21 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής

Κοδράτου Αποστόλου, Ιωνά Προφήτου, Ιωνά Οσίου, Ευσεβίου, των Αγίων Ευσεβίου, Νεστάβου, Ζήνωνος, Νέστωρ και Βουσίρις, Ισαακίου Επισκόπου, Πρίσκου, των Αγίων Έξι Μαρτύρων, Βάσσας, Δημητρίου Μητροπολίτου.


Ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος ὁ Ἀπόστολος ὁ ἐν Μαγνησίᾳ

 

Τα θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἀποστόλου τοῦ Θεοῦ, Πέτρου, συμβουλεύουν: «Ἕτοιμοι ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτούντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμὶν ἐλπίδος μετά πραΰτητος καὶ φόβου», ποὺ σημαίνει, να εἶστε πάντοτε ἕτοιμοι για να ἀπολογηθεῖτε καὶ να ὑπερασπίσετε τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου στὸν καθένα πού σᾶς ζητᾶ λόγο καὶ ἀπόδειξη γι’ αὐτά ποὺ ἐλπίζετε να ἀπολαύσετε στὸ μέλλον, καὶ για τα ὁποία μας περιγελοῦν οἱ ἄπιστοι. Να ἀπολογηθεῖτε ὅμως, χωρὶς ἐξάψεις καὶ φανατισμό, ἀλλά με πραότητα καὶ με φόβο Θεοῦ.
Ἕνας τέτοιος μέγας ἀπολογητὴς ἦταν καὶ ὁ ἀπόστολος Κοδρᾶτος. Ἄνδρας σεμνός, σοφός, πολυμαθέστατος καὶ με ἄριστη διαλεκτικὴ ἱκανότητα. Ἔγινε ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν, στὴν πόλη ποὺ ἀνθοῦσαν ἀκόμα οἱ διάφορες φιλοσοφικες σχολές καὶ χρειαζόταν ἐπίσκοπος με μεγάλη ἀπολογητικὴ ἱκανότητα.
Ὁ Κοδράτος ἔχοντας αὐτά τα προσόντα, ἐργάστηκε με ζῆλο, προσευχὴ καὶ πραότητα. Ἔτσι κατάφερε να φωτίσει σε πολλοὺς τὸν δρόμο τῆς Ἀλήθειας καὶ να φιμώσει τοὺς φιλοσοφοῦντες. Αὐτοί, μὴ μπορώντας να τὸν ἀντιμετωπίσουν με λόγια, τὸν ἔδιωξαν με τὴ βία ἀπὸ τὴν Ἀθήνα.
Τὸ φρόνημα, ὅμως, τοῦ Κοδράτου δεν κάμφθηκε. Πῆγε στὴν Μαγνησία τῆς Μ. Ἀσίας, ὅπου με παρρησία κήρυξε καὶ ἐκεῖ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἔγραψε, μάλιστα, καὶ ἀπολογία για τὸ χριστιανισμὸ στὸν Ἀδριανό. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἀδριανοῦ ἦταν να τὸν φονεύσει. Ἔτσι ὁ μέγας ἀπολογητὴς πῆρε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Σοφίας ταῖς ἀκτῖσι φαιδρύνας σου τὸν βίον, εἴλκυσας τοῦ Πνεύματος μάκαρ τὴν πυρίπνοον χάριν, καὶ ηὔγασας δόγματα ζωῆς, Κοδρᾶτε ὡς Ἀπόστολος Χριστοῦ· δια τοῦτο ὡς φωστῆρά σε ἀπλανῆ, γεραίροντες ἐκβοῶμεν· δόξα τῷ σε δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σε στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δια σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχάς τῆς φύσεως.
Ὡς Ἱεράρχην τίμιον, καὶ Ἀθλητὴν στερρότατον, ἡ οἰκουμένη προσάγει σοι Κύριε, Κοδρᾶτον τὸν Ἀπόστολον· καὶ τοῖς ὕμνοις γεραίρει τὴν σεπτὴν αὐτοῦ μνήμην, αἰτοῦσα πάντοτε πταισμάτων ἄφεσιν, δι’ αὐτοῦ δωρηθῆναι, τοῖς μέλπουσι τοῦτον Εὔσπλαγχνε.

Μεγαλυνάριον.
Ἱερῶν δογμάτων ὑφηγητά, στόμα εὐσεβείας, πνευματέμφορον καὶ τερπνόν, κοινωνὲ Μαρτύρων, Ἀπόστολε Κοδρᾶτε, μετάδος τῇ ψυχῇ μου, ἐκ τῆς σῆς χάριτος.





Ὁ Προφήτης Ἰωνάς

Ἔζησε ἐπὶ τῶν βασιλέων Ἀμασίου καὶ Ἱεροβοάμ. Ἦταν γιὸς τοῦ Ἀμαθὶ καὶ εἶχε πατρίδα τὴν Γεχθοφέρ, τῆς φυλῆς Ζαβουλῶν.
Ὁ Ἰωνάς ἦταν αὐτός, ποὺ με θεία νεύση ἐνθάρρυνε τὸν Ἱεροβοάμ σε πόλεμο κατά τοῦ ἄρχοντα τῆς Συρίας, ποὺ κατέληξε σε νίκη τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ἀποκατάσταση τῶν συνόρων του.
Ὁ Ἰωνάς φέρεται στὴν Παλαιά Διαθήκη, πέμπτος μεταξὺ τῶν μικρῶν λεγόμενων προφητῶν. Βρίσκουμε δέ γι’ αὐτὸν στὸ ὁμώνυμο βιβλίο, ποὺ κυρίως τὸν ἔκανε γνωστὸ λόγω τῆς ἱερῆς δραματικότητός του. Ὁ Κύριος τὸν εἶχε διατάξει να πάει στὴ Νινευή, ἕδρα πλάνης μάταιων καλλωπισμῶν καὶ ὀργίων, για να κηρύξει σ’ αὐτὴν καὶ να προφητέψει τὴν καταστροφή της. Ὁ Ἰωνάς ὅμως, ἀποφάσισε να λησμονήσει τὴν διαταγὴ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔκρινε καλὸ να πάει σε μία ἄλλη πόλη, στοὺς Θαρσεῖς.
Ξεκίνησε λοιπὸν τὸ ταξίδι του με πλοῖο, ἀλλα στ’ ἀνοιχτά ἔπιασε μεγάλη τρικυμία. Τότε ἔριξαν κλῆρο, για να δοῦν ποιὸς εἶναι ὑπεύθυνός τοῦ κάκου ποὺ τοὺς βρῆκε. Καὶ ὁ κλῆρος ἔπεσε στὸν Ἰωνά, ποὺ εἶχε παρακούσει τὴν διαταγὴ τοῦ Θεοῦ. Τότε τὸν ἔριξαν στὴ θάλασσα καὶ ἡ τρικυμία σταμάτησε. Ἀλλά καὶ τὸν Ἰωνά, τὸν κατάπιε ἕνα μεγάλο κῆτος χωρὶς να τὸν φάει καὶ μετά τρεῖς μέρες καὶ νύκτες τὸν ἔβγαλε στὴν ξηρά σῶο καὶ ἀβλαβῆ.
Τότε ὁ Ἰωνάς πῆγε στὴ Νινευή, προφήτεψε ὅτι τοῦ εἶπε ὁ Θεὸς καὶ οἱ Νινευΐτες μετάνιωσαν, νήστεψαν 40 μέρες καὶ ἔτσι ἡ πόλη τους σώθηκε ἀπ’ τὴν καταστροφή. Διότι ἡ μετάνοια φέρει τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, πάνω ἀπὸ τὴ δικαιοσύνη Του.
Ὁ Ἰωνάς πέθανε στὴ γῆ Σαραάρ, κοντά στὴ βελανιδιά τῆς Δεβόρας καὶ τάφηκε μέσα σε σπηλιά. Βέβαια ἄλλα γεγονότα τῆς ζωῆς του μαθαίνουμε στὴν Π.Δ.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Σάλπιγξ εὔηχος, θείων κριμάτων, κόσμῳ πέφηνας, ἀναφωνοῦσα, Ἰωνᾶ τοῖς Νινευΐταις μετάνοιαν· καὶ συσχεθεὶς ἐν τῷ κήτει προέγραψας, τὴν τοῦ Σωτῆρος τριήμερον ἔγερσιν· ὅθεν πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σέ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐν κοιλίᾳ ἔνδοξε, τριημερεύσας τοῦ κήτους, τοῦ Χριστοῦ τὴν κάθοδον, τοῖς ἐν τῷ Ἅδῃ προφαίνεις· πάθος γάρ, δεχθεὶς σαρκὶ ἑκὼν ὁ Δεσπότης, ἔλαμψεν, ἀπὸ τοῦ μνήματος τριημέρως· διά τοῦτό σε Προφῆτα, ὡς τύπον τούτου, Ἰωνᾶ μέλπομεν.

Μεγαλυνάριον.
Βροντὴ οὐρανία τῇ Νινευΐ, ἡ φωνή σου ὤφθη, μετανοίας τάς ἀπαρχάς, ταύτῃ προξενοῦσα, ὦ Ἰωνᾶ Προφῆτα, καὶ παύουσα κακίας, ὁρμὴν τὴν ἄσχετον.





Ὁ Ὅσιος Ἰωνάς ὁ Σαβαΐτης

Ἦταν Πρεσβύτερος τὸ ἔτος 829 μ.Χ. καὶ πατέρας τῶν Ὁσίων Ὁμολογητῶν Πατέρων Θεοδώρου († 27 Δεκεμβρίου) καὶ Θεοφάνους († 11 Ὀκτωβρίου) τῶν Γραπτῶν, τῶν ὁποίων τα πρόσωπα χαράκωσε ὁ εἰκονομάχος Θεόφιλος.
Ὁ Ὅσιος λοιπὸν, Ἰωνάς, ἀφοῦ πῆγε στὴ Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα καὶ ἔγινε μοναχός, ἀπέκτησε ἄκρα εὐλάβεια πρὸς τὸν Θεὸ καὶ κατόρθωσε ὅλες τὶς χριστιανικές ἀρετές.
Ἔτσι ἔφτασε σε βαθιά γεράματα καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.





Ὁ Ἅγιος Εὐσέβιος ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος αὐτός, παρουσιάστηκε αὐθόρμητα στὸν ἄρχοντα τῆς Φοινίκης καὶ τοῦ ἔκανε δριμύτατη παρατήρηση γιά τὶς διώξεις του ἐναντίον τῶν χριστιανῶν. Ἐξοργισμένος ὁ ἄρχοντας, διέταξε νά τὸν γδάρουν καὶ νά τρίψουν τὶς πληγές του με τρίχινα πανιά, ποὺ ἦταν ἀλειμμένα με ἁλάτι. Ὁ Ἅγιος ὅμως, ἀντὶ νά ὑποφέρει, χαιρόταν σάν νά μὴ ἔπασχε ὁ ἴδιος.
Στὴν ἀπόγνωσή του ὁ ἄρχοντας τὸν ἀποκεφάλισε καὶ ἔτσι ὁ Εὐσέβιος ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.





Οἱ Ἅγιοι Εὐσέβιος, Νέσταβος, Ζήνων, Νέστωρ καὶ Βούσιρις οἱ Μάρτυρες

Οἱ τρεῖς πρῶτοι ἦταν ἀδέλφια μεταξύ τους καὶ ὅλοι ὑπῆρξαν στα χρόνια του βασιλιά Ἰουλιανοῦ του Παραβάτη (360 – 363). Κατάγονταν δέ ἀπὸ τὴν Γάζα.
Ἐπειδὴ ἦταν χριστιανοί, συνελήφθηκαν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες τῆς πόλης καὶ ὑποβλήθηκαν σε πολλές κακώσεις, συρόμενοι μέσα στοὺς δρόμους. Βασανίστηκαν σκληρά καὶ ποικιλοτρόπως.
Τελικά συνέτριψαν τα κεφάλια τους με πέτρες καὶ ἀφοῦ τοὺς ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη τοὺς ἔκαψαν μέσα σέ καμίνι.





Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος (ἢ Ἀκάκιος) Ἐπίσκοπος Κύπρου

Ὑπῆρξε Ἐπίσκοπός τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἡ ζωὴ του εἶναι πανομοιότυπη με αὐτὴ τοῦ Ὁσίου Μελετίου, Ἐπισκόπου Κύπρου († 20 Δεκεμβρίου).
Ὁ Ἰσαάκιος κατανάλωσε τὴν ζωή του στὴ διάδοση τοῦ θείου λόγου καὶ στὴν ἐλεημοσύνη ἀπὸ τα ὑπάρχοντά του στοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς δυστυχισμένους.
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.





 Ὁ Ἅγιος Πρίσκος ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε διά πυρός. (Ἀλλοῦ λέγεται ὅτι ἀποκεφαλίστηκε).





 Οἱ Ἅγιοι 6 Μάρτυρες

Αὐτοὶ ἦταν ὑπασπιστές τοῦ βασιλιά Μαξιμιανοῦ (298) καὶ μαρτύρησαν διά ξίφους.





Ἡ Ἁγία Βάσσα

Ἡ μνήμη της ἀναφέρεται στὸν Συναξαριστὴ Sirmond μέ τὴ φράση: «Τῇ αὕτῃ ἥμερᾳ τῆς ἁγίας μάρτυρος Βάσσης τῆς Τυρίας» (Delehaye, Συναξ. σελ. 68, 5), χωρὶς ἄλλες βιογραφικές λεπτομέρειες.





Ὁ Ἅγιος Δημήτριος Μητροπολίτης Ροστοβίας (Ρῶσος)

Δέν ἔχουμε λεπτομέρειες γιά τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.











Μέγας Συναξαριστής
Με εικόνα από saint.gr