Εἰρήνη δῶρο τοῦ Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Χριστοῦ. Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου.

Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος 2005

Ἀνάστασιν Χριστοῦ
Θεασάμενοι

Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι

Ἡ

 ἀπειλή τῶν φοβερῶν τρομοκρατικῶν ἐκδηλώσεων σκιάζει τίς ἐρχόμενες ἑορτές τῶν Ἁγίων Παθῶνν καί τῆς Λαμπροφόυρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.

Τρομοκράται ‘‘νόμιμοι’’ ἐκ τῶν ἰσυχρῶν καί δυναστῶν  τῆς γῆς καί τρομοκράται παράνομοι ἐκ τῶν καταδυναστευομένων, κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου΄ «οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καί οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν» (Μαρκ.ι΄, 42).

Δυστυχῶς ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ δέν ἐφαρμόζεται ὄχι μόνο ἀπό τούς μή χριστιανούς ἀλλά κάι ἀπό τούς κατ’ ὄνομα χριστιανούς. «Ἠκουσατε ὅτι ἐρρέθη, ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ καί ὀδόντα ἀντί ὀδόντος. Ἑγώ δέ λέγω ὑμῖν μή ἀντιστήναι τῷ πονηρῷ» (Ματθ.ε΄, 38-39).

Ἡ ἀντεκδίκησις πολλαπλασιάζει τό κακό. Δέν τό περιορίζει, ὅπως νομίζουν ὅσοι τό ἐφαρμόζουν.

 Λαοί ἀλληλοεξοντώνονται καί ὁ διάβολος βασιλεύει ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι τοῦ δίδουν τήν ἐξουσία νά τούς διαιρῇ καί νά τούς σπείρῃ τό μῖσος καί τήν ἐκδίκησι.

Πολλοί ὁμιλοῦν γιά τήν εἰρήνη. Ἀλλά, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Εἱρήνη φίλη, τό παρά πάντων μέν ἀπαιτούμενον ἀγαθόν, ὑπ’ ὁλίγων δέ φυλασσόμενον» (Λόγος ΚΒ΄).

Ἐπειδή ἡ εἰρήνη δέν φυγαδεύεται μόνο μεταξύ τῶν κρατῶν, τῶν λαῶν καί κοινωνικῶν ὁμάδων ἀλλά καί μεταξύ τῶν φίλων, τῶν συγγενῶν, τῶν ὁμοπίστων, τῶν συντοπιτῶν, θεωρῶ ἀναγκαῖο νά ἰδοῦμε τί ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς διδάσκει.

Εἰρηνικό ἔπλασε τόν ἄνθρωπο ὁ Πανάγαθος Θεός. Ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, κατά τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, δημιουργήθηκε «ἄμαχος, εἰρηνική, ἀστασίαστος, πρός τε τόν Θεόν καί ἑαυτήν δι’ἀγάπης ἐσφιγμένη» (P.G. 9,1726Β). Ἡ ἁμαρτία ὅμως καί ὁ ἐγωϊσμός ἔφερε στούς ἀνθρώπους τά μίση, τίς διαιρέσεις, τίς συγκρούσεις, τόν φθόνο, τήν ἀλληλοεξόντωσι, τήν ἐκδικητικότητα, τήν ἐπιθετικότητα, τήν μισανθρωπία.

Ὁ ἄνθρωποκτόνος διάβολος ἐκμεταλλευόμενος τά πάθη τῶν ἀνθρώπων τούς διαιρεῖ καί τούς στρέφει ἐναντίον ἀλλήλων.

Τόν μισάνθρωπο καί ἀρχηγό τῶν πολέμων διάβολο ἦλθε νά νικήσῃ ὁ φιλάνθρωπος καί εἰρηνάρχης Χριστός καί νά φέρῃ στούς ἀνθρώπους, πού θά τόν ἐδέχοντο καί ἐπίστευαν, τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ.

Γιά νά εἰρηνεύσει ὁ Κύριος τούς ἀνθρώπους μέ τόν Θεό, μέ τόν ἑαυτό τους καί μεταξύ τους, ἀνέβηκε στόν Σταυρό.   

Ἡ εἰρήνη πού ἐπηγγέλθησαν οἱ Ἄγγελλοι τήν νύκτα τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μέ τό «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη» ἀνέβλυσε ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Κολασσαεῖς ἐπιστολή του γράφει ὅτι ὁ Θεός εὐδόκησε «δι’ αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ) νά συμφιλώση μετά τοῦ ἑαυτοῦ του τά πάντα, τόσο τά ἐπίγεια, ὅσο καί τά ἐπουράνια, ἀφοῦ ἔφερε τήν εἰρήνη μέ τό αἷμα τοῦ σταυροῦ του.  Καί σεῖς κάποτε ἤσασταν ἀποξενωμένοι καί ἐχθρικῆς διαθέσεως, καί τά ἔργα σας ἦσαν πονηρά, ἀλλά τώρα ὁ Θεός μέ τό σάρκινο σῶμα τοῦ Χριστοῦ σᾶς συμφιλίωσε διά τοῦ θανάτου του..»(α΄,20-22).

Τόσο μεγάλη καί ἀγεφύρωτος ἦταν ἡ ἔχθρα τῶν ἀνθρώπων πρός τόν Θεό, τῶν ἀνθρώπων μεταξύ των και μέσα των, ὥστε χρειάσθηκε νά χύσῃ τό αἷμα Του ὁ ἴδιος ὁ Θεός γιά νά μᾶς εἰρηνεύσῃ.

Δῶρο λοιπόν τοῦ Σταυρωθέντος Χριστοῦ ἡ εἰρήνη.  Δῶρο πού δέν μᾶς δίδεται κατά ἕνα μαγικό τρόπο, ἀλλά προϋποθέτει τόν ἰδικό μας ἀγῶνα νά δεχθοῦμε τό δῶορ καί νά τό ἀξιοποιήσουμε.  Χρειάζεται κι’ ἐδῶ συνέργεια.  Οὔτε μόνοι μας χωρίς τόν Σταυροθέντα Χριστό ἠμποροῦμε νά κατακτήσουμε τήν ἐσωτερική καί ἐξωτερική εἰρήνη, οὔτε πάλι ὁ Χριστός μπορεῖ νά μᾶς τή δώσῃ χωρίς τό δικό μας ἀγῶνα, γιατί ἔτσι θά καταργοῦσε τήν ἐλευθερία μας.

Ἄν ἀκόμη καί στήν ἁγία Ἐκκλησία ὑπεισέρχεται ὁ πειρασμός καί ἐκμεταλλευόμενος τά πάθη μας φυγαδεύει τήν εἰρήνη, ὅμως ἡ Ἐκκλησία στό ἐσώτερο πυρῆνα της εἶναι πάντα «τό ἄσυλον τῆς εἰρήνης ἀνάκτορον» (Ἅγιος Μάξιμος, Φιλοκαλία ΕΠΕ, τομ. 14, λόγος ΚΓ΄, σελ. 130) καί ὁ θυσιαζόμενος στήν Ἁγία Τράπεζα Κύριος εἶναι ἡ πηγή αὐτῆς τῆς εἰρήνης.  Λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. «Ἐπάνω στήν Ἁγία Τράπεζα βρίσκεται  ἐσφαγμένος ὁ Χριστός.  Σφάχτηκε γιά νά φέρῃ τήν εἰρήνη ἀνάμεσα στόν οὐρανό καί στή γῆ, γιά νά σέ κάνῃ φίλο μέ τούς ἀγγέλους, γιά νά σέ συμφιλιώσῃ μέ τόν Θεό τῶν ὅλων.  

 Γιά νά σέ κάνῃ φίλο τοῦ Θεοῦ ἐσένα πού εἶσαι ἐχθρός καί ἀντίπαλός του... Γιά νά ἔχῃς εἰρήνη μέ τόν ἀδελφό σου ἔγινε ἡ θυσία αὐτή» (P.G.49,381-382).

Ἡ Ἐκκλησία εὑρίσκεται πάντα σέ ἕνα διαρκῆ ἀγῶνα, σέ μία διαρκῆ προεία εἰρήνης μέ ἐπικεφαλῆς τήν Παναγία μας, τούς Ἀποστόλους, τούς Μάρτυρας, τούς Ὁσίους, τούς εὐσεβεῖς εἰρηνικούς καί εἰρηνοποιούς Χριστιανούς ὅλων τῶν αἰώνων.

Ἡ πορεία αὐτή δέν προβάλλεται, δέν διατυμπανίζεται, ἀλλά μυστικά ἀκτινοβολεῖ τήν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Ὅπως εἶπε ὁ Κύριος, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ «οὐκ ἔρχεται μετά παρατηρήσεως» (Λουκ. ιζ΄,20), δηλαδή μέ ἐξωτερικό θόρυβο.

Αὐτήν τήν εἰρήνη μᾶς ἄφησε ὁ Κύριος ὡς πολύτιμη κληρονομία μετά τήν ἁγία Του Ἀνάστασι.  Αὐτή εἶναι «τό ἐξιτήριον δῶρον τοῦ εἰρηνικοῦ» κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο (πρβλ. ΕΠΕ,τομ. 1, λόγος ΚΒ΄ σελ. 356).  Οἱ πρῶτες λέξεις τοῦ Ἀναστάντος ἦταν «εἰρήνη ὑμῖν» (Λουκ. κδ΄, 36).

Αὐτήν τήν εἰρήνη μᾶς χορηγεῖ ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μέ τά ἱερά της Μυστήρια καί τήν θεία Λατρεία της. 

Ὅπως παρατηρεῖ ὁ Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. «Ἡ μέ προσευχές καί ψαλμωδίες καθημερινή συνομιλία μέ τόν Θεό καί ὅλες τίς ἐπιδρομές (τῶν παθῶν) καταπραΰνει καί τίς ἀλλάζει (πρός τό καλό), καί τίς σαρκικές ἐπιθυμίες ἀναχαιτίζει, καί τήν πλεονεξία περιορίζει, καί τήν κούφια ἔπαρσι χαμηλώνει, καί τόν φθόνο ἐξαφανίζει, καί τό πάθος τοῦ θυμοῦ μετριάζει, καί τήν μνησικακία ἐξαφανίζει, καί ἀφοῦ παραμερίσῃ τήν πικρία (τῆς ψυχῆς) καί τήν φιλονεικία, παρέχει τήν εἰρήνη καί τήν εὐνομία καί τήν εὐμάρεια καί στίς πόλεις καί στά σπίτια, καί στίς ψυχές καί στά σώματα, καί σ’ αὐτούς πού ζοῦν τήν συζυγική ζωή καί σ’ αὐτούς πού ἔχουν διάλεξει τόν μοναχικό βίο» (Ὁμιλία ΝΑ΄, §12).

Ὅσον ὁ Χριστιανός ἀγωνίζεται κατά τοῦ ἐγωισμοῦ,τῆς φιλαυτίας καί τῶν παθῶν του καί προάγεται στήν ἀγάπη, τήν φιλοθεΐα καί τήν φιλανθρωπία, εἰρηνεύει ἐσωτερικά καί ἐξωτερικά.  Λέγει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος: «ἐάν γάρ εἰρήνη ᾖ, καί ἀγάπη ἔσται΄ ἄν ἀγάπη, καί εἰρήνη ἔσται» (P.G. 62,174).

Ὅπως δέ ἔγραψε ὁ ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης: «Ψυχή ἁμαρτωλός, αἰχμάλωτος τῶν παθῶν, δέν δύνανται νά ἔχῃ εἰρήνην καί χαράν ἐν τῷ Κυρίῳ, ἔστω καί ἄν κατέχῃ ὅλα τά πλούτη τῆς γῆς, ἔστω καί ἄν βασιλεύῃ ἐφ’ ὅλου του κόσμου».

Ὁ εἰρηνεύσας μέ τόν Θεό, μέ τόν ἑαυτό του καί μέ τούς συνανθρώπους του Χριστιανούς μεταδίδει τήν εἰρήνη καί στό περιβάλλον του.  Γίνεται εἰρηνοποιός καί ἀναπαύει τούς συνανθρώπους του μέ τήν εἰρηνική κατάστασι τῆς ψυχῆς του. Ἀντίθετα ὁ ἀνειρήνευτος ἄνθρωπος μεταδίδει ταραχή καί ἄγχος.

Δέν θά ἦταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς ὁ Ἄρχων τῆς Εἰρήνης, ἐάν δέν νικοῦσε τόν διάβολο καί τόν θάνατο μέ τό Σταυρό καί τήν Ἀνάστασί Του.  Οἱ ἀπελπισμένοι αἰχμάλωτοι τοῦ θανάτου δέν ἠμποροῦν νά εἰρηνεύσουν.

Ποθοῦμε τήν εἰρήνη γιά ὅλο τόν κόσμο.  Ζητοῦμε τήν Χάρι τοῦ Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Κυρίου, γιά νά γινόμαστε καί ἐμεῖς μέ τόν καθημερινό μας ἀγῶνα μέτοχοι τῆς ἰδικῆς Του ἀληθινῆς καί θείας εἰρήνης. Ὁμολογοῦμε καί ἐμεῖς μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο: «Αὐτός γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν»( Ἐφ.β΄,14).

Καί γι’ αὐτό τόν εὐχαριστοῦμε, τόν προσκυνοῦμε καί τόν δοξάζουμε.

Χριστός Ἀνέστη!  Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ἅγιον Πάσχα 2004.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι».
Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα 
Ἔκδοση της Ι. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους 
Ἔτος 2005
σελίδες 100 - 105

Διαβάστε περισσότερα πατῶντας στο  Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι

________________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα