Ἡ προεικόνιση τῆς Θείας Λειτουργίας στήν Παλαιά Διαθήκη.

Ὁ Χριστός μας είναι το νεο «μάννα», το «καινόν Πάσχα» και ο αιώνιος Αρχιερεύς (προτύπωση του  είναι ο μελχισεδέκ).
(Περίληψη Β΄ ΣΥΝΑΞΗΣ κύκλων μελέτης Ἁγίας Γραφῆς καί Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας).

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (ΤΟ ΝΕΟ «ΜΑΝΝΑ»)

Ὁ Κύριος εὑρισκόμενος στήν Καπερναούμ εἶπε:
«Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς…. ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω, ἡ σάρξ μου ἐστιν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς (Ἰωάν. 6, 48-51).
Ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἄρτος τῆς Ζωῆς, πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό (ὁ καταβάς), μέ τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κατέβηκε τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ μέσα στήν Ὑπερευλογημένη Παρθένο· και ἡ Παρθένος Μαρία ἔγινε γῆ ἀγαθή εὐλογημένη, πού βλάστησε τόν Ἄρτο τῆς Ζωῆς.
Ὁ Χριστός εἶναι τό νέο «μάννα». Αὐτό πού στήν Παλαιά Διαθήκη  ἔτρεφε τόν λαό τοῦ Θεοῦ (ὁ ὁποῖος ἀπετελεῖτο ἀπό περίπου 2.000.000 ἀνθρώπους) γιά σαράντα χρόνια. Ἦταν ένα φοβερό συνεχές θαῦμα.

Ὁ Χριστός εἶναι τό νέο «μάννα» αὐτό πού κατεβαίνει ἀπό τόν οὐρανό. Αὐτό εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία, Αὐτός εἶναι ὁ νέος ἄρτος καί μ’ Αὐτόν τρεφόμαστε. Ἄν δέν πάρουμε μέσα μας Αὐτόν τόν ἄρτο δέν ἔχουμε ζωή. Ὁ Χριστός τό εἶπε ξεκάθαρα «Ἐάν δέν φᾶτε τό Σῶμα Μου καί δέν πιεῖτε τό Αἷμα Μου οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς».
Ὁ Χριστός  κατεβαίνει   γιά νά θρέψει τά παιδιά Του καί νά τά σώσει ἀπό  τήν πείνα καί τόν θάνατο τῆς ἁμαρτίας. Συνάμα κατεβαίνει γιά νά θεραπεύσει τά  παιδιά του ἀπό τά τραύματα τῶν δαιμόνων.
Ὁ Χριστός Μας εἶναι ὁ ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας.  Εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Ψυχ-ιατρός μας. Μᾶς θεραπεύει ἀπό τά τραύματα τῶν ληστῶν- δαιμόνων καί  μᾶς προσφέρει  «ὑγιαίνοντας» πλέον στόν Οὐράνιο Πατέρα Του.

 Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΣΧΑ (=ΠΕΡΑΣΜΑ, ΔΙΑΒΑΣΗ).
Οἱ Ἑβραῖοι ἑορτάζοντας τό Πάσχα τους γιόρταζαν τήν διάβασή τους ἀπό τήν Ἐρυθρά Θάλασσα. Γιόρταζαν τό πέρασμά τους  ἀπό τήν τυραννία τῆς Αἰγύπτου, στήν γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Ἐμεῖς ὡς πραγματικοί χριστιανοί (καί ὄχι μόνον κατ’ ὄνομα)  παίρνοντας τόν Χριστό «διαβαίνουμε» (λυτρωνόμαστε) ἀπό τήν κόλαση τῆς ἐσωτερικῆς καί ἐξωτερικῆς ἀταξίας πού προξένησε ἡ δική μας ἡ ἁμαρτία, ἡ δική μας ἡ πτώση μέσα στόν Παράδεισο.
Ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία στενοχωριέσαι, σέ πνίγουν οἱ θλίψεις. Μπαίνοντας στήν Ἐκκλησία, μετέχοντας στό μυστηριακό σῶμα τοῦ Χριστοῦ φεύγεις ἀπό τήν κόλαση τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος πού δημιουργεῖ τήν στενοχώρια, τήν κατάθλιψη. Ἐδῶ καί τώρα μετέχοντας σωστά στήν Θεία Λειτουργία καί κοινωνόντας ὅσο γίνεται λιγότερο ἀνάξια τοῦ ἀχράντου Σώματος καί τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Κυρίου, ζεῖς τήν ἀληθινή ζωή (τήν ὄντως ζωή) γιά τήν ὁποία καί πλάστηκες. Ὄχι στήν ἄλλη ζωή ἀλλά ἀπ’ αὐτήν ἐδῶ  τή ζωή καί γιά πάντα ζεῖς τήν ἀληθινή μακαριότητα.
Στη Θεία Λειτουργία «ὁ αἰώνας ὁ καινός», ὁ καινούργιος αἰώνας, ἡ Οὐράνια Βασιλεία εἰσβάλλει μέσα στόν παρόντα αἰώνα τόν ἀπατεώνα. Ἔτσι ὅταν ζοῦμε σωστά τήν Θεία Λειτουργία, ζοῦμε στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀπό ἐδῶ καί ἀπό τώρα.
 
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ
ΠΡΟΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
Ὅλη η Παλαιά Διαθήκη ἀποτελεῖ τόν πρόδρομο τῆς Καινῆς, καί ἔχει ὡς σκοπό τήν  προετοιμασία τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραήλ γιά τήν ἑν Χριστῷ σωτηρία.
Πολλά γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ Μας προτυπώνονται στήν Παλαιά Διαθήκη, ὅπως :
-       Ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ πρός τόν ὄφι πού παρέσυρε τούς πρωτόπλαστους. «Ὁ ἀπόγονος τῆς γυναίκας (δηλ. ὁ Ἰησοῦς Χριστός, πού θά γεννηθεῖ ἀπό τήν Παρθένο Μαρία) θά σοῦ καταπατήσει, θά  σοῦ συντρίψει τήν κεφαλή, θά σέ ἀφανίσει ὁλοσχερῶς·  κι ἐσύ, (ὁ διάβολος) θά Τοῦ δαγκώσεις μόνον τήν «πτέρνα», δηλ. ἁπλῶς θά  Τόν μωλωπίσεις, προσβάλλοντας τήν ἀνθρώπινη φύση Του (Γεν. γ. 15). Αὐτό ἀποτελεῖ τό πρωτο εὐαγγέλιο. Εἶναι ἡ πρώτη εὐχάριστη εἴδηση γιά τό ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
-       Τό ποκάρι (τό μαλλί πού προέρχεται ἀπό τό κούρεμα τῶν πρόβατων) τοῦ Γεδεών, τό ὁποῖο εἶχε ὑγρανθεῖ, ἐνῶ γύρω ὑπῆρχε ξηρασία (Κριτ. Στ' 36-40) προεικονίζει τήν σύλληψη τοῦ Κυρίου «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου».
Ὁ Κύριος «κατῆλθεν ἀψοφητί (=χωρίς θόρυβο), ὡς ὑετός (βροχή) ἐπί πόκον(μαλλί)» καί ἐσαρκώθη στά ἄχραντα σπλάχνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
-       Ἡ ὕψωση τοῦ χάλκινου ὄφεως ἀπό τόν Μωϋσῆ στήν ἔρημο, προκειμένου νά σωθοῦν οἱ Ἰσραηλίτες ἀπό τό δηλητήριο τῶν φιδιῶν πού τούς δάγκωναν (Αριθ. Κα' 8,9) προτύπωνε τό σωτήριο Πάθος τοῦ Κυρίου διά τοῦ Σταυροῦ. Ὁ ὑψωθείς χάλκινος ὄφις ἀποτελεῖ προτύπωση τοῦ σωτηρίου Πάθους τοῦ Κυρίου διά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Τό μυστήριο  τῆς Θείας Εὐχαριστίας προεικονίζεται ἐπίσης στήν Παλαιά Διαθήκη:
-       Ἡ προσφορά ἄρτου καί οἴνου ἀπό τόν Μελχισεδέκ (ὁ ὁποῖος ἦταν τύπος καί εἰκόνα τοῦ Μοναδικοῦ Ἀρχιερέως Χριστοῦ, κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό,) προεικόνισε καί προφήτευσε τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας
-       Ἡ θυσία,  τοῦ Ἰσαάκ, τό μάννα στήν φοβερή ἔρημο τοῦ Σινᾶ, οἱ ὁράσεις τῶν Προφητῶν, καθώς καί ἡ ἑορτή τοῦ ἰουδαϊκοῦ Πάσχα, μιλοῦσαν, προεικόνιζαν κι’ αὐτά  τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Ἔτσι ἡ Παλαιά Διαθήκη μέ τίς προεικονίσεις της καί τό ὅλο περιεχόμενό της ἀποτελεῖ μία προετοιμασία γιά νά δεχθοῦν οἱ ἄνθρωποι τό ἔργο τοῦ Θεοῦ, τήν Θεία Οἰκονομία γιά τήν σωτηρία τους, ὅπως αὐτό φανερώθηκε στήν Καινή Διαθήκη.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

hristospanagia3.blogspot.com