Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. Νὰ ἐμπιστευθοῦν οἱ γονεῖς τὰ παιδιά τους στὸν Θεὸ.

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Κεφάλαιο 3ον

Ἡ εὐθύνη τῶν γονέων γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν

Νὰ ἐμπιστευθοῦν οἱ γονεῖς τὰ παιδιά τους στὸν Θεὸ

Ο Θεὸς ἔδωσε στοὺς Πρωτοπλάστους, στὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα, τὴν μεγάλη εὐλογία νὰ γίνωνται συνδημιουργοί Του. Στὴν συνέχεια οἱ γονεῖς, οἱ παπποῦδες κ.λ.π. εἶναι καὶ αὐτοὶ συνδημιουργοὶ μὲ τὸν Θεό, γιατὶ δίνουν τὸ σῶμα.
Ὁ Θεὸς εἶναι κατὰ κάποιον τρόπο ὑποχρεωμένος νὰ νοιαστῆ γιὰ τὰ παιδιὰ . Ὅταν βαπτισθῆ τὸ παιδάκι, ὁ Θεὸς διαθέτει καὶ ἕναν Ἄγγελο, γιὰ νὰ τὸ προστατεύη, ὁπότε τὸ παιδὶ προστατεύεται ἀπὸ τὸν Θεὸ, ἀπὸ τὸν Φύλακα Ἄγγελο καὶ ἀπὸ τοὺς γονεῖς.
Ὁ Φύλακας Ἄγγελος εἶναι συνέχεια κοντά του καὶ τὸ βοηθάει.Ὅσο μεγαλώνει τὸ παιδὶ, τόσο  οἱ γονεῖς ἀπαλλάσσονται ἀπὸ τὶς εὐθύνες.
Ἄν οἱ γονεῖς πεθάνουν, ὁ Θεὸς, καὶ ἀπὸ ψηλὰ καὶ ἀπὸ κοντά, ἀλλὰ καὶ ὁ Φύλακας Ἄγγελος ἀπὸ κοντὰ, συνεχίζουν γιὰ πάντα νὰ προστατεύουν τὸ παιδί.
Οἱ γονεῖς πρέπει νὰ βοηθοῦν πνευματικὰ τὰ παιδιά, ὅταν εἶναι μικρά, γιατὶ τότε καὶ τὰ ἐλαττώματὰ τους εἶναι μικρὰ καὶ εὔκολα μποροῦν νὰ κοποῦν.  Εἶναι ὅπως ἡ φρέσκια πατάτα·  λίγο ἄν τὴν ξύσης, ξεφλουδίζεται.
Ἄν ὅμως παλιώση, πρέπει νὰ πάρης μαχαίρι νὰ τὴν καθαρίσης καὶ, ἄν ἔχει καὶ κανένα μαυράκι, πρέπει νὰ προχωρήσης καὶ πιὸ βαθειά. Ἄν τὰ παιδιὰ βοηθηθοῦν ἀπὸ μικρὰ καὶ γεμίσουν Χριστό, θὰ εἶναι κοντὰ Του γιὰ πάντα.  

Καὶ νὰ ξεφύγουν λίγο, ὅταν μεγαλώσουν, λόγῳ τῆς ἡλίκίας ἤ μιᾶς κακῆς συναναστροφῆς, πάλι θὰ συνέλθουν.  Γιατὶ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ εὐλάβεια, ποὺ πότισαν τὶς καρδιές τους στὴν μικρὴ ἡλικία, δὲν εἶναι δυνατὸν ποτὲ νὰ ἐξαλειφθοῦν.
Ὕστερα, στὴν ἐφηβεία, ποὺ εἶναι ἡ πιὸ δύσκολη ἡλικία, ἡ ἀγωνία τῶν γονέων εἶναι μεγαλύτερη γιὰ τὰ παιδιά τους, μέχρι νὰ τὰ μορφώσουν καὶ νὰ τὰ ἀποκαταστήσουν.  Οἱ γονεῖς τότε ἄς κάνουν ὅ,τι μποροῦν, γιὰ νὰ βοηθήσουν, καὶ ὅ,τι δὲν μποροῦν νὰ κάνουν, γιατὶ ξεπερνάει τὶς δυνάμεις τους, ἄς τὸ ἀναθέτουν στὸν Παντοδύναμο Θεό. Ὅταν ἐμπιστευθοῦν τὰ παιδιὰ τους στὸν Θεό, τότε ὁ Θεὸς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ βοηθήση γιὰ πράγματα ποὺ δὲν γίνονται ἀνθρωπίνως.
Ἄν λ.χ. τὰ παιδιὰ δὲν ἀκοῦν, νὰ τὰ ἐμπιστευθοῦν στὸν Θεό, καὶ ὄχι νὰ βρίσκουν διάφορους τρόπους νὰ τὰ ζορίζουν.  Νὰ πῆ ἡ μητέρα στὸν Θεό: «Θεέ μου, δὲν μ’ ἀκοῦν τὰ παιδιά μου. Ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτε.  Φρόντισέ τα Ἐσύ».
Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση προχθὲς στὴν ἀγρυπνία μιὰ μητέρα ποὺ τὴν γνώριζα ἀπὸ παλιά. Ἦρθε νὰ μὲ χαιρετήση.  Βλέπω, εἶχε μαζί της μόνον τὰ μαγαλύτερα παιδιά. «Ποῦ εἶναι τὰ μικρά;», τὴν ρωτάω.
«Στὸ σπίτι, Γέροντα μοῦ λέει.  Τέτοια μέρα θέλαμε νὰ’ ρθουμε στὴν ἀγρυπνία καὶ εἴπαμε μὲ τὸν σύζυγο: ‘‘Ἀφοῦ σὲ ἀγρυπνία πᾶμε, δὲν πᾶμε κάπου γιὰ διασκέδαση, ὁ Θεὸς θά διαθέση ἕναν Ἄγγελο νὰ φυλάξη τὰ μικρά μας’’».  
Σπάνια συναντᾶς σήμερα τέτοια ἐμπιστοσύνη, γιατὶ τώρα, ὅπως ἔλειψε ἡ ἐμπιστοσύνη τῶν παιδιῶν στοὺς γονεῖς, ἔλειψε καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη τῶν γονέων στὸν Θεό. Καὶ ἀκοῦς συχνὰ πολλοὺς γονεῖς νὰ λέμε: «Γιατί τὸ δικό μας παιδὶ νὰ πάρη κακὸ δρόμο; Ἐμεῖς ἐκκλησιαζόμαστε».  Δὲν δίνουν τὸ κατσαβίδι στὸν Χριστὸ νὰ σφίξη στὰ παιδιὰ λίγο καμμιὰ ...βίδα· θέλουν νὰ τὰ κάνουν ὅλα μόνοι τους. Καὶ ἐνῶ ὑπάρχει ὁ Θεὸς, ποὺ προστατεύει τὰ παιδιὰ, καὶ ὁ Φύλακας Ἄγγελος εἶναι συνέχεια κοντὰ τους καὶ τὰ προστατεύει καὶ αὐτός, αὐτοὶ ἀγωνιοῦν, μέχρι ποὺ ἀρρωσταίνουν.
 Καὶ παρόλο ποὺ εἶναι πιστοὶ ἄνθρωποι, φέρονται σὰν νὰ μὴν ὑπάρχη Θεός, σὰν νὰ μὴν ὑπάρχη Φύλακας Ἅγγελος, ὁπότε ἐμποδίζουν τὴν θεία ἐπέμβαση. Ἐνῶ πρέπει νὰ ταπεινώνωνται καὶ νὰ ζητοῦν βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς θὰ προστατέψη τὰ παιδιά.

Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 91-93 τοῦ βιβλίου:

    ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

                                 ΛΟΓΟΙ Δ΄    

                ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

                   ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

    «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

                ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