Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης κατά Γιανναρά «νεονικολαϊστή»

Κατά Γιανναρά «νεονικολαϊστή»

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Ο καθηγητής κ. Χ. Γιανναράς υπό των θεολόγων ονομάζεται φιλόσοφος και υπό των φιλοσόφων θεολόγος. Από ετών στα κείμενά του έχει μία συνεχή και ακατάπαυστη  γκρίνια. Παλαιότερα είχα γράψει ένα  μικρό άρθρο «η θεολογία τής γκρίνιας».
Αυτής τής θεολογίας  σίγουρα είναι  γενάρχης η και τής άλλης «του έρωτος», για την οποία είχε χαρακτηρισθεί  από τον μακαριστό Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη νεονικολαϊστής.
Ο κ. Χ. Γ. στα πλαίσια αυτής του τής «