Η Θεία Χάρη και η Πλάνη. Ομιλία Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου

Η Θεία Χάρη και η Πλάνη
Απόσπασμα από ομιλία π. Αθανασίου (Μ. Λεμεσού) που έγινε στον Ι. Ν. Αποστόλου Βαρνάβα στις 24/4/96


Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)

(Ένας από τους Αγίους της εκκλησίας μας ο Άγιος Σεραφείμ ο Ρώσος είπε ότι ο Σκοπός της Χριστιανικής Ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος.
Αυτό είναι με δυο λόγια με μια φράση πράγματι, ο σκοπός της εκκλησίας, ο σκοπός των ανθρώπων που αγωνίζονται στην εκκλησία και ακόμη και ο σκοπός όλων όσων έκανε ο Χριστός. Διότι αν ο Χριστός δεν έφερνε από τον Πατέρα του το Πνεύμα το Άγιο στον κόσμο, τότε εμείς θα είμαστε μεν ένα καλό σώμα, αλλά νεκρό.
Το Άγιο Πνεύμα είναι που ζωοποιεί εμάς. Το μυστήριο του Αγίου Πνεύματος σε εμάς έρχετε με το Μυστήριο του Χρίσματος.
Δηλαδή μόλις βαπτίσουμε ένα άνθρωπο εις το όνομα της Αγίας Τριάδος και ενδυθεί τον Χριστό πάνω του και γίνει μέλος της εκκλησίας, τότε αμέσως μετά το βάπτισμα τον χρίομε με το Άγιο Μύρο το οποίο δίδεται από τον επίσκοπο εις όλη την εκκλησία και αυτή η Χρίση με το Άγιο Μύρο και η ευχή του βαπτίσματος είναι η ώρα κατά την οποία έρχεται το Πνεύμα το Άγιο μέσα εις τον άνθρωπο αυτό, και του δίνει τη δύναμη να ενεργοποιήσει όλα όσα έλαβε εις το Άγιο Βάπτισμα.

 Πολλές φορές διερωτόμαστε τι είναι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος; Η Χάρις είναι όπως σας είπα και προηγουμένως μια ενέργεια η οποία δεν είναι συναίσθημα, δεν είναι κάτι που παράγεται από εμάς. είναι μια ενέργεια η οποία έρχεται από το Θεό.
Και όταν έλθει στον άνθρωπο αυτή η ενέργεια τότε ο ‘άνθρωπος καταλαβαίνει ότι αυτό το πράγμα που έχει δεν είναι δικό του, ότι είναι από το Θεό. Διότι η Χάρις δεν ενεργεί ποτέ αόριστα στον άνθρωπο, δεν είναι σκοτεινό πράγμα δεν είναι αόριστο δεν είναι απόκρυφο. Είναι φανερά τα έργα του Θεού.
Και όταν έλθει η χάρις στην ψυχή του ανθρώπου, ο άνθρωπος αισθάνεται ότι αυτό που είχει μεσα του είναι μια ενέργεια του Θεού.
Είναι πολύ λεπτό σημείο αυτό και ίσως είναι το σημείο που πλανέθηκαν πολλοί άνθρωποι. Διότι υπάρχουν πολλές ενέργειες γύρω μας. Και πολλά πράγματα όταν δεν συμβουλευόμαστε πνευματικούς ανθρώπους που έχουν εμπειρία της Χάριτος πολλά πράγματα τα συγχέουμε. Και ακούει κανείς καμιά φορά διαστροφές πνευματικές ακόμη και σε ανθρώπους εκκλησιαστικούς.
Βλέπει κανείς ανθρώπους που προσεύχονται, (που νομίζουν ότι προσεύχονται), και αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται διάφορες ενέργειες ή μπαίνουν σε διάφορους «πνευματικούς χώρους» ειρήνης χαράς, ησυχίας, πραότητας κτλ και νομίζουν ότι αυτό το πράγμα είναι ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ότι είναι Χάρις.
Όμως ένας πνευματικός άνθρωπος με την εμπειρία της χάριτος καταλάβει ότι όχι μόνο δεν είναι χάρις αλλά είναι και φοβερή πλάνη.

Ξέρουμε από την πείρα των Αγίων, από τα έργα των Αγίων και από την ζώσα παράδοση της εκκλησίας ότι η πλάνη μοιάζει πολύ με τη Χάρη. Μιμείται τα έργα της Χάριτος όπως λένε οι Πατέρες. Δηλαδή όπως ενεργεί η Χάρις του Θεού κατά πολύ παρόμοιο τρόπο ενεργεί και η πλάνη.
Και όποιους καρπούς έχει η Χάρις του Θεού κατά ένα όμοιο τρόπο, όχι τον ίδιο, φαινομενικά όμοιο τρόπο έχει και η πλάνη.
 Και καμιά φορά ξέρετε η πλάνη έχει και πιο πολύ εμφανείς καρπούς. Να σας πω ένα παράδειγμα. Πάρτε ένα αιρετικό άνθρωπο και αφήστε τον να σας μιλήσει για τις αιρέσεις του να δείτε ότι θα είναι πολύ πράος, χαμογελαστός ειρηνικός, θα έχει μια πραότητα που σε κάνει έξω φρενών, δηλαδή σου μεταδίδει μια δαιμονική ενέργεια μέσα σου εσένα, γίνεσαι ας πούμε άνω κάτω και εκείνος είναι πράος.
 Και όταν εσύ ταραχθείς μέσα σου σου λέει μα γιατί ταράζεσαι, είσαι χριστιανός εσύ; Δεν μπορείς να μιλάς ειρηνικά; Τι συμβαίνει; Έχει τόσο πολύ ζυμωθεί η ψυχή τους με την ενέργεια αυτή τη δαιμονική, της πλάνης την ενέργεια, ώστε αυτός πράγματι παραμένει σε μιαν εγωιστική πραότητα και σε σένα μεταδίδεται όλη η δαιμονική ενέργεια.
Είναι όπως μια ένεση που στην άκρη είναι τρυπημένη εκείνη η βελόνα και διοχετεύεται μέσα σου ολόκληρο το δηλητήριο. Ξέρετε ότι το να μιλήσετε σε ένα πλανεμένο άνθρωπο θέλει πολύ δύναμη, πολλή οχύρωση για να μην σου μεταδώσει όλη αυτή την ταραχή που αισθάνεται.
Και καμιά φορά μπορεί να φαίνεται ότι αυτός δεν την αισθάνεται αλλά σε σένα πράγματι μεταδίδεται. Όπως συμβαίνει βέβαια και με τους Αγίους ανθρώπους. Εάν κανείς έχει πνευματικά μάτια και πνευματική εμπειρία τότε είναι εύκολο να σηκώσει το πρώτο σκέπασμα και θα καταλάβει αμέσως όλες τις πλεκτάνες του σατανά που βρίσκονται από κάτω. Και θα δει ακριβώς το σημείο της πλάνης.

