Ἀποκαλύψεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ διὰ τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἢ αἱρέσεων

•  Ἀποτελεῖ τὴν Βαβὲλ τῶν Προτεσταντικῶν αἱρέσεων, εἰς τὴν ὁποίαν πνίγεται ἡ φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας.

• «Δὲν ἔχει δικαίωμα λόγου ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Μήπως μὲ τὴν συμμετοχήν μας εἰς τὸ ΠΣΕ παραιτούμεθα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν μας;»

• «Μόνον ἐὰν ἐπιτραπῆ εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους νὰ ὁμιλοῦν εἰς αὐτὸ καὶ νὰ μὴ συμπροσεύχωνται μετὰ τῶν ποικιλωνύμων Προτεσταντῶν καὶ μάλιστα μετὰ γυναικῶν ἐπισκόπων καὶ ἱερειῶν, νὰ παραμείνη ἡ Ἐκκλησία μας εἰς τὸ ΠΣΕ.»

• «Νὰ στηρίξωμεν τὸ ΠΣΕ μόνον, ἐὰν στηριχθῆ εἰς τὴν ἀρχέγονον διδασκαλίαν τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας.»

Ἐπίθεσις καὶ ἐναντίον τῶν «ἀφελῶν» οἰκουμενιστῶν ἀλλὰ καὶ ἐναντίον τῆς ἐκπροσωπήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας, ὁ ὁποῖος ἀμφισβητεῖται. Ἄνευ τῆς παρουσίας σημαντικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἡ συνέλευσις «Πίστεως καὶ τάξεως» τοῦ ΠΣΕ εἰς τὴν Κύπρον.

•  Ἐπίθεσις τοῦ Σεβασμ. Μεσσηνίας εἰς ὅσους τῶν ἐλέγχουν διὰ τὴν οἰκουμενιστικήν του πορείαν. Τοὺς χαρακτηρίζει ἡμιμαθεῖς.

Μὲ ἠχηρὰς ἀπουσίας Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὡς εἶναι τῶν Πατριαρχείων Ἀλεξανδρείας, Ἱεροσολύμων, Βουλγαρίας, Γεωργίας καὶ Πολωνίας ὁλοκληρώθησαν αἱ ἐργασίαι τῆς Συνελεύσεως τῶν Ὀρθοδόξων μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς «Πίστεως» καὶ «Τάξεως» τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν ἢ Αἱρέσεων εἰς τὴν Κύπρον.



Τὴν συνέλευσιν ἀπησχόλησεν ἡ διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τὸ ἀνακοινωθέν, τὸ ὁποῖον ἐξεδόθη δὲν ἀποκαλύπτει κάτι τὸ «βαθύτερον» διὰ τὰς ἐργασίας καὶ τὰς ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι ἐλήφθησαν.
Αἱ ἀποκαλύψεις ἦλθον ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε, ὁ ὁποῖος εἶναι ὑπὲρ τοῦ κοινωνικοῦ χαρακτῆρος τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, ἀλλὰ πιστεύει ὅτι ὁ Ὀργανισμὸς αὐτὸς πνίγει τὴν φωνὴν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἶναι τὸ προπύργιον τοῦ συγχρόνου Προτεσταντισμοῦ καὶ ἡ Βαβὲλ τῶν Προτεσταντικῶν αἱρέσεων.

Ὁ Σεβ.Μητροπολίτης ὑποστηρίζει ὅτι μὲ τὴν συμμετοχήν μας εἰς τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον παραιτούμεθα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν μας.
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης βάλλει εὐθέως ἐναντίον τῶν Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν τὴν ἐνίσχυσιν τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τὸ ΠΣΕ καὶ ὑπογραμμίζει ὅτι διὰ τῆς συμμετοχῆς μας εἰς αὐτὸ σκανδαλίζεται ὁ Ὀρθόδοξος πιστὸς λαός.
Τέλος θέτει τὸ θέμα τῆς ἐκπροσωπήσεως ἀπὸ πλευρᾶς Ὀρθοδόξων καὶ Ἀρχιερέων καὶ διερωτᾶται τί νόημα ἠμπορεῖ νὰ ἔχη ἡ ἐκπροσώπησις ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας, ὅταν οὗτος ἀμφισβητεῖται διὰ τὰς θεολογικάς – ἐκκλησιολογικάς του θέσεις.
Αἱ ἀποκαλύψεις καὶ αἱ θέσεις τοῦ Σεβ.Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε ἔχουν ἐξέχουσαν σημασίαν, διότι πιστεύει εἰς τὴν ἀναγκαιότητα τοῦ ΠΣΕ, ἀλλὰ μὲ πρωταγωνιστικὸν ρόλον τῶν Ὀρθοδόξων εἰς αὐτό.

