«Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Τιμ. 3, 12).
Με την υπομονή και την ευχαριστία στις θλίψεις της ζωής, φανερώνουμε υπακοή στο θεϊκό Του θέλημα.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
-«Παιδεύει ο Κύριος επί το συμφέρον, εις το μεταλαβείν της αγιότητος Αυτού» (Εβρ. 12, 10).
Κατά τον καιρόν της παιδείας Κυρίου δεν συμφέρει να αγανακτούμε, αλλά το ψυχικό μας συμφέρον είναι η τέλεια υπακοή μας στον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας Ιησού Χριστό, ο Οποίος στον καιρό των ποικίλων θλιβερών εγχειρίζει του καθενός την αφανή ψυχική πληγή με τον άγιο σκοπό, να του χαρίση την υγεία, δηλαδή την καρδιακή κάθαρσι από τα άτιμα πάθη.
- Με τις πρόσκαιρες θλίψεις, τις οποίες υπομένουμε, εξαγοράζουμε την μελλοντική, την αιώνιο χαρά και ανάπαυση.
-«Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16, 33).
- «Μακάριος ανήρ ος ελπίζει επ' αυτόν» (Ψαλμ. 33, 8).
- Όταν υπάρχει η πνευματική γνώση, οι θλίψεις εμβολιάζονται σε αυτόν που υπομένει προς αγιασμό.
-«Θλίψεις και ανάγκαι εύροσάν με, αι εντολαί Σου μελέτη μου» (Ψαλμ. 118, 143).
-Οι θλίψεις έρχονται με τον σκοπό να μας φέρουν πλησιέστερα προς τον Θεό.
-Με τις θλίψεις σώζεται ο άνθρωπος· χωρίς θλίψεις δεν σώθηκε κανείς. Χωρίς θλίψεις και βάσανα ας μη περιμένη κανείς ανάπαυη στην πέρα του τάφου ζωή.
-Μέσα στις θλίψεις υπάρχει ο Χριστός, και μέσα στην ανάπαυση το πνεύμα του διαβόλου, που είναι η αιτία όλων των κακών.
-Οι θλίψεις με την ποικιλομορφία τους μας εξαγνίζουν και αγιάζουν, είναι θείες επισκέψεις, που αποβλέπουν στην σωτηρία μας.
-Όλοι όσοι έχουν αγιάσει και στην συνέχεια με την σειρά τους όλοι όσοι σώθηκαν, όλοι πέρασαν το καμίνι των θλίψεων, άλλος ασθένεια, άλλος αγώνα κατά των παθών και λοιπά, δηλαδή όλον τον κατάλογον των κατά Θεό λυπηρών, ώστε όλοι να έχουν το δικαίωμα της αιωνίου αναπαύσεως.
-Παιδευόμεθα για να γίνουμε άξιοι των ουρανών. Μας παιδεύει ο ουράνιος Πατήρ με πολλούς τρόπους, για να μορφωθή μέσα μας πνευματικός χαρακτήρας· πρέπει να φέρουμε χαρακτηριστικά, που να φανερώνουν την γνησιότητά μας προς τον Θεό.
-Ο δρόμος της σωτηρίας μας είναι σπαρμένος με αγκάθια και πονάμε και ματώνουμε· αλλά υπομονή και θα έλθη η ευλογημένη ώρα, που οι πόνοι και τα αίματα θα γράψουν τα ονόματά μας στο βιβλίο της ζωής! Τότε θα ευλογούμε τον Θεό, που με την άπειρη σοφία Του βρήκε τον πόνο και τις θλίψεις ως μέσα μεγάλης σωτηρίας.
-Οι πειρασμοί πάντα ωφελούν, όταν τους υπομένουμε. Υπομονή μέχρις αίματος. Έτσι αγωνίστηκαν και οι πατέρες μας και αγίασαν.
- Η αγιωτάτη ταπείνωσις είναι το σωτηριωδέστατο φάρμακο των θλίψεων. Ταπεινώσου σε όλα και χωρίς ελάχιστη αμφιβολία θα τύχης οπωσδήποτε της ικανοποιητικής ελευθερίας των παθών.
- Είναι μακάριος εκείνος που τα θλιβερά της πρόσκαιρης ζωής τα περνά με υπομονή και ευχαριστία προς τον Θεό. Με αυτά τα λυπηρά ο Θεός προπαρασευάζει την αθάνατη ψυχή, για να την καταστήση άξια των αιωνίων αγαθών της βασιλείας Του.
-Η παιδαγωγία του Κυρίου έχει σκοπό να μας χαρίση την πολυτιμότατη υγεία της ψυχής μας.
- «Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν», που μας αναμένει.
- Σε κάθε ψυχή χριστιανική ο Θεός δίδει και ένα σταυρό καθώς γνωρίζει η σοφία Του.
-Οι ασθένειες είναι η εγερτήρια σάλπιγγα της ψυχής..., και την ωθούν να την θέσουν εντός του ορθού βίου.
- Όλα τα έργα μας, τα λόγια μας και οι ενθυμήσεις μας, είναι γνωστά στον Θεό· και οι θλίψεις μας είναι σε γνώσι Του, και επιδιώκουν κάποιο σωτήριο σκοπό!
- Διά μέσου των δοκιμασιών μας ο Θεός κατεργάζεται την πολύτιμη σωτηρία μας.
- Η θλίψις και η ασθένεια κατεργάζεται βάρος αιωνίου δόξης στην ψυχή που υπομένει και ευχαριστεί τον Θεό.
- Μας παιδαγωγεί ο Κύριος, για να έχουμε αιώνιο μισθό. Εφ' όσο δεν έχουμε άσκηση, μας δίδει ο Κύριος ασθένειες και θλίψεις, για να βρούμε μικρή παρηγοριά, όταν θα κρινώμαστε μπροστά Του.
-Όλες οι δοκιμασίες που μας στέλλει η αγάπη του Θεού, είναι για να αποκτήσουμε υπομονή και να ομοιάσουμε με τον Θεό, ο οποίος λέγεται «ο Θεός της υπομονής και της παρακλήσεως» (Β' Κορ. 1, 3).
- Ο πόνος απαλύνει, μαλακώνει την καρδιά και αποβάλλει την σκληρότητα· έτσι καταστρώνεται το έδαφος για την σπορά της γνήσιας μετάνοιας και διόρθωσης.
- Όσο κανείς υποφέρει θλίψεις διάφορες, είτε σωματικές είτε ψυχικές και τις υπομένει με γνώση και ευχαριστεί τον Θεό, χωρίς άλλο υποχρεούται ο Θεός να στείλη θεία παράκλησι και να δροσίση την ψυχή.... Όσο κανείς υποφέρει, τόσο και πληρώνεται.
-Είναι χρέος μας να διέλθουμε το καμίνι των πειρασμών, όπως, αφού δοκιμασθούμε, αξιωθούμε να αποταμιευθούν οι ψυχές μας στο θησαυροφυλάκιο του μεγάλου Βασιλέως Χριστού.
- Το μονοπάτι της ζωής είναι όλο πόνος και δάκρυ, όλο αγκάθια και καρφιά· παντού φυτρωμένοι σταυροί, παντού αγωνία και θλίψη. Κάθε βήμα και μία Γεθσημανή, κάθε ανηφοριά και ένας Γολγοθάς, κάθε στιγμή και μία λόγχη. Αν μπορούσαμε να στίψουμε τη γη σαν το σφουγγάρι, θα έσταζε αίμα και δάκρυα.
- Τα ωραία συνοδεύονται με πόνο, αλλά κι ο πόνος βγάζει στη χαρά. Το τριαντάφυλλο βγάζει αγκάθι και το αγκάθι τριαντάφυλλο. Συνήθως το ουράνιο τόξο υψώνεται ύστερα από τη μπόρα. Πρέπει να προηγηθούν οι καταιγίδες, για να ξαστερώση ο ουρανός.
- Η διάκριση, φωτισμένη από τη χριστιανική πίστη και φιλοσοφία, έχει την ικανότητα με την ενόραση να βλέπη πολύ βαθύτερα από τα φαινόμενα. Μέσα στον πόνο βλέπει τη χαρά και την ελπίδα, όπως και ο θρίαμβος του Χριστού βγήκε μέσα από τον πόνο του Πάθους και του Σταυρού.
-Τα πιο θαυμάσια αγάλματα έχουν τα περισσότερα κτυπήματα. Οι μεγάλες ψυχές οφείλουν τη μεγαλοσύνη τους στα βαρειά χτυπήματα του πόνου. Τα χρυσά και βαρύτιμα κοσμήματα περνάνε πρώτα από της φωτιάς το χωνευτήρι.
-Συγκλονίζει την ανθρώπινη ύπαρξη ο πόνος. Είναι φωτιά, καμίνι, που καίει και κατακαίει. Είναι καταιγίδα και τρικυμία. «Τα σπλάχνα μου και η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν», λέει ο Σολομών. Είναι στιγμές που οι δοκιμασίες έρχονται απανωτές, η μία μετά την άλλη ή και όλες μαζί. Πολύ βαρύς τότε ο σταυρός. Η αγωνία κορυφώνεται. Η ψυχή ζορίζεται τόσο, ώστε είναι έτοιμη να λυγίση. Όλα φαίνονται μαύρα, κατάμαυρα. Παντού σκοτεινιά, παντού αδιέξοδα.
-Λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Τα καλά φύγανε, τα δεινά είναι γυμνά και προκλητικά, το ταξίδι γίνεται μέσα στη νύχτα, φάρος δεν φαίνεται πουθενά και ο Χριστός φαίνεται να κοιμάται».
- Καρφιά και μαχαίρια είναι της ζωής οι θλίψεις. Μαχαίρια και καρφιά, που σχίζουν ανελέητα και τρυπούν τις καρδιές. Τις πυρακτώνουν και τις παραλύουν εξουθενωτικά.
-Το μόνο που απομένει σε τούτες τις στιγμές είναι η κραυγή, που σαν παράπονο ικεσίας απευθύνεται στο Θεό· «Ελέησόν με Κύριε... η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα... εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου... εγεννήθη η καρδία μου ωσεί κηρός τηκόμενος... Ελέησόν με Κύριε, ότι θλίβομαι... εξέλιπεν εν οδύνη η ζωή μου και τα έτη μου εν στεναγμοίς... επελήσθην ωσεί νεκρός... εγεννήθη τα δάκρυα μου εμοί άρτος ημέρας και νυκτός... ινατί περίλυπος ει η ψυχή μου και ινατί συνταράσσεις με;» (Ψαλμοί).
-Ο άνθρωπος είναι ο βασιλιάς της δημιουργίας, αλλά το στεφάνι του είναι πλεγμένο από αγκάθια. Η πορεία του είναι άλλοτε τραγούδι και συμφωνία χαράς κι άλλοτε, τις περισσότερες φορές, ένα θλιβερό και ασταμάτητο πένθιμο εμβατήριο.
-Μεγάλο και αιώνιο το πρόβλημα του πόνου. Το μελέτησαν φιλόσοφοι, και κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι και άλλοι πολλοί. Την αυθεντικώτερη ωστόσο απάντηση τη δίνει ο χριστιανισμός, η πίστη, ο νόμος του Θεού.
-Και η απάντηση είναι διπλή. Θεολογικά είναι η συνέπεια της πτώσεως, όπως και όλα τα κακά. Είναι αποτέλεσμα της κακής χρήσεως της ελευθερίας. Είναι ο καρπός της παρακοής. Ηθικά είναι ευκαιρία και μέσον αρετής και τελειώσεως.
- «Θα σέβωμαι πάντα τον Θεό - λέγει ο Θεολόγος Γρηγόριος - όσα ενάντια κι αν επιτρέπη να με βρουν. Ο πόνος για μένα είναι φάρμακο σωτηρίας». Ο δε Μέγας Βασίλειος λέγει: «Εφ' όσον μας ετοιμάζει ο Θεός το στεφάνι της Βασιλείας Του, αφορμή για αρετή ας γίνη η ασθένεια».
-«Οι θλίψεις -θα πη και ο ιερός Χρυσόστομος-μας φέρνουν πιο κοντά στο Θεό. Και όταν σκεπτόμαστε το αιώνιο κέρδος των θλίψεων, δεν θα στεναχωριόμαστε».
-Ο Άγιος Απόστολος Παύλος, ο τόσο διωγμένος και πονεμένος και κατάστικτος από τα «στίγματα του Κυρίου», διδάσκει, ότι ο Θεός αφήνει τον άνθρωπο να πονέση με τις θλίψεις «επί το συμφέρον εις το μεταλαβείν της αγιότητος αυτού» (Εβρ. 12, 10).
-Χιλιάδες τρόπους έχει ο Θεός για να σε κάμη να ιδής την αγάπη Του. Ο Χριστός μπορεί να μετατρέψη τη δυστυχία σε μελωδικό δοξολογητικό τραγούδι. «Η λύπη υμών εις χαράν γενήσεται...», είπεν ο Κύριος (Ιωάν. 16, 6).
-Οποία η μάχη, τοιαύτη και η νίκη. Στην αγορά του ουρανού δεν υπάρχουν φθηνά πράγματα. Οι στιγμές του πόνου και της θυσίας είναι στιγμές ευλογίας. Κοντά σε κάθε σταυρό είναι και μία ανάσταση. Τι κι αν τώρα πονάμε και κλαίμε ασταμάτητα; «Το γαρ παραυτίκα ελαφρόν της θλίψεως ημών καθ' υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ημίν», λέγει ο Παύλος (Β' Κορινθ. 4, 17).
- Ο άνθρωπος του πόνου είναι ο άριστος αθλητής της ζωής με τις ένδοξες νίκες. Θα ακριβοπληρωθή με τα αιώνια βραβεία «α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν», λέγει προς Κο¬ρινθίους ο Παύλος (Α' Κορινθ. 2, 9).
-Όποιος ατενίζει και αντιμετωπίζει τον πόνο με το πρίσμα της αιωνιότητος, είναι ήδη από τώρα νικητής. Είναι ο εκλεκτός, που με την ακατάβλητη πίστη στο Θεό έφθασε στη χαρά, γεύθηκε τη χρηστότητα του Κυρίου και είναι υποψήφιος στεφανηφόρος. Μπορεί να επαναλάβη του Αποστόλου Παύλου τη νικηφόρα κραυγή: «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα· λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα» (Β' Τιμ. 4, 7-8).
-Οφείλουμε λοιπόν, να αποδεχόμαστε τον πόνο, που μας επισκέπτεται, σαν μία ευλογία του Θεού. Το σιτάρι συμπιέζεται και λειώνει μέσα στη γη, αλλά τότε καρποφορεί τη ζωή. Πλούσια και ευλογημένη του πόνου η συγκομιδή. Μεγάλη η ευλογία του Θεού στον αγρό των δακρύων. Ευλογία, που τη βιώνουν, όσοι με το χάρισμα της διάκρισης αληθινά πιστεύουν. Ευλογία Θεού και έλεος σε όσους διήλθαν το καμίνι του ποικίλου πόνου με θεϊκή δύναμη και επίγνωση. Τους περιμένει η αιώνια, η αθάνατη, η πανευτυχής ανάπαυσις εν τω Θεώ. Αμήν.
Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου
ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ
ΜΕ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
www.impantokratoros.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.