Ἡ κυρία ἀκολούθησε τὶς συμβουλές του. Μάλιστα τὸν ἐπισκεπτόταν κατὰ διαστήματα καὶ ἠρεμοῦσε περισσότερο. Τελικὰ γέννησε ἕνα ὑγιὲς ἀγοράκι πού, ἀπὸ εὐγνωμοσύνη ὀνόμασε Πορφύριο.
Τὸ περιστατικὸ τὸ εἶχα πληροφορηθεῖ ἀπὸ φίλο, καὶ μιὰ μέρα ποὺ βρισκόμον στὸ κελὶ τοῦ Γέροντα, εἶδα νὰ μπαίνει μὲ πολὺ θάρρος ἕνα νήπιο, ποὺ τὸ δέχθηκε μὲ πολλὴ χαρὰ καὶ τοῦ ἔδωσε καραμέλες. Ἔξω ἀκουγόταν ἕνα τρακτέρ. “
Ξέρεις ποιὸς εἶναι αὐτὸς μὲ τὸ τρακτέρ;” μὲ ρώτησε. “Εἶναι ὁ πατέρας τοῦ μικροῦ Πορφυρίου, ποὺ μπῆκε στὸ κελὶ πρὶν λίγο, καὶ ἀπὸ τὴ χαρά του ἔρχεται πότε πότε μὲ τὸ τρακτέρ του καὶ μᾶς ὀργώνει τὸν κῆπο. Μὲ τὶς συμβουλές μου γεννήθηκαν ἔτσι ἀρκετὰ παιδάκια κι ἔγιναν Πορφυράκια”. Τὰ τελευταῖα του λόγια τὰ κάλυψε ἕνα πλατὺ χαμόγελο.
Γιὰ τὴν πεθερὰ καὶ τὴ νύφη
Ἔλεγε σὲ μιὰ πεθερὰ ποὺ ἔψαχνε νὰ βρεῖ σπίτι, γιὰ νὰ κατοικήσει δίπλα στὸν γιό της. “Νὰ τὸ βρεῖς κοντά, ἀλλά, ἂν θέλεις τὴ συμβουλή μου, νά ‘ναι ἕνα χιλιόμετρο μακριά”. Κι ὅταν ἡ πεθερὰ ἔλεγε: Γιατί, Γέροντα, εἶμαι, νομίζετε, μιὰ τόσο πολὺ κακὴ πεθερά; ἐκεῖνος ἀπαντοῦσε: “Ὄχι, παιδί μου, δὲν σοῦ ‘πα ἐγὼ κάτι τέτοιο ἀλλὰ νά, θὰ σοῦ ξεφύγει μιὰ μέρα καὶ θὰ τοῦ πεῖς: Παιδί μου, πάρε τὸ πουλόβερ σου, κάνει κρύο, καὶ ἡ νύφη θὰ πεῖ ἀπὸ μέσα της: Τί νοιάζεται αὐτὴ καὶ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸν ἄνδρα μου! Κατάλαβες;”
(Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 399-400, 336)
www.porphyrios.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.