Ὑπογραμμίζεται ὅτι κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη πολλοὶ Καθηγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὡς καὶ Σεβ. Μητροπολῖται (προσφάτως ὁ Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ) ζητοῦν τὴν ἀποχώρησιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἀπὸ τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν, διότι τοῦτο εἶναι ταυτισμένον μὲ ὅλας τὰς αἱρέσεις καὶ κυρίως τὰς αἱρέσεις τοῦ Προτεσταντισμοῦ.

Αἱ ἀποκαλύψεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε κ. Σεραφεὶμ διὰ τὸν ΠΣΕ ἔχουν ὡς ἀκολούθως:
«Στὴ τελευταία συνέλευση τῶν ὈρθοδόξωνΜελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς “Πίστεως καὶ Τάξεως” τοῦ Παγκ. Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴν Κύπρο, αἰσθητὴ ἦταν ἡ ἀπουσία τῶνΠατριαρχείων Ἀλεξανδρείας, Ἱεροσολύμων, Βουλγαρίας, Γεωργίας καὶ Πολωνίας. 

Τό Π.Σ.Ε. μὲ τὴν ἀπουσία τόσων σημαντικῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ποὺ ἐκπροσωποῦν ἑκατομμύρια πιστῶν γίνεται φτωχότερον. Καὶ τὸ πιὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι αὐτοί, ποὺ ἐκπροσωποῦν τὶς Τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τους, ἀμφισβητοῦνται δημοσίως ἀπὸ μεγάλο μέρος τοῦ πληρώματός τους, ὅπως γιὰ παράδειγμα ὁ Ἅγιος Μεσσηνίας. 

Τὸ ὅλο θέμα εἶναι ἕνας φαῦλος κύκλος. Ὡς γνωστὸν τὸ θέμα τῆς Συνελεύσεως ἦταν ἡ διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γιὰ τὸ κείμενο τοῦ Π.Σ.Ε., ποὺ ἑτοίμασε ἡ Ἐπιτροπὴ Πίστεως καὶ Τάξεως γιὰ τὸ ἐκκλησιολογικὸ θέμα “Ἡ φύση καὶ ἡ Ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας”.

Πολλοὶ Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς, ὄχι μόνον τῶν Ἐκκλησιῶν ποὺ ἀπουσίαζαν κατὰ τὴ τελευταία Συνέλευση τῆς Κύπρου ἀλλὰ καὶ ἐκείνων ποὺ συμμετεῖχαν, οὐδέποτε ἔλαβαν γνώση τοῦ κειμένου “Ἡ φύση καὶ ἡ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας”, καὶ φυσικὰ οἱ ὑπόλοιποι ὀρθόδοξοι κληρικοί μας, πρεσβύτεροι, διάκονοι, μοναχοί, λαϊκοὶ θεολόγοι καὶ πολὺ περισσότερο οἱ εὐσεβεῖς πιστοί μας.

Στὴν δική μας Σύνοδο τουλάχιστον στὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας οὐδέποτε ἔγινε ἀναφορὰ σὲ τέτοιο κείμενο, καὶ φυσικὰ ὅταν μὲ ἐρωτοῦν κληρικοί μου ἢ λαϊκοὶ μέλη τοῦ ποιμνίου μου εἰς τὴν Μητρόπολη Ζιμπάμπουε περὶ αὐτοῦ ἡ ἀπάντησή μου εἶναι ὅτι οὔτε ἐγὼ γνωρίζω τίποτα.
 Κάτι παρόμοιο λίγο πολὺ συμβαίνει καὶ στὶς ὑπόλοιπες Τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.

