Πῶς ἐπιβουλευόμαστε μόνοι μας τόν ἑαυτό μας...

 «ΤΙ ΚΟΠΟ ΕΧΕΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ;»
Ἀπό τό βιβλίο «ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΩΦΕΛΙΜΑ»
τοῦ Ἀββᾶ Ζωσιμᾶ

Καί πάλι ἔλεγε ὁ μακάριος:
Μοῦ εἶπε κάποιος :
- Ἀββᾶ, πολλές εἶναι οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί σκοτίζεται ὁ νοῦς, ποιά νά φυλάξει καί ποιά νά μή φυλάξει.
- Αὐτό νά μή σέ ταράζει, τοῦ ἀποκρίθηκα. Τοῦτο μόνο συλλογίσου, πώς εὔκολα κατορθώνεις τήν ἀρετή, ἄν ἀντιμετωπίζεις τά πράγματα χωρίς προσπάθεια. Γιατί ἔτσι, ἀφοῦ δέν τά διεκδικεῖς, δέν θά μνησικακήσεις.

Τί κόπο ἔχει ἡ προσευχή ὑπέρ τῶν ἐχθρῶν;

Σκάψιμο εἶναι; Μήπως ὁδοιπορία; Μήπως ζημία οἰκονομική; Νά εἶσαι εὐχαριστημένος πού ἀτιμάζεσαι. Γιατί ἔτσι γίνεσαι μαθητής τῶν ἁγίων ἀποστόλων, πού “ἐπορεύοντο χαίροντες, ὅτι κατηξιώθησαν ὑπέρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ ἀτιμασθῆναι” (πρβλ. Πράξ 5, 41). Κι ἐκεῖνοι βέβαια, σάν καθαροί καί ἅγιοι, ὑπέμεναν ἀτιμίες γιά τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε χρέος νά τίς ὑπομένουμε γιά τίς ἁμαρτίες μας.

 Κι ἄν ἀκόμα κανείς δέν μᾶς ἀτιμάσει, ἐμεῖς εἴμαστε ἄτιμοι καί καταραμένοι, σύμφωνα μέ τόν ψαλμωδό: “ἐπικατάρατοι οἱ ἐκκλίνοντες ἀπό τῶν ἐντολῶν Σου” (Ψαλμ. 118, 21). Γιατί, ὅπως εἶπα, δέν εἶναι ὅλοι ἄξιοι ν’ ἀτιμαστοῦν γιά τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά μόνο οἱ ἅγιοι καί καθαροί. Ἐνῶ ἐμεῖς πρέπει νά κινούμαστε μ’ εὐγνωμοσύνη καί νά ὁμολογοῦμε ὅτι δίκαια ἀτιμαζόμαστε γιά τίς φαῦλες πράξεις μας.
Καί ὅμως, αὐτή ἡ ἄθλια ψυχή, ἄν καί γνωρίζει τά ἔργα της τ’ ἀκάθαρτα καί πώς ἄξια παθαίνει ὅ,τι παθαίνει, κάθεται καί διαστρέφει τή συνείδησή της καί πλέκει λογισμούς καί λέει “μά μοῦ εἶπε”, “μά μ’ ἐξευτέλισε”, μά μέ κορόιδεψε”, κι ἔτσι ἐπιβουλεύεται τόν ἑαυτό της, παίρνοντας ἡ ἴδια τή θέση τῶν δαιμόνων.
Συμβαίνει δηλαδή μέ τήν ψυχή ὅ, τι ἀκριβῶς καί μέ τίς τέχνες. Ἐκεῖ ὁ τεχνίτης διδάσκει τήν τέχνη στό μαθητή, καί τόν ἀφήνει ἔπειτα νά δουλεύει μόνος του. Δέν ὑπάρχει πιά ἀνάγκη νά κάθεται δίπλα του. Μόνο κάπου-κάπου τόν ἐπισκέπτεται, γιά νά δεῖ μήπως ἀμέλησε ἤ μήπως χάλασε κάτι. Ἔτσι καί οἱ δαίμονες, ἄν δοῦν ψυχή πού ἀκούει καί δέχεται μέ χαρά τούς πονηρούς λογισμούς, τῆς διδάσκουν τή σατανική τέχνη, καί δέν εἶναι πιά ἀναγκασμένοι νά κάθονται δίπλα της, ἀφοῦ γνωρίζουν πώς ἡ ἴδια εἶναι ἀρκετή γιά νά ἐπιβουλευθεῖ τόν ἑαυτό της. Τήν ἐπισκέπτονται μόνο κατά διαστήματα, γιά νά δοῦν μήπως ἀμέλησε (νά ἐργάζεται τό πονηρό).
Τί εὐκολότερο ἀπό τό ν’ ἀγαπᾶς ὅλους καί νά σ’ ἀγαποῦν ὅλοι; Πόση ἀνάπαυση δέν προσφέρουν οἱ ἐντολές τοῦ Χριστοῦ; Καί ὅμως ἡ προαίρεσή μας δέν βάζει ἀρχή. Γιατί ἄν ἔβαζε, ὅλα θά τῆς ἦταν εὔκολα, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Μιά μικρή κίνηση τοῦ θελήματός μας, ὅπως πολλές φορές εἶπα, ἕλκει τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Καί καθώς λέει ὁ ἅγιος  Ἀντώνιος, γιά τήν ἀρετή χρειάζεται μόνο ἡ θέλησή μας. Κι ἀκόμα, δέν εἶναι ἀνάγκη νά ταξιδέψουμε γιά νά πᾶμε στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, οὔτε χρειάζεται νά περάσουμε καμμιά θάλασσα γιά ν’ ἀποκτήσουμε τήν ἀρετή (Μ. Ἀθανασίου, Βίος Ἀντωνίου 20 (PG 26, 873). Πόση ἀνάπαυση δέν ἔχει ὁ πρᾷος καί ταπεινός; Πραγματικά, “οἱ πρᾳεῖς κληρονομήσουσι γῆν καί κατατρυφήσουσιν ἐπί πλήθει εἰρήνης” (Ψαλμ. 36, 11 καί Ματθ. 5, 5).

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ.

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

hristospanagia3.blogspot.com