Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. Περιπτώσεις ἀτεκνίας

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Μέρος Δεύτερο  - Κεφάλαιο 1ον.

Ἡ τεκνοποιία

Περιπτώσεις ἀτεκνίας

-Γέροντα, μᾶς ρώτησε κάποιο ἀνδρόγυνο, ποὺ ἔχουν καὶ οἱ δύο στίγμα μεσογειακῆς ἀναιμίας, ἄν πρέπη νὰ κάνουν παιδιά.  Τοὺς εἴπαμε νὰ ρωτήσουν τὸν Πνευαματικό τους.
-Οἱ Πνευματικοὶ δὲν μποροῦν νὰ ποῦν σ’ αὐτὰ τὰ ἀνδρόγυνα νὰ μὴν κάνουν παιδιά.  Πρέπει νὰ τοὺς καλλιεργήσουν τὸ φιλότιμο, ὥστε νὰ κάνουν ἕναν ἀγώνα νὰ ἐγκρατεύωνται, καὶ μὲ διάκριση νὰ τοὺς οἰκονομοῦν.
-Γέροντα, εἶναι ἀνδρόγυνα ποὺ, ἐνὼ ζοῦν πολὺ πνευματικὰ καὶ θέλουν νὰ ἀποκτήσουν παιδιά, δὲν μποροῦν.
-Ὁ Θεὸς σὲ πολλοὺς δὲν δίνει παιδιά, γιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὰ παιδιὰ ὅλου τοῦ κόσμου σὰν δικά τους καὶ νὰ βοηθήσουν γιὰ τὴν πνευματική τους ἀναγέννηση.
Κάποιος δὲν εἶχε παιδιά, ἀλλὰ, ὅταν ἔβγαινε ἀπὸ τὸ σπίτι του, ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς γειτονιᾶς ἔτρεχαν κοντά του καὶ τὸν περιτριγύριζαν μὲ πολλὴ ἀγάπη.  Δὲν τὸν ἄφηναν νὰ πάη στὴν δουλειά του.  Βλέπετε, ὁ Θεὸς δὲν τοῦ ἔδωσε δικὰ του παιδιά, ἀλλὰ τοῦ χάρισε τὴν εὐλογία νὰ τὸν ἀγαπήσουν σὰν πατέρα ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς γειτονιᾶς του καὶ μὲ τὸν τρόπο του νὰ τὰ βοηθάη πνευματικὰ. Τά κρίματα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄβυσσος.
Ἄλλοτε πάλι ὁ Θεὸς δὲν δίνει παιδιὰ, γιὰ νὰ βολεύεται καὶ κανένα ὀρφανὸ.  Εἶχα γνωρίσει κάποτε ἕναν καλὸ Χριστιανό, ποὺ ἐξασκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικηγόρου. Ὅταν πέρασα μιὰ φορὰ ἀπὸ τὴν πόλη ποὺ ἔμενε, τὸν ἐπισκέφτηκα καὶ ἡ πολλὴ καλωσύνη του μὲ ἔκαμψε νὰ παραμείνω καὶ νὰ φιλοξενηθῶ μιὰ μέρα στὸ σπίτι του.  Γνώρισα καὶ τὴν σύζυγο του ποὺ τοῦ ἔμοιαζε καὶ αὐτὴ στὶς ἀρετὲς.



Καὶ ἀπὸ μὲν τὴν σύζυγο ἔμαθα γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ συζύγου, ἀπὸ δὲ τὸν σύζυγο γιὰ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τῆς συζύγου. Ἀργότερα ἔμαθα γι’ αὐτοὺς καὶ ἀπὸ πολλοὺς Χριστιανοὺς ποὺ τοὺς γνώριζαν καὶ τοὺς εἶχαν εὐεργετήσει. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς τοῦ Θεοῦ ἐξασκοῦσε τίμια τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικηγόρου. Ἐάν ἔβλεπε ὅτι κάποιος ἦταν ἀπατεώνας, ὄχι μόνο δὲν ἀναλάμβανε τὴν ὑπόθεση, ἀλλὰ καὶ τὸν ἤλεγχε αὐστηρὰ, γιὰ νὰ συνέλθη.

 Ἐὰν ἔβλεπε ἔνοχο, ἀλλὰ μετανοιωμένο, προσπαθοῦσε νὰ συμβιβάση κάπως τὰ πράγματα ἤ νὰ ἐλαττωθῆ ἡ ποινή. Ἐὰν ἔβλεπε φτωχὸ ἀδικημένο, δὲν ἔπαιρνε καθόλου χρήματα καὶ προσπαθοῦσε στὴν δίκη νὰ δικαιωθῆ.  Ζοῦσε πολὺ ἁπλά, καὶ ἔτσι τὰ λίγα χρήματα ποὺ ἔβγαζε τοῦ ἔφθαναν, ἀκόμη καὶ γιὰ νὰ βοηθάη φτωχὲς οἰκογένειες.  Τὸ σπίτι τοῦ πιστοῦ δικηγόρου ἦταν μιὰ πραγματικὴ ὄαση μέσα στὴν Σαχάρα τῆς πόλεως.
 Ἐκεῖ μαζεύοταν ἄνθρωποι πονεμένοι, φτωχοί, ἄνεργοι, μὲ οἰκογενειακὰ προβλήματα, στοὺς ὁποίους συμπαραστεκόταν σὰν καλὸς πατέρας.  Εἶχε καὶ γνωστοὺς σὲ διάφορες θέσεις καὶ, ὅποιον ἔπαιρνε τηλέφωνο, γιὰ νὰ ἐξυπηρετήση κάποιον γιὰ καμμιά δουλειά, γιὰ ἀρρώστεις κ.λπ., κανεὶς δὲν τοῦ ἔλγε ‘‘ὄχι’’ , γιατί ὅλοι τὸν ἀγαποῦσαν καὶ τὸν ἐκτιμοῦσαν.  Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἐργαζόταν καὶ ἡ γυναίκα του. Βοηθοῦσε φτωχὰ παιδιὰ ἤ νέους ποὺ εἶχαν δυσκολίες στὶς σπουδές τους.  Σὰν μάνα τὴν εἶχαν.
Κάποια στιγμή ὅμως μοῦ ἐξέφρασε ἕνα παράπονο. «Ὅταν παντρεύτηκα, Πάτερ, μοῦ εἶπε ἀμέσως παραιτήθηκα ἀπὸ καθηγήτρια, γιατὶ εἶπα νὰ γίνω μιὰ καλή μητέρα.  Ζητοῦσα ἀπὸ τὸν Χριστὸ νὰ μοῦ δώσει ἀκόμη καὶ εἴκοσι παιδιὰ, ἀλλὰ δυστυχῶς οὔτε ἕνα δὲν μοῦ ἔδωσε».  Τότε τῆς εἶπα: «Ἐσῦ, ἀδελφή, ἔχει περισσότερα ἀπὸ πεντακόσια παιδιά, καὶ ἀκόμη παραπονιέσαι; Ὁ Χριστὸς εἶδε τὴν ἀγαθή σου προαίρεση καὶ θὰ σὲ ἀνταμείψη γι’ αὐτὴν.  Τώρα ποὺ βοηθᾶς γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τόσων παιδιῶν, γίνεσαι καλύτερη μητέρα ἀπὸ πολλές μητέρες καὶ ξεπερνᾶς καὶ ὅλες τὶς πολύτεκνες μητέρας.  Θὰ ἔχης καὶ μεγαλύτερο μισθὸ, γιατὶ μὲ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση ἐξασφαλίζονται τὰ παιδιὰ  πνευματικὰ στὴν αἰώνιαζωή».
 Εἶχαν ἐν τῷ μεταξὺ υἱοθετήσει μιὰ κοπέλα καὶ τῆς εἶχαν γράψει τὴν περιουσία τους.  Αὐτὴ τοὺς γηροκόμησε καὶ, ὅταν ἀναπαύτηκαν, πῆγε σὲ μοναστήρι -ἄν καὶ τὸ σπίτι τους ἦταν σὰν μοναστήρι, γιατὶ διαβάζουν ὅλες οἱ ἀκολουθίες.  Στὸν ἑσπερινὸ καὶ στὸ ἀπόδειπνο εἶχαν καὶ ἄλλους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς·  μεσονυκτικό καὶ ὄρθρο τὰ διάβαζαν οἱ τρεῖς.  Οἱ εὐλογημένες αὐτὲς ψυχὲς πολλὲς ψυχὲς πονεμένων ἀνέπαυσαν. Ὁ Θεὸς νὰ ἀναπαύση καὶ αὐτούς.
Γι’  αὐτὸ λέω ὅτι ὁ μεγαλύτερος καὶ καλύτερος πολύτεκνος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀναγεννήθηκε πνευματικὰ καὶ βοηθάει γιὰ τὴν πενυματικὴ ἀναγέννηση τῶν παιδιῶν ὅλου τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὶς ψυχὲς τους στὸν Παράδεισο.
-Μερικοί, Γέροντα, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ κάνουν παιδιά, σκέφτονται νὰ υἱοθετήσουν κάποιο παιδάκι.
-Ναί, καλύτερα νὰ υἱοθετήσουν.  Δὲν πρέπει νὰ ἐπιμένουν. Αὑτὸ ποὺ θέλει ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι πάντοτε καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
-Γέροντα, οἱ θετοί γονεῖς πρέπει σέ κάποια ἡλικία νὰ ποῦν  στὸ παιδὶ ὅτι τὸ ἔχουν υἱοθετήσει;
-Ἔ, τὸ καλύτερο εἶναι νὰ ποῦν στὸ παιδὶ σὲ κάποια ἡλικία. Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία εἶναι νὰ ἀγαποῦν πολὺ καὶ σωστὰ τὸ παιδί. Ὑπάρχουν παιδιὰ ποὺ ζοῦν μὲ τοὺς πραγματικοὺς γονεῖς τους καὶ ἀγαποῦν ἄλλους ἀνθρώπους πιὸ πολύ, γιατὶ οἱ γονεῖς δὲν ἔχουν ἀγάπη.

Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 70-73 τοῦ βιβλίου:

            ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

                                 ΛΟΓΟΙ Δ΄    

                ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

                   ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

    «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

                ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