Τὸ Π.Σ.Ε. γίνεται φτωχότερον. Ἡ μόνη ἀναφορά, ποὺ ἔγινε στὴν Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας γιὰ τὸ Π.Σ.Ε., ἦταν μετὰ τὴ Γενική του Συνέλευση στὴν Βραζιλία, ποὺ ὁ ἐπίσημος ἐκπρόσωπος μας Ἀρχιερέας τὴν περιέγραψε περιληπτικὰ λέγοντας ὅτι “ἦταν ἕνα καρναβάλι”.

Γιὰ τὸ θέμα τῆς συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων στὸ Π.Σ.Ε. ὁ γνωστὸς Γέροντας Κανονιολόγος Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους Ἀρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης, τονίζει ὅτι “δικαίως τὸ θέμα αὐτὸ ἀνησυχεῖ πολλοὺς Ὀρθοδόξους”.

Τὸ Π.Σ.Ε. ὁδηγεῖται, ὡς γνωστόν, ὅλο καὶ περισσότερο σὲ μὴ χριστιανικὲς θεολογικὲς τοποθετήσεις, ἀκόμη καὶ παγανιστικές, ὅπως κατεδείχθη καὶ στὴ Γενικὴ Συνέλευση τῆς Καμπέρας, ὅπου τὸ Ἅγιο Πνεῦμα παρουσιάσθηκε μὲ ἀνιμιστικὸ εἰδωλολατρικὸ τρόπο.

Οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἀνακοινώσουν δημοσίως τὴν ἄποψη— ὁμολογία τους, ὅπως ἐγίνετο μέχρι τὴ Γενικὴ Συνέλευση τοῦ Ν. Δελχὶ (1961), ὁπότε καὶ τοὺς ἀφηρέθη τὸ δικαίωμα αὐτό, συνεργούντων δυστυχῶς καὶ Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι προφανῶς ἤθελαν νὰ γίνουν ἀρεστοὶ στοὺς Προτεστάντες.

Μέχρι τὸ Νέο Δελχὶ εἶχε νόημα ἡ συμμετοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων στὸ Π.Σ.Ε. ἐφ᾽ ὅσον παρίσταντο καὶ ὡμίλουν ἐκεῖ ὡς ἐκπρόσωποι ὄχι ἑνὸς τμήματος τοῦ κατατεμαχισμένου Χριστιανισμοῦ, ἀλλὰ ὡς ἐκπρόσωποι τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

Κείμενα τῆς Ὀρθοδόξου Ἀντιπροσωπείας, ποὺ συνετάσσοντο ὑπὸ διαπρεπῶν Ὀρθοδόξων θεολόγων ὡς ὁ μακαριστὸς π. Γεώργιος Φλωρόσκυ καὶ ἀνεγιγνώσκοντο στὶς Συνελεύσεις αὐτές, δημοσιευόμενα καὶ στὰ πρακτικά των, ἐκφράζουν πράγματι τὴν Ὀρθόδοξο αὐτοσυνειδησία.

Σήμερα ἡ φωνὴ τῶν Ὀρθοδόξων χάνεται μέσα στὴν προτεσταντικὴ πανσπερμία. Καὶ οἱ μὲν Προτεστάντες ἀκολουθοῦντες τὴν Ἐκκλησιολογία τους, δηλαδὴ τὴν θεωρία τῶν κλάδων καὶ τὴ διάκριση τῆς Ἐκκλησίας σὲ ὁρατὴ (κατατεμαχισμένη καὶ ἀτελῆ) καὶ ἀόρατο (ἑνωμένη καὶ τελεία), συνέρχονται στὸ Π.Σ.Ε. γιὰ νὰ προσφέρει ἡ κάθε παραφυὰς τὸ τμῆμα τῆς ἀληθείας, ποὺ διαθέτει, ὥστε ὅλοι ὁμοῦ νὰ πλησιάσουν πρὸς τὴν ἀόρατο καὶ τελεία Ἐκκλησία.

