Επιστολή συμπαράστασης στον Ηγ. Εφραίμ από την Αδελφότητα των Δανιηλαίων στα Κατουνάκια Αγίου Όρους

Ἱερόν Ἡσυχαστήριον Ἀδελφότητος Δανιηλαίων

630 87  Κατουνάκια, Ἅγιον Ὅρος.

Ἐν Κατουνακίοις Ἁγίου Ὅρους

τή 20η /12/2011

Τῷ  Πανοσιολογιωτάτω Καθηγουμένω τῆς Ἱερᾶς καί Σεβασμίας Μεγίστης Μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου κ.κ. Ἐφραίμ.

Σεβαστέ Ἅγιε Καθηγούμενε κ. Ἐφραίμ, 

«Ἐπιβαλούσιν ἐφ' ὑμᾶς τάς χείρας αὐτῶν καί διώξουσι, παραδίδοντες εἰς συναγωγᾶς καί φυλακάς....»

Οὐ Λόγος, οὐδέ κάλαμος γραμματέως ὀξυγράφου δύναται καταγράψαι τό ἄλγος τῆς πολυωδύνου ἠμῶν ψυχῆς ἐπί τῶν ἐπισυμβαινόντων Ὑμίν παντοίων ὀδυνῶν καί θλίψεων αἴτινες ὡσεί θρόμβοι λιθοσχήμου χαλάζης δέρουσι ἀνηλεῶς τό Παναγιοφρούρητον καί ἁγιόλεκτον Μοναστικόν παγκράτιον τῆς γεραρᾶς καί παλαιφάτου Ὑμῶν Μονῆς. Μέγα εἰ τό δεινόν. Ὄντως φοβερώτατα τά τοῦ διωγμοῦ ἀκόρεστα παφλάζοντα κύματα, ἄτινα ἐπιζητοῦν ἀδηφάγα καί λυσσώδη ὅπως καταποντίσωσι τήν γεραρᾶν καί ἄτρωτον κιβωτόν τῆς μονήρους καί θεοφιλοῦς ἠμῶν βιοτῆς.

Θλιβερόν τό γενόμενον (κάτ ἄνθρωπον), ἀλλ' οἴδαμεν πάντες ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν. Ὡς ἐκ τούτου οὐδείς ἀμφιβάλλει ὅτι ἐκ τῆς ἐπισυμβάσης τοιαύτης δοκιμασίας, ἐπί τοῦ ἀσφαλοῦς θά προσπορισθεῖτε μέγα τί τό ἀγαθόν καί ὠφέλιμον, τόσον δί Ὑμᾶς προσωπικῶς, ὅσον καί διά τήν ὀλβίαν Ὑμῶν συνοδίαν, τήν φέρουσαν ἐπί τοῖς ὤμοις αὐτῆς ἅπαν τό βάρος τοῦ πατρικοῦ σταυροῦ.

Ἐπίσταται ἡ Ὑμετέρα Πανοσιολογιότης ὅτι καθώς οἱ Ἅγιοί της Ἐκκλησίας Πατέρες ἐντέλλονται, αἵ δοκιμασίαι προάγουσιν τούς ἀθλητᾶς ἀγωνιστᾶς εἰς μείζονα τελειότητα καί οὐδείς «ἀδοκίμαστος εὐδόκιμος» κατά τήν ρῆσιν τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἠμῶν Νεκταρίου εἰς τόν ἀείμνηστον καί ἁγιώτατον πάππον ἠμῶν γέροντα Δανιήλ τόν Κατουνακιώτην.

Οὐδείς ἀδοκίμαστος πολυάθλε Γέρον καί παμφίλτατε ἀδελφέ, ὑψοῦται ὕπερθεν τοῦ γεώδους ἐπιπέδου, ἐάν μετά μαρτυρικοῦ φρονήματος δέν ἀκολουθήσει τό ἐσφαγμένον ἀρνίον ὅπου αὐτό ὑπάγει. Αἵ τοιαῦται δοκιμασίαι ὡς πάντες γινώσκομεν, εἰς τούς ἀγαπώντας τόν Θεόν ἀποβαίνουσι παιδευτήρια ἐκπαιδεύοντα τήν ψυχήν πρός ὑψίστην φιλοσοφίαν. Τήν τοιαύτην θεόθεν φιλοσοφίαν ἐγκολπώθησαν ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας θεοείκελοι Πατέρες οἵτινες τήν ὑψοποιόν ὑπομονήν δουλεύσαντες καί τόν δίαυλον αὐτῆς ἀόκνως διανύσαντες, ἐνόησαν χάριτι Θεοῦ, ὅτι ὁ ὑπομείνας γενναίως διά τήν ἀγάπην τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ, οὐχί μόνον δέν ὀλιγωρεῖ καί ἀποδυσετεῖ ἀλλά καί θαρρεῖ καί ἀγάλλεται καί χαίρει κατά τόν Εὐαγγελικόν μακαρισμόν, «χαίρετε καί ἀγαλλιάσθε ὅτι πολύς ὁ μισθός ὑμῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς».

Ὑπομείνατε Ἅγιε Καθηγούμενε μέτ ἀφάτου δοξολογίας καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, θέλει ἐκχυθεῖ εἰς τήν πεπυρωμένην καί πάλλουσαν καρδίαν Σας, ὡς δρόσος ἀποστάζουσα οὐχί ἐκ τῶν ὀρέων τῆς Σιῶν ἀλλ' ἐκ τῆς παλλεύκου ἀθωνικῆς κορυφῆς, ἤν κατέκτησαν θριαμβευτικῶς τοσοῦτοι ἐρασταί τοῦ Πνεύματος, ὡς αἵ ἀναρίθμηται φαειναί λαμπάδες, ἄς εἶδεν ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης ἐν τῷ ὀράματι Αὐτοῦ.

Ἰδού ἵσταται ἐνώπιόν Σας, ἅπασα ἡ τοῦ ὅρους πληθύς ἡ εὐαρεστήσασα τήν Κυρίαν Θεοτόκον μεθ' ὧν εἰς περιπτυστον θέσιν, ἅπαντες οἱ ἐν ἀσκήσει καί ἀθλήσει διαλάμψαντες Βατοπαιδινοί φαεσφόροι Πατέρες, μέ σημειοφόρον τόν Ἅγιον Μάξιμον τόν Γραικόν, ὅστις τούς χρόνους Αὐτοῦ ἐν φυλακή διῆλθεν, καί οὗτοι ἅπαντες, στεντορεία τή φωνή ἀνακραυγάζουσιν γοερῶς πρός τήν Ἄνασσαν τοῦ Ἁγιωνύμου τούτου Ὅρους: «Σύ ὑπέσχου Παρθένε προπολεμεῖν πάντοτε, πάντων τῶν ἐν τῶδε τῷ ὄρει ἀράντων πόλεμον, πρός τόν πολέμιον τόν τοῖς βροτοῖς πολεμοῦντα, ὅθεν ΠΛΗΡΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΗΝ ΣΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΙΝ». (Ἐκ τῆς Ἀκολουθίας τῶν Ὁσίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων).

Αὐτήν τήν ὑπόσχεσιν φέροντες πρό ὀφθαλμῶν μας καί ἠμεῖς, οἱ ἐν τοῖς ἀκρωτηρίοις τοῦ Ἄθωνος ἐνασκούμενοι μοναχοί ἐν τοῖς σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς γής καί δή ἐν τῷ ταπεινῶ ἠμῶν ἠσυχαστηρίω, τῶν ἐν Ἄθω Ὁσίων Πατέρων, καταθέτομεν ἐν τή παρούση ἠμῶν ἀλγώδη ἐπιστολή, τήν ἀμέριστον ἠμῶν Κυρηναίαν ἀγάπην καί φιλομόναχον συμπαράστασιν, εὐελπιστοῦντες πώς ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Παραμυθία, ἡ Βηματάρισσα, ἡ Ἔσφαγμενη, ἡ Ἀντιφωνήτρια, ἡ Παντάνασσα, ἡ Ἐλαιοβρύτισσα καί δή ἡ χάρις τῆς Πανακηράτου Θεομητορικῆς Ἁγίας Ζώνης, σύν πάση τή χορεία τῶν Ὁσίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων, θέλει συντρέξει καί ἀπαλλάξει Ὑμᾶς ἀπό πάσης ἐπηρείας τοῦ ἀντικειμένου καί ἔτσι δοξασθεῖ πάλιν καί πολλάκις τό Πανάγιον ὄνομα τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ λέγοντος ἐν τῷ Ἁγίω καί Ἱερῶ Αὐτοῦ Εὐαγγελίω: «Μή φοβηθεῖτε ἀπό τῶν ἀποκτενόντων τό σῶμα, τήν δέ ψυχήν μή δυναμένων ἀποκτεῖναι» καί ἀλλαχοῦ: «Ἰδού ἔρχεται ὥρα καί νῦν ἐλήλυθεν, ἴνα σκορπισθεῖτε ἕκαστος εἰς τά ἴδια καί ἐμέ μόνον ἀφῆτε. Καί οὐκ εἰμί μόνος, ὅτι ὁ Πατήρ μέτ ἐμοῦ ἐστι. Ταῦτα λελάληκα ὑμίν ἴνα ἐν ἐμοί εἰρήνην ἔχητε. Ἐν τῷ κόσμω θλίψιν ἔξετε, ΑΛΛΑ ΘΑΡΣΕΙΤΕ ΕΓΩ ΝΕΝΙΚΗΚΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ» (Ἰω. 16, 32-33).

Μετά τῆς ἐν Κυρίω γνησίας καί ὑπερμάχου ἀγάπης

Ἱερομ. Γρηγόριος Δανιηλίδης

καί Συνοδία.

agioritikovima.gr 
impantokratoros.gr