Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. 1) Ὁ Φύλακας Ἄγγελος προστατεύει τὰ παιδάκια 2)Τὸ Βάπτισμα

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
   ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Μέρος τρίτο.  Κεφάλαιο 1ο

Τὰ παιδιά, οἱ χαρὲς καὶ οἱ δυσκολίες τους.

Ὁ Φύλακας Ἄγγελος προστατεύει τὰ παιδάκια

-Γέροντα, γιατί ὁ Θεὸς δίνει στὸν κάθε ἄνθρωπο ἕναν Φύλακα Ἄγγελο, ἀφοῦ μπορεῖ ὁ ἴδιος νὰ μᾶς προστατεύση ;
-Αὐτὸ εἶναι ξεχωριστὴ φροντίδα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ πλάσμα Του. Ὁ Φύλακας Ἄγγελος εἶναι οἰκονομία Θεοῦ.  Εἴμαστε χρεῶστες γι’ αὐτό.  Οἱ Ἄγγελοι ἰδιαίτερα προστατεύουν τὰ μικρὰ παιδιά.
 Πῶς τὰ φυλᾶνε!  Μιὰ φορὰ δυὸ παιδιὰ ἔπαιζαν ἔξω στὸν δρόμο. Τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο σημάδευε τὸ ἄλλο στὸ κεφάλι, γιὰ νὰ τὸ χτυπήση μὲ μιὰ πέτρα. Ἐκεῖνο δὲν τὸ ἔβλεπε.  Τὴν τελευταία στιγμή, φαίνεται, ὁ Ἄγγελος του τὸ ἔκανε νὰ δῆ κάτι, τινάχτηκε πέρα καὶ γλίτωσε.  Μιὰ μάνα πάλι εἶχε πάρει στὸ χωράφι τὸ μωρό της.
Τὸ θήλασε, τὸ ἔβαλε στὴν κούνια καὶ πῆγε νὰ δουλέψη.  Μετὰ ἀπὸ λίγο, ὅταν πῆγε κοντὰ του, τί νὰ δῆ!  Τὸ παιδάκι κρατοῦσε ἕνα φίδι καὶ τὸ ἔβλεπε! Ὅπως τὸ εἶχε θηλάσει, εἶχε μείνει γάλα γύρω ἀπὸ τὸ στοματάκι του.
 Πῆγε λοιπὸν τὸ φίδι καὶ ἔγλειψε τὸ γάλα μὲ τὴν γλώσσα του καὶ τὸ παιδάκι τὸ ἔπιασε μὲ τὸ χέρι του. Βάζει τὶς φωνὲς ἡ μάνα, τρόμαξε τὸ παιδί, ἄνοιξε τὸ χεράκι του καὶ ἔφυγε τὸ φίδι!  Φυλάει ὁ Θεὸς τὰ παιδιά.

-Γέροντα, τότε πῶς πολλὰ παιδάκια ὑποφέρουν ἀπὸ ἀρρώστειες κ.λ.π.;
-Ὁ Θεὸς ξέρει τί θὰ ὠφελήση τὸν καθένα καὶ δίνει ἀνάλογα.  Δὲν δίνει στὸν ἄνθρωπο κάτι ποὺ δὲν θὰ τὸν ὠφελήση.  Βλέπει λ.χ., ὅτι περισσότερο θὰ μᾶς ὠφελήση ἄν μᾶς δώσει ἕνα κουσρούρι, μιὰ ἀναπηρία, παρὰ ἄν μᾶς προστατεύση νὰ μὴ χτυπήσουμε ἤ νὰ μὴ μείνουμε ἀνάπηροι.

Τὸ Βάπτισμα

-Γέροντα, οἱ Βορειοηπειρῶτες, ὅταν πεθάνουν, τί θὰ γίνουν ποὺ δὲν εἶναι βαπτισμένοι;
-Ἔ, οἱ περισσότεροι ἔχουν ἀπό τοὺς γονεῖς τους ἀεροβάπτισμα. Ὑπάρχουν καὶ νοσοκόμες ποὺ ἀεροβαπτίζουν τὰ παιδάκια.
Μιὰ νοσοκόμα βάπτισε ἕνα παιδάκι μέσα σὲ μιὰ λεκάνη μὲ νερό.  Σοῦ λέει αὐτὸ εἶναι πιὸ καλὸ ἀπὸ τὸ ἀεροβάπτισμα·  ἀλλὰ ὁ Θεὸς εἶδε τὴν διάθεσή της... Πόση χάρη ἔχουν οἱ νεοφώτιστοι!  Μιὰ φορὰ εἶχα γνωρίσει ἀνάμεσα σὲ τριακόσια πενῆντα ἄτομα μιὰ γυναίκα ποὺ ἦταν βαπτισμένη.
Ρώτησα «ποιά εἶναι αὐτή;»,  καὶ μοῦ εἶπαν ὅτι ἦταν μιὰ Τουρκάλα ποὺ εἶχε βαπτισθῆ. Ἔλαμπε τὸ πρόσωπό της.  Μπροστά της οἱ ἄλλοι φαίνονταν βάρβαροι.
-Γέροντα, εἶναι σωστὸ στὸ Βάπτισμα νὰ δίνουμε δύο ὀνόματα στὰ παιδιὰ;
-Ἄν εἶναι νὰ μαλώνουν τὰ ἀνδρόγυνα καὶ νὰ χωρίζουν, ἄς δώσουν καὶ τρία! Ἄν καὶ τὰ σωστὰ ὀνόματα σήμερα τὰ ἔχουν κάενει!....Βίκυ, Πέπη, Μιμή...
-Γέροντα, μιὰ μητέρα ἔχασε τὸ παιδάκι της στὸν πέμπτο μῆνα τῆς κυοφορίας καὶ στενοχωριέται, γιατὶ γεννήθηκε νεκρὸ καὶ οὔτε ἀεροβάπτισμα δὲν μπόρεσαν νὰ κάνουν.
-Ἀφοῦ δὲν ἔφταιγε ἡ ἴδια, ἄς ἔχη ἐμπιστοσύνη στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἔχει ὁ Θεὸς λογαριασμὸ γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ παδιάκια.
-Ἡ μητέρα μου, Γέροντα, μοῦ εἶπε ὅτι τὸ ἀδελφάκι μου πέθανε λίγες ὥρες μετὰ τὴν γέννησή του καὶ δὲν πρόλαβε νὰ τὸ βαπτίση.  Τῆς εἶπα νὰ τὸ πῆ στὸ Πνευματικό.
-Ἀφοῦ ἤθελε νὰ τὸ βαπτίση, ἀλλὰ δὲν πρόλαβε, ἔχει ἐλαφρυντικά. Ἐδῶ ἄλλες κάνουν ἐκτρώσεις καὶ σκοτώνουν τὰ παιδιά τους.
Τὴν κρίση  τοῦ Θεοῦ δὲν τὴν ξέρουμε. Βαρὺ ἁμάρτημα θὰ ἦταν, ἄν ἀπὸ ἀμέλεια δὲν βάπτιζε τὸ παιδὶ καὶ πέθανε ἀβάπτιστο. Ἐσὺ ἀντιμετώπισες τὸ θέμα μὲ τὴν λογική.  Αὐτὴ εἶναι ἡ θεολογία τοῦ ὀρθολογισμοῦ. Εἶπα κάποτε σὲ μιὰ συντροφιὰ ὅτι ἕνα παιδάκι στὴν Βόρειο Ἤπειρο τὸ εἶχαν βαπτίσει τρεῖς φορές.
 Μία φορά ἡ γιαγιά, μία ὁ παπποῦς καὶ μία ἡ μάνα,κρυφὰ  ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον, γιατὶ ὁ καθένας τὸ θεωροῦσε ἀβάπτιστο.  Πετιέται τότε κάποιος καὶ λέει : «Αὐτὸ εἶναι ἀντικανονικό». «Βρέ,τοῦ λέω, δογματικά βάπτισαν τὸ παιδὶ τρεῖς φορές; Τρεῖς φορὲς εὐλογήθηκε τὸ παιδί!».
-Γέροντα, ὁ Θεὸς οἰκονομάει να βλέπουν στὸν ὕπνο τους οἱ ἄνθρωποι κεκοιμημένους συγγενεῖς τους καὶ νὰ συνομιλοῦν μαζί τους, γιὰ νὰ βοηθηθοῦν στὴν πίστη, στὴν μετάνοια;
-Ναί, δὲν σᾶς ἔχω πεῖ κι ἐγὼ κάποιοι περιστατικό; Ἕνας μοναχὸς στὸ Ἅγιον Ὄρος ἦταν ἀπὸ ἕνα χωριὸ ποὺ βρισκόταν στὸ βουλγαρικὸ ἔδαφος καὶ ὑπῆρχαν ἐκεῖ πολλοὶ ἀβάπτιστοι.  Μοῦ εἶπε λοιπὸν ὅτι, ὅταν ἦταν λαϊκὸς καὶ ἦταν ἀκόμη ἀβάπτιστος, εἶδε στὸν ὕπνο του τὸ ἀνηψάκι του, ποὺ εἶχε πεθάνει πρὶν ἀπὸ λίγο καιρό, νὰ εἶναι ἔξω ἀπὸ ἕνα πολὺ ὄμορφο περιβόλι καὶ νὰ κλαίη.
 Μέσα στὸ περιβόλι ἦταν πολλὰ παιδάκια ποὺ ἔπαιζαν χαρούμενα.  «Γιατί δὲν πᾶς κι ἐσὺ μέσα;», τὸ ρώτησε. «Πῶς νὰ πάω μέσα; Ἐγὼ εἶμαι ἀβάπτιστο», ἀπάντησε ἐκεῖνο.  Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ πῆγε ἀμέσως καὶ βαπτίσθηκε ὁ ἴδιος καὶ ὕστερα διηγήθηκε στὸν παπᾶ τὸ ὄνειρο ποὺ εἶδε. Ἔτσι οἰκονόμησε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ καταλάβουν καὶ οἱ ἄλλοι τί ἀξία ἔχει τὸ Βάπτισμα. Ἔπειτα ἄρχισαν νὰ βαπτίζουν τὰ παιδιά τους σ’ ἐκεῖνο τὸ χωριό.
-Γέροντα, ὑπάρχουν γονεῖς ποὺ ἔκαναν πολιτικὸ γάμο, ἀλλὰ θέλουν νὰ βαπτίσουν τὰ παιδιά τους. Ἐπιτρέπεται;
-Γιατὶ νὰ μὴν ἐπιτρέπεται; Ἄλλωστε τί φταῖνε τὰ καημένα τὰ παιδάκια; Τὸ ὅτι θέλουν νὰ βαπτίσουν τὰ παιδιά τους δείχνει πὼς κάτι ἔχουν μέσα τους·  δὲν εἶναι τελείως ἀδιάφοροι.  Φαίνεται, κάπου θὰ μπερδεύτηκαν. Ἄν θέλη κανεὶς νὰ τοὺς βοηθήση, πρῶτα πρέπει νὰ δῆ γιὰ ποιὸ λόγο δὲν ἔκαναν θρησκευτικὸ γάμο καὶ ὕστερα γιὰ ποιό λόγο θέλουν νὰ βαπτίσουν τὰ παιδιὰ τους.
 -Γέροντα, μιὰ μοναχὴ ποὺ εἶχε βαπτίσει κάποιο παιδάκι, ὅταν ἦταν στὸν κόσμο, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν προσευχὴ ποὺ θὰ κάνη γι’ αὐτό , πρέπει νὰ τοῦ στείλει δῶρα, ὅπως συνηθίζεται;
-Ἔ, τώρα ἡ μοναχὴ εἶναι ἀπαλλαγμένη ἀπ’ αὐτά.  Οἱ γονεῖς τῆς μοναχῆς, ἄν θέλουν, μποροῦν κάτι νὰ κάνουν. Ὁ μοναχὸς μὲ τὴν προσευχὴ θὰ βοηθήση.
-Δηλαδή, ἄν τὸ σκεφθοῦν οἱ γονεῖς μόνοι τους;
-Ναί, νὰ μὴν τοὺς ὑποχρεώση ἡ μοναχή. Νὰ κάνη προσευχὴ νὰ τοὺς φωτίση ὁ Θεὸς. Πάντως ὁ νουνὸς ἔχει μεγάλη εὐθύνη. Οἱ γονεῖς μου εἶχαν ὑποσχεθῆ σὲ μιὰ φιλική μας οἰκογένεια ὅτι ἕνα παιδάκι τους θὰ τὸ βάφτιζε κάποιος ἀπὸ τὴν οἰκογένειά μας.
Ὅταν ἦρθε ἐκείνη ἡ ὥρα, ἔλειπαν ὅλοι οἱ δικοί μου καὶ μοῦ εἶπαν νὰ τὸ βαπτίσω ἐγώ. Ἤμουν τότε δεκαέξι χρονῶν καὶ δὲν ἤθελα νὰ τὸ βαπτίσω, γιατὶ αἰσθανόμουν τὴν εὐθύνη ποὺ θὰ ἀναλάμβανα. Βρέθηκα σὲ δύσκολη θέση.
Ἕκανα λοιπὸν προσευχή: «Θεέ μου, εἶπα, ἄν εἶναι νὰ γίνη καλὸς ἄνθρωπος, πάρε ἀπὸ εμένα ὅλα τὰ χρόνια καὶ δώστα σ’ αὐτό. Ἄν ὅμως εἶναι νὰ γίνη κακός, πάρ’ το τώρα ποὺ εἶναι ἀγγελούδι».  Τὸ βάφιτσα καὶ τὸ ὀνόμασα Παῦλο.  Σὲ μία ἑβδομάδα πέθανε. Στὸν Οὐρανό τώρα εἶναι ἀσφαλισμένο.

Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 121-125 τοῦ βιβλίου:

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                       ΛΟΓΟΙ Δ΄  
        ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
          ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»