Τί νόημα ὅμως ἔχει ἡ συμμετοχὴ ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων στὸ κατὰ μεγίστην πλειοψηφίαν παμ-προτεσταντικὸ αὐτὸ συμβούλιο, ὅπου ἡ φωνή μας πνίγεται μέσα στὴν Βαβὲλ τῶν προτεσταντικῶν αἱρέσεων, ὅταν ἡ ἰδική μας Ἐκκλησιολογία εἶναι τελείως διάφορος;

Μήπως ἀποδεχόμενοι τὴν συμμετοχή μας στὸ Π.Σ.Ε. ἔμμεσα παραιτούμεθα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησιολογία μας;
Πολλοὶ Ὀρθόδοξοι οἰκουμενιστὲς ἀφελῶς πιστεύουν ὅτι, ἐὰν αὐξηθεῖ ὁ ἀριθμὸς τῶν Ὀρθοδόξων Ἀντιπροσώπων στὰ γραφεῖα καὶ τὶς Ἐπιτροπὲς τοῦ Π.Σ.Ε., οἱ ἀποφάσεις καὶ τὰ κείμενά του θὰ γίνουν περισσότερο ὀρθόδοξα.
Ἐπειδὴ γνωρίζουμε τὴν μεγάλη κρίση πίστεως, ποὺ διέρχεται ὁ σύγχρονος προτεσταντισμός, ποὺ ὅλο καὶ περισσότερο ὁδηγεῖται πρὸς τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ τὴν ἀπιστία, μία τέτοια ὑπόθεσις μᾶς φαίνεται τελείως ἀστήρικτη.
Ἄλλωστε ἡ πορεία τοῦ Π.Σ.Ε. κάθε ἄλλο παρὰ τέτοιες ἐλπίδες μᾶς δίδει.

Ἐὰν θέλουμε νὰ εἴμεθα συνεπεῖς πρὸς τὴ Πίστη καὶ τὴν Ἐκκλησιολογία μας καὶ νὰ μὴ σκανδαλίζουμε τὸν Ὀρθόδοξο λαό μας, φρονῶ ὅτι ἡ καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἠμπορεῖ νὰ συμμετέχει στὸ Π.Σ.Ε. μόνο ἐφ᾽ ὅσον τῆς ἐπιτραπεῖ νὰ ὁμιλεῖ ὡς ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία καὶ ἐφ᾽ ὅσον οἱ ἐκπρόσωποί της Ἱεράρχες, λοιποὶ ἱερωμένοι καὶ λαϊκοὶ δὲν συμπροσεύχονται μετὰ τῶν ποικιλωνύμων προτεσταντῶν καὶ μάλιστα μετὰ γυναικῶν ἐπισκόπων καὶ ἱερειῶν” (Χριστιανική, 6 Μαρτίου 1997).

Τὸ Π.Σ.Ε. ἔχει ἐλπίδες νὰ στηριχθεῖ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους ὅσο ἐπιστρέφει πρὸς τὴν ἀρχέγονον διδασκαλίαν τῆς ἀδιαίρετης Ἐκκλησίας, ὅσο ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ καὶ πατερικὴ Παράδοση τόσο ἀπομακρύνεται κι ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία ἔλυσε τὸ πρόβλημά της μὲ τὴ μὴ συμμετοχή της στὶς Γενικὲς Συνελεύσεις τοῦ Π.Σ.Ε.
Ἡ γόνιμη παρουσία ὅμως τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας σὲ ὅλα τὰ Διεθνῆ Βήματα τῆς Παγκόσμιας Κοινωνίας εἶναι μιὰ ἐπιτακτικὴ ἐπιταγή, γιὰ νὰ διαφυλαχθεῖ ἡ ἑνότητα τοῦ Σώματος τῆς Ἀνθρωπότητας καὶ νὰ προστατευθεῖ ἡ Δημιουργία τοῦ Θεοῦ, τὸ Περιβάλλον μας.

