ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε΄
Α΄ Περί Υπακοής, Παρακοής και Εκκοπής Θελήματος
Λόγος Περί Συνειδήσεως και Υπακοής
Α΄ Μέρος
Όταν ο άνθρωπος
φυλάξη υπακοή απόλυτη προς την συνείδησί του και εφαρμόζη ό,τι του
υποδεικνύει εκείνη, παύει και αυτή να τον ελέγχη. Όχι ότι εξασθένησε η
φωνή της, αλλά, διότι δια της καλής υπακοής δεν έχει η συνείδησι κάτι να
ελέγξη.Ο Απόστολος Ιωάννης λέγει: « Όταν η συνείδησι του ανθρώπου δεν τον ελέγχη, παρρησίαν έχει προς τον Θεόν. Στον δρόμο του ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ δυνατόν να περάση, χωρίς κάπου να προσκρούση. Διότι από την μια ο διάβολος, από την άλλη η σάρκα, από την άλλη ο κόσμος, συνεχώς παρεμβάλλουν εμπόδια στη ζωή του, και σκοντάφτει ο άνθρωπος ανάλογα με την απροσεξία που τον χαρακτηρίζει. Γι’ αυτό όταν πέση, να σηκώνεται πάραυτα και να ζητά συγχώρησι. Όταν δε ο άνθρωπος μετανοήση ανάλογα, τότε και η συνείδησι, η οποία προηγουμένως τον ενοχλούσε παύει τον έλεγχο. Σε τρία σημεία πρέπει να φυλάξωμε την συνείδησί μας, στο Θεό, στον πλησίον μας και στα πράγματα. Ο άνθρωπος φυλάγει την συνείδησί του προς τον Θεόν, όταν αποφεύγη την ποικίλη αμαρτία. Προς τον πλησίον, όταν δεν τον λυπή, δεν τον κατακρίνη, δεν τον συκοφαντή, δεν τον σκανδαλίζη, δεν τον σπρώχνη στο κακό. Προς τα πράγματα, όταν δεν γίνεται αιτία καταστροφής ή
βλάβης υλικού πράγματος από απροσεξία, από αμέλεια, από ασυνειδησία. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, μας λέγει πολλά πράγματα για την ασυνειδησία αυτή. Όταν βλέπης ένα πράγμα ότι καίγεται, ότι καταστρέφεται και δεν το σηκώνης, δεν το προφυλάγης, ασυνειδησία είναι. Όταν σχίζεται το ρούχο σου και το αφήνεις και καταστρέφεται τελείως, ασυνειδησία είναι. Όταν μπορής να δουλέψης και εσύ γυρίζεις εδώ και εκεί, και αυτό ασυνειδησία είναι. Όταν το φαγητό το αφήσης και
ξυνίση και το πετάς, ασυνειδησία είναι, διότι έπρεπε να είχες τη μέριμνα, να το φάνε πριν ξυνίση. Άρα, με οποιοδήποτε τρόπο και αν σφάλλη ο άνθρωπος επάνω στα υλικά πράγματα, είναι ασυνειδησία, και με οποιοδήποτε τρόπο αν προσβάλη το Θεό, είναι ασυνειδησία.
Β΄ Μέρος
Ο μεγαλύτερος πλούτος είναι να προσπαθήση να διατηρήση τη συνείδησί του ο άνθρωπος χωρίς βάρος. Σε περίπτωσι δε που θα αισθανθή κάτι να τον έχη πληγώσει, να το διορθώση αμέσως και έτσι επανέρχεται πάλι στην ίδια κατάστασι. Πόσες και πόσες φορές δεν μας έχει ελέγξει η συνείδησί μας; Όσο περισσότερο ο άνθρωπος προσέχει τη συνείδησί του, όσο περισσότερο την επιμελείται, τόσο λεπτότερα τον οδηγεί. Όσο δε λεπτότερα τον οδηγεί και τον ελέγχει, τόσον περισσότερο ανεβαίνει στην καθαρότητα. Υπάρχει και η πονηρά λεγομένη συνείδησι, η οποία έρχεται και αυτή πολλές φορές με το πρόσχημα και με το σχήμα και με τη μορφή της αγαθής συνειδήσεως, και όμως στην ουσία είναι η πονηρά συνείδησι, η διεστραμμένη, η εναντίον του Θεού συνείδησι. Η πονηρά συνείδησι είναι εκείνη η φωνή, η οποία διδάσκει αντίθετα, κυρίως πλανεμένα και διεστραμμένα. Η αγαθή συνείδησι έχει σαν αφετηρία και σαν αρχή και σαν θεμέλιο την ταπεινοφροσύνη και την υπακοή. Η πονηρά συνείδησι έχει ως αρχήν της την υπερηφάνεια και την ανυπακοή. Όταν δεν πείθεται κανείς στον Γέροντα, όταν αντιστέκεται, όταν άλλα του λέγουν και άλλα λέγει, όταν δεν ακούη, τότε έχει την λεγομένην αυτοπεποίθησι. Η τοιαύτη αυτοπεποίθησι είναι πονηρά συνείδησι.
Από το
βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ
Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας
Αργυρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.