Ὁμολογία πίστεως μέσα στίς κομμουνιστικές φυλακές. Διηγείται ο ιερομ.Ιουστίνος Πίρβου

Και φτάνει σε μένα και με ρωτάει: “Εσύ τι δουλειά έκανες;”. Εγώ τότε ξέροντας τι με περιμένει εάν έλεγα ιερέας, απάντησα: “Αγρότης”. “Αγρότης; Θα σου δώσω μία…” Και προς έκπληξή μου, με πετάει στον τοίχο και αισθάνθηκα σαν να μου βγήκαν τα πνευμόνια επειδή με βρήκε απροετοίμαστο. Και πέρασαν πολλά χρόνια κι με βάρυνε η συνείδησή μου που δεν είχα θάρρος.

Και ήρθε η στιγμή να ξεχρεώσω. Ήταν τότε που η Δύση είχε αρχίσει να μαθαίνει τι γίνεται στις κομμουνιστικές φυλακές και το σχέδιό τους να μας εξοντώσουν όλους με την υποσίτηση. 

Γι’ αυτό οι κομμουνιστές αποφάσισαν να στείλουν τους πολιτικούς κρατούμενους σε καταναγκαστικά έργα. Γι’ αυτό μας είχαν μαζέψει όλους τους κρατούμενους στην αυλή. Η πρώτη ερώτηση ήταν: “Ποιος πιστεύει στο Θεό; Ποιος πιστεύει σ’ αυτήν την ηλιθιότητα;”

Τότε κάτι εξεγέρθηκε μέσα μου. Κατάλαβα ότι είχε φτάσει η στιγμή. Μου ήταν αδιάφορο τι θα μου συνέβαινε μετά. Όταν άκουσα την ερώτηση αναπήδησα. Στεκόμουν στην πίσω σειρά, ήμασταν περίπου 120. 

Βγήκα μπροστά. Με κρατούσαν. Όλοι ήμασταν αδυνατισμένοι σα σκιές, σα φαντάσματα.

 Μου είπε: «Έλα εδώ» δείχνοντάς μου το αριστερό του χέρι. “Ποιος άλλος πιστεύει σαν αυτόν;” Μόνο 7 στάθηκαν στη θέση τους, οι πληροφοριοδότες τους που είχαν παρεισφρύσει ανάμεσά μας. Με έβαλαν στην απομόνωση 9 ημέρες και μου έδωσαν τη γνωστή μερίδα: 200mg αλατισμένο νερό και 100 γρ. ψωμί.

Μετά απ’ αυτό το διαβολικό φέρσιμο οι άλλοι με ρωτούσαν. “Γιατί είπες ότι είσαι ιερέας;” “Πως θα μπορούσα να πω κάτι άλλο; Μου έφτανε η προηγούμενη πτώση μου”.

Όποιος λέει την αλήθεια μπορεί να χάσει σήμερα αλλά να κερδίσει για πάντα, επειδή τίποτε δε γίνεται χωρίς να το ξέρει ο Θεός· όλα είναι μια δοκιμασία και μια απόδειξη της αγάπης του Θεού.

Εγώ δε θέλω να πω ότι έκανα κάτι θαρραλέο. Εγώ είπα:

«Κύριε, συγχώρεσέ με. Αμάρτησα και θέλησα να δοθώ σε Σένα αυτήν την επικίνδυνη στιγμή». Τότε όλοι με πρόσεξαν και να ξέρετε ότι οι φύλακες οι αξιωματικοί και όλο το στρατόπεδο άρχισαν να μου δείχνουν ένα σεβασμό. Με χλεύαζαν βέβαια αλλά όχι όπως πρώτα. Μετά από χρόνια ξαναείχα την ευκαιρία να ξεχρεώσω πολλές φορές.


πηγη-Viata parintelui Iustin-Minastirea Petru Voda
 http://proskynitis.blogspot.com/2010/01/blog-post_12.html
hristospanagia3.blogspot.com