Ανακομιδή Λειψάνων του Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιγνάτιος (τιμάται 20 Δεκεμβρίου) ήταν διάδοχος των Αποστόλων και χρημάτισε δεύτερος Επίσκοπος Αντιοχείας. Υπήρξε, μαζί με τον Επίσκοπο της Εκκλησίας της Σμύρνης Πολύκαρπο, μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου. Μαρτύρησε επί αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117 μ.Χ.) στη Ρώμη, κατασπαραχθείς από τα θηρία.
Μετά το φρικτό μαρτύριο του Αγίου, κάποιοι Χριστιανοί μάζεψαν από τον ιππόδρομο τα εναπομείναντα άγια λείψανά του και τα μετέφεραν στην Αντιόχεια. Η Σύναξη αυτού ετελείτο στην Μεγάλη Εκκλησία.
Κοντάκιον Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον
Εξ Εώας σήμερον εξανατείλας, και την κτίσιν άπασαν, καταλαμπρύνας διδαχαίς, τω Μαρτυρίω κεκόσμηται, ο Θεοφόρος και θείος Ιγνάτιος.
Των Αγίων Επτά Μαρτύρων των εν Σαμοσάτοις τελειωθέντων
Οι Άγιοι επτά Μάρτυρες Φιλόθεος, Υπερέχιος, Άβιβος, Ιουλιανός, Ρωμανός, Ιάκωβος και Παρηγόριος μόλις έγιναν στρατιώτες του Χριστού, με παρρησία και θάρρος στηλίτευσαν την πλάνη της ειδωλολατρείας. Για τον λόγο αυτό συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες και υποβλήθηκαν σε φρικώδη βασανιστήρια.
Τέλος, τους κρέμασαν και διατρύπησαν τις τίμιες κεφαλές αυτών με σιδερένια καρφιά, ενώ οι Άγιοι σε κάθε νέο κτύπημα ομολογούσαν «είμαι Χριστιανός». Έτσι οι Άγιοι επτά Μάρτυρες παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Θεό και έλαβαν το στέφανο του μαρτυρίου.
Οι Άγιοι Σιλουανός ο Επίσκοπος, Λουκάς ο Διάκονος και Μώκιος ο Αναγνώστης
Οι Άγιοι κατάγονταν από την πόλη των Εμεσηνών της Κοίλης Συρίας και μαρτύρησαν επί αυτοκράτορα Νουμεριανού Μάρκου Αυρηλίου (283-284 μ.Χ.), δευτερότοκου υιού του αυτοκράτορα της Ρώμης Κάρου. Συνελήφθησαν το έτος 284 μ.Χ., κατά την περίοδο των διωγμών και προκληθέντες να αρνηθούν τον Χριστό, επανέλαβαν με πνευματική ανδρεία και γενναιότητα την ομολογία και την πίστη τους στον Άγιο Τριαδικό Θεό.
Τους έριξαν, λοιπόν, στη φυλακή μετά από σκληρή μαστίγωση και εκεί τους άφησαν στο μαρτύριο της δίψας και της πείνας. Παρά τις συνεχείς απειλές και τα μαρτύρια η καρδιά τους διέμενε άσειστη. Τότε έδωσαν εντολή αν τους φέρουν στο αμφιθέατρο, όπου γίνονταν θηριομαχίες και να τους ρίξουν στα άγρια θηρία. Οι Μάρτυρες αντιμετώπισαν και τη δοκιμασία αυτή με πλέον θαυμαστή καρτεροψυχία. Και όταν τα άγρια θηρία εξόρμησαν εναντίων τους, εκείνοι παρέμειναν άφοβοι και ατάραχοι προσευχόμενοι στον Κύριο.
Έτσι μαρτύρησαν οι Άγιοι Σιλουανός, Λουκάς και Μώκιος και έλαβαν το αμαράντινο στέφανο της δόξας της Τριαδικής Θεότητος. Κατά την διάρκεια της νύχτας, κάποιοι Χριστιανοί πήγαν και πήραν τα ιερά λείψανα των Αγίων και τα ενταφίασαν με ευλάβεια.
Οι Άγιοι Σάρβηλος και Βεβαία οι εν Εδέσση Μάρτυρες
Οι Άγιοι Μάρτυρες Σάρβηλος και Βεβαία (ή Βαρβαία) έζησαν κατά την εποχή του αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117 μ.Χ.). Ο Άγιος Σάρβηλος ήταν προηγουμένως ιερέας των ειδώλων και προσήλθε στην πίστη του Χριστού κατηχηθείς και βαπτισθείς από τον Επίσκοπο της Εδέσσης Βαρσιμαίο. Μαζί δε με εκείνον ασπάσθηκε την αληθινή πίστη και η αδελφή του, η οποία ονομαζόταν Βεβαία.
Μόλις ο τοπικός άρχοντας Λυσίας πληροφορήθηκε την μεταστροφή των Αγίων στην πίστη του Χριστού, τους συνέλαβε και τους υπέβαλε σε φοβερά βασανιστήρια. Τους ράβδισαν ανηλεώς, έπειτα τους κτύπησαν με σπαθιά, τους ξέσκισαν το πρόσωπο με αιχμηρά όργανα. Τέλος, οι δήμιοι του έκοψαν τις τίμιες κεφαλές των Αγίων το έτος 110 μ.Χ. Έτσι οι Άγιοι εισήλθαν στη βασιλεία του Θεού και τη χαρά του Κυρίου τους.
Ο Άγιος Βαρσιμαίος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Εδέσσης
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαρσιμαίος ήταν εκείνος που κατήχησε και βάπτισε τον Άγιο Σάρβηλο και την αδελφή του Αγία Βεβαία. Για τον λόγο αυτό καταγγέλθηκε στον ηγεμόνα Λυσία. Ενώπιον του ηγεμόνα ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στον Χριστό. Για την ομολογία του αυτή ο ηγεμόνας έδωσε εντολή στους στρατιώτες να χτυπήσουν ανηλεώς τον Άγιο και να τον φυλακίσουν.
Λίγο αργότερα, με την προσωρινή κατάπαυση των διωγμών, ο Άγιος απελευθερώθηκε και επανήλθε στην Εκκλησία του δοξολογώντας το Όνομα του Αγίου Θεού.
Ο Άγιος Βαρσιμαίος, αφού έζησε θεοφιλώς το υπόλοιπο του βίου του, κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 114 μ.Χ.
Ο Όσιος Αφραάτης
Ο Όσιος καταγόταν από την Περσία και ήταν ειδωλολάτρης. Έγινε Χριστιανός στην Έδεσσα, από την οποία έφυγε, για να μονάσει σε ένα από τα ερημητήρια που ήταν έξω από την Αντιόχεια. Όταν, επί του Αρειανού αυτοκράτορα Ουάλεντος (364-378 μ.Χ.), εξορίσθηκε ο ορθόδοξος κλήρος της Αντιόχειας και πολλές πιέσεις ανάγκαζαν τους Χριστιανούς να ασπάζονται τον Αρειανισμό, ο Όσιος άφησε το ερημητήριό του και ήλθε στην πόλη, όπου άφοβα και με ζήλο ενθάρρυνε και παρηγορούσε τα πλήθη και στήριζε αυτά στην Ορθόδοξη πίστη.
Κατάπληξε μάλιστα τον Ουάλεντα, τον οποίο συνάντησε στην αγορά της πόλεως, με τις εύστοχες απαντήσεις του σε θεολογικά ζητήματα. Αφιέρωσε την ζωή του στη διακονία του Ευαγγελίου και αφού επιτέλεσε πολλά θαύματα, κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.
Η Αγία Χρυσή η Μάρτυς
Η Αγία Χρυσή μαρτύρησε περί το 41-54 μ.Χ. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον Βίο της Αγίας.
Ο Άγιος Κωνστάντιος ο Ιερομάρτυρας
Ο Άγιος Κωνστάντιος ήταν Επίσκοπος στην πόλη Περούντζια της Ιταλίας και μαρτύρησε για τον Χριστό επί βασιλείας Μάρκου Αυρηλίου (161-180 μ.Χ.).
Οι Άγιοι Παπίας και Μαύρος οι Μάρτυρες
Οι Άγιοι Μάρτυρες Παπίας και Μαύρος άθλησαν επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.)
Ο Άγιος Σαβινιανός ο Μάρτυρας
Ο Άγιος Σαβινιανός μαρτύρησε για την πίστη του Χριστού επί αυτοκράτορα Αυρηλιανού (270-275 μ.Χ.)
Ο Άγιος Ακυλίνος ο Πρεσβύτερος
Ο Άγιος Ακυλίνος ήταν Πρεσβύτερος της Εκκλησίας των Μεδιολάνων και μαρτύρησε κατά την περίοδο των αιρετικών Αρειανών.
Ο Όσιος Ακεψιμάς
Ο Όμηρος Ευστρατιάδης φρονεί ότι πρόκειται για τον Μάρτυρα Ακεψιμά που συνεορτάζει μετά των Μαρτύρων Ισηδώρου και Λέοντος στις 7 Δεκεμβρίου.Ο Άγιος Γκίλντας του Γουάις
Ο Άγιος Γκίλντας γεννήθηκε περί το 500 μ.Χ. στην Ουαλία και μαθήτευσε κοντά στον Άγιο Ίλτυντ. Ακολούθησε κατ’ αρχήν τον έγγαμο βίο και όταν πέθανε η σύζυγός του έγινε μοναχός. Ήταν από τους πολύ μορφωμένους άνδρες της εποχής του, γι’ αυτό και αποκαλείται «σοφός». Θεωρείται ότι συνέγραψε έργο στο οποίο κατηγορεί τους άρχοντες της εποχής του, τον κλήρο και τον λαό, για την ασέβεια και την παρανομία τους. Κατά τα τελευταία έτη της ζωής του έζησε στη Βρετάνη.
Κοιμήθηκε οσίως περί το 570 μ.Χ.
Ο Όσιος Ιγνάτιος ο Σιναΐτης εκ Ρεθύμνης
Ο Όσιος και Θεοφόρος Ιγνάτιος καταγόταν από την πόλη του Ρεθύμνου της Κρήτης και ασκήτεψε στο όρος Σινά. Τηρώντας τους όρους της μοναστικής πολιτείας, παρθενία, υπακοή και ακτημοσύνη, έφθασε σε ύψη πνευματικής τελειότητας και καθοδήγησε πνευματικά πολλούς ασκητές.
Ο Όσιος Ιγνάτιος αξιώθηκε να βρει το άφθαρτο και μυροβλύζον λείψανο του υποτακτικού του Νικάνδρου, το οποίο αφού εναγκαλίσθηκε και ασπάσθηκε, ευχαρίστησε τον Θεό που τον πληροφόρησε για την δικαίωση του αγώνος του πνευματικού του τέκνου.
Ο Όσιος Ιγνάτιος κοιμήθηκε με ειρήνη.
Ο Όσιος Λαυρέντιος εκ Κιέβου
Ο Όσιος Λαυρέντιος γεννήθηκε στη Ρωσία και εκάρη μοναχός στη μονή του Αγίου Δημητρίου. Αργότερα μόνασε στη Λαύρα του Κιέβου. Στον ασκητικό του βίο ακολούθησε και τον οσιακό τρόπο βίου των ασκητών Ισαάκ και Νικήτα. Το 1182 ο Θεός τον αξίωσε να γίνει Επίσκοπος της πόλεως του Τουρώφ της περιοχής Μινσκ. Έτσι ασκητικά ζούσε και ως ποιμένας στην επαρχία του.
Ό Όσιος Λαυρέντιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1194.
Οι Άγιοι Γεράσιμος, Ιωνάς και Πιτιρίμ εκ Ρωσίας
Οι Άγιοι Γεράσιμος (κοιμήθηκε το 1441), Πιτιρίμ (κοιμήθηκε το 1455) και Ιωνάς (κοιμήθηκε το 1471) κατάγονταν από τη Ρωσία και έζησαν τον 15ο αιώνα μ.Χ. Και οι τρεις διετέλεσαν Επίσκοποι της Μεγάλης Περμ και κοιμήθηκαν οσίως με ειρήνη.
Ο Άγιος Δημήτριος ο Νεομάρτυρας ο Χιοπολίτης
Ο Άγιος Νεομάρτυς Δημήτριος γεννήθηκε το έτος 1780 στο Παλαιόκαστρο της Χίου από γονείς ευσεβείς, τον Απόστολο και την Μαρουλού. Σε νεαρή ηλικία ήρθε στην Κωνσταντινούπολη και εργαζόταν πλησίον του αδελφού του Ζαννή, που ήταν έμπορος. Μνηστευθείς όμως με μια νέα, χωρίς να το γνωρίζει ο αδελφός του, αποπέμφθηκε από την εργασία του. Η φτώχεια τον έκανε να θυμηθεί ότι ο Τούρκος Σεΐχ – ουλ – ισλάμης όφειλε στον αδελφό του δύο δηνάρια, από κάποια αγορά υφασμάτων με πίστωση, πήγε στην οικία του, για να εισπράξει το οφειλόμενο χρέος και να το χρησιμοποιήσει για τον εαυτό του. Εκεί βρήκε μια Μωαμεθανή που του εκδήλωσε την αγάπη της λέγοντάς του ότι ή πρέπει να γίνει Μωαμεθανός για να τη νυμφευθεί ή πρέπει να πεθάνει. Ο Δημήτριος αιφνιδιάστηκε.
Δέχθηκε τις προτάσεις της γυναίκας και παρέμεινε στην οικία της ως εξωμότης. Ήλθε όμως στον εαυτό του και κατά την διάρκεια του ραμαζανίου δραπέτευσε και κρύφθηκε από Χριστιανική οικογένεια στη συνοικία του Σταυροδρομίου. Ο αδελφός του Ζαννής έτρεξε να τον συναντήσει.
Ο Δημήτριος έγραψε επιστολή στον πατέρα του με τα συμβάντα και εξομολογήθηκε στον Πνευματικό τι είχε πράξει. Μέσα στην καρδιά του φούντωσε ο πόθος του μαρτυρίου. Κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων και παρουσιάσθηκε στον Τούρκο διοικητή, προς τον οποίο ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό.
Οι Χιώτες που διέμεναν στην Κωνσταντινούπολη μάζεψαν χρήματα, με σκοπό να προσφέρουν αυτά στους Τούρκους για να τον ελευθερώσουν, φοβούμενοι μήπως ο Δημήτριος λυγίσει μπροστά στα βασανιστήρια. Όταν ο Δημήτριος πληροφορήθηκε την ενέργεια αυτή τους επετίμησε και τους παρακάλεσε να προσεύχονται, για να τελειώσει μαρτυρικά τη ζωή του. Έτσι κι έγινε.
Μετά τα φρικτά βασανιστήρια ο Δημήτριος παρέμεινε ακλόνητος για την αγάπη του Χριστού και αποκεφαλίσθηκε το έτος 1802. το τίμιο λείψανό του το παρέλαβαν οι Χριστιανοί και ενταφίασαν αυτό σε κάποιο μοναστήρι στο νησί Πρώτη.
synaxarion.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.