Το σημείο, εκείνη την μικρή την ειδοποιό διαφορά η οποία χωρίζει το φώς από το σκότος, την πλάνη από τη Χάρη, τον σατανά από το Άγιο Πνεύμα. Ενθυμείστε ότι ο Απόστολος Παύλος μας είπε ότι ο διάβολος μετασχήματίζεται και εις άγγελο φωτός προκειμένου να πλανέσει άνθρωπο.
Και γνωρίζουμε από την ιστορία των μοναχών, των ασκητών ότι πολλοί μοναχοί, ερημίτες, ασκητές, πλανήθηκαν, εις την διάρκεια της ιστορίας της εκκλησίας μας, από τον πρώτο χρόνο μέχρι και σήμερα πλανώνται με δαιμονικές πλάνες.
Και όσον και αν θελήσεις να τους εξηγήσεις δει καταλαβαίνει τίποτε. Έλεγε και ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής ο αείμνηστος ότι, νεκρό να αναστήσεις είναι εύκολο, πλανεμένο να επιστρέψεις πίσω σχεδόν αδύνατο. Δηλαδή τόσο δύσκολο πράγμα γιατί; Διότι το πνεύμα της πλάνης έχει την ιδιότητα να κλείνει όλα τα αισθητήρια του ανθρώπου.
Του μιλάς και δεν ακούει, δεν καταλαβαίνει, δεν δέχεται αυτό που του λές, βλέπει άλλα. Μιλάει και λέει εκείνα που θέλει. Μιλάεις του λέεις εσύ τα δικά σου, δεν ακούει τίποτα. Δεν μπορεί να καταλάβει, είναι αδύνατο πράγμα.
ου βάζεις το χέρι του πάνω στο σημάδι της αληθείας και δεν το παραδέχεται, Σου λέει όχι δεν είναι αυτό, είναι άλλο. Δεν ξέρω αν σας έτυχε να έλθετε καμιά φορά σε επαφή με τέτοιους ανθρώπους, εμείς δυστυχώς ερχόμαστε πολύ συχνά σε επαφή με ανθρώπους πλανεμένους και είναι πραγματικά πολύ κουραστικό, κοπιώδες, ασήκωτο πράγμα ας πούμε.
Καλύτερα ο άνθρωπος να είναι αμαρτωλός, νάνε πανάθλιος, δηλαδή πώς να το πούμε, νάναι βουτηγμένος στις φοβερότερες αμαρτίες, Δεν είναι τόσο πρόβλημα αυτό. Ο αμαρτωλός επιστρέφει, σώζεται, είναι εύκολο να επιστρέψει , ο πλανεμένος δεν έρχεται.
Όλα μέσα του τα μεταβάλλει, είναι σαν να έχει ένα φίλτρο η ψυχή του και ότι του πεις εσύ, το φιλτράρει και το βγάζει ας πούμε δηλητηριασμένο. Εκεί πραγματικά χρειάζεται, τι να πούμε, μέτρα Αγίων; Ο ίδιος ο Θεός; Νεκρανάσταση; Τι να πω;
Αυτό το δαιμονιο, θυμάσται οι μαθητές δεν μπόρεσαν να το θεραπεύσουν, και όταν πήγε ο πατέρας στο Χριστό του είπε ότι έχω το παιδί μου εδώ και δεν μπόρεσαν οι μαθητές σου να το θεραπεύσουν και του είπε ο Χριστός, επιτίμησε τον διάβολο ο οποίος κατοικούσε στον άνθρωπο και του είπε ότι : το πνεύμα το άλαλον και κωφόν εγώ σε επιτάσσω έξελθε από του ανθρώπου.
Ονόμασε το είδος εκείνο του διαβολου, άλαλον και κωφόν πνεύμα δηλαδή ούτε μιλάει ούτε ακούει. Και πράγματι αυτό το πνεύμα της πλάνης κλείνει όλα τα αισθητήρια. Δεν μπορείς να μπείς πλέον. Κυρίως το πνεύμα αυτό, Βασικά η κύρια πηγή του είναι ο Εγωισμός, ο άκρατος εγωισμός ο οποίος μπορεί να καλύπτεται κάτω από προσωπεία ταπεινοφροσύνης, ταπεινολογίας, απαρνήσεως πραγμάτων πολλών.
Ξέρετε αυτό το πνεύμα πιάννει ευκολότερα αυτούς που αγωνίζονται, ή αυτούς που νομίζουν ότι αγωνίζονται. Δηλαδή αν κάνουν και καμιά νηστεία, καμιά αγρυπνία, πάνε εκκλησία κτλ, τότε αυτή η αυτοδικαίωση ότι κάτι κάμνομε γίνεται έδαφος, για να εισχωρήσει και να εδραιωθεί πάνω σε αυτόν αυτό το πνεύμα το άλαλον και μετά να χτίσει ο άνθρωπος δικές του θεωρίες, δικές του ιδέες, δικά του διδάγματα. Και μετά ότι κι αν του πεις δεν παραδέχεται τίποτα, απολύτως τίποτα.
Αν αναλύσουμε πράγματι αυτή την κατάσταση της δαιμονικής πλάνης τότε θα δούμε ότι ο άκρατος εγωισμός, η οίηση, αυτός που νομίζει ότι αυτό που λέει, αυτό είναι. Για αυτό όταν μιλήσετε με αιρετικούς τότε θα σας που συνέχεια ότι εγώ βρήκα την αλήθεια, εγώ διαβάζω και κατάλαβα, εγώ ξέρω, εγώ το καταλαβαίνω, εγώ εγώ εγώ…
Εμείς οι καλοί Βλέπεις οι Χιλιαστές παράδειγμα πρώτο: Βλέπετε εμείς δεν έχουμε εγκληματίες όπως έχετε εσείς, εμείς δεν καπνίζουμε όπως καπνίζετε εσείς, εμείς δεν έχουμε οινοπνευματώδη ποτά όπως έχετε εσείς, εμάς δεν τσακώνονται οι δεσποτάδες μας όπως τσακώνονται οι δικοί σας. Λοιπόν εμείς οι καλοί κι εσείς οι κακοί.
Και λέμε πολύ ωραία, εμείς οι κακοί που είμαστε πράγματι κακοί και ομολογούμε ότι είμαστε πράγματι κακοί και πιο κακοί από ότι νομίζουν οι άνθρωποι, και αυτοί ακόμη, πράγματι εμείς οι κακοί που το ομολογούμε, εμείς έχουμε την Αποστολική Πίστη, διότι οι Απόστολοι έγραψαν μες τις πράξεις των Αποστόλων της κακίες όλες της πρώτης εκκλησίας.
Για να μας δείξουν ότι δεν είναι θέμα ηθικής ποιότητας των ανθρώπων η αλήθεια αλλά είναι θέμα Αποστολικής Παραδόσεως. Δεν χέρι σχέση αν είναι καλοί ή αν είναι κακοί. Αν είναι καλοί ή αν είναι κακοί αυτό είναι δικό τους θέμα. Το θέμα είναι η εμπειρία ποια είναι. Η Εμπειρία, η Παράδοση που παραδίδεται στον χώρο αυτό είναι η αλήθεια;
Είναι η εμπειρία του Αγίου Πνεύματος; Ή είναι κατασκεύασμα ανθρώπων; Και όλες ξέρετε οι κινήσεις, οι αιρέσεις οι οποίες ιδρύονται από ανθρώπους, πάντοτε επικαλούνται την ανθρώπινη τους πλευρά. Ότι είναι πάρα πολύ καλοί, και έχουν αγάπη μεταξύ τους και έχουν συνεργασία μεταξύ τους, και είναι φιλάδελφοι και ξέρω γω κάνουν τόσα καλά.
Κοιτάξτε και μια ματιά γύρω σας να δείτε όλα αυτά τα σκοτεινά κλιμάκια, είπαμε κι άλλες φορές, όλα αυτά επαγγέλλονται ισότητα δικαιοσύνη μεταξύ τους ωραίες προσφωνήσεις ας πούμε, όλοι ειρηνικοί και καλοί Διότι ακριβώς όλη η θεωρία, η βάση της επιτυχίας τους είναι στο εάν είναι καλοί άνθρωποι. Σε εμάς όμως δεν ισχύει αυτό. Δεν είναι η αλήθεια της εκκλησίας αν είμαστε καλοί ή κακοί.
Η αλήθεια είναι κάτι πέρα από τον άνθρωπο, είναι ο ίδιος ο Θεός. Και ο ίδιος ο Θεός δίδεται σε εμάς.
Και εμείς δεν είμαστε καλοί, είμαστε άνθρωποι που μετανοούμε, αυτό είναι ο Χριστιανός. Για αυτό το λόγο ο Χριστός όταν ήλθε στον κόσμο δεν μας έδωσε απλώς μερικές εντολές που ήταν πολύ λίγες και δευτερευούσης σημασίας ως προς το γεγονός του έργου που επιτέλεσε.
Δηλαδή δεν ήλθε ο Χριστός για να μας δώσει τις εντολές του. Διότι μπορούσε κάλλιστα με ένα προφήτη να μας τα πεί. Αλλά ήλθε και έφερε τον Παράκλητο εις τον κόσμο, το Πνεύμα το Άγιο, αυτή τη δύναμη, αυτή την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.

Πηγή  omilies.net