Ἡ συμβολὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γιὰ τὴ βελτίωση τῶν ὅρων συμβιώσεως τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν λαῶν εἶναι σημαντική, γιὰ νὰ ἔχουμε περισσότερες ἐλπίδες καὶ γιὰ τὴν ἐπιβίωσή μας. Τὸ Π.Σ.Ε. εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα Διεθνῆ Βήματα, ποὺ πρέπει νὰ ἐνισχυθεῖ καὶ νὰ στηριχθεῖ ἀπὸ ὅλους μας.

Ἄς μὴ ξεχνοῦμε ὅτι τόσο ὁ Ὀργανισμὸς τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν ὅσο καὶ τὸ Π.Σ.Ε. συστάθησαν ὡς ἀποτέλεσμα τῶν τραυμάτων, ποὺ ἔζησε ἡ Παγκόσμια Κοινωνία μετὰ τὸ τέλος δύο Παγκοσμίων Πολέμων.
Τὸ φαινόμενο τῆς τρομοκρατίας καὶ τῆς βίας, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς καταπάτησης τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καὶ ἡ ἀπειλὴ τῆς ὁρατῶν κινδύνων καταστροφῆς τοῦ Περιβάλλοντος, εἶναι προσκλήσεις, ποὺ ἀφοροῦν ἄμεσα τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, δηλαδὴ τὴν Ὀρθόδοξη γιὰ νὰ σώσουμε τὸν κόσμο».

Ὁ Μεσσηνίας

Ἐνῶ ὁ Σεβ. Μητρ. Ζιμπάμπουε κ. Σεραφεὶμ προέβη εἰς τὰς προαναφερομένας ἀποκαλύψεις, δύο ἄλλοι Σεβ. Μητροπολῖται, ὁ Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος καὶ ὁ Μητροπολίτης τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου Σασίμων κ. Γεννάδιος κατέθεσαν ἀπόψεις, μὲ τὰς ὁποίας πανηγυρίζουν διὰ τὰς ἐργασίας τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τῆς «Τάξεως καὶ Πίστεως» τοῦ Παγκ. Συμβουλίου Ἐκ κλησιῶν.

Καὶ ὁ Μεσσηνίας ἐπιτίθεται εἰς ὅσους τὸν ἐλέγχουν διὰ τὴν οἰκουμενιστικὴν πορείαν του, ὑποστηρίζων ὅτι εἶναι ἡμιμαθεῖς.

Συμφώνως πρός τὸ Ἀθηναϊκὸν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 15ην Μαρτίου: «Τὴν ἐκτίμηση ὅτι ἡ συνάντηση ἐκπροσώπων τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ποὺ συμμετέχουν στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν (ΠΣΕ), στὴν Ἁγία Νάπα τῆς Κύπρου “εἶναι ἴσως μιὰ ἀπὸ τῆς σημαντικότερες διορθόδοξες συναντήσεις μετὰ ἀπὸ ἐκείνη τῆς Ρόδου (1998), ἡ ὁποία εἶχε ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θεολογικὸ πρόβλημα τῆς χειροτονίας τῶν γυναικῶν”, ἐξέφρασε μιλώντας στὸ ΑΠΕ–ΜΠΕ ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας καὶ καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κ.κ. Χρυσόστομος.

Στὴ συνάντηση τῆς Ἁγίας Νάπας καταφέραμε, εἶπε, νὰ ἀποτυπώσουμε βασικὲς ἀρχὲς καὶ προϋποθέσεις ὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας γιὰ τὴ “Φύση καὶ Ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας”, οἱ ὁποῖες ὡς κείμενο ἔλειπαν καὶ στὸν χῶρο τῆς οἰκουμενικῆς κίνησης, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
 “Τὸ κείμενο αὐτὸ ἔγινε ἀποδεκτὸ ὁμόφωνα. Ἐπίσης, εἶναι πολυχρηστικὸ καὶ θὰ βοηθήσει καὶ στὸ θεολογικὸ διάλογο Ὀρθόδοξης καὶ Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλους διμερεῖς θεολογικοὺς διαλόγους.
Εἶναι βασικό, ἐπίσης, ὅτι οἱ ἐκπρόσωποι τῶν ἀρχαίων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν, ὁμόφωνα, ἀποδέχτηκαν τὶς ἀρχὲς τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας, παρόλο ποὺ δὲν ὑπῆρχαν σημαντικὲς διαφορές”, σημείωσε.

Σὲ ἐρώτηση γιὰ τὶς ἀντιδράσεις ἀπὸ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἄλλους θεολόγους κατὰ τῆς οἰκουμενικῆς κίνησης καὶ τοῦ διαλόγου μὲ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία, ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας ἀπάντησε:
“Πρέπει νὰ ξέρετε ὅτι ἡ ἡμιμάθεια εἶναι ὁ χειρότερος σύμβουλος στοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς, χωρὶς σὲ βάθος γνώση τοῦ ἀντικειμένου καὶ τῆς ἐργασίας, ποὺ ἐπιτελοῦμε σὲ αὐτὲς τὶς Διορθόδοξες Ἐπιτροπές, βγαίνουν μὲ μεγάλη εὐκολία νὰ κρίνουν καὶ νὰ κατακρίνουν”.

Ὁ Σασίμων

Ὁ Μητροπολίτης τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου Σασίμων, Γεννάδιος, ἀνέφερε στὸ ΑΠΕ–ΜΠΕ ὅτι στὴ συνάντηση τῆς Κύπρου πῆραν μέρος οἱ δύο οἰκογένειες τῶν Ὀρ θοδόξων, δηλαδὴ τὰ κατὰ τόπους Πατριαρχεῖα καὶ οἱ Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες ἀπὸ τὴ μιὰ καὶ οἱ ἀρχαῖες Ἀνατολικὲς Ἐκκλησίες ἀπὸ τὴν ἄλλη.

“Ἐργαστήκαμε πάνω σ᾽ ἕνα κείμενο, ποὺ συντάχθηκε τὸ 2005. Πιστεύω ὅτι τὸ κείμενο, στὸ ὁποῖο καταλήξαμε ἐδῶ στὴν Κύπρο, θὰ ἀποτελέσει τελικὰ τὴν κοινὴ θέση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Ἐδῶ συμμετεῖχαν 40 διακεκριμένοι θεολόγοι”, ἀνέφερε χαρακτηριστικά.

Ὁ Γενικὸς Γραμματέας τοῦ ΠΣΕ, σημείωσε ὁ κ. Γεννάδιος, τίμησε αὐτὴ τὴ συνάντηση καὶ μὲ τὴν εὐκαιρία ἐπισκέφθηκε τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου.
Εἶναι ἡ τέταρτη ἐπίσκεψή του σὲ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μετὰ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὴ Μόσχα καὶ τὰ Ἱεροσόλυμα, ἐνῶ στὴ συνέχεια θὰ ἐπισκεφθεῖ καὶ τὶς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.
Ἐπίσης, συναντήθηκε μὲ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, ἐνῶ οἱ σύνεδροι εἶχαν τὴν εὐκαιρία νὰ μεταβοῦν στὰ κατεχόμενα καὶ νὰ δοῦν τὴ δραματικὴ κατάσταση, στὴν ὁποία ἔχουν περιέλθει σημαντικοὶ χῶροι λατρείας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

“Ἔχουμε κρατήσει τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας καὶ θέλουμε νὰ δείξουμε στοὺς ἄλλους ὅτι συνεχίζουμε τὴν παράδοση τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων τῆς μίας καὶ ἀδιαίρετης Ἐκκλησίας, ποὺ ὑπῆρχε πρὶν ἀπὸ τὸ σχίσμα καὶ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους.
 Παρὰ τὴ διαφορετικότητα πολιτισμῶν καὶ τὶς ἰδιαιτερότητες τῶν χωρῶν, μέσα στὶς ὁποῖες δροῦν οἱ κατὰ τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, μποροῦμε νὰ ἐπικοινωνοῦμε εὐχαριστηριακὰ καὶ νὰ μεταλαμβάνουμε ἀπὸ κοινὸ ποτήριο τὸ Αἷμα καὶ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ”, τόνισε ὁ Μητροπολίτης Σασίμων».

Ορθόδοξος Τύπος 18 Μαρτίου 2011