Ὁ σταυρωθείς καί ἀναστάς Κύριος νοηματοδοτεῖ τήν ζωή μας. Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου.

Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος 2005

Ἀνάστασιν Χριστοῦ
Θεασάμενοι

Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι

Τ

ί σημασία μπορεῖ νά ἔχῃ ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ γιά τόν κόσμο μας σήμερα; Τόν κόσμο πού ζεῖ τό δρᾶμα τοῦ πολέμου τοῦ Ἰράκ.   

Τόν κόσμο τῆς ἀδικείας, τῆς τρομοκρατίας τῶν μεγάλων καί ἰσχυρῶν καί τῆς τρομοκρατίας τῶν μικρῶν καί ἀδυνάτων πού ἀντιδροῦν στούς ἰσχυρούς μέ πράξεις αὐτοκοτονίας.  Τόν κόσμο πού θανατώνει τίς ψυχές τῶν νέων μέ τήν διαφθορά, τήν ἀθεΐα καί τήν ἀνεργία, καί τά σώματα μέ τά ναρκωτικά.   

Τόν κόσμο πού ἀπειλεῖται ὅλο καί περισσότερο ἀπό τήν οἰκολογική καταστροφή καί ἔιτζ.

Αὐτός ὁ κόσμος ἐσταύρωσσε τόν Χριστό, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ καί Υἱό τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά καί γι’ αὐτόν τόν κόσμο σταυρώθηκε ὁ Χριστός.  Αὑτόν τόν κόσμο ἦλθε νά σώσῃ ὁ Χριστός.  Ὁ Χριστός σταυρώθηκε καί γιά τούς σταυρωτές Του.  Αὐτό δείχνει καί ἡ προσευχή Του, τήν ὥρα πού τόν ἐσταύρωναν: «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ.κγ΄,34).

Ἡ κατάστασις τοῦ κόσμου τότε καί σήμερα πόσο ἀναγκαῖο ἦταν νά ἐπέμβῃ ὁ Θεός, γιά νά δώσῃ τήν εὐκαιρία σέ ὅσους θέλουν νά ἐλευθερωθοῦν ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ κακοῦ.

Ὑπάρχουν πλήθη ἀνθρώπων μέσα στούς αἰῶνες πού ἀκολούθησαν τόν Χριστό.  Δέν θέλησαν νά σταυρώσουν τούς συνανθρώπους των γιά νά περιορίσουν τό κακό, οὔτε δέχθηκαν ὅτι ‘‘ὁ σκοπός ἁγιάζει τά μέσα’’, ἀλλά θέλησαν νά σταυρώσουν τό κακό πού ὑπῆρχε μέσα τους.

Αὐτον τόν ἀγῶνα ἔκαναν οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες, οἱ ἅγιοι Ἱεράρχαι, οἱ Ὁμολογηταί, οἱ Ἀσκηταί καί οἱ ταπεινοί Χριστιανοί πού ζώντας μέσα στόν κόσμο ἔφεραν τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ στούς συνανθρώπους τους θυσιάζοντας τόν ἑαυτό τους.

Ἡ κοινωνία μας εἶναι ἄρρωστη.  Θά ἦταν ὅμως πολύ πιό ἄρρωστη, ἄν δέν ὑπῆρχαν Χριστιανοί πού συσταυρώνονται μέ τό Χριστό.

Κανείς δέν μπορεῖ νά νικήσῃ τό κοινωνικό κακό, ἄν δέν νικήσῃ τό κακό μέσα του.  Καί ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι εἶναι εὔκολο νά ἀγωνίζεσαι κατά τοῦ ἐγωισμοῦ τῶν ἄλλων, ἀλλά δύσκολο νά ἀγωνίζεσαι κατά τοῦ ἰδικοῦ σου ἐγωϊσμοῦ. Εἶναι καλό μέν ἀλλά εὔκολο νά συμμετέχουμε σέ ἀντιπολεμικές διαδηλώσεις, ἀλλά δύσκολο νά ξεριζώσουμε ἀπό μέσα μας τόν ἐγωκεντρισμό, τήν μνησικακία καί τήν ἐχθρότητα πρός κάποιους συναθρώπους μας.

Χωρίς τόν ἀγώνα τῆς συνεχοῦς μετανοίας ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά νικήσῃ τό κακό, τήν ἁμαρτία πού ἐμφωλεύει μέσα του.

Ἀλλά καί χωρίς τήν Χάρι τοῦ Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Χριστοῦ δέν καταξιώνεται ὁ ἀγώνας γιά κάθαρσι ἀπό τά πάθη καί ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους.

Ἐάν τό κακό δέν μποροῦσε νά νικηθῇ, τότε ὅλοι θά εἴχαμε ἀπελπισθῆ.

Τήν ὥρα τῆς Σταυρώσεως τοῦ Κυρίου βαθύ «σκότος ἐκάλυψε πᾶσαν τήν γῆν».  Αὐτό τό σκοτάδι τοῦ ἀδιεξόδου, τοῦ μή νοήματος, τῆς προσωρινῆς κατισχύσεως τοῦ κακοῦ καί τῆς νίκης τοῦ διαβόλου καλύπτει μέχρι σήμερα ὅσους δέν εἶδαν τόν Σταυρωθέντα Χριστό νά ἀνίσταται ἐκ τῶν νεκρῶν νικητής.

Ἡ Σταύρωσις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἱστορικό γεγονός καί γι’ αὐτό ἀπό ὅλους ἀποδεκτό. Ἡ Ἀνάστασίς Του ὅμως, ἐνῶ ἐπίσης εἶναι ἱστορικό γεγονός, ἔγινε ἐν μυστηρίῳ καί γι’ αὐτό ἀπαιτεῖ τήν πίστι μας. Οἱ Ἀπόστολοι εἶδαν, ἐψηλάφησαν, ἐπίστευσαν στόν Ἀναστάντα Χριστό καί τελικά ἐμαρτύρησαν καί ἀπέθαναν γι’ Αὐτόν.

Ὁ Ἰούδας, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία, ἐπρόδωσε τόν Κύριο, δέν μετενόησε καί ἔτσι δέν εἶδε τήν Ἀναστασί Του.

Ὁ Πέτρος τόν ἀρνήθηκε τρίς, ἀλλά μετενόησε, ἔκλαυσε πικρῶς καί ἀξιώθηκε ἐκ τῶν πρώτων νά τόν ἰδῇ ἀναστάντα καί νά τόν κηρύξῃ στόν κόσμο.

Καλούμεθα νά πιστεύσουμε στόν Χριστό σταυρωθέντα ἀλλά καί ἀναστάντα.

Μένουμε στήν Ἐκκλησία, ὅπου αἰώνια συνεχίζεται ὁ Μυστικός Δεῖπνος τοῦ Χριστοῦ.  Πέφτουμε, ἀλλά καί μετανοοῦμε καί σηκωνόμαστε. Ἔτσι μποροῦμε νά βλέπουμε τόν Χριστό ἀναστημένο. Ὅπως τόν εἶδαν καί τόν ἀνεγνώρισαν ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου οἱ πορευόμενοι πρός Ἐμμαούς δύο φοβισμένοι μαθηταί.  Μάλιστα τοῦ εἶπαν:  «Μεῖνος μεθ’ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἐστί καί κέκλικεν ἡ ἡμέρα» (Λουκ.κδ΄,29).

Καί ἐμεῖς μένοντας στήν Ἁγία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας, τήν ἀληθινη Ἐκκλησία πού μοναδική κεφαλή της ἔχει τόν Χριστό, τόν παρακαλοῦμε νά μένῃ μαζί μας, γιατί ὅλα γύρω μας φαίνονται σκοτεινά καί γιατί μόνο τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως Του διαλύει τά σκοτάδια, νικάει τόν θάνατο, τήν ἁμαρτία, τόν διάβολο.

Ἔτσι «ἔχοντες σωτηρίαν τόν Χριστόν» (ἀντίφωνον δ΄Μ. Παρασκευῆς) μποροῦμε νά ζοῦμε, νά ἐλπίζουμε, νά ἀγαποῦμε, νά μετανοοῦμε, νά ἔχουμε χαρά καί εἰρήνη στήν ψυχή μας, νά θυσιαζόμαστε, νά συμμετέχουμε ἐνεργῶς σέ καθε καλή προσπάθεια πού ἀποβλέπει στό καλό τῆς ἀνθρωπότητος.

Δέν ξεχνοῦμε ὅτι ὁ Χριστός μέ τόν Σταυρό Του ἔδειξε ὅτι ὁ ἄρρωστος κόσμος μας δέν μπορεῖ νά γίνῃ οὔτε αὐτοσκοπός οὔτε ὁ τελικός σκοπός τῆς ζωῆς μας.  Καί μέ τήν Ἀνάστασί Του ἔδειξε ὅτι σ’ αὐτόν τόν κόσμο μπορεῖ νά λάμψῃ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί ὁ κόσμος νά βρῇ τό νόημά του, τήν θεραπεία του καί τόν προορισμό του στήν ἀγάπη τοῦ αἰωνίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Καί ἀκόμη μᾶς ἔδειξε ὅτι μποροῦμε νά «προσδοκῶμεν ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».

Ἡ ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως ἀρχίζει μέ τήν δοξολογία τῆς Ἁγίας Τριάδος: «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι, πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

Πράγματι. Ὅλη ἡ δόξα καί ἡ προσκύνησις καί ἡ εὐχαριστία ἀνήκει στόν Πατέρα, πού ἀπέστειλε τόν Υἱό Του Σωτήρα τοῦ κόσμου, στό Υἱό πού ἐκένωσε ἑαυτόν καί θυσιάστηκε γιά μᾶς, καί στό Πανάγιο Πνεῦμα πού συνήργησε καί συνεργεῖ στό ἀπολυτρωτικό ἔργο τοῦ Κυρίου καί καθιστᾶ καί στήν γενέα μας παρόντα τόν Χριστό.

Χριστός Ἀνέστη!  Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ἅγιον Πάσχα 2003.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι».
Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα 
Ἔκδοση της Ι. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους 
Ἔτος 2005
σελίδες 95 - 99

Διαβάστε περισσότερα πατῶντας στο  Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι

 

________________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα