«Οἱ προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν...ἡ μοναδική ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται». Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνᾶ

«Οἱ προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν...ἡ μοναδική ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται»

Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνᾶ

Ὁ Πατριάρχης Ἀβραὰμ  τὴν ὥρα τῆς φιλοξενίας τῶν Τριῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος μὲ πίστη καὶ ἁπλότητα ἐδέχθη τὴν ἐπαγγελία καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην.
Ὁ προφήτης καὶ βασιλέας Δαυΐδ προεφήτευσε τὴν θείαν Ἐνανθρώπησιν, Σταύρωσιν, Ἀνάστασιν καὶ Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου καὶ Βασιλέως Χριστοῦ ἀπὸ Τὸν Ὁποῖον θὰ ἐρχόταν ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου.
Ὁ Ἀρχιερέας Ζαχαρίας προεφήτευσε καὶ αὐτὸς τὸ προδρομικὸ ἔργο καὶ τὴν κλῆσιν παρὰ Θεοῦ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωάννη. Καὶ πράγματι ὁ Τίμιος Πρόδρομος καὶ Βαπτιστής ὁμολόγησε καὶ ὑπέδειξε στοὺς Ἑβραίους καὶ στὸν κόσμο τὸν Μεσσία Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας ἐξ Αὐτοῦ.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐπίστευσαν καὶ δέχθηκαν τὴν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ὅτι δηλαδὴ ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθε καὶ ἀπεκάλυψε τὸ θέλημα τοῦ Πατρὸς εἰς τὸν κόσμον.
Οἱ Ἀποστολικοὶ Πατέρες καὶ οἱ ἑπόμενοι αὐτῶν ὅσιοι καὶ μάρτυρες, παρέλαβαν καὶ παρέδωσαν ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ ἕως τὴν σήμερον ἡμέραν τὴν προφητευθεῖσαν καὶ ἀποκεκαλυμμένην  ἐν Χριστῷ ἀλήθεια. Ἤτοι ὁ Θεὸς εἶναι Ἕνας καὶ Τριαδικός, Τριὰς ἐν Μονάδι καὶ Μονὰς ἐν Τριάδι.

Αὐτός ὁ προσωπικός Τριαδικός Θεός ἐλευθέρωσε τοὺς Ἑβραίους ἀπὸ τοὺς Αἰγυπτίους καὶ τοὺς ἐξέθρεψε στὴν ἔρημο σαράντα χρόνια. Ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, δημιούργησε τὴν ἀνθρωπίνη Του φύση ἀπὸ ἄκραν φιλανθρωπίαν, μὲ ψυχή ξέχωρη τῆς Θεότητος, ἀπὸ τὰ ἄχραντα αἵματα τῆς Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας μὲ τὴν εὐδοκία τοῦ Πατρὸς καὶ τὴν συνεργία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἕνωσε τὰ διεστῶτα καὶ μὲ τὴν Θεία Ἀνάληψη ἀνέβασε τὴν καθόλου ἀνθρωπότητα στὰ δεξιά τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, δίνοντας τὴν δυνατότητα σωτηρίας σὲ ὅσους μετὰ τὴν Σταύρωσιν, τὴν Ἀνάστασιν, τὴν Ἀνάληψιν καὶ τὴν Θείαν Πεντηκοστὴν θὰ Τὸν ἐδέχονταν ὡς Μοναδικὸ Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου, Μοναδικὸ Μεσίτη μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων. Ὅπως ἐπίσης παρέδωσε  τὴν Μία Ἁγία Καθολικὴ καί Ἀποστολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του, ὡς μοναδικὴ κιβωτὸ σωτηρίας[1].  

