Τὰ κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς ἐκήρυξαν ἐπισήμως τὸν πόλεμον ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας

Ἐκήρυξαν ἐπισήμως τὸν πόλεμον ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας τὰ κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς.

Ἀφοῦ υἱοθέτησαν τὸν βρώμικον πόλεμον τῶν ξένων κέντρων ἀποφάσεων ἐναντίον Ἱεραρχῶν, κληρικῶν καὶ Ἱ. Μονῶν

Γιώργος Ζερβός

Ἐνῶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται ἐναντίον τῆς παρουσίας τῶν ἱ. εἰκόνων εἰς τὰ δημόσια κτήρια, τὴν ἀναγραφὴν τοῦ θρησκεύματος εἰς τὰ δημόσια ἔγγραφα κ.λπ. ἡ ΔΗΜ.ΑΡ. μὲ ἐρώτησιν εἰς τὴν Βουλὴν ἐπιχειρεῖ νὰ κλονίση τὴν ἐμπιστοσύνην τοῦ λαοῦ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, τοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς κληρικούς, ζητοῦσα αὐστηροὺς φορολογικοὺς ἐλέγχους εἰς τὰ μέλη τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἀλλὰ καὶ εἰς Ἱερὰς Μονάς, Ἱερὰς Μητροπόλεις καὶ ἐκκλησιαστικὰ ἱδρύματα.
Τὸν ἴδιον σκοπὸν ὑπηρετοῦν καὶ οἱ οἰκολόγοι πράσινοι (ἐκτὸς Βουλῆς), οἱ ὁποῖοι κάνουν ἐπίθεσιν εἰς ὅλα τὰ προαναφερόμενα πρόσωπα καὶ προαναφερομένους φορεῖς τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ υἱοθετοῦν τὰς ἀναποδείκτους καταγγελίας εἰς βάρος Ἱεραρχῶν διὰ παράνομον πλουτισμὸν καὶ ἐπιτίθενται ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Ὄρους διὰ τὰς ἐνισχύσεις, τὰς ὁποίας λαμβάνει ἀπὸ τὸ κράτος.
Ἀπὸ τὴν πλευρὰν τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως (ΣΥΡΙΖΑ) παρουσιάσθη τὸ ἰδεολογικὸν περίβλημα διὰ τὸν χωρισμὸν Κράτους–Ἐκκλησίας, ὅταν ἔλθη εἰς τὴν ἐξουσίαν. Τὸ «περίβλημα» παρουσίασεν ἐκτενῶς ὁ βουλευτὴς τοῦ κόμματος καὶ ὑπεύθυνος διὰ θέματα Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Ἀναστάσιος Κουράκης. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται ἐναντίον τῶν Ἱ. Μονῶν, ἐναντίον τῆς μισθοδοσίας τῶν κληρικῶν ἀπό τό Κράτος κ.λπ.


Ἐνῶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ἑτοιμάζει τὸ συνέδριον μὲ θέμα «Ἐκκλησία καὶ Ἀριστερά», διὰ νὰ γίνη μία ἀνίχνευσις τῶν διαθέσεων τῆς Ἀριστερᾶς, εἰς περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν ἀνέλθη εἰς τὴν ἐξουσίαν ὁ ΣΥΡΙΖΑ κατὰ τὰς προσεχεῖς ἐκλογάς, τὰ κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς ἀκολουθοῦν ἀπὸ ἐπιθετικὴν ἕως ἐχθρικὴν πολιτικὴν ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας.
Τὸ πράττουν δὲ εἰς μίαν περίοδον, κατὰ τὴν ὁποίαν ἀκόμη καὶ οἱ δεδηλωμένοι ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας ἀναγνωρίζουν τὴν προσφοράν της εἰς τοὺς ἀδυνάτους οἰκονομικὰ συμπολίτας μας, ἀνεξαρτήτως ἐὰν εἶναι μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἢ μὴ εἰς τοὺς ἀπόρους, ἀκόμη καὶ εἰς τοὺς ἐμπόρους, οἱ ὁποῖοι κατεστράφησαν ἐξ αἰτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως.

Τὰ κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς υἱοθέτησαν τὸν βρώμικον προπαγανδιστικὸν πόλεμον σκοτεινῶν καὶ μὴ κέντρων ἀποφάσεων τοῦ ἐξωτερικοῦ, τὰ ὁποῖα θέλουν νὰ βάλλουν τὴν περιουσίαν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ «χέρι». Τὰ κέντρα αὐτά, εἰς συνεργασίαν μὲ ἑλληνικὰ Μέσα Ἐνημερώσεως ἤρχισαν νὰ διαβάλλουν Ἱεράρχας ὅτι ἔχουν πλουτίσει παρανόμως, ὅτι διαθέτουν ἀδήλωτον μυθικὴν περιουσίαν, ὅτι σιωποῦν ἐνόχως καὶ εἶναι εἰς τὸ ἀπυρόβλητον εἰς ἐποχὴν μεγάλης οἰκονομικῆς κρίσεως καὶ δυστυχίας τοῦ λαοῦ.
Δὲν ἐδίστασαν νὰ στραφοῦν καὶ ἐναντίον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὑποστηρίζοντες, ἄνευ στοιχείων ὅτι καὶ αὐτὸς ἐνδεχομένως νὰ ἔχη μεγάλη ἀδήλωτον περιουσίαν. Ὁ βρώμικος πόλεμος συνεχίσθη καὶ ὅταν ἀκόμη ὁ Γενικὸς Διευθυντὴς τοῦ Σώματος Οἰκονομικοῦ Ἐγκλήματος (ΣΔΟΕ), πιεζόμενος ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον, Ἀρχιερεῖς ἀλλὰ καὶ δημοσιογράφους, οἱ ὁποῖοι μὲ δημοσιεύματα καὶ τὴν διατύπωσιν θέσεων ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοῦ Ραδιοφώνου καὶ τῆς τηλεοράσεως, ἀπέστειλεν ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον καὶ τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον, συμφώνως πρὸς τὴν ὁποίαν δὲν ἔχουν προκύψει ἀπὸ τὰς ἐρεύνας στοιχεῖα εἰς βάρος Ἱεραρχῶν, ἕως αὐτὴν τὴν στιγμήν.

Αἱ ἐπιθετικαὶ ἕως ἐχθρικαὶ θέσεις τῶν κομμάτων τῆς Ἀριστερᾶς ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας προαναγγέλλουν ὅτι τὸ «ἔτος 2013» θὰ εἶναι «ἔτος δοκιμασίας» διὰ τὴν Ἐκκλησίαν. Ποῖαι εἶναι αἱ ἐνέργειαι τῶν κομμάτων αὐτῶν, αἱ ὁποῖαι προαναγγέλλουν ὅτι θὰ εἶναι «ἔτος δοκιμασίας» τὸ 2013 διὰ τὴν Ἐκκλησίαν;

Φορολογικοὺς ἐλέγχους εἰς ἐκκλησιαστικὰ ἱδρύματα καὶ πρόσωπα 

Ἡ ΔΗΜ.ΑΡ., τὸ μικρὸν αὐτὸ κόμμα τῆς Ἀριστερᾶς, τὸ ὁποῖον συμμετέχει εἰς τὴν Κυβέρνησιν, ἀφοῦ δὲν κατώρθωσε νὰ διακόψη τὴν μισθοδοσίαν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου ἀπὸ τὸ Κράτος (ἔστω καὶ κατὰ τὸ ἥμισυ), νὰ ἐπιβληθῆ ἄγρια φορολογία εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ νὰ «κτυπήση» ἀκόμη περισσότερον τὸν περιορισμὸν τῶν ἀμυντικῶν δαπανῶν (πλήρης σύμπλευσις μὲ τὴν Τρόϊκαν), κατέθεσεν ἐρώτησιν εἰς τὴν Βουλήν, μὲ τὴν ὁποίαν ζητεῖ στοιχεῖα διὰ φορολογικοὺς ἐλέγχους εἰς Ἐκκλησιαστικὰ ἱδρύματα καὶ κληρικούς. Ἡ ἐρώτησις κατετέθη τὴν 11ην Δεκεμβρίου ὑπὸ τοῦ Βουλευτοῦ της κ. Νικολάου Τσούκαλη.
Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐρωτήσεως ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Πρὸς τὸν κ. Ὑπ. Οἰκονομικῶν Θέμα: Φορολογικοὶ ἔλεγχοι σὲ ἐκκλησιαστικὰ ἱδρύματα καὶ πρόσωπα. Παραμένουν τὰ ἐρωτηματικὰ ἀ πὸ τὶς ἐξηγήσεις, ποὺ δίδονται στὴν ἀπάντηση τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν σὲ ἐρώτησή μας (2744/ 10.10.2012) σχετικὰ μὲ τοὺς φορολογικοὺς ἐλέγχους σὲ Ἱερὲς Μονές, Ἱεράρχες καὶ Ἐκκλησιαστικὰ Ἱδρύματα.
Στὴ σύντομη καὶ ἀόριστη ἀπάντηση τοῦ Ὑπουργείου δὲν παρέχεται καμία πληροφόρηση πέραν τοῦ ὅτι “βασικὴ προτεραιότητα τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν εἶναι ἡ διενέργεια φορολογικῶν ἐλέγχων πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις, χωρὶς διακρίσεις καὶ ἐξαιρέσεις γιὰ τὴν καταπολέμηση φαινομένων φορο- διαφυγῆς ὁπουδήποτε αὐτὰ ἐκ δηλώνονται».
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω καὶ δεδομένου ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἀποφασίσει ἤδη ἀπὸ τὸ 2005 τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ “Πόθεν Ἔσχες” γιὰ τοὺς Ἱεράρχες, κληρικοὺς ἀλλὰ καὶ λαϊκούς, ποὺ κατέχουν ὑψηλόβαθμες θέσεις σὲ ἐκκλησιαστικοὺς ὀργανισμούς, παρακαλοῦμε νὰ ἀπαντηθοῦν σαφῶς τὰ παρακάτω ἐρωτήματα:
1. Σέ ποιὲς Ἱερὲς Μονὲς καὶ Μητροπόλεις ἐνεργήθηκαν καὶ διενεργοῦνται ἔλεγχοι;
Πόσες ἐκθέσεις ἐλέγχου ἔχουν καταρτισθεῖ; Πόσα πρόστιμα καὶ προσαυξήσεις ἔχουν ἐπιβληθεῖ καὶ πόσα ἔχουν εἰσπραχθεῖ;
2. Προτίθεστε νὰ ἐπεκτείνετε τοὺς ἐλέγχους σὲ ἄλλα ἐκκλησιαστικὰ ἱδρύματα καὶ πρόσωπα;
Ὁ ἐρωτῶν βουλευτὴς Νῖκος Τσούκαλης»

Ἐπίθεσις ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὑπὸ τῶν Οἰκολόγων

Ἕνα ἄλλο κόμμα Ἀριστερᾶς ἀποκλίσεως, οἱ οἰκολόγοι Πράσινοι, υἱοθέτησαν τὸν βρώμικον πόλεμον ἐναντίον Ἱεραρχῶν διὰ «παράνομον πλουτισμὸν» καὶ ἐξαπέλυσαν ἐπίθεσιν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἐναντίον Ἱεραρχῶν καὶ κληρικῶν (ἀορίστως), ἐναντίον Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἰδιαιτέρως ἐναντίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου.
Τὸ κόμμα αὐτὸ γιὰ μερικὰς χιλιάδας ψήφους δὲν εἰσῆλθεν εἰς τὴν Βουλὴν κατὰ τὰς προσφάτους ἐκλογάς. Εἰς τὴν ἀνακοίνωσιν τῶν «Οἰκολόγων Πράσινων» τονίζονται τὰ ἀκόλουθα: «Οἱ πληροφορίες, ποὺ ἦρθαν στὴ δημοσιότητα σχετικὰ μὲ “σκοτεινοὺς” λογαριασμοὺς καὶ ἀνεξιχνίαστες πηγὲς ἐσόδων Μητροπολιτῶν ἢ ἄλλων κληρικῶν, ἀφήνουν ἄλλη μιὰ πληγὴ στὸ αἴσθημα δικαίου τῶν ἀπογοητευμένων πολιτῶν.
Οἱ "ἐκλεκτοὶ" τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας συνεχίζουν νὰ χαίρονται τὰ προνόμια, ποὺ εἶχαν τὴν πρὸ – μνημονίου ἐποχὴ καὶ φαίνεται ὅτι λίγες ἐνοχλήσεις ἔχουν ἀπὸ τὶς ἁρμόδιες ἐλεγκτικὲς ἀρχές, ἐνῶ ἀντίθετα οἱ χαμηλόμισθοι καὶ συνταξιοῦχοι —ποὺ πολλὲς φορὲς συνδράμουν στὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ ὑστέρημά τους— πλήττονται ἀνεπανόρθωτα ἀπὸ τὶς τελευταῖες ἐπιταγὲς τῆς τρόϊκας καὶ τῶν ἐγχώριων συντεχνιῶν.
Καὶ σὰν νὰ μὴ ἔφτανε ἡ ἀμαύρωση "στελεχῶν" τῆς Ἐκκλησίας μὲ μαῦρο χρῆμα καὶ σημαντικὴ φοροδιαφυγὴ εἰς βάρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἡ κυβέρνηση ἔκρινε (ΑΔΑ Β4Σ9Η–7ΝΖ, Ἀρ. Πρῶτ. 2/83900/ 0023) ὅτι παρὰ τὴν λαίλαπα τῆς λιτότητας, ποὺ ἐπιβάλλει στοὺς πολῖτες καὶ τὴν καταστροφὴ τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ καὶ τῶν παροχῶν ὑγείας καὶ παιδείας, "λεφτὰ ὑπάρχουν" γιὰ τὴν οἰκονομικὴ χορηγία Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ τὸ διόλου εὐκαταφρόνητο ποσὸ τῶν 609.000 εὐρώ.
Ἀκόμα καὶ ἡ Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου χρηματοδοτεῖται γιὰ τὸ ἔργο της... Ἡ κοινωνικὴ ἀλληλεγγύη, ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ καιροὶ ἀπαιτεῖ τὰ αὐτονόητα, δηλαδὴ μιὰ ἐκκλησία προστάτη καὶ πάροχο πρὸς τοὺς ἀδύνατους, μὲ ἁπλόχερη ἀναδιανομὴ τῶν ἀγαθῶν, ποὺ προσφέρουν οἱ πιστοὶ γιὰ τοὺς ἔχοντες ἀνάγκη.
Ἡ ἐκπρόσωπος Τύπου τῶν Οἰκολόγων Πράσινων, Ζωὴ Βροντίση, δήλωσε σχετικὰ: “Οἱ Οἰκολόγοι Πράσινοι δὲν σκεφτόμαστε τὸ πολιτικὸ κόστος μπροστὰ στὴ διεκδίκηση κοινωνικῆς δικαιοσύνης. Ζητᾶμε θεσμοί, ὅπως ἡ ἐκκλησία νὰ λειτουργοῦν ὄχι μόνο μὲ διαφάνεια καὶ ἀποφυγὴ κάθε μορφῆς διαφθορᾶς, ἀλλὰ καὶ νὰ συμβάλλουν οὐσιαστικὰ στὴν ἐνδυνάμωση τῶν ἀδύναμων οἰκονομικὰ κοινωνικῶν στρωμάτων μέσῳ τῆς φορολόγησης τῆς περιουσίας καὶ τῆς ἐλαχιστοποίησης τῆς ἐπιβάρυνσης τοῦ κρατικοῦ προϋπολογισμοῦ.
Ἄλλωστε πλέον εἶναι ξεκάθαρο ὅτι κάθε εὐρώ, ποὺ πάει στὶς Ἱερὲς Μονές, κόβεται ἀπὸ συντάξεις ἢ ἀπὸ δαπάνες γιὰ ὑγεία καὶ παιδεία. Ὅταν κλείνουν νοσοκομεῖα καὶ σχολεῖα δὲν μπορεῖ παρὰ οἱ Ἱερὲς Μονὲς νὰ συνδράμουν πρὸς τὴν ἀνάπτυξη δομῶν ἀλληλεγγύης».  

Ποῖος ὁ στόχος ΔΗΜ.ΑΡ. καὶ οἰκολόγων πρασίνων;

Ποῖος εἶναι ὁ στόχος τῶν δύο προαναφερομένων κομμάτων, τὰ ὁποῖα δὲν ἀποκλείεται ἕως τὰς ἐκλογὰς νὰ συγχωνευθοῦν μὲ τὰς πρωτοβουλίας καὶ τὰς θέσεις, τὰς ὁποίας διατυπώνουν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας;
1ον) Νὰ πλήξουν πρωτίστως τὸ κῦρος τῶν Ἱεραρχῶν καὶ τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου εἰς μίαν περίοδον κατά τὴν ὁποίαν ὁ λαὸς ἐμπιστεύεται τὸ «εὐρώ του» εἰς τὸν Ἱερὸν Κλῆρον, διὰ νὰ γίνη φιλανθρωπία
2ον) Νὰ πλήξουν τὰς Ἱερὰς Μονάς, αἱ ὁποῖαι ἐπιτελοῦν πνευματικὸν καὶ φιλανθρωπικὸν ἔργον. Καὶ τοῦτο διὰ νὰ παύσουν νὰ εἶναι καταφύγιον τῶν πιστῶν.
3ον) Νὰ κατασυκοφαντήσουν τὸ Ἅγιον Ὄρος ὡς διεφθαρμένον καὶ «ἁρπακτικὸν» ὑποστηρίζοντες ὅτι κάθε εὐρὼ ἀπὸ τὸ Κράτος εἰς τὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν περικοπὴν τῶν συντάξεων κ.λπ.
4ον) Μέσῳ τῆς συκοφαντίας (τῇ βοηθείᾳ ὡρισμένων Ἑλληνικῶν Μέσων Ἐνημερώσεως) νὰ κλονίσουν τὴν ἐμπιστοσύνην τοῦ λαοῦ πρὸς τὸ Ἅγ. Ὄρος, κληρικούς, Σεβ. Μητροπολίτας καὶ Καθηγουμένους Ἱ. Μονῶν, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ τερματισθῆ ὁ ἱερὸς σύνδεσμος λαοῦ καὶ Ἐκκλησίας.
Ἀλλὰ ἐὰν δὲν ὑπῆρχεν αὐτὸς ὁ «σύνδεσμος» ἑκατοντάδες χιλιάδες συμπολῖται μας δὲν θὰ εἶχον φαγητόν, φάρμακον, ρουχισμόν, ἰατρικὰς ἐξετάσεις, φῶς, νερόν κ.λπ. Τὰ ἔσοδα τῆς Ἐκκλησίας ἀξιοποιοῦνται ὅλα ὑπὲρ τῶν ἀδυνάτων. Τὰ ἔσοδα τῶν κομμάτων, ποῦ διατίθενται;
Ἡ Ἐκκλησία (ἀπὸ τὴν Μητρόπολιν ἕως τὴν τελευταίαν Ἐνορίαν) κάμνει ἀπολογισμὸν ἔργου, τὰ κόμματα, τὰ ὁποῖα εἶναι χρεωκοπημένα, ἔχουν ἀπληρώτους καὶ τοὺς ἐργαζομένους εἰς αὐτά, ποῦ διαθέτουν τὰ ἔσοδά των, ὅταν μάλιστα δὲν κάμνουν ἐκδηλώσεις καὶ συγκεντώσεις, ὅπως εἰς τὸ παρελθόν;  

Τὴν ἰδεολογικὴν γραμμήν, διὰ τὴν Ἐκκλησίαν δίδει ἡ Ἀξιωματικὴ Ἀντιπολίτευσις (ΣΥΡΙΖΑ)

Τὸ κόμμα τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως (ΣΥΡΙΖΑ) παρουσίασε διὰ τοῦ ἐπιλέκτου στελέχους του καὶ βουλευτοῦ του κ. Ἀναστασίου Κουράκη, ἁρμοδίου διὰ τὸν ἔλεγχον τοῦ Κυβερνητικοῦ ἔργου τοῦ ὑπ. Παιδείας, Θρησκευμάτων, πολιτισμοῦ καὶ Ἀθλητισμοῦ, τὸ ἰδεολογικὸν περίγραμμα τοῦ κόμματος διὰ τὰς σχέσεις Ἐκκλησίας – Κράτους.
Θὰ παρουσιάσωμεν ὁλόκληρον τὸ κείμενον τοῦ κ. Κουράκη, ὡς αὐτὸ ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν ἐφημερίδα «Αὐγή», ἡ ὁποία εἶναι τὸ κομματικὸν ὄργανον τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Ἡ παρέμβαση τῆς Ἐκκλησίας στὰ πράγματα τῆς δημοκρατικῆς πολιτείας, καθὼς καὶ ἡ στενὴ διαπλοκὴ της μὲ τὸ κράτος, συχνὰ στὶς χειρότερες στιγμὲς τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, ἀνάγεται στὴν ἵδρυση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Οἱ παθογένειες αὐτῆς τῆς σύμφυσης ἦταν πάντοτε ἐμφανεῖς, ὡστόσο τὰ τελευταῖα χρόνια ὀξύνθηκαν ἰδιαίτερα, ὅπως μὲ τὴν ἐθνικιστικὴ καὶ ὀπισθοδρομικὴ πολιτικὴ παρέμβαση τῆς προηγούμενης ἡγεσίας τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας ἢ μὲ τὴ σκανδαλώδη οἰκονομικὴ καὶ παραοικονομικὴ δραστηριότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν μοναστηριῶν.
Σήμερα, λοιπόν, θεωροῦμε ὅτι ἔχει δικαιωθεῖ ἀπολύτως καὶ ἔχει καταστεῖ ὥριμο κοινωνικὸ αἴτημα ἡ θέση ὅτι γιὰ μία σύγχρονη καὶ δημοκρατικὴ πολιτεία εἶναι ἀναγκαῖος ὁ διαχωρισμὸς κράτους - Ἐκκλησίας καὶ σὲ θεσμικὸ ἐπίπεδο. Ἐξάλλου καὶ στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Ἐκκλησίας πληθαίνουν οἱ φωνὲς, ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ πρόσδεσή της μὲ τὸ κράτος ἀλλοιώνει τὰ χαρακτηριστικὰ της καὶ δυσκολεύει τὴν ἐκπλήρωση τῆς ἀποστολῆς της.  

Ἄλλο ἡ Ἐκκλησία καὶ ἄλλο τὸ θρησκευτικὸν συναίσθημα

Ἐπιπλέον θὰ ἄξιζε νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι ἄλλο πρᾶγμα εἶναι τὸ θρη σκευτικὸ συναίσθημα καὶ ἄλλο ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴ νομικὴ της ὑπόσταση (μὲ τὴν ὁποία τὸ κράτος σχετίζεται). Πολὺ συχνά, στὶς σχετικὲς συζητήσεις, αὐτὰ τὰ δύο συγχέονται. Τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα εἶναι ἡ προσωπικὴ ἀπάντηση ποὺ δίνει ἕνας ἄνθρωπος στὰ μεγάλα ἐρωτήματα τῆς Ὕπαρξης, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα νομικὸ πρόσωπο, τὸ ὁποῖο ἐποπτεύει χιλιάδες ἄλλα νομικὰ πρόσωπα Δημοσίου ἢ Ἰδιωτικοῦ Δικαίου, διαχειρίζεται πόρους, διαθέτει περιουσία καὶ τελεῖ νομικὲς πράξεις.  
Ἑπομένως ἡ ὁριοθέτηση τῆς σχέσης κράτους - Ἐκκλησίας δὲν ἀφορᾶ τὴν ἔκφραση τῆς θρησκευτικῆς πίστης, ἡ ὁποία εἶναι ἐλεύθερη καὶ προστατευόμενη ἀπὸ τὸ Σύνταγμα γιὰ κάθε μέλος τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου καὶ ἀφορᾶ καθαρὰ νομικὰ θέματα.

Θὰ ἄξιζε νὰ ἀναφερθοῦν δύο ἀντιφάσεις ἀπὸ τὴν ἐμμονὴ τῆς Ἐκκλησίας νὰ παρεμβαίνει στὰ τοῦ κράτους: Ἡ πρώτη ἀντίφαση εἶναι ἀνάμεσα στὴν ἀπόλυτη ταύτιση τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος ἀπὸ τὴ μία καὶ στὸ οἰκουμενικὸ στοιχεῖο, ποὺ διεκδικεῖ γιὰ τὸν ἑαυτὸ της ἡ χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ τὴν ἄλλη. 
Καὶ τὸ δεύτερο, ἡ ἀντίφαση ἀνάμεσα στὸν πνευματικὸ χαρακτῆρα τῆς θρησκείας καὶ στὴν ἐμπλοκὴ τῶν ἐπίσημων φορέων της μὲ τὴν κοσμικότητα καὶ τὴν ὑλικὴ πραγματικότητα.

Πάντως εἶναι χρήσιμο νὰ ἔχουμε κατὰ νοῦν ὅτι σὲ κάθε συζήτηση γιὰ τὶς σχέσεις κράτους - Ἐκκλησίας δὲν θὰ πρέπει νὰ ἔχουμε ἀναφορὰ μόνο τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καθὼς τὸ ζήτημα οὐσιαστικὰ εἶναι ὁ ρόλος τῶν Ἐκκλησιῶν σὲ ἕνα σύγχρονο δημοκρατικὸ πολίτευμα καὶ ἡ ἀνάδειξή τους σὲ παράγοντες σταθερότητας τῆς κοινωνικῆς ζωῆς.
Δὲν χρειαζόμαστε ἑστίες ἀποσταθεροποίησης ἢ πηγὲς ἐντάσεων. Νὰ σημειώσουμε ὅτι ἡ Χώρα μας παραμένει μία ἀπὸ τὶς ἐλάχιστες εὐρωπαϊκὲς ὅπου θεσμοθετημένα ἡ Ἐκκλησία ἀναμειγνύεται στὰ τοῦ κράτους, καὶ ἀντιστρόφως. Τοῦτο συνεπάγεται σωρεία προβλημάτων στὴν εὔρυθμη λειτουργία τοῦ κράτους, στὴ νομοθεσία καὶ στὶς συναλλαγὲς τῶν πολιτῶν μαζὶ του, κυρίως σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν ἐλλιπῆ νομοθεσία περὶ ἀτομικῶν δικαιωμάτων καὶ τὴν περιορισμένη ἄσκηση τῶν συνταγματικῶν δικαιωμάτων περὶ ἀνεξιθρησκείας, αὐτοδιάθεσης, ἐλευθερίας τῆς ἔκφρασης, τοῦ Τύπου κ.ο.κ.  

Ἐναντίον τῆς μισθοδοσίας τοῦ ἱ. κλήρου ἀπὸ τὸ Κράτος

Στὴ σημερινὴ ἐποχὴ δὲν νοεῖται οἱ πολῖτες στὶς συναλλαγὲς τους μὲ τὸ κράτος νὰ συμμετέχουν σ᾽ αὐτὲς μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ πιστοῦ καὶ ὄχι τοῦ πολίτη (θρησκευτικὲς ὁρκωμοσίες, ἀναγραφὴ θρησκεύματος στοὺς τίτλους ἀπολυτηρίων, πιστοποιητικὸ βάπτισης, ἰσοδύναμο μὲ πιστοποιητικὸ ὀνοματοδοσίας κ.ο.κ.).
Ἐπιπλέον ἐγείρονται σοβαρὰ ἐρωτήματα σχετικὰ μὲ τὸ πόσο δίκαιο καὶ ἰσόνομο εἶναι νὰ ὑφίστανται συλλήβδην οἱ πολῖτες φορολογικὲς ἐπιβαρύνσεις, γιὰ τὴ μισθοδοσία τῶν ὀρθοδόξων ἱερέων, ἀνεξαρτήτως ἂν οἱ ἴδιοι εἶναι ὀρθόδοξοι ἢ ὄχι, καὶ κατὰ πόσον ὁ χρεωκοπημένος κρατικὸς προϋπολογισμὸς ὀφείλει νὰ παρέχει ἐξόφθαλμες φοροελαφρύνσεις στὶς ἐκκλησιαστικὲς ἐπιχειρήσεις.  

ΟΧΙ εἰς τὰς εἰκόνας, ΟΧΙ εἰς τὴν ἀναγραφὴν τοῦ θρησκεύματος

Οἱ βουλευτὲς νὰ σηκώνουν τὸ χέρι, γιὰ νὰ ὁρκιστοῦν μπροστὰ σὲ ἱερεῖς, οἱ εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ νὰ “κοσμοῦν” τὰ δικαστήρια, τὰ σχολεῖα καὶ ὅλες τὶς δημόσιες ὑπηρεσίες, τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν νὰ εἶναι ὑποχρεωτικό, ἡ ἀναγραφὴ τοῦ θρησκεύματος νὰ διατηρεῖται σὲ πολλὰ δημόσια ἔγγραφα, ἡ “βλασφημία” νὰ ἀποτελεῖ ποινικὸ ἀδίκημα. Πέραν τούτων, ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ μονὲς νὰ ἀπολαμβάνουν καθεστὼς φορολογικοῦ παραδείσου, νομικὰ ὅμοιο μὲ αὐτὸ off shore ἑταιρειῶν.  
Βεβαίως νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι ἔχουν ἤδη συντελεστεῖ ἀλλαγὲς σὲ ὁρισμένα σημεῖα, ὅπως στὰ θέματα τῶν ναῶν ἄλλων θρησκειῶν, στὴν ἀπαλλαγὴ τοῦ κλήρου καὶ τῶν μοναχῶν ἀπὸ τὸ στράτευμα, στὴν ἀναγραφὴ τοῦ θρησκεύματος στὶς ἀστυνομικὲς ταυτότητες, στὴν καύση τῶν νεκρῶν (ἡ καύση τῶν νεκρῶν θεσμοθετήθηκε, ἀλλὰ δὲν συστήθηκε ἡ δομὴ ἀκόμη, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴ τελεῖται καύση νεκρῶν στὴν Ἑλλάδα) καὶ στὴν ἀποδοχὴ κατασκευῆς ἰσλαμικοῦ τε μένους.
Παρ᾽ ὅλα αὐτά, ὅμως, ὅπως ἤδη ἀναφέρθηκε, ὑπάρχουν ἀνοιχτὰ ζητήματα ποὺ ἀφοροῦν σοβαρὰ θέματα, ὅπως αὐτὰ ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐκπαίδευση καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία.  

Αἱ προτάσεις διὰ τὸ «διαζύγιον» τοῦ κράτους μὲ τὴν Ἐκκλησίαν

Στὸ πνεῦμα αὐτὸ ἀκολουθοῦν προτάσεις γιὰ τὴ διασφάλιση τοῦ “κοσμικοῦ” χαρακτήρα τοῦ κράτους καὶ τὴ διασφάλιση τῆς δυνατότητας ἴσης μεταχείρισης ὅλων τῶν δογμάτων.  

1) Συνταγματικὸς χωρισμὸς κράτους - Ἐκκλησίας: Ἀναθεώρηση τοῦ ἄρθρου 3.1 τοῦ Συντάγματος, προκειμένου νὰ ἀποσαφηνιστοῦν οἱ σχέσεις Πολιτείας καὶ Ἐκ κλησίας καὶ νὰ τυποποιηθεῖ συνταγματικὰ ὁ χωρισμὸς τους ὑπὸ καθεστὼς ἀμοιβαίου σεβασμοῦ. Συνταγματικὴ διατύπωση ποὺ νὰ προσδιορίζει τὴ σύγχρονη ἐκδοχὴ τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας τοῦ κράτους ὡς ὑποχρέωσης ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν σεβασμοῦ (καὶ ὄχι ἁπλῶς ἀνοχῆς) ὅλων τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων καὶ τῶν λειτουργῶν τους καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου ὡς ἀπαγόρευσης τῶν κάθε εἴδους διακρίσεων εἰς βάρος τῶν πολιτῶν μὲ βάση τὶς θρησκευτικὲς τους πεποιθήσεις.
Ρητὴ ἐξίσωση ὅλων τῶν θρησκευτικῶν δογμάτων, τῶν δικαιωμάτων, ἀλλὰ καὶ τῶν ὑποχρεώσεων, ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ αὐτὰ, ὥστε νὰ ἀποφεύγονται ἑρμηνευτικὲς συγχύσεις.

 2) Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ἄλλωστε καὶ ὅλες οἱ ἄλλες θρησκευτικὲς κοινότητες, μπορεῖ νὰ μετατραπεῖ σὲ ἰδιότυπο Νομικὸ Πρόσωπο Ἰδιωτικοῦ Δικαίου, μὲ βάση εἰδικὲς νομοθετικὲς ρυθμίσεις, ποὺ θὰ ἐξασφαλίζουν τὴν πλήρη διοικητικὴ της αὐτοτέλεια.  
Αὐτονόητη συνέπεια εἶναι ἡ σταδιακὴ ἀνάληψη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς ἀποκλειστικῆς εὐθύνης γιὰ τὴ μισθοδοσία, ἀσφάλιση καὶ συνταξιοδότηση τοῦ κλήρου. Κατάργηση τῆς πλήρους φοροαπαλλαγῆς τῶν εἰσοδημάτων τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ ἀκίνητα, πλὴν τῶν Ἱ. Ναῶν.

Τὰ χρυσόβουλα καὶ οἱ τίτλοι ἱδιοκτησίας

Θεωροῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία θὰ πρέπει νὰ ὑπάγεται κανονικὰ καὶ χωρὶς ἐξαιρέσεις ἢ χαριστικὲς ρυθμίσεις στὸ φορολογικὸ καθεστὼς, ποὺ ἰσχύει γιὰ ὅλους τοὺς πολῖτες τῆς Χώρας, γιὰ ὅσους διαθέτουν περιουσία καὶ ἀναπτύσσουν οἰκονομικὴ δραστηριότητα. Θὰ πρέπει ἐπίσης νὰ ἐπανεξεταστοῦν τὰ χρυσόβουλα καὶ ὅλοι οἱ συναφεῖς τίτλοι μὲ τοὺς ὁποίους δίνονται ἰδιοκτησιακὰ δικαιώματα στὴν Ἐκκλησία καὶ στὶς Ἱ. Μονές.  

Ἀπογαλακτισμός ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξίαν
3) Ἡ ἐγκύκλια ἐκπαίδευση, πρωτοβάθμια καὶ δευτεροβάθμια, πρέπει ν᾽ ἀπεμπλακεῖ ἀπὸ τὸν στόχο τῆς “μετάδοσης τῶν γνήσιων στοιχείων τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης”, ἐνῶ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, μὲ τὸν σημερινὸ του ὁμολογιακὸ προσανατολισμό, πρέπει ν᾽ ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ μάθημα θρησκειολογίας. Ἐπιπλέον ἀποτελεῖ ἀναγκαιότητα ἡ ἀπαλλαγὴ τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος ἀπὸ τὸν ἀσφυκτικὸ ἐναγκαλισμὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαίτερα δὲ ἀπὸ κατηχητικὲς παραεκπαιδευτικὲς δραστηριότητες, ποὺ καθιστοῦν τὰ σχολεῖα παραρτήματα ἐνοριῶν καὶ ὑπονομεύουν τὴ συνύπαρξη παιδιῶν μὲ διαφορετι κὲς πολιτισμικὲς παραδόσεις.
Κατάργηση τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐκκλησιασμοῦ καὶ τῆς πρωινῆς προσευχῆς στὸ σχολεῖο, καὶ ὅπου ἀλλοῦ τελεῖται. Ἀπαγόρευση ἀνάρτησης θρησκευτικῶν συμβόλων στὰ σχολεῖα καὶ σὲ κάθε ἄλλο δημόσιο κτήριο.

Ὁ ὅρκος καὶ ἡ ἀναγραφὴ τοῦ θρησκεύματος εἰς δημόσια ἔγραφα

4) Κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου μὲ τροποποίηση τῶν σχετικῶν διατάξεων. Ὁ ὅρκος νὰ ἔχει μόνο περιεχόμενο βεβαίωσης τοῦ ὁρκιζόμενου στὴν τιμὴ καὶ τὴ συνείδησὴ του.

5) Ἀπαγόρευση ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος σὲ δημόσια ἔγγραφα, τίτλους σπουδῶν ἢ βεβαιώσεις δημόσιας ἀρχῆς.

6) Ἐπιβολὴ ὑποχρέωσης στοὺς οἰκείους ΟΤΑ νὰ διαμορφώσουν στὰ κοιμητήρια, ποὺ τοὺς ἀνήκουν, διακεκριμένο χῶρο πένθους καὶ περισυλλογῆς, γιὰ τὸν ἀποχαιρετισμὸ τῶν νεκρῶν, προτοῦ ἐνταφιαστοῦν, σὲ περίπτωση ποὺ αὐτοὶ εἶχαν ἐκφράσει τὴν ἐπιθυμία νὰ ἀποφύγουν τὴ θρησκευτικὴ κηδεία. Δημιουργία χώρων καύσης νεκρῶν.  

Διὰ τοὺς Μουσουλμάνους
7) Κατάργηση τοῦ ἀναχρονιστικοῦ καθεστῶτος, ποὺ διέπει τὶς σχέσεις κράτους καὶ μουσουλμανικῆς μειονότητας.
Οἱ μουφτῆδες νὰ μὴ ἀσκοῦν δικαιοδοτικὲς ἁρμοδιότητες καὶ οἱ οἰκογενειακὲς διαφορὲς τῶν μουσουλμάνων νὰ ὑπάγονται μόνον στὴν τακτικὴ δικαιοσύνη, ἡ ὁποία θὰ ἐφαρμόζει καὶ τὸ μουσουλμανικὸ δίκαιο κατὰ τὸ μέτρο ποὺ αὐτὸ δὲν προσκρούει στὸ ἑλληνικὸ Σύνταγμα καὶ τὸ διεθνὲς δίκαιο τῆς προστασίας τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου.

Κατάργηση τῆς σαρίας (ὁ ἱερὸς ἰσλαμικὸς νόμος) γιὰ τὰ μέλη τῆς μειονότητας τῆς Θράκης, ἡ ὁποία δὲν ἰσχύει σὲ καμιὰ εὐρωπαϊκὴ χώρα, οὔτε κἂν στὴν Τουρκία, ἐνῶ δὲν ἀπορρέει οὔτε ἀπὸ τὴ Συνθήκη τῆς Λωζάννης (1923). Οἱ διατάξεις τῆς (ἄγραφης) σαρίας ἔρχονται εὐθέως σὲ σύγκρουση μὲ τὸ οἰκογενειακὸ δίκαιο (διαζύγια, ἐπιμέλειες παιδιῶν, κληρονομιὲς) καὶ μὲ θεμελιώδη δικαιώματα, ὅπως τῆς ἰσότη τας τῶν φύλων, τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, τοῦ συμφέροντος τῶν ἀνηλίκων, τῆς πρόσβασης σὲ δίκαιη δίκη.

Κατάργησις τῶν διατάξεων περὶ βλασφημίας 
8) Ἡ ποινικὴ νομοθεσία πρέπει ν᾽ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ ἀναχρονιστικὲς διατάξεις, ὅπως τὴ διάταξη περὶ κακόβουλης βλασφημίας ἢ ἐξύβρισης θρησκευμάτων.
Ἐν κατακλεῖδι εἶναι κοινὸς τόπος ὅτι ἡ πολιτισμικὴ καὶ θρησκευτικὴ σύνθεση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἄλλαξε τὰ τελευταῖα χρόνια. Ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία εἶναι πλέον μία πολυπολιτισμικὴ κοινωνία μὲ διαφορετικοὺς θρησκευτικοὺς καὶ πολιτισμικοὺς προσανατολισμούς. Ἡ πολυπολιτισμικότητα αὐτὴ ἀποτελεῖ κοινωνικὸ πλοῦτο καὶ ὄχι «ἀπειλὴ γιὰ τὸ ἔθνος» καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀπαιτοῦνται προσαρμογὲς ποὺ θὰ ἀντιστοιχοῦνται στὶς κοινωνικὲς ἀνάγκες. Οἱ προσαρμογὲς αὐτὲς δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι προϊὸν διαλόγου καὶ καλόπιστης διάθεσης, ὥστε νὰ ἔχουν τὴ μέγιστη ἀποδοχὴ καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρές».  

Μὲ ἐνδιαφέρον τὸ συνέδριον διὰ τὴν Ἀριστερὰν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν

Ὕστερα ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ πιστεύομεν ὅτι τὸ ἐπικείμενον συνέδριον μὲ θέμα: «Ἐκκλησία καὶ Ἀριστερά», τὸ ὁποῖον ὀργανώνεται ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου ἀναμένεται πολὺ ἐνδιαφέρον, διότι εἰς αὐτὸ ἴσως διαμορφωθοῦν αἱ μελλοντικαὶ σχέσεις Κράτους – Ἐκκλησίας. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἴσως ὑπάρξουν «Συνταγματικαὶ Ἀνατροπαί». Πιστεύομεν ὅμως ὅτι εἰς μίαν τοιαύτην περίπτωσιν τὸ οἱονδήποτε νέον Συνταγματικὸν καὶ νομοθετικὸν πλαίσιον διὰ τὰς σχέσεις κράτους – Ἐκκλησίας νὰ τεθῆ ὑπὸ τὴν κρίσιν τοῦ λαοῦ διὰ δημοψηφίσματος. Πρότασιν τὴν ὁποίαν εἶχε διατυπώσει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὀλίγον μετὰ τὴν ἄνοδόν του εἰς τὸν θρόνον τῶν Ἀθηνῶν.

Γ. ΖΕΡΒΟΣ  Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ  1956,  28 Δεκεμβρίου 2012