3 Ιανουαρίου Συναξαριστής

Μαλαχίου προφήτου, Γορδίου Μάρτυρος, Πέτρου Σημειοφόρου, Πέτρου Μάρτυρος, Ἀκακίου Θαυματουργοῦ, τῆς Ἁγίας Μητρὸς καὶ τῶν τέκνων, Μελίτωνος Ὁσίου, Γενεβιέβης ἐκ Παρισίων, Θωμαΐδος ἐκ Λέσβου, Παντελεήμονος Ὁσίου.


Ὁ Προφήτης Μαλαχίας 

  Ὁ προφήτης Μαλαχίας καταγόταν ἀπὸ τὴ φυλὴ Λευΐ καὶ ἐγεννήθηκε στὸ Σοφερὸ μετὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν Ἰουδαίων ἀπὸ τὴ Βαβυλώνια αἰχμαλωσία. Ἔζησε περὶς τὸν 5ο π.Χ. αἰώνα, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Νεεμία, καὶ ἐργάσθηκε στὴν Ἱερουσαλὴμ μετὰ τὸν Προφήτη Ἀγγαῖο καὶ τὸν Ζαχαρία. Αὐτό συνάγεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ ναοῦ εἶχε πλέον ἀποπερατωθεῖ καὶ εἶχαν ἀρχίσει οἱ προσφερόμενες θυσίες.
Ὄντας ἀκόμη νέος, κατέκτησε τὴν ἀρετὴ καὶ διακρινόταν γιὰ τὴν θεοσεβὴ συμπεριφορὰ καὶ διαγωγή του. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἔλαβε καὶ τὴν προσωνυμία Μαλαχίας, ποὺ στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα μεταφράζεται «ὁ ἄγγελός μου». Κατὰ παλαιὰ γνώμη (Ταλμοὺδ) τὸ ὄνομα Μαλαχίας εἶναι ψευδόνυμο τοῦ Ἔσδρα ἢ τοῦ Νεεμία ἢ τοῦ Μαρδοχαίου. Χρονολογικὰ ὑπῆρξε ὁ τελευταῖος ἀπὸ τοὺς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Στὸ προφητικό του βιβλίο, ὁ Μαλαχίας, ὁμιλεῖ περὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν λαό Του, μέμφεται τὴν ἀσεβὴ διαγωγὴ τοῦ ἱερατείου, ὁμιλεῖ περὶ τῆς μελλούσης κρίσεως καὶ προαναγγέλει τὴν πρὸ τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου προπαρασκευαστικὴ ἐμφάνιση τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου.
Ἀλλὰ καὶ ὅσα «ἐν προφητείᾳ» ἔλεγε ὁ Προφήτης Μαλαχίας ἐπιβεβαιώνονταν ἀμέσως ἀπὸ ἔναν ἄγγελο, ὁ ὁποῖος τοῦ τὰ ἐπαναλάμβανε. Τὴν φωνὴ δὲ τοῦ ἀγγέλου τὴν ἄκουγαν καὶ οἱ ἀνάξιοι, ἐνῶ οἱ ἄξιοι ἔβλεπαν καὶ τὴ μορφή του.
Ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη καὶ τὸ τίμιο λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στὸν ἀγρὸ τῶν προγόνων του.

 
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος πλ. Α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀγγελώνυμον κλῆσιν πλουτήσας ἔνδοξε, ἀγγελομίμητον βίον ἐπολιτεύσω ἐν γῇ, Μαλαχία Προφητῶν τὸ ἀκροθίνιον· ὅθεν Ἀγγέλους ἐαχηκώς, συλλαλοῦντας νοερῶς, ἐπλήσθης ἀΰλου δόξης, καὶ τῶν μελλόντων τὴν γνῶσιν, διατυποῖς πρὸς φωτισμὸν ἡμῶν.

 
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τῆς σοφίας ἔμπλεως, τῆς ὑπερσόφου καὶ θείας, Μαλαχία μέγιστε, σὺ πεφυκὼς ὡς Προφήτης, ἄνωθεν, αὐτὸν τὸν ὄντα Θεοῦ σοφίαν, ἔδειξας, τοῖς πᾶσι κάτω ἀναστραφέντα· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν, τελοῦντες πίστει τὴν θείαν μνήμην σου.

 
Μεγαλυνάριον
Θείας ἐμφανείας ἀγγελικῆς, κατηξιωμένος, ὡς τῷ βίῳ διαπρεπής, ὤφθης προσημάντωρ, τῶν ἱερῶν κριμάτων, Προφῆτα Μαλαχία, Ἀγγέλων σύσκηνε.




 
Ὁ Ἅγιος Γόρδιος 
 
Ὁ Μάρτυς Γόρδιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας καὶ ἔζησε στὴν ἐποχὴ τοῦ βασιλέως Λικινίου (307-323 μ.Χ.). Ἦταν ἀξιωματοῦχος τῆς αὐτοκρατορικὴς αὐλῆς.
Ὁ Γόρδιος, ἐπειδὴ δὲν ἀνεχόταν νὰ ἀκούει τὶς δυσσεβεῖς διδασκαλίες καὶ τὶς ὕβρεις κατὰ τοῦ Κυρίου, ἔφυγε καὶ πῆγε στὰ ὄρει καὶ ἐκατοικούσε μαζί μὲ τὰ θηρία. 
Ἐκεῖ στὸν ἔρημο τόπο ἀναθερμάνθηκε ὁ πόθος του γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ πῆρε θάρρος νὰ κτυπήσει τὴν πλάνη τῆς εἰδωλολατρείας. Ἔτσι κατέβηκε ἀπὸ τὴν ἔρημο στὴν πόλη καὶ ζητοῦσε νὰ συναντήσει τὴν προστάτη τῆς πλάνης. Εἰσῆλθε λοιπὸν στὸ θέατρο καὶ μὲ ὅλη τὴν δύναμη τῆς φωνῆς του εἶπε λόγους ὑμνηστικοὺς γιὰ τὸν Χριστό. 
Μὲ τὴν ἡρωϊκὴ αὐτὴ μαρτυρία του ὁ Γόρδιος ἔστρεψε τὴν προσοχὴ τοῦ πλήθους πρὸς τὸν ἑαυτό του. Ἡ παρρησία του ὅμως αὐτὴ ἐξέπληξε καὶ ἐξόργισε τὸν εἰδωλολάτρη ἄρχοντα· γι’ αὐτὸ καὶ διέταξε νὰ τὸν θανατώσουν.
Ὁ Ἅγιος Γόρδιος ἐδέχθηκε χαρούμενος τὸν διὰ ξίφους μαρτυρικὸν θάνατο καὶ εἰσῆλθε στὴν χαρὰ τοῦ Κυρίου του.

 
Ἀπολυτίκιο. Ἠχὸς δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τῷ ζήλῳ τῆς πίστεως, πυρποληθεὶς τὴν ψυχήν, αὐτόκλητος ὥρμησας, ἐν τῷ σταδίῳ σοφέ, καὶ χαίρων ἠγώνισαι· ὅθεν τοῖς ἐξ αὐχένος, ὀχετοῖς τῶν αἱμάτων, ἔσβεσας Ἀθλοφόρε, τῆς κακίας τὴν φλόγα· διό σε ὁ Ζωοδότης, Γόρδιε ἐδόξασε.

 
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ. Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως.
Οἱ σοὶ ἱδρῶτες ἔνδοξε, τὴν πᾶσαν γῆν κατήρδευσαν, καὶ τοῖς τιμίοις σου αἵμασι Γόρδιε, τὸν κόσμον ἅπαντα εὔφρανας· ταῖς εὐχαῖς σου θεόφρον, σῶσον πάντας τοὺς πίστει σε ἀναμέλποντας, καὶ τιμῶντας ἀξίως, πανεύφημε ὡς πολύαθλον.

 
Μεγαλυνάριον
Ἔλιπες στρατείαν τὴν ὑλικήν, καὶ τῇ οὐρανίῳ, πανοπλίᾳ ὀχυρωθεὶς, τὰς ἀντικειμένας, καθεῖλες παρατάξεις, ὡς τοῦ Χριστοῦ ὁπλίτης, ἔνδοξε Γόρδιε.