Μία ἡ Πίστις, ἕνα τὸ Βάπτισμα, μία ἡ δυνατότητα σωτηρίας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός! Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη καὶ μοναδικὴ ἀλήθεια γιὰ τοὺς θέλοντας καὶ ἐπιζητοῦντας  τὴν αἰώνια ζωή, τὸν Παράδεισο.
Ὅσοι ἀποδέχονται αὐτὴν τὴν πίστη καθίστανται μέλη τίμια τοῦ Θεανθρωπίνου σώματος, δηλαδὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ κεφαλὴ τὸν Μεσσία Χριστό, τηροῦν ἀπαρέγκλιτα τὶς ἐντολές Του καὶ δέχονται τὴν Ἄκτιστον Τριαδικὴν Χάριν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐμπειρικὰ βιώνουν ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωὴ οὐράνιες καὶ παραδείσιες καταστάσεις.
Κατὰ σειράν, λοιπόν, ἔχουμε τὸν Ἀβραάμ, τὸν Δαυΐδ, τὸν Τίμιο Πρόδρομο, τὸν Μεσσία Χριστό, τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, τοὺς Ἀποστολικοὺς Πατέρες, τοὺς Ὁσίους, τοὺς Ἁγίους, τοὺς Ὁμολογητὲς καὶ Μάρτυρες, ποὺ συγκροτοῦν τὴν Ἄκτιστον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, τήν θριαμβεύουσαν καὶ στρατευομένην, καί ὄχι ἀόρατον, οἱ ὁποῖοι μὲ ἀπόλυτη συνέπεια κράτησαν καὶ κρατοῦν ἀνόθευτη τὴν ὀρθόδοξη παράδοση ἕως τῆς Δευτέρας Παρουσίας.
Ἔξω ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐν Χριστῷ ἀλήθεια, «λατρεύεται καὶ προσκυνεῖται σὰν θεός» ὁ σατανᾶς. Τὸ νὰ ἀκούγεται λοιπὸν στὶς ἡμέρες μας, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι  ἴδιες, ὅλες οἱ χριστιανικὲς ὁμολογίες κατέχουν ἀλήθειες καὶ ὅτι λίγο ἕως πολὺ ὅλοι προσκυνοῦν τὸν Ἕνα Θεόν, δὲν εἶναι μόνο πλάνη καὶ σατανικὸ ψέμα, ἀλλὰ μίσος ποὺ ὁδηγεῖ τὸ ἀνθρώπινο γένος στὸν ἀπόλυτο καί αἰώνιο θάνατο.

Δυστυχῶς οἱ βλασφημίες αὐτὲς ἀκούγονται καὶ ἀπὸ χείλη ὀρθοδόξων κληρικῶν οἱ ὁποῖοι δῆθεν προωθοῦν τὴν «εἰρήνη» καὶ τὴν «ἀγάπη», ἐνῶ οἱ ἴδιοι ἀποδεικνύονται ἀπὸ τὰ ἔργα τους λύκοι βαρεῖς μὲ ἔνδυμα προβάτου[2].
Γι᾿αὐτὸ καὶ δέχονται βραβεῖα καί ἐπαίνους ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν ὑπηρεσία μίσους, κακίας καὶ αὐτοκαταστροφῆς, ποὺ προσφέρουν στὴν ἀνθρωπότητα κατ᾿ ἐπιταγὴν τοῦ πατέρα τους ψεύτη καὶ ἀνθρωποκτόνου Σατανά[3], σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων ποὺ ὑπέστησαν μύριους ὅσους διωγμούς, φυλακίσεις καὶ μαρτύρια γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ παράδοση.
Αὐτοὶ οἱ παραπάνω κληρικοί ἀνήκουν στούς προδρόμους τοῦ ἀντιχρίστου, ὅπως τοὺς καταγγέλει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος[4].

