Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἰερόθεος: Ἁμαρτάνουν οἱ κληρικοί ὅταν χωρίζουν τούς ἀνθρώπους μέ κομματικά κριτήρια καί ταυτίζονται μέ κομματικᾶς παρατάξεις..

Τό Κανονικόν Δίκαιον τῆς Ἐκκλησίας ἀπαγορεύει εἰς τούς Κληρικούς νά πολιτεύωνται

Ἁμαρτάνουν οἱ κληρικοί ὅταν χωρίζουν τούς ἀνθρώπους μέ κομματικά κριτήρια καί ταυτίζονται μέ κομματικᾶς παρατάξεις

Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἰερόθεος

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος εἰς συνέντευξίν του εἰς τήν ἠλεκτρονικήν ἐφημερίδα «Briefing news» ἐπισημαίνει ὅτι «εἶναι ἁμάρτημα ὅταν κάποιοι κληρικοί χωρίζουν τούς ἀνθρώπους ἀνάλογα μέ τά κομματικά τους κριτήρια καί ταυτίζονται μέ μία κομματική παράταξη.  Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού τό Κανονικό Δίκαιο τῆς Ἐκκλησίας ἀπαγορεύει στούς Κληρικούς νά πολιτεύονται».

Τό πλῆρες κείμενον τῆς συνεντεύξεως ὡς τήν παρουσιάσεν ἡ προαναφερομένη εἰδησιογραφική ἱστοσελίς, ἡ ὁποία καί ἔλαβε τήν συνέντευξιν, ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Ἐρωτηθείς ἀναφορικὰ μὲ κληρικοὺς ποὺ ἐμπλέκονται σὲ πολιτικὰ ζητήματα καὶ γενικότερα στὴν πολιτικὴ καὶ ἂν ὑπάρχουν ὅρια σὲ αὐτό, ὁ Ἱεράρχης ὑπογραμμίζει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ πνευματικὴ μητέρα ὅλων τῶν Χριστιανῶν καὶ πρέπει νὰ παραμένει ἀνοικτὴ γιὰ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀνεξαρτήτου χρώματος, φυλῆς, κοινωνικῆς καὶ πολιτικῆς τάξεως.

Καὶ συμπληρώνει “Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι δὲν κλείνεται σὲ μικρὲς στενὲς ὁμάδες, ποὺ διακρίνονται ἀπὸ ἰδιαίτερη πολιτικὴ καὶ κομματικὴ ἰδεολογία. Καὶ ὅπως κάθε μητέρα δείχνει τὴν ἀγάπη της πρὸς ὅλα τὰ παιδιά της, τὰ ὁποῖα ἐνδεχομένως ἀνήκουν σὲ διάφορα κόμματα, τὸ ἴδιο καὶ πολὺ περισσότερο πρέπει αὐτὸ νὰ γίνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.
Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο πρέπει νὰ κινοῦνται οἱ Κληρικοί, ὡς Πνευματικοὶ Πατέρες καὶ ὡς πνευματικὲς μητέρες τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀναζητοῦν στοργή, ἀγάπη, ἐλευθερία, νόημα ζωῆς.
Γιʼ αὐτὸ εἶναι ἁμάρτημα ὅταν κάποιοι Κληρικοὶ χωρίζουν τοὺς ἀνθρώπους ἀνάλογα μὲ τὰ κομματικά τους κριτήρια καὶ ταυτίζονται μὲ μία κομματικὴ παράταξη.
Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ τὸ κανονικὸ δίκαιο τῆς Ἐκκλησίας ἀπαγορεύει στοὺς Κληρικοὺς νὰ πολιτεύονται. Βέβαια, πρέπει νὰ κάνουμε μία διάκριση. Ἄλλο εἶναι ἡ πολιτικὴ ὅταν εἶναι ἐπίθετο καὶ δηλώνει τὴν ζωὴ τῆς πόλης, καὶ ἄλλο εἶναι ὅταν ἡ πολιτικὴ εἶναι οὐσιαστικὸ καὶ δηλώνει τὴν κομματικὴ πρακτική.
Μὲ τὴν πρώτη ἔννοια ὁ Κληρικὸς κάνει πολιτική, ἀφοῦ ζῆ σὲ μία κοινωνία καὶ συμμετέχει στὶς ἐκδηλώσεις της, ἀσχολεῖται μὲ τὸ κοινωνικὸ καὶ φιλανθρωπικὸ ἔργο, ὄχι ὅμως μὲ τὴν δεύτερη ἔννοια, δηλαδὴ δὲν πρέπει νὰ κομματίζεται καὶ νὰ ὑποστηρίζει ἀνοικτὰ ἕνα κομματικὸ σχηματισμό.
Ὅταν γίνονται ἐκλογὲς ὁ Κληρικὸς εἶναι ἐλεύθερος νὰ ψηφίζει τὸ κόμμα ποὺ νομίζει ὅτι θὰ ἀντιμετωπίσει καλύτερα τὰ κοινωνικὰ καὶ οἰκονομικὰ προβλήματα, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ προπαγανδίζει στοὺς Ἐνορίτες του τὸ κόμμα ποὺ ἐκεῖνος ἔχει ἐπιλέξει.

Μερικὰ κόμματα προσπαθοῦν νὰ προσεταιρισθοῦν τοὺς Κληρικοὺς καὶ τοὺς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ οἱ Κληρικοὶ δὲν πρέπει νὰ ὑποκύπτουν σὲ αὐτὸν τὸν πειρασμό.
Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτὴ θέλω νὰ ὑπογραμμίσω τὴν ἄποψή μου ὅτι ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἀπεμπλακεῖ ἀπὸ τὸν σφικτὸ ἐναγκαλισμὸ μὲ τὸ Κράτος, γιὰ νὰ ἀποκτήσει τὴν ἐλευθερία της, νὰ διοικεῖ τὰ τοῦ οἴκου της, σύμφωνα μὲ τὸ κανονικὸ δίκαιο.

Δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω γιατί χρειάζεται ἕνας Καταστατικὸς Χάρτης, ποὺ εἶναι νόμος τοῦ Κράτους, ὁ ὁποῖος θὰ καθορίζει τόσες λεπτο μέρειες γιὰ τὴν ἐσωτερικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Θὰ ἀρκοῦσε ἕνας νόμος ποὺ θὰ καθόριζε τὴν νομικὴ προσωπικότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ ἔδινε ἐξουσιοδότηση νὰ πορεύεται σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς Κανόνας.
Ἐπίσης, δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω γιατί νὰ ὑπάρχει ἕνας νόμος τοῦ Κράτους περὶ Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων, ποὺ ρυθμίζει τόσες λεπτομέρειες, ἀκόμη καὶ τί θὰ φορᾶ ὁ Κληρικὸς-δικαστής.
Θὰ ἀρκοῦσε ἕνας νόμος μὲ λίγα ἄρθρα ποὺ θὰ καθόριζε μερικὲς βασικὲς ἀρχὲς καὶ θὰ ἄφηνε τὴν Ἐκκλησία νὰ δικάζει τοὺς Κληρικοὺς της σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς Κανόνας, χωρὶς νὰ ἐπεμβαίνει τὸ κοσμικὸ δίκαιο.

Δυστυχῶς, ἡ ὑπάρχουσα κατάσταση σὲ μερικὰ σημεῖα εὐνοεῖ τὴν ἐπικράτηση ἑνὸς πολιτειοκρατικοῦ πνεύματος. Πρέπει νὰ τεθεῖ μία τάξη στὰ θέματα αὐτά, ὥστε νὰ μὴ θεωρεῖται καὶ ἐκλαμβάνεται ἡ ἐσωτερικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ὡς δέσμια τοῦ κρατικοῦ-πολιτικοῦ νόμου.
Πάντως, ἐὰν ἐμεῖς οἱ Κληρικοὶ βλέπουμε τὰ πράγματα μέσα ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ προοπτική, δὲν θὰ διακατεχόμαστε ἀπὸ ἀνασφά λειες καὶ δὲν θὰ χωρίζουμε τὰ κόμματα σὲ ἐχθρικὰ ἢ φιλικά, ὅπως καὶ δὲν θὰ ἐμπλεκόμαστε σὲ ἐκλογικὰ διλήμματα.
 Ἄλλο εἶναι τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄλλο τὸ ἔργο τῆς Πολιτείας καὶ τῶν κομμάτων. Ὅταν μία Πολιτεία ἐπιδιώκει καὶ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν φτώχεια καὶ τὴν ἀνεργία, τότε πρέπει νὰ εἶναι εὐπρόσδεκτη, γιατί φροντίζει γιὰ τὰ συμφέροντα τοῦ λαοῦ”».

Ὀρθόδοξος Τύπος άρ. τεύχους 1936  20 Ἰουλίου 2012