 
Ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Σημειοφόρος

Ὁ Ἅγιος Πέτρος ἀκολούθησε τῇ μοναχικῇ πολιτείᾳ καὶ ἔζησε βίο ἀσκητικό. Δεν ὑπάρχει σχετικὸ ὑπόμνημα στα Μηναῖα για τὸν Ἅγιο. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης εἰκάζει, ὅτι πρόκειται περὶ τοῦ Ἁγίου Πέτρου, Ἐπισκόπου Ἄργους, ἀλλὰ αὐτὸ θεωρεῖται ἀπίθανο, διότι ἐκεῖνος δεν μαρτυρεῖται στὶς πηγὲς ὅτι ἐμόνασε στὴν Ἀτρώα.




 
 Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Πέτρος ἐμαρτύρησε τὸ 311 μ.Χ. στὴν Αὐλώνα τῆς Σαμάρειας, στὴν περιοχὴ τῆς Παλαιστίνης.




 
Ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος ὁ Θαυματουργός
 
Ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος ἦταν μοναχὸς καὶ συνέστησε στο ὄρος τοῦ Λάτρου τὴν Μεγίστη Λαύρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Μυρσινῶνος. Ἡ περιοχὴ τοῦ ὄρους Λάτρου ὀνομαζόταν πρῶτα Λάτμος καὶ ἦταν κοντὰ στην Μίλητο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Ἐπειδὴ ὅμως ἐκεῖ ἐμόναζε πλῆθος Μοναχῶν μετονομάσθηκε σὲ Λάτρος. Οἱ πυκνοὶ μοναχικοὶ συνοικισμοὶ ποὺ ὑπήρχαν ἐκεῖ πρὶν τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Σοφοῦ (886-912 μ.Χ.), ἔδωσαν, κατὰ τὴν περίοδο τῆς βασιλείας τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Πορφυρογέννητου (913-959 μ.Χ.), στο Λάτρος, τὴν ὀνομασία «τὸ κατ’ Ἔφεσον Ἅγιον Ὄρος».
Ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος κοιμήθηκε ἐν εἰρήνῃ.




    
Οἱ Ἅγιοι Μητέρα καὶ τὰ δύο τέκνα της οἱ Μάρτυρες
 
Δὲν ἔχουμε πληροφορίες γιὰ τὸ ποῦ καὶ πότε οἱ Μάρτυρες μαρτύρησαν διὰ πυρός.




    
Ὁ Ὅσιος Μελίτων ἐκ Βηρυτοῦ

Ὁ Ὅσιος Μελίτων ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 537 μ.Χ.




Ἡ Ὁσία Γενεβιέβη ἐκ Παρισίων
 

Ἡ Ἁγία Γενεβιέβη ἐγεννήθηκε, κατὰ τὴν παράδοση, περὶ τὸ 419 μ.Χ. στην πόλη Ναντέρν, ποὺ βρίσκεται κοντὰ στο Παρίσι. Ἀπὸ μικρὴ ἡλικία, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐνιωσε στην καρδία της τὴν μοναχικὴ κλήση. Στὴν καλλιέργεια αὐτοῦ τοῦ ἐσωτερικοῦ πόθου, συνετέλεσε καὶ ὁ πνευματικὸς της σύνδεσμος μὲ τὸν Ἅγιο Γερμανὸ τῆς Ὡξέρρης (378 – 448 μ.Χ.).
Μετὰ τὴν κοίμηση τῶν γονέων της ἐκάρη μοναχὴ ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο τῆς πόλεως τῶν Παρισίων καὶ ἔφθασε σὲ πνευματικὰ ὕψη ἀσκήσεως καὶ τελειότητος.
Ἡ Ὁσία Γενεβιέβη ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη σὲ ἡλικία 83 ἐτῶν. Ὁ Ναὸς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τῶν Παρισίων, στὸν ὁποῖο ἀποτέθηκε τὸ ἱερὸ λείψανο της, ἔλαβε τὸ ὄνομά της. Εἶναι πολιοῦχος τῶν Παρισίων.




 
Ἡ Ὁσία Θωμαΐς ἐκ Λέσβου 
 
Ἡ Ἁγία Θωμαΐς καταγόταν ἀπὸ τὴν νήσο τῆς Λέσβου καὶ ἐγεννήθηκε περὶ τὸ 910 – 913 μ.Χ. ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ εὔπορους, τὸν Μιχαὴλ καὶ τὴν Καλή. Ἦσαν ἄτεκνοι, ἀλλὰ μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας, ἔφεραν στὸν κόσμο τὴν Ἁγία. Ἡ Ἁγία, μετὰ ἀπὸ πιέσεις καὶ τὴν σφοδρὴ ἐπιθυμία τῶν γονέων της, νυμφεύθηκε κάποιον ποὺ ὀνομαζόταν Στέφανος. 
Ἐνῷ ὅμως αὐτὴ ἦταν πολὺ εὐσεβὴς καὶ ἐνάρετη, ὑπέφερε ἀπὸ τὴν βάρβαρη συμπεριφορὰ τοῦ συζύγου της, ποὺ τὴν ἐκτυποῦσε ἀνηλεῶς καθημερινά. 
Ἡ Ἁγία ἀντιμετώπιζε αὐτὸν τὸν πειρασμὸ μὲ προσευχή, ὑπομονὴ καὶ ἐλεημοσύνη. Ὁ Θεὸς τὴν ἀξίωσε τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας.
Ἡ Ἁγία Θωμαΐς ἐκοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη σὲ ἡλικία 38 ἐτῶν καὶ ἐνταφιάσθηκε στὴν γυναικεία μονὴ τὴν καλουμένη «τὰ Μικρὰ Ρωμαίου» ἢ «τὰ Ρωμαίου», ἡ ὁποία ἔκειτο μεταξὺ τῆς πύλης τῆς Σηλυβρίας καὶ τῆς πύλης τοῦ Πολυανδρίου ἐπὶ τοῦ ἑβδόμου λόφου τῆς Κωνσταντινουπόλεως. 
Σαράντα ἡμέρες μετὰ τὴν ταφή της, τὸ ἱερὸ λείψανο αὐτῆς ἀνακομίσθηκε καὶ ἀποτέθηκε σὲ πολυτελὴ λάρνακα ἐντὸς τοῦ ναοῦ τῆς μονῆς. 
Αὐτὸ ἦταν ἀκέραιο καὶ στὰ τίμια χέρια της διακρίνονταν οἱ αἰκισμοὶ τοῦ συζύγου της. Ἀρχικὰ ἡ μνήμη της ἑορταζόταν τὴν 1η Ἰανουαρίου, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν 10ο αἰώνα μ.Χ. ὁ ἑορτασμὸς τῆς μνήμης αὐτῆς μετατέθηκε στὶς 3 Ἰανουαρίου, διότι ἡ ἡμέρα τῆς κοιμήσεως αὐτῆς, ποὺ συνέπιπτε μὲ τὴν ἑορτὴ τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, δὲν ἦταν πρόσφορη γιὰ τὴν πανηγυρισμὸ αὐτῆς. Τὸ τίμιο σκήνωμά της ἀπολέσθηκε πιθανὸν κατὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς Φράγκους (1204).

 
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τάς θλίψεις τοῦ βίου σου, ὡς προσφορὰν λογικήν, Χριστῷ προσενένκασα, τὴν τῶν θαυμάτων ἰσχύν, Ὁσία, ἀντείληφας. Ὅθεν ὡς συζυγίας, ὑποτύπωσιν θείαν, μέλπομεν Θωμαΐς σε, καὶ πιστῶς σοι βοῶμεν Χαῖρε τῆς νήσου Λέσβου, σεμνὸν ἐγκαλλώπισμα.




 
Ὁ Ὅσιος Παντελεήμων
 
Ὁ Ὅσιος Παντελεήμων ἵδρυσε τὴν Μονὴ Κόστυτσεβ τῆς Ρωσίας, ὅπου ἀσκήτεψε θεοφιλῶς, καὶ ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 1884.

synaxaristis.gr