Ἡ ἀξία τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως. Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

 Ἡ ἀξία τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως

Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Ὁ σεβασμός στήν ἐκκλησιαστική παράδοση εἶναι ἀπόδειξη ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀγωνίζεται κατά Θεόν καί βρίσκει ἀνάπαυση στίς ἐμπειρίες τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἀπό τήν ἱστορία γνωρίζουμε ὅτι οἱ Ἅγιοι ἦταν φίλοι τῆς παράδοσης καί ἀπέφευγαν κάθε ἐκσυγχρονισμό καί ἀναθεώρηση.
Ὅσοι ἀρνοῦνται τήν παράδοση, ἀγνοοῦν τήν πνευματική της ἀξία καί ὁ ἐκκοσμικευμένος νοῦς τους δέν μπορεῖ νά κατανοήσει καί τά ἁπλούστερα τῆς κατά Θεόν ζωῆς.

Ἐάν ζούσαμε στόν α´ μ. Χ. αἰώνα, δίκαια μερικοί θά ἀμφισβητοῦσαν κάποιες παραδόσεις, γιατί δέν θά ὑπῆρχαν πολλοί, οἱ ὁποῖοι θά εἶχαν ζήσει σύμφωνα μέ αὐτές, γιά νά ἔδιναν σέ αὐτές τό ἀπαραίτητο κῦρος.
Οἱ εἴκοσι αἰῶνες ὅμως χριστιανικοῦ βίου, πού ἔχουν περάσει, διαμόρφωσαν τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι τήν ἔχουν ἀναγνωρίσει ὡς ἀναγκαία καί σωτηριώδη.
Ἡ παράδοση διαμορφώνει τό μοναδικό ἦθος τῆς Ὀρθοδοξίας, πού στίς ἡμέρες μας εἶναι χαρακτηριστικό τῶν λίγων.Ἡ ἐποχή μας εἶναι δύσκολη καί οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν
Ἐκκλησία καί ζοῦν χωρίς τήν παράδοση.
Τήν ἀξία τῆς παράδοσης δέν ἔχουν ἐκτιμήσει κυρίως οἱ ἑτερόδοξοι, δηλαδή οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες, γι᾽ αὐτό καί τήν ἀπέρριψαν, νομίζοντας ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό ἀποκαθαίρουν τήν πίστη ἀπό τά βλαπτικά στοιχεῖα, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἀπογυμνώνουν τήν πίστη καί τήν ἐκθέτουν σέ πολλούς κινδύνους.
Ἔτσι οἱ παπικοί θεοποίησαν τόν Πάπα, ἀναγνωρίζοντάς του ἰδιότητες, πού δέν συναντῶνται στούς κοινούς ἀνθρώπους, οἱ δέ προτεστάντες βασίστηκαν στίς προσωπικές τους ἐπιλογές, καί διαιρέθηκαν σέ ὁμάδες καί ὑποομάδες καί γίνανε ἀγνώριστοι.
Οἱ ἑτερόδοξοι μοιάζουν μέ τά μισοξεραμένα δέντρα, πού ἔχουν ἐλάχιστα κλαδιά μέ φύλλα, ἐνῶ τά περισσότερα εἶναι ξερά καί μοιάζουν μέ\τά κέρατα τοῦ διαβόλου. Ἔχουν φτάσει στήν ἔσχατη πτώση, ἀνατρέπουν τή δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί ἀρνοῦνται τό ἦθος της, μέ ἀποτέλεσμα νά διαμορφωθεῖ ἕνας χριστιανισμός χωρίς ἠθική καί δίχως πνευματικότητα.

Ὁ Γέροντας Παΐσιος, γιά νά δείξει τή διαφορά πού ὑπάρχει ἀνάμεσα στούς Ὀρθοδόξους καί τούς παπικούς καί προτεστάντες χρησιμοποιοῦσε τήν εἰκόνα τοῦ πετρόκτιστου κτηρίου.Ἔλεγε ὅτι ἄν βγάλουμε τή λάσπη ἀπό τόν τοῖχο, δέν θά στηρίζονται οἱ πέτρες μεταξύ τους. Οἱ παπικοί ἔβγαλαν τή λάσπη καί ἀποσταθεροποίησαν τό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ προτεστάντες, ἀκόμα πιό ἔξυπνοι, ἔβγαλαν καί τά πετραδάκια, πού ὑπάρχουν ἀνάμεσα στίς μεγάλες πέτρες καί γι᾽ αὐτούς δέν ὑπάρχει κανένα οἰκοδόμημα.
Οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἄνθρωποι τῆς παράδοσης καί ἀρνοῦνται τούς ἐκσυγχρονισμούς καί τήν ἐκκοσμίκευση. Ἀκολουθοῦν τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων καί δέν ἀμφισβητοῦν τίς ἐμπειρίες τους.
Ὅσοι διαφοροποιοῦνται, βαδίζουν τήν ὁδό τῆς ἀπωλείας, χωρίς νά τό πολυκαταλαβαίνουν. Τό κοσμικό τους φρόνημα δέν ἐπιτρέπει νά δοῦν ὅσα ἔζησαν οἱ Ἅγιοι, γι᾽ αὐτό καί θά βρεθοῦν ἐκτός
νυμφῶνος.

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1964  22/2/32013