ ἄλλοι (ἑτερόδοξοι), θὰ κατακριθοῦνε ἀπὸ τὸν γεμάτο τάφο τῶν ἀρχηγῶν τους. Ἐμεῖς θὰ κατακριθοῦμε, γιατί δὲν πιστεύουμε στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ ἄλλοι θὰ κατακριθοῦν, γιατί πιστεύουν σὲ πεθαμέ- νους ἀνθρώπους.
Τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὁ σατανᾶς τὴν μισεῖ. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὅταν πεῖς, Χριστὸς Ἀνέστη, σὲ ἕνα αἱρετικό, τὸ μόνο πού δὲν θὰ σοῦ πεῖ εἶναι, Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Σημείωσις «Ο.Τ.»: Ἡ ἀνωτέρω ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ ἱεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου ἀναδημοσιεύεται ἀπό τό βιβλίον «Ἀπάνθισμα τῶν ὁμιλιῶν» του, τό ὁποῖον ἐκυκλοφόρησε προσφάτως ἀπό τάς ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη».

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ.  1974, 3 Μαΐου 2013