Συμπέρασμα:   

Ὑπάρχουν, δυστυχῶς, στὶς ἡμέρες μας κατ’εὐφημισμὸν ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ οἱ ὁποῖοι ἐνῶ ἐκκλησιάζονται, ἐξομολογοῦνται, κοινωνοῦν καὶ μετέχουν στὰ Ἄχραντα Μυστήρια καὶ στὶς Ἁγιαστικὲς Τελετὲς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας,  ἐπηρεαζόμενοι ἀπὸ τοὺς λαοπλάνους καὶ ἀνθρωποκτόνους Νεοεποχίτες κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκοὺς θεολόγους, ἐν ἀγνοίᾳ τους, δέχονται ἀβασάνιστα ἀντίχριστες σατανικὲς θεωρίες, ὅπως π.χ. «καμμία θρησκεία καὶ κανένας δὲν κατέχει στὸν κόσμο ὅλη τὴν ἀλήθεια», ἢ ἀκόμα ὅτι «ὅλες οἱ θρησκεῖες καὶ οἱ αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα ἔχουν καὶ κατέχουν “ἀλήθειες” ποὺ μποροῦν νὰ σώσουν καὶ νὰ ὁδηγήσουν στὸν Παράδεισο», ὅπως ἐπίσης ὅτι δῆθεν  «ἀπὸ διαφορετικοὺς δρόμους μπορεῖ νὰ λατρεύεται ὁ Ἕνας Ἀληθινὸς Θεός», ὑβρίζοντες ἔτσι εὐθέως τὸν Σωτήρα Χριστὸ, ὁ Ὁποῖος διεκήρυξε ὅτι: «ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδείς  ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾿ἐμοῦ»(Ἰω. ιδ΄, 6), «...ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»(Ἰω.ιε΄, 5), «...ἐγὼ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς»(Ἰω.η΄, 12),« ἀμήν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν τὶς τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα».( Ἰω. η΄, 51).

 Σ᾿ αὐτοὺς τοὺς μπερδεμένους, μὲ πόνο καὶ ἀγάπη, λέμε μακάρι νὰ ἀπαγκιστρωθοῦν ἀπὸ αὐτὴν τὴν πλάνη. Στὴν ἀντίθετη περίπτωση, καλύτερα θὰ ἦταν  νὰ μὴν εἶχαν γνωρίσει τὸν Χριστὸ ἢ μᾶλλον καλύτερα γι᾿ αὐτοὺς νὰ μὴν εἶχαν γεννηθεῖ.  Τόσο μεγίστη εἶναι αὐτὴ ἡ ἁμαρτία!

(Ἰω. η΄, 24: «εἶπον οὖν ὑμῖν ὅτι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν· ἐάν γὰρ μὴ πιστεύσητε ὅτι ἐγώ εἰμι, ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν».)  Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ Σωτήρα καὶ Βασιλέα γενοῦ ἵλεως καὶ ξεσκέπασε ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα ὅλα τὰ ψεύδη, τὶς πλάνες καὶ τὶς ἀπάτες ποὺ ὁ σατανᾶς ἐφύτευσε στὸν κόσμο καὶ φώτισε τοὺς ὀρθοδόξους καὶ εἰ δυνατὸν ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα νὰ στραφοῦμε σὲ ἀληθινὴ μετάνοια καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν Ἁγία Σου Ποίμνη μὲ Ἕναν Ποιμένα, δηλαδὴ σὲ Σένα τὸν Κύριο, Βασιλέα καὶ Σωτήρα Ἰησοῦν Χριστόν  πού σοῦ ἀνήκει ἡ Δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. Γένοιτο Κύριε.  
 

---

[1] «Τήν ὑπέρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καί τά ἐπί γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος,ἀλλά μένων ἀδιάστατος, καί βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε· Ἐγώ εἰμι μεθ’ὑμῶν, καί οὐδείς καθ’ἡμῶν.» (Κοντάκιον Ἀναλήψεως)

[2] Πράξ., κ΄, στ.29-30: «ἐγώ γάρ οἶδα τοῦτο,ὅτι εἰσελεύσονται μετά τήν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μή φειδὀμενοι τοῦ ποιμνίου· καί ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν.»

[3] Ἰω. η΄,΄44: «...ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ἀρχῆς καί ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν,ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ·ὅταν λαλεἶ  τό ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστί καί ὁ πατήρ αὐτοῦ.»

[4] Α΄Ἰω. β΄, 18: «Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καί καθώς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καί νῦν άντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν.»