Χριστούγεννα: Τό μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριον

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
«Τό μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριον: Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί»
«Ὁ Θεός φανερώθηκε ὡς ἄνθρωπος».

Δύο εἶναι οἱ πιό μεγάλες ἑορτές τῆς χριστιανοσύνης. Τά Χριστούγεννα καί τό Πάσχα. Ἡ ἀνάσταση (ἡ ἑορτή τῶν ἑορτῶν) καί ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ.
Σέ δύο ἡμέρες θά γιορτάσουμε τήν Γέννηση τοῦ Σωτῆρος. Σάν ὀρθόδοξοι χριστιανοί δέν μποροῦμε νά μείνουμε ἀνεπηρέαστοι. Εἶναι ἀδύνατον νά μή μᾶς ἀγγίξει τοῦτο τό μέγα γεγονός.
Δέν θά  εἴμαστε δικαιολογημένοι ἄν ἔστω καί τώρα, στίς παραμονές τοῦ πανηγυρισμοῦ τοῦ κοσμοσωτήριου γεγονότος, δέν σκύψουμε καί  δέν στοχαστοῦμε  τό νόημα τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Λόγου, τοῦ Β' Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γιαυτό,δι' εὐχῶν τοῦ γέροντος, τό σημερινό θέμα μας ἄς εἶναι ἐπίκαιρο. Χριστουγεννιάτικο.

Τό «μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριο.
«Ὁμολογουμένως» λέει ὁ μέγας Ἀπόστολος, ὁ Παῦλος, δηλ. «ἀναμφισβήτητα», ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί ὁμολογοῦμε, ἔχουμε ὁμολογήσει μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα, ἔχουμε πιστέψει καί παραδεχθεῖ, ποιό πρᾶγμα; Ὅτι «μέγα ἐστί τό τῆς εὐσεβείας μυστηριον».
Δηλαδή; ποιό μυστήριο; Ἀκοῦστε « λαοί, φυλαί καί γλῶσσαι»: «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσι, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ»(Α' Τιμ. 3,10 ).
Δηλ. « Ὁ Θεός φανερώθηκε σαρκωμένος, ἀποδείχθηκε ἀληθινός Μεσσίας διά τοῦ Πνεύματος, ἔγινε ὁρατός στούς ἀγγέλους, κηρύχθηκε μεταξύ τῶν ἐθνικῶν, τόν πίστεψε ὁ κόσμος, ἀναλήφθηκε μέ δόξα».
Τό «ἐν σαρκί ἐφανερώθη» αὐτό εἶναι τό «μέγα μυστήριο», τό «χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένο». Αὐτό πού ὁ ὑμνογράφος θά σημειώσει ἀργότερα σάν μυστήριο ξένο καί παράδοξο! Τό σπήλαιο νά γίνεται οὐρανός, ἡ φάτνη χωρίο(δηλ. λίκνο πού νά χωράει τόν «ἀχώρητο»), καί ἡ Παρθένος «θρόνος Χερουβικός».
Εἶναι ὄντως, καταπληκτικό τό γεγονός. Ἀσύλληπτο, ἀπίθανο, καί ὅμως ἱστορικό, ἀληθινό καί πάρα πάνω ἀπό βέβαιο.
Μυστηριον ξένον· παράδοξον· οὐρανός τό σπήλαιον· θρόνος χερουβικός ἡ Παρθένος· ἡ φάτνη χωρίον, ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος Χριστός ὁ Θεός!
Μ' ἕνα λόγο «μέγα μυστήριον»!!!
Ὁ Λόγος σαρκοῦται. Ὁ «ἄναρχος ἄρχεται»· δηλ ὁ Θεός πού δέν ἔχει χρονική ἀρχή ,πού ὑπάρχει πάντα, πρό πάντων τῶν αἰώνων, πού εἶναι ὁ δημιουργός τοῦ χρόνου καί τοῦ χώρου καί ὅλης τῆς κτίσεως παίρνει σάρκα «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου».
Ὁ ἀπερινόητος καί ἀκατάληπτος ἀποκαλύπτεται «ἐν χρόνῳ»· -πότε;- ὅταν ἦλθε «τό πλήρωμα τοῦ χρόνου». Ὁ ἀόρατος ὁρᾶται. Ὁ «ἀχώρητος παντί», δηλ Αὐτός πού δέν χωράει πουθενά, πού εἶναι πέρα καί πάνω ἀπό κάθε χωροχρονικό περιορισμό, «χωρεῖται», χωράει μέσα στήν γαστέρα, στήν κοιλία τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Ὁ πάνσοφος καί παντοδύναμος, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ «δι' Οὗ τά πάντα ἐγένετο», ὁ δημιουργός τῶν πάντων, ἀνακλίνεται ταπεινά μέσα σέ μιά φτωχική φάτνη.Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, «Υἱός τοῦ ἀνθρώπου» ,δηλ. ἄνθρωπος γίνεται γιά νά θεοποιήσει τόν ἄνθρωπο.
Γράφει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός:
«Τό ἀταπείνωτο ὕψος του ἀταπεινώτως ταπεινώσας συγκατέβηκε συγκατάβαση ἀνείπωτη καί ἀκατάληπτη καί ἐνῶ εἶναι τέλειος Θεός γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος καί ἐπιτελεῖται τό πάντων καινῶν καινότατον, τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον, διά μέσου τοῦ ὁποίου φανερώνεται ἡ ἄπειρη δύναμη τοῦ Θεοῦ· διότι τί εἶναι μεγαλύτερο ἀπό τό νά γίνει ὁ Θεός ἄνθρωπος;»[1]
Φανερώνεται ἀκόμη μέσα σ' αὐτό τό μέγα μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως , ἐκτός ἀπό τήν θεία παντοδυναμία καί ἡ ἄπειρη ἀγαθότητα, ἡ ἄπειρη σοφία καί ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ».
Ἡ μέν ἀγαθότητα-συνεχίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός- διότι δέν παρέβλεψε τήν ἀσθένεια τοῦ πλάσματός του, ἀλλά τό σπλαχνίσθηκε ἐνῶ εἶχε πέσει, καί τοῦ πρότεινε τό χέρι· ἡ δικαιοσύνη διότι ἀφοῦ νικήθηκε ὁ ἄνθρωπος, δέν βάζει κάποιον ἄλλο ὁ Θεός νά νικήσει τόν τύραννο διάβολο, οὔτε μέ τή βία ἁρπάζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν θάνατο, ἀλλά αὐτόν τόν ὁποῖο τά παλαιά χρόνια  διά μέσου τῆς ἁμαρτίας εἶχε ὑποδουλώσει ὁ θάνατος (τόν ἄνθρωπο δηλ.), αὐτόν ὁ ἀγαθός καί δίκαιος, τόν ἔκανε πάλι νικητή (στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου) καί μέ τό ὅμοιο ἔσωσε τό ὅμοιο, τό ὁποῖο ἦταν δυσχερέστατο καί σχεδόν ἀδύνατο· ἡ δέ σοφία,(ἐνν. τοῦ Θεοῦ φανερώνεται μέ τό) διότι βρῆκε τήν πιό ἁρμόζουσα λύση στό ἀδύνατο ὡς πρός τή λύση πρόβλημα»[2].


Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις  Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγιος Βασίλειος, Λαγκαδᾶ.

[1] Ἁγ. Ἱωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ Βιβλίο γ', Κεφ. μη' τοῦ Θεολογικοῦ
[2] Ἔ. ἀ.

hristospanagia3.blogspot.com