Ἡ ἀγάπη τοῡ ἀνθρώπου πρός τόν Θεό καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους. Ομιλία π.Σάββα Αγιορείτη. (Μέρος Ζ') . Τελευταίο.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

54. Τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο τῆς ἀγάπης

             
Ἐρώτηση:...Ἡ Παναγία Παρθένος λυπήθηκε εἴπατε γιά τήν ἀναχώρηση τοῦ Κυρίου στόν οὐρανό. Ὅμως γνώριζε ὅτι πήγαινε νά βρεῖ τόν Πατέρα, ἐπίσης γνώριζε ὅτι εἶχε τήν δυνατότητα ἀνά πᾶσα στιγμή νά ἐπικοινωνεῖ μαζί Του, ὅπως ἐπικοινώνησε καί μέ τούς Ἀποστό­λους.  Γιατί ἔνοιωθε αὐτήν τήν μοναξιά ἤ δέν ἦταν μοναξιά πραγμα­τι­­κά;

Ἀπάντηση:Ἤτανε ὁ ἄνθρωπινος χωρισμός. Ἤτανε καί μάνα!  Σαρκική μάνα. Κράτησε μέσα στά σπλάχνα Της τόν Κύριο ἐννιά μῆνες, Τόν με­γάλωσε, Τόν ἔπλυνε, Τόν θήλασε. Ὅλες ἐσεῖς πού εἶστε μάνες ξέρετε τί σημαίνει ἀγάπη στό παιδί καί τί σημαίνει νά «φύγει» τό παιδί. Βεβαίως ἤτανε ἄνθρωπος ἡ Παναγία καί εἶναι ἄνθρωπος. Γι’ αὐτό καί πόνεσε. 

Βεβαίως εἶχε ὅλα αὐτά πού λέτε καί ἤξερε ὅτι ὁ Υἱός Της πηγαίνει στόν Θεό Πατέρα καί ὅτι θά μᾶς στείλει τό Πανάγιο Πνεῦμα.  Γνώριζε ὅτι ἔπρεπε νά φύγει ὁ Υἱός γιά νά μᾶς στείλει τόν ἄλλο Παράκλητο, τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό Ὁποῖο παραμένει πάντα στήν Ἐκκλησία. Παρ’ ὅλα αὐτά εἶναι καί ἄνθ­ρωπ­ος.  Καί οἱ Ἅγιοι ὅλοι εἴχανε τἠν ἀνθρώπινη φύση καί τήν φανέρωναν μ’ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις της, χωρίς ἁμαρτίες. 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λ.χ. τί λέει;  «Σᾶς ἀγαπῶ ἀλλά θέλω καί νά σᾶς δῶ. Νά σᾶς συναντήσω καί σωματικά, νά δῶ τό προσωπό σας γιά νά πάρω ἀπό τήν Χάρη σας». Εἴμαστε ἄνθρωποι καί δέν κατα­ργεῖται τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο μέσα στήν Ἐκκλησία ἀλλά ἐξαγιάζεται.  Ἀγαπιόμαστε ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀλλά θέ­λουμε καί νά βλέπουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, νά ἔχουμε τήν χαρά τῆς σωματικῆς παρουσίας καί συνάντησης.

55. Ἡ ἀγάπη καρπός τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα (ἄσκηση, μυστηριακή ζωή)

Ἐρώτηση: -Ἀναφέρατε τόν Ἀπόστολο Παῦλο. Ἄς θυμηθοῦμε τί συνέβη στόν Ἀπόστολο Παῦλο στήν Δαμασκό, τήν μεταστροφή του καί τήν μετέπειτα πορεία του. Ἔφτασε στό σημεῖο νά λέει: «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζεῖ δέ ἐν ἐμοί Χριστός»[1].

-Μάλιστα...Αὐτή ἡ πορεία τοῦ Ἀποστόλου Παῦλου πού ἐνῷ στήν ἀρχή ἔλεγε:« ἔχω ἄλλο νόμο στά μέλη μου πού ἀντιστρατεύεται στόν νόμο τοῦ νοός μου»[2], στό τέλος ἔλεγε: «ζῶ ὄχι ἐγώ, ἀλλά ζεῖ ὁ Χριστός μέσα μου».

Γιατί ὅμως...Πῶς αὐτή ἡ μεγάλη ἀγάπη ἄναψε στήν καρδιά τοῦ Ἀπο­στόλου;

Διότι ἀγωνίστηκε πνευματικά ὁ Ἀπόστολος.  Δέν ἀγωνίστηκε μόνο γιά νά διαδώσει τό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἀγωνίστηκε καί στόν ἑαυτό του. Ἦταν πολύ μεγάλος ἀγωνιστής, πνευματικός μαχητής, νηπτικός καί ἀσκη­τικός. 

Ἐκοπίαζε πολύ σωματικά, δουλαγωγοῦσε τό σῶμα του, νήστευε καί γενικά ὑπέφερε πάρα πολλές ταλαιπωρίες σωματικές καί ψυχικές γιά χάρη τοῦ Κυρίου. Ὅλα αὐτά τόν καθάρισαν καί ἄναψαν ἐντός του τό πῦρ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι’ αὐτό καί αἰσθανότανε ὅτι μέσα του ἔμενε ὁ Χριστός κι ἐκεῖνος μέσα στόν Χριστό. Ἡ ζωή του ἦταν ὁ Χριστός καί δέν ζοῦσε πλέον αὐτός ἀλλά ζοῦ­σε ὁ Χριστός μέσα σ’ αὐτόν.  

56. Πῶς θά ἀγαπήσουμε αὐτούς πού μᾶς ζηλεύουν.

Ἐρώτηση: Ἐφόσον ...εἴπατε ὅτι ἡ ἀγάπη πρός ὅλους, ἡ ἀγάπη ζεῖ πρός ὅλους......(ερώτηση γιά τό πῶς θά ἀγαπήσουμε ὅλους).

Ἀπάντηση: Πῶς θά ἀντιμετωπίσουμε ἕναν ποῦ μᾶς ζηλεύει γιά παράδειγμα;

Ἡ καρδιά μας δέν θά πρέπει νά πάψει νά τόν ἀγαπάει. Ὅπως ἀγαπᾶμε ὅλο τόν κόσμο πρέπει νά ἀγαπᾶμε καί αὐτούς πού μᾶς ζηλεύουν.  Τώρα τί θά κάνουμε συγκεκριμένα γιά  αὐτούς, θά μᾶς τό πεῖ ὀ πνευματικός μας.

Μία γενική συμβουλή πού δίνουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅταν κάποιος μᾶς ζηλεύει εἶναι νά τόν ἀποφεύγουμε. Νά μήν μᾶς βλέπει ὅσο εἶναι δυνατόν καί κυρίως νά μήν βλέπει τήν πρόοδό μας, τήν ὅποια πρόοδό μας, ἡ ὁποία πιθανότατα μπορεῖ νά τόν παρακινίσει ὥστε νά μᾶς ζηλέψει. Τό νά τόν ἀποφεύγουμε αὐτό σ’ αὐτήν τήν περίπτωση εἶναι ἀγάπη. 

Δυστυχῶς οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι παλαιότερα, ἀλλά καί σήμερα θέλουν νά κάνουν ἐπίδειξη: Νά πάρουν τό καλό τους αὐτοκίνητο, νά τό κυκλοφορήσουνε,  νά δείξουν τά μπλουζάκια τους μέ τίς μάρκες κ.λ.π.  Αὐτό δέν εἶναι ἀγάπη, γιατί παρακινεῖ τόν ἄλλον σέ φθόνο. Τό γνωρίζουν αὐτό οἱ ἐπιδεικνύοντες τόν πλοῦτο τους καί τό κάνουν ἐπίτηδες λέγοντας: «Θά τόν κάνω νά σκάσει». Αὐτό δέν εἶναι ἀγάπη φυσικά...

Τό ἀντίθετο πρέπει νά κάνεις: Νά ξηλώσεις τίς μάρκες, τό αὐτοκίνητο πού θά πάρεις νά εἶναι ἕνα ταπεινό αὐτοκίνητο κ.λ.π. Ὅλα αὐτά πρέπει νά τά κάνεις ἀπό ἀγάπη στούς ἀδελφούς σου τούς ἀδύναμους, πού πέφτουνε σ’ αὐτό τό ἁμάρτημα τῆς ζήλειας καί τοῦ φθόνου.

57. «Ἐπιθυμῶ ἀναλύσαι καί σύν Χριστῷ εἶναι»[3]

Ἐρώτηση: Πάτερ εἴπατε ὅτι ἀπό ἀγάπη ἔρχεται ὁ ἄνθρωπος σέ μία κατάσταση .....Κηρύξατε ὅτι ἄν μπεῖ στούς ἀνθρώπους ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης γιά τόν Θεόν οἱ ἄνθρωποι δέν θέλουν πλέον νά παραμένουν σ’ αὐτή τή ζωή;

Ἀπάντηση: «Ἐπιθυμῶ ἀναλύσαι καί σύν Χριστῶ εἶναι», ἔλεγε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.  «Ἀλλά πάλι μένω», λέει «γιά χάρη σας, ἐπειδή αἰσθάνομαι ὅτι μέ χρειάζεστε». Ἔκανε θυσία...

Οἱ Ἅγιοι ἀκριβῶς αὐτό θέλουνε, τό νᾶ πᾶνε στόν Κύριο καί ὄχι νά ζοῦν ἐδῶ στή γῆ. Ἔχου­νε νικήσει τόν φόβο τοῦ θανάτου, ἔχουν ξεπεράσει τήν προ­κόλληση στά γήινα. Ἐμεῖς φοβόμαστε τόν θάνατο, δέν θέλουμε νά πεθάνουμε... Γιατί;

Διότι δέν ἔχουμε καεῖ (δέν ἔχουμε γίνει ὡς φλόγα) ἀπό αὐτήν τήν ἀγάπη γιά τόν Θεό.  Δέν ἔχουμε αὐτό ἀκριβῶς πού ἐκφράζει ὁ Ἅγιος μέ τό ἀγαπημένο του τραγούδι: «Θέλω νά πάω νά βρῶ τόν Κύριο, τόν Ἀναληφθέντα, νά Τόν βρῶ νά Τόν συναντήσω στόν οὐρανό... μοῦ λείπει».

Αὐτό πού λέμε ἐμεῖς μεταξύ μας: «Μοῦ λείπεις-μοῦ ἔλειψες»....

Στούς Ἁγίους ἐκεῖνος πού τούς λείπει εἶναι ὁ Θεός. Τόν ἔχουνε βέβαια πάντα κοντά Τους πνευματικά, ἀλλά θέλουνε νά εἶναι κοντά τους καί σωματικά.

58. Ὁ θάνατος εἶναι εὐλογία.

Ἐάν ἦταν ἐδῶ πιό καλά (στή γῆ), θά ἄφηνε καί τήν Παναγία, ὁ Χριστός 

-πού ἦταν καί μάνα Του- νά γίνει ἑκατόν τριάντα χρόνων!  Τήν πῆρε πολύ γρήγορα, γιατί εἶναι πιό καλά ἐκεῖ (στόν Παράδεισο). Καί ἐμεῖς θέλου­με νά ζήσουμε ἑκατόν τριάντα χρόνια... Δυστυχῶς κακῶς φω­νάζουμε, κακῶς.  

Βλέπετε ἄν περάσουν πολύ τά χρόνια οἱ ἡλικιωμένοι ἄνθρωποι βα­ριοῦνται ἐδῶ καί λένε: «Μέ ξέχασε ὁ Θεός». Σκεφτεῖτε νά ἦταν αἰώνια ἡ ζωή μας ἐδῶ πέρα... Θά ἤτανε μεγάλο μαρτύριο.  Γι’ αὐτό ὁ Θεός ἔδωσε τό στόπ, τόν θάνατο.  Εἶναι εὐλογία ὁ θάνατος.

Φανερώνεται ἀκόμη καί στό γεγονός τοῦ θανάτου ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.  Μάλιστα λένε οἱ Ἅγιοι κάτι πολύ συγκλονιστικό...Μᾶς διδάσκουν μέ τό στόμα τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου ὅτι καί στήν κό­λαση ἀκόμα οἱ κολασμένοι δέν στεροῦνται τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Καί ἐκεῖ ὑπάρχει ὁ Θεός καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἀκριβῶς αὐτή ἡ ἀγάπη ἐνεργεῖ σάν κόλαση γι’αὐτούς.

Γιατί;

Διότι οἱ κολασμένοι, οἱ ἀμετανόητοι δέν Τήν θέλουν τήν Θεία Ἀγάπη. Δέν θέλουν νά ἀκούσουν γιά Θεό καί γιά τήν ἀγάπη Του.  Ἀκριβῶς αὐτό εἶναι καί ἡ κόλασή τους. Δέν τούς τιμωρεῖ ὁ Θεός, μόνοι τους τιμωροῦνται.  Ὁ Θεός παντοῦ ἐκχέει τήν ἀγάπη Του.

Γι΄ αὐτό ἄς φρο­ντίσουμε ν΄ ἀγαπήσουμε τήν ἀγάπη, ν’ ἀγαπήσουμε τόν Θεό πού εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή Ἀγάπη.

59. Γιατί χάνουμε τήν κατάνυξη (τήν αἴσθηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ);

Δυστυχῶς ὅμως δέν ἔχουμε αὐτήν τήν κατάνυξη, πού δημιουργεῖ ἡ κοινωνία μετά τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὑπάρχει αὐτή ἡ κατάνυξη ἔστω καί σέ μικρό βαθμό, τότε δέν θέλουμε τίποτε κοσμικό, τότε δέν θέλουμε τίποτα ἄλλο.

Μακάρι αὐτή νά κρατιέται γιά πάντα...

 Ἀλλά γιατί τήν χάνου­με τήν κατάνυξη;

Χάνουμε τήν κατάνυξη διότι χάνουμε τήν ταπείνωση...Μᾶς πιάνει ὑπερηφάνεια ἀμέσως...Μόλις λιγο δακρύ­σουμε, ἄ! λέμε πώ, πώ τώρα μέ ποιόν Ἅγιο μοιάζω;!!!

60. Ὁ Θεός κάνει τά πάντα. Ἐμεῖς μόνο Τόν πιστεύουμε ἔμπρακτα.

Ἐρώτηση:(Τελικά ἡ ἀγάπη Του εἶναι πού κάνει τά πάντα καί μᾶς χαρίζει τήν τελειότητα καί ὄχι ἡ δική μας προσπάθεια).

Ἀπάντηση: Ὁ Θεός μᾶς δίνει γεύσεις τῆς Θείας Ἀγάπης ἀπό τήν ἀρχή τῆς μετανοίας μας ὡς στήριγμα καί κίνητρο γιά βαθύτερη μετάνοια.  

Ὁ Χριστός Μας τί εἶπε ὅταν ἄρχισε τό κήρυγμα;

Δέν εἶπε «ἀγαπῆστε Με», διότι εἶναι κορυφαῖο πράγμα ἡ ἀγάπη...

Εἶπε:«μετανοῆστε».

Δηλαδή  τί;

Ἄς τό ποῦμε ἁπλᾶ: ξεμπαζῶστε τήν ψυχή σας, βγάλτε τά σκουπίδια σας, ἀλλάξτε, γυρίστε ἀνάποδα (ἀπ’ ὅ,τι εἴσαστε), ἀφῆστε τό κακό καί κάνετε τό καλό, μετανοῆστε, ἀλλάξτε νοῦ καί δεῖτε Ἐμένα. 

Αὐτό ὅμως εἶναι ἕνα πήδημα στό κενό, σοῦ λέει ὁ ἀλλος, γιατί νά τό κάνω, γιατί νά μετανοήσω; (λέει ὁ ὀλιγόπιστος καί ὁ ἄπιστος).

Καί ποιός εἶσαι ἐσύ πού θά μοῦ πεῖς ἐμένα νά μετανο­ήσω; (λέει καί ὁ ἐγωιστής). Ὄχι δέν ἀλλάζω.

61. Τί σημαίνει πιστεύω στόν Θεό;

Ὁ Θεός ἀπευθύνεται σ’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι Τόν πιστεύουν. Αὐτό εἶναι τό κλειδί: ἡ πίστη.

Πιστεύεις στόν Χριστό; Θά μετανοήσεις...

Τόν ἐμπι­στεύεσαι; (αὐτό σημαίνει πιστεύω).

Θά ἀλλάξεις τρόπο ζωῆς.

 Ὄχι νά λές Τόν πιστεύω καί νά πιστεύεις ἁπλά  μόνο ὅτι ὑπάρχει μιά ἀνώτερη δύναμη. Αὐτό καί οἱ ἄθεοι καί οἱ δαίμονες τό πιστεύουν...Δέν μετανιώνουν ὅμως, δέν ἀλλάζουν συμπεριφορά.

Τήν διαφορά τήν κάνει ἡ ζωντανή, ἡ ἔμπρακτη πίστη· ἀπό ἐκεῖ ξεκινᾶνε ὅλα.  Πιστεύω στόν Χριστό σημαίνει ὁπωσδήποτε ὅτι πιστεύω στά λόγια Του. Ἑπομένως πιστεύω καί στόν πρῶτο λόγο Του: «Μετανοεῖτε...»

62. Ἀπό τήν Πίστη γεννιέται ἡ μετάνοια καί ἀπό τήν μετάνοια ἡ ἀγάπη.

  
Ἀπό τήν στιγμή πού θά ἀρχίσεις νά μετανοεῖς, θά ἀρχί­σεις καί νά ἀγαπᾶς· ἀμέσως θά ἀρχίσεις ν’ ἀγαπᾶς.  Αὐτό συμβαίνει διότι ἡ μετάνοια εἶναι ταπείνωση καί ἡ ταπείνωση ἕλκει τήν Χάρη καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.  Ἔρχεται τότε ὁ Θεός καί σοῦ φανερώνει πόσο σ’ ἀγαπάει. 

Ὅσο σοῦ φανερώνεται τόσο καί ἐσύ Τόν ἀγαπᾶς περισσότερο. Ὅσο Τόν ἀγα­πᾶς τόσο σοῦ φανερώνεται καί θές ἀκόμα πιό πολύ νά Τόν ἀγα­πήσεις.  Γίνεται κάτι σάν κι αὐτό πού στήν Ἰατρική λέγεται feedback (ἐπανατροφοδότηση)· τό ἕνα τρέφει τό ἄλλο.  

Ὅσο σοῦ φανερώνεται τόσο σέ ἑλκύει  τόσο σέ ...λιώνει  μέ τήν ἀγάπη Του... καί ἐσύ τότε θές νά ἀνταποκριθεῖς... Ὁπότε ἀνεβαίνεις  καί πᾶς σκαλί- σκαλί, πρός τά πάνω, πρός Αὐτόν πού ἀγαπᾶς...Αὐτή εἶναι ἡ πνευματική  ζωή. 

Ἀλλά χρειάζεται πίστη· χωρίς πίστη δέν γίνεται τίποτα...Χωρίς πίστη δέν ἔχεις ἀπό ποῦ νά ξεκινήσεις γιά νά μετανοήσεις...Δέν ἔχεις καί λόγο, δέν βρίσκεις τό γιατί νά ἀλλάξεις, τό γιατί νά μετανοήσεις.

Ἡ πίστη εἶναι ἕνα πήδημα στό κενό...Τουλάχιστον  ἔτσι φαίνεται... Πράγματι εἶναι δικαίωμά τοῦ ἀνθρώπου: Ἄν δέν θέλει νά πιστέψει, μπορεῖ νά μήν πιστέψει... καί ὁ Θεός τήν σέβεται αὐτήν τήν ἀπόφαση τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά ἄν πιστέψει, ἄν κάνει αὐτό τό ἅλμα τῆς πίστεως θά δεῖ ὅτι δέν πέφτει στό κενό ἀλλά πέφτει στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τό πιό ὡραῖο ἅλμα καί μακάρι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά τό κάνουν...

Δυστυχῶς στίς μέρες μας ἔχει πολύ λιγοστέψει ἡ πίστη. Ἴσως εἴμαστε στίς ἡμέρες ἐκεῖνες γιά τίς ὁποῖες ὁμίλησε ὁ Χριστός Μας καί εἶπε: «Ἄραγε ὅταν θά ξανάρθω, θά βρῶ τήν πίστη στή γῆ;»[4]

Ἔχει πολύ μειωθεῖ ἡ πίστη μας γιά αὐτό καί λέμε ὅτι εἴμαστε στίς ἔσχατες ἡμέρες.

Ἡ πίστη ὅταν ὑπάρχει μᾶς παρακινεῖ σέ ὅλα αὐτά πού εἴπατε: στό νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό καί στό νά μετανοήσουμε.

63. Ἡ φαινομενική ἀπελπισία τῶν Ἁγίων

Ἐρώτηση: Κάποιοι Ἅγιοι ἀναρωτιόντουσαν μέ κάποια φαινομενική ἀπελπισία ἄν θά σωθοῦν...

Ἀπάντηση: Οἱ Ἅγιοι τά ἔλεγαν αὐτά, ἀπό πολλή ταπεινοφροσύνη. Στό βάθος τῆς ψυχῆς τους εἴχανε σταθερή πάντα τήν ἐλπίδα τους στό Θεό. Τά λέγανε ἐξωτερικά γιά νά ἔρθουνε σέ πιό μεγάλη συντριβή καί μετά­νοια:« Ἄραγε μᾶς συγχώρεσε ὁ Θεός;»

 Ἦταν βέβαιο ὅτι τούς εἶχε συ­γχωρέσει ὁ Θεός διότι εἶχαν δάκρυα, εἶχαν κατάνυξη, εἴχαν ἐσωτε­ρική πληροφορία.  Ἀλλά ἦταν πολύ ἀγωνιστές, πάρα πολύ ἀγωνιστές καί καλλιεργοῦσαν αὐτό τό συνεχές πένθος, τή συνεχή ταπείνωση καί πνευματική συντριβή.

64. Τί εἶναι ἡ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὁ Θεός εἶναι ἡ ἄπειρη Ἀγάπη καί δέν ὑπάρχει περίπτωση νά μήν μᾶς συγχωρέσει...Δέν ὑπάρχει ἁμα­­ρτία πού νά μήν συγχωρεῖται. Μία μόνο ἁμαρτία λέει ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι δέν συγχωρεῖται: Ἡ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος -Ποιά εἶναι αὐτή ἡ βλασφημία;

-Εἶναι ἡ ἀμετανοησία. Εἶναι τό νά ἀποδίδει κάποιος τά ἔργα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στόν διάβολο. Ὁπότε καί τό συγκλονιστικότερο θαῦμα δέν τόν ὁδηγεῖ στήν πίστη καί τήν μετάνοια. Ἡ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι τό νά πεῖ ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἄσπλα­χνος. Νά πεῖ ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι ἀγάπη, ὁπότε δέν βρίσκει λόγο νά πάει  καί νά Τοῦ ζητήσει συγχώρηση. «Τί νά πάω λέει ἀφοῦ δέν θά μέ συγχωρέσει...». Ἀποδίδει τά ἔργα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ (ὅπως εἶναι οἱ ποικίλες θλίψεις, ἀσθένειες καί δοκιμασίες ἀλλά καί τά θαύματα) στόν διάβολο. Αὐτή εἶναι ἡ βλασφημία.

Ὁ ἄνθρωπος πού σκέπτεται ἔτσι δέν πηγαίνει νά ζητήσει συγγνώμη, ἄρα δέν παίρνει συγχώρηση. Ἄν ὅμως πάει, δέν ὑπά­ρχει περίπτωση νά μήν τόν συγχωρήσει ὁ Θεός γιά ὅλες του τίς ἁμαρτίες, ὅσο βαριές καί ἄν εἶναι, ὅσο πολλές φορές καί ἄν τίς ἔχεις κάνει.

Ἄς μείνουμε σ’ αὐτά καί ἄς κάνουμε προσευχή.

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι

 Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν

Σῶσον Κύριε τόν λάον σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν Σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατά βαρβάρων δωρούμενος, καί τό Σόν φυλάττων διά τοῦ Σταυροῦ Σου πολίτευμα.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν

Ὁ Θεός μαζί μας...

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

---

[1] Γαλ. 2, 20

[2] Ρωμ. 7, 23

[3] Φιλιπ. 1, 23.

[4] Πρβλ. Λκ. 18, 8

___________________________
Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσυχ. Ἀνάστασις Χριστοῦ Ἐμμαούς, Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ.

Γιά να διαβάσετε όσα μέρη δημοσιεύτηκαν πατήστε  Ἡ ἀγάπη τοῡ ἀνθρώπου πρός τόν Θεό καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους