Γερόντισσα Αναστασία της Ι.Μ. "Κυρά των Αγγέλων". Μέρος Γ'

Αποχωρεί της Μονής και επανέρχεται κατόπιν ενυπνίου

Άλλοτε, ύστερα από διωγμό η Αναστασία απέκαμε και αναγκάσθηκε να μετοίκιση σε Μονή στα βόρεια της νήσου, μακράν από ταυς βαναύσους εκείνους ανθρώπους. Εκεί ωραματίσθηκε κάποιον Αρχιερέα μιτροφόρο ο οποίος την διέταξε να επιστρέψη στην Κυράν λέγων: «Με σκάλα να μπης παιδί μου από τον φεγγίτην εις τον ναόν και να μην φοβήσαι. Ουδείς πλέον θα σε ξαναπειράξη». Όπερ και επαληθεύθη.
Τους διωγμούς διεδέχθησαν οι προπηλακισμοί και οι δίκες. Πολλές φορές κτυπήθηκε από αστυνομικούς επειδή δεν εγκατέλειπε την Κυράν και μάλιστα ένας από αυτούς την ελάκτιζε με ορμή - είθε ο Κύριος να τον συγχωρήση...

Θαυμαστή έκβασι της δίκης

Όταν στην Μονή κατώκησε η πιστή υποτακτική και υστέρα διάδοχός της εις την Ηγουμενία, δόκιμος Αγγελική Καστρινού και υστέρα Αναστασία μοναχή, τας παρέπεμψαν μαζί σε δίκη ότι δήθεν η ξυλεία των στασιδιών του ναού, ήταν προϊόν κλοπής την οποία είχαν διαπράξει από κοινού.
Λόγω των πολλών υποθέσεων, η δίκη των έμεινε να εκδικασθή στις 12 η ώρα το βράδυ. Ως δε την είδε έμπροσθέν του ο δικαστής έμεινεν άφωνος και δεν μπορούσε να ομιλήση. Ξαφνικά σηκώθηκε και εφώναξε: «αθώα η κατηγορουμένη και λύεται η σννεδρίασις!».

 Και αυτό έγινε διότι κατά την προηγούμενη είδε καθ' ύπνους την Αναστασίαν -καίτοι δεν εγνωρίζονταν- και τον επληροφόρησε για την αθωότητά της. Την έσυραν σε πολλές δίκες και όμως επί το πλείστον αθωώνετο θαυματουργικώς...
Η Γερόντισσα Αναστασία έμαθε να αποβλέπη μόνον στο θείο έλεος και την πρόνοια της Κυρίας Θεοτόκου, δι' αυτό και αγωνιζόταν υπέρ άνθρωπον.
Η υπομονή της εκαρποφόρησε και παρ' όλες τις δυσκολίες οι οποίες μέχρι και σήμερα συνεχίζονται, η Μονή υφίσταται και προστατεύεται από το Προεδρικό Διάταγμα ιδρύσεως της.
Ουδέποτε στηρίχθηκε στις δυνάμεις των εντοπίων πολιτικών αρχόντων ούτε καν εις τους συγγενείς της. Ετελούσε μετ' ακριβείας τον μοναχικό της κανόνα ημερησίως, νηστεύουσα και δεομένη, εξιλεουμένη ενώπιον του Κυρίου διηνεκώς. Ταπεινώς εζητούσε τις ευ¬χές των ιερέων οι οποίοι εξυπηρετούσαν την Μονή.

Η μοναστική ταυτότης της Γεροντίσσης

Εις το σημείον αυτό αξίζει να αναφέρωμε τα εξής: Η Γερόντισσα Αναστασία προσήλθε για να μονάση αρχικά στη Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Μελικίων Λευκίμμης. Εκεί ενεδύθηκε την στολή της μοναχής με την ευλογία της Ηγουμένης αφού ο εφημέριος εσταύρωσε τα ενδύματά της ενώπιον της εικόνος του Χριστού.
Δεν εκάρη ρασοφόρος ή μεγαλόσχημος μοναχή ούτε άλλαξε το βαπτιστικό της όνομα. Ακολούθως στην Μονή της Κυράς δεν εχειροθετήθηκε ούτε ενεθρονίσθηκε Ηγουμένη. Και αυτό διότι κατά τα έτη εκείνα είχαν ατονίσει τα μοναχικά θέσμια και οι εκκλησιαστικώς ιθύνοντες έδιδαν σημασία στις Μονές της Χώρας ήτοι την Παναγία την Πλατυτέρα, την Αγία Ευφημία και τους Αγίους Θεοδώρους.
 Οι Μονές των χωριών ήσαν επί το πλείστον ιδιωτικές και ζούσαν κατά βούλησι των κτιτόρων και κτιτορισσών αυτών. Παρ' όλα αυτά αρκετές άγιες ψυχές ανεδείχθησαν εκ των Μονών εκείνων.
Τι κι αν δεν εγένετο επισήμως μοναχή η Αναστασία; Τι κι αν δεν εφόρεσε το μοναχικό σχήμα με τον κεντητό κόκκινο Γολγοθά; Τι κι αν δεν εβάσταξε ηγουμενική ράβδο ή δεν εφόρεσε επιστήθιο αργυρό σταυρό ή δεν εκάθισε στο ηγουμενικό στασίδι;
Έκαμνε τα έργα των μοναχών και ζούσε την αγγελοειδή ζωή των μοναχών γι' αυτό και κατετάγη στον χορό των παρθένων και των μοναζόντων και αξιώθηκε να ηγηθή της πνευματικής μάνδρας της Κυράς....

Η θεία δωρεά του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος

Η Γερόντισσα όπως ανεφέρθηκε ενεδύθηκε την στολή της δοκίμου μοναχής εν έτει 1924. Διήλθε την απλή και αφανή ζωή της «νηστεία, αγρυπνία, προσευχή» δι' ο και έλαβε «ουράνια χαρίσματα». Η χάρις του Παναγίου Πνεύματος εσκήνωσε στην καθαρή καρδιά της και την επλούτισε με θεία χαρίσματα όπως το νερό το οποίο μετατρέπει την άγονη γη σε ανθοφορούσα και καρποφορούσα. Ο ασκητικός της κόπος και οι θλίψεις του μονήρους βίου εχαλύβδωσαν το φρόνημά της και την έκαμαν «έδαφος στερεόν» για τα πνευματικά της τέκνα.
Οι αγώνες της ευλογήθησαν και έτσι ανεκαινίσθηκε η παλαίφατος Μονή, ανωκοδομήθηκε ο Ναός της Παναγίας, ανεπτύχθηκε το μοναστηριακό συγκρότημα, και εστελεχώθηκε η αδελφότης.
Δοκιμασθείσα ως «χρυσός εν χωνευτηρίω», έφθασε να αριθμή μοναστική ηλικία 55 ετών. Και όλα αυτά τα έτη ως δόκιμος μοναχή, δίχως κουρά, δίχως μοναστικό όνομα, δίχως αναγνώρισι παρά της Εκκλησίας. Με συντρόφους την έντιμο πενία, την περιφρόνησι και το κομβοσχοινάκι της ανέμενε την κλήσι για την έξοδο από τον κόσμο αυτό.
Και την ύστατη στιγμή ο Πανάγαθος Θεός της έστειλε τον Άγγελόν Του για να την παρηγορήση και να την εφοδιάση με την πανοπλία ήτοι το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα των μοναχών.
Αρχάς του Σεπτεμβρίου του 1979 η Γερόντισσα ευρίσκετο ανήμπορος στο κελλάκι της όταν εδέχθηκε την επίσκεψι του πνευματικού και φιλόστοργου Μητροπολίτου της νήσου, μακαριστού Πολυκάρπου Βαγενά. Συνεζήτησαν με την Γερόντισσα, την ευλόγησε πατρικώς και απεχώρησε.
Η αγαθή Γερόντισσα έχουσα γνωρίσει την αδιαφορία εκ της διοικούσης Εκκλησίας και έχουσα αντιμετωπίσει τα προβλήματα της Μονής άνευ συμπαραστάσεως των ιθυνόντων δεν ηδύνατο να πιστεύση ότι ο Μητροπολίτης της ως φιλόστοργος πατήρ εισήλθε στο κελλί της και ως εκ τούτου ενετράπη να του αναθέση την μέριμνα της Μονής μετά τον θάνατό της.
 Συναισθανόμενη το τέλος της, την Παρασκευή 14η Σεπτεμβρίου 1979, εκάλεσε στο κελλί της τον εφημέριο της Μονής, τον ευλαβή λευΐτη Νικόλαο Βούλγαρη, ο οποίος συνέδραμε υλικώς και πνευματικώς το έργο της Γεροντίσσης. Αφού εξωμολογήθηκε τους λογισμούς της του εζήτησε να σύνταξη την υπ' αριθ. 4/14-9-1979 αναφορά του για την κατάστασι της Ιεράς Μονής και να προσκαλέση τον Μητροπολίτη για να την εξομολογήση και να συζητήση μαζί της.
Η αναφορά εισήλθε στο αρχείο της Ιεράς Μητροπόλεως με αριθμόν 2808/18-9-1979 και την επομένη, ήμερα Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 1979 το απόγευμα, ο Μητροπολίτης διέβη το κατώφλι της Μονής. Κατευθύνθηκε στο κελλί της Γεροντίσσης και την εξομολόγησε.
Ευθύς αμέσως ο ίδιος εκάλεσε την αδελφή Αγγελική, η οποία έμελλε να διαδεχθή την Γερόντισσα στην Ηγουμενία και τον εφημέριο Νικόλαο Βούλγαρη και άρχισε να διαβάζη την Ακολουθία του Σχήματος. Έβγαλε από τον κόρφο του το Σχήμα, το επέρασε στην Γερόντισσα και ένδακρυς επρόφερε το όνομα «Αμβροσία». Έτσι η Γερόντισσα εδέχθηκε από τον φιλομόναχο Επίσκοπο την θεία δωρεά του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος ετοιμασθείσα καταλλήλως διά του Ιερού Ευχελαίου, της Ιεράς Εξομολογήσεως και της Θείας Κοινωνίας διά την Βασιλεία των Ουρανών....
 Ο Μητροπολίτης Πολύκαρπος χειροθετεί μεγαλόσχημον την Γερόντισσα Αναστασία. Έργο αγιογραφικού εργαστηρίου Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Κερκύρας.
Την ύστατη στιγμή ο Κύριος έστειλε τον Άγγελο της τοπικής Εκκλησίας για να ενδύση την Γερόντισσα με την Αγγελική Στολή του Σχήματος. Αίρων τους οφθαλμούς του εις τον ουρανό και με την άκρη του ωμοφορίου του επί της κεφαλής της Γεροντίσσης παρεκάλεσε εκ βάθους καρδίας τον Ιησούν Χριστόν λέγων: «Σόφισον αυτήν και επίχεε αυτή την παρά του ηγεμονικού Σου Πνεύματος χάριν και σύνεσιν· ενίσχυσον αυτήν εις τον κατά του αοράτου εχθρού πόλεμον· τας εκ της σαρκός επαναστάσεις, τη κραταιά δυνάμει σου, κατάβαλε· δος αυτή ευαρεστείν σοι εις αίνεσιν και δοξολογίαν αδιάλειπτον, εις ύμνους ευκαίρους, εις ευχάς ευπρόσδεκτους, εις βουλήν ορθήν, εις καρδίαν ταπεινήν, εις πράξιν ζωής και πραότητος και αληθείας. Καταξίωσον αυτήν ευαρεστείν σοι εν πραότητι, εν αγάπη, εν τελειότητι, εν επιστήμη, εν ανδρεία και προσφέρειν σοι ύμνους και δοξολογίας και ευχάς εις οσμήν ευωδίας. Τελείωσον αυτής την ζωήν εν οσιότητι και δικαιοσύνη, ίνα αδιάστατον και ακηλίδωτον την εις σε έχουσα ένωσιν, καταξιωθή της επουρανίου Σου Βασιλείας» (Ακολουθία του Μεγάλου Σχήματος).
Λίαν συγκεκινημένος ανεφώνησε: «Η αδελφή ημών Αμβροσία μοναχή έλαβε το Μέγα και Αγγελικόν Σχήμα εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Η πράξις αυτή του Μητροπολίτου είχε σκοπό να ενισχύση πνευματικώς την Γερόντισσα ολίγον προ του τέλους της.
Η Μονή ήταν ακόμη Ησυχαστήριο μη αναγνωρισμένο, το οποίο εδέχετο λυσσαλέα τα κτυπήματα του διαβόλου ο οποίος μετεχειρίζετο ως όργανά του ρασοφόρους και λαϊκούς, διοικητικούς και μη παράγοντας. Όλοι δυνατοί και ισχυροί, εξέσπων σε μία ανίσχυρη, πτωχή και αγράμματη γυναίκα η οποία αγωνιζόταν με το κομβοσχοίνι της για την στερέωσι του οίκου της Παναγίας.
Διέλαθε όμως της προσοχής όλων ότι κτυπώντες την Αναστασία εκτυπούσαν την καρδιά της Κυρίας και Δεσποίνης του μοναστηρίου, της Παναγίας. Η Παναγία έστειλε τον Μητροπολίτη για να κείρη την Γερόντισσα και να την προπέμψη τοιουτοτρόπως εις την Βασιλεία των ουρανών.
Λόγω του μη ανεγνωρισμένου χαρακτήρος του Ησυχαστηρίου και της πνευματικής αδυναμίας μερικών μοναχών ως και αδελφών λαϊκών, η κουρά της Γεροντίσσης έπρεπε να γίνη μυστικώς και να μην ανακοινωθή προ του επικειμένου τέλους της και αυτό εις ολίγους. Το μυστικόν εγνώριζαν ο Μητροπολίτης, η Γερόντισσα Αναστασία (Αμβροσία μοναχή) η αδελφή Αγγελική (Αναστασία μοναχή) και ο πατήρ Νικόλαος Βούλγαρης.
Η Παναγία μέσω του Μητροπολίτου εφανέρωσε την θέλησί Της και έτσι εκάλεσε την Γερόντισσαν Αναστασία για το ουράνιο ταξείδι επιβραβεύουσα διά του Μεγάλου Σχήματος μία κοπιώδη μοναστική ζωή και πολιτεία των 55 ετών....

Ιερομονάχου

Δημητρίου Καββαδία

Βίος και Πολιτεία της Ασκήτριας Αναστασίας

της Ιεράς Μονής "Κυρά των Αγγέλων" Κερκύρας,

1910-1979

Εκδόσεις

"Ορθόδοξος Κυψέλης" 

impantokratoros.gr