Ὁ ἄξιος ἱερεύς. Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Ὁ ἄξιος ἱερεύς

Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Ἡ πνευματική ἀποστολὴ τοῦ ἱερέα εἶναι μεγάλη, ἀλλὰ λίγοι ἱερεῖς τὴν ἔχουν συνειδητοποιήσει. Λείπει, δυστυχῶς, ἡ κατὰ Θεὸν καλλιέργεια, τὴν ὁποία, ὅπως ἔχει διαπιστωθεῖ, δὲν παρέχουν οἱ ἐκκλησιαστικὲς καὶ θεολογικὲς σχολές, οὔτε φυσικὰ καὶ οἱ ἱερατικὲς συνάξεις, ποὺ κάνουν οἱ Μητροπολίτες.
Ἀναγκαία προϋπόθεση, γιὰ νὰ πετύχει ἕνας ἱερέας εἶναι ὁ ἱερὸς ζῆλος. Νὰ θέλει νὰ προσφέρει ἀπὸ ἐλεύθερη προαίρεση καὶ μὲ φόβο τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν δὲν ὑπάρχει ἱερὸς ζῆλος, ἡ ἱερωσύνη καταντάει ἐπάγγελμα καὶ αὐτὸ πρέπει νὰ θεωρεῖται ὀλέθριο. Ὁ ἐπαγγελματίας ἱερέας θὰ χάσει τὴν ψυχή του.

Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε ὅτι οἱ ἄνθρωποι σήμερα δύο πράγματα θέλουν ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς. Νὰ εἶναι ἀφιλοχρήματοι καὶ νὰ ἔχουν ἀγάπη. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι δοῦν αὐτὰ τὰ δύο στοὺς ἱερεῖς, ἐκδηλώνουν τὸ σεβασμό τους, τοὺς θεωροῦν ἁγίους καὶ τρέχουν στὴν Ἐκκλησία.
Τὸ τραγικὸ ὅμως εἶναι ὅτι στὴν ἐποχή μας δὲν βλέπουν συχνὰ τέτοιους ἱερεῖς. Ἡ φιλοχρηματία κατεδαφίζει καὶ ἐξαφανίζει κάθε θετικό, ποὺ ἐνδέχεται νὰ ἔχει ἕνας ἱερέας.
Μπορεῖ γιὰ παράδειγμα νὰ εἶναι καλλίφωνος καὶ νὰ λειτουργεῖ μὲ ἐντυπωσιακὸ τρόπο, νὰ εἶναι ἐκπαιδευμένος στὶς κοινωνικὲς σχέσεις, νὰ κηρύττει μὲ χάρισμα καὶ νὰ ἔχει χρυσοκέντητα ἄμφια κ.λπ., ἂν ὅμως εἶναι φιλοχρήματος, ὅλα αὐτὰ εἶναι περιττά, γιὰ νὰ μὴ πῶ προκλητικὰ καὶ ἀπωθητικά.

Ἐπίσης ἐὰν λείπει ἡ ἀγάπη στὴν ὅποια ποιμαντικὴ δραστηριότητα ἔχει, πάλι τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι μηδενικό. Ὁ ἱερέας δίχως ἀγάπη μοιάζει μὲ πουλί, ποὺ ἔχει κομμένα φτερὰ καὶ μὲ μεγάλη δυσκολία διανύει μικρὲς ἀποστάσεις. Ἡ φιλοχρηματία καὶ ἡ ἀγάπη δὲν συμβαδίζουν. Ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἀγαπάει τὸ χρῆμα δὲν μπορεῖ νὰ ἀγαπήσει καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Κατ᾽ ἀναλογία καὶ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι φιλάργυρος καὶ πλεονέκτης. Αὐτὸ ἰσχύει περισσότερο γιὰ τὸν ἱερέα, ποὺ καλεῖται νὰ ὁδηγήσει τοὺς ἀνθρώπους στὴ σωτηρία.
Ὁ Γέροντας Παΐσιος, ὅταν ἐπικοινωνοῦσε μὲ ὑποψήφιους ἱερεῖς ἀλλὰ καὶ μὲ ἱερεῖς, μιλοῦσε γιὰ τὴν ἐργασία, ποὺ πρέπει νὰ κάνουν στὸν ἑαυτό τους, γιὰ νὰ εἶναι φωτεινὸ παράδειγμα στοὺς ἐνορίτες τους. Δίχως πνευματικὸ πλοῦτο —ποὺ ἀποκτᾶται μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν καὶ τὴν ἄσκηση— δὲν μποροῦν νὰ βοηθήσουν τοὺς ἀνθρώπους. Εἶναι χαρακτηριστικὸς ὁ λόγος τοῦ Γέροντα: «Ἡ μυστικὴ ἐργασία ἔχει τὴν ἰδιότητα νὰ κηρύττει μυστικὰ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ μέσα στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ χαριτωμένος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ μεταδίδει θεία χάρη καὶ ἀλλοιώνει τοὺς σαρκικοὺς ἀνθρώπους. Τοὺς ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴν σκλαβιὰ τῶν παθῶν καὶ τοὺς πλησιάζει μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον στὸν Θεὸ καὶ σώζονται».
Μακάρι κάποτε ὅλοι οἱ ἱερεῖς νὰ ἀποδεχτοῦμε τὸ λόγο τοῦ Γέρον- τα Παϊσίου καὶ νὰ ἀρχίσουμε τὴ μυστικὴ ἐσωτερικὴ ἐργασία, ἡ ὁποία θὰ μᾶς δίνει τὰ ἀπαραίτητα ἐφόδια, γιὰ νὰ εἴμαστε ἀποδοτικοὶ στὸ ἔργο, ποὺ καλούμαστε νὰ ἐπιτελέσουμε.

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1955  21 Δεκεμβρίου 2012