Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα 14ον.(Τελαυταῖο). Ἀνάλεκτα. Α΄ Ἡ ὀνομασία «Πάτερ»

Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων
Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη 

Θέμα 14ον.(Τελαυταῖο). Α΄ Ὴ ὀνομασία «Πάτερ». (σελίδες 239-241)

____________________________

Εὐαγγελικός: Ἐπιθυμῶ νά συνομιλήσωμεν καί περί ἄλλων διαφόρων θεμάτων ἐν ὀλίγοις ὅμως΄ ἤτοι περί τῆς ὀνομασίας Πατήρ τήν ὁποίαν ἀπαγορεύει ἡ Γραφή, περί τῆς ὑποχρεωτικῆς ἀγαμίας τῶν Ἐπισκόπων ἡ ὁποία ἀντίκειται κ’αὕτη πρός τήν Ἁγ. Γραφήν, περί ὑποχρεωτικῆς νηστείας.

Ὀρθόδοξος: Εὑχαρίστως.  Καί ἄς ἔλθωμεν πρῶτον εἰς τήν ὀνομασία «Πάτερ».

Α΄ Ἡ ὀνομασία «Πάτερ»

Εὐαγγελικός: Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου Ματθ. 23, 1-12 λέγει ρητῶς: «σεῖς μή ὀνομασθῆτε Ραββί διότι εἷς εἶναι ὁ Καθηγητής σας ὁ Χριστός καί Πατήρ μή καλέσητε  ἐπί τῆς γῆς».  Δέν νομίζετε ὅτι ὅταν καλῆσθε Πατέρες ἀντιβαίνετε εἰς τήν Ἁγ. Γραφήν;

Ὀρθόδοξος: ὉἈποστ. Παῦλος κ. Εὐαγγελικέ καλεῖ τόν ἑαυτό του Πατέρα, διότι ὀνομάζει τόν Τιμόθεον τέκνον γνήσιον «Τιμοθέῳ γνησίῳ τέκνῳ» Α΄ Τιμοθ. 1,2 «Τιμοθέῳ ἀγαπητῷ τέκνῳ» Β΄ Τιμοθ. 1,2. Ἐπίσης Α΄ Κορινθ. 4,15 «ὡς τέκνα ἀγαπητά νουθετῶ».

Ἐπίσης γράφων πρός Κορινθίους Α΄Κορ. 4,15 λέγει «εἰ μυρίους Παιδαγωγούς ἔχετε, ἀλλ’ οὐ πολλούς Πατέρας, ἐγώ ὑμᾶς ἐγένησα ἐν Χριστῷ».  Πῶς λοιπόν αὐτοκαλεῖται Πατήρ ὁ Παῦλος;  παρά τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ;

Εὐαγγελικός: Κατά τόν Θεοφύλακτον ὀνομάζει ἑαυτόν Πατέρα ὁ Παῦλος «οὔ τό ἀξίωμα ἐμφαίνων, ἀλλά τῆς ἀγάπης τήν ὑπερβολήν» . Ἔπειτα ὁ Παῦλος ὀνομάζεται Πατήρ μόνον εἰς ἐκείνους ὅπου ἐκήρυξε, ἐνῶ σεῖς ὀνομάζεσθε Πατέρες εἰς ἐκείνους τούς ὁποίους δέν ἐχετε ἀναγεννήσει.

Ὀρθόδοξος: Πάντως παραβαίνει τήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου ἐάν ληφθῇ τόσον αὐστηρά ἡ ἐντολή ὡς λαμβάνετε ἐσεῖς ταύτην.  Πλήν αὐτοῦ ὁ ἴδιος ὁ Ἀπ. Παῦλος ἐν Πράξεις 22,1 ἀρχίζει τήν ὁμιλίαν του «Πατέρες καί ἀδεφλοί».   

Πῶς ὀνομάζει ὁ Ἀπ. Παῦλος  Πατέρες ἄλλους τῶν ὁποίων ὄχι μόνον δέν εἶναι πνευματικόν τέκνον ἀλλά ἀντιθέτως αὐτῶν καθ’ ὅσον ἐκεῖνοι μέν ἦσαν ἄνθρωποι τοῦ Νόμου οὗτος δέ μακράν πάσης Νομικῆς διατάξεως;   

Βλέπετε κ. Εὐαγγελικέ ὅτι ἡ προσωνυμία Πάτερ τήν ὁποίαν ἀπαγορεύει ὁ Κύριος δέχεται ὁ Ἀπ. Παῦλος διά τόν ἑαυτό του οὐχί ἅπαξ ἀλλά πολλάκις ὀνομάζων ἑαυτόν Πατέρα, ὀνομάζων δέ καί ἄλλους Πατέρας.

Ἐξ αὐτοῦ δέν συμπεραίνετε ὅτι ἀπαγορεύει ὁ Κύριος τήν ὀνομασίαν Πατήρ καί Διδάσκαλος, ὅταν ταῦτα ἐκφέρωνται κατά τρόπον ἐγωϊστικόν ὡς ἔπραττον οἱ Φαρισαῖοι; Αὐτό συμβαίνει διότι ὁ Κύριος εὐθύς μετά τήν ἀπαγόρευσιν τῆς προσωνυμίας Πάτερ λέγει : «ὁ ὑψών ἑαυτόν ταπεινωθήσεται». 

Ἡ ἐντολή ἐπίσης ἀπαγορεύει νά ὀνομαζώμεθα καί Ραββί Διδάσκαλοι.  Πῶς ὅμως ὁ Παύλος ὀνομάζει ἑαυτόν διδάσκαλον τῶν Ἐθνῶν καί ἄλλους ὀνομάζει διδασκάλους. «Προφῆται καί διδάσκαλοι» Πραξ. 13,1 «Ἀποστόλους διδασκάλους» Ι Κορ. 12, 18 ἐν ΙΙ Τιμ. 1,11 διά τόν ἑαυτόν του λέγει: «διδάσκαλος τῶν ἐθνῶν» ὡς καί ἐν Ι Τιμ. 2,7 «διδασκάλους τῶν ἐθνῶν».   

Δέν νομίζετε ὅτι ἐν ἀπολύτῳ ἐννοία Διδάσκαλος, Πατήρ, Καθηγητής εἶναι μόνος ὁ Χριστός, ἐν σχετικῇ δέ ἐννοίᾳ δύνανται νά εἶναι κ’ ἄλλοι Διδάσκαλοι, Πατέρες καί Καθηγηταί, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Ἀπ. Παῦλος ὀνομάζει τόν ἑαυτόν «Πατέρα καί Διδάσκαλον»; ὀνομάζει δέ καί ἄλλους Πατέρας καί Διδασκάλους;

Εὐαγγελικός: Ναί. Ὀνομάζει ὁ Παῦλος τόν ἑαυτόν του Πατέρα καί διδάσκαλον. Ἐάν ὅμως ἄλλοι ὠνόμαζον αὐτό «Πάτερ Παῦλε» θά ἔσχιζε τά ροῦχα του.

Ὀρθόδοξος: Εἰς ποίαν λογικήν στηρίζεται αὐτό; Νά ὀνομάζῃ ὁ Παῦλος τόν ἑαυτόν του καί ἄλλους πατέρας καί διδασκάλους νά σχίζῃ δέ τά ροῦχα του ὅταν οἱ ἄλλοι ὀνομάσουν αὐτόν ὅπως ὁ ἴδιος ὠνόμασε τόν ἑαυτόν του; Αὐτό λέγεται παραφροσύνη ὄχι τοῦ Παύλου ἀλλά ἰδική σας . 

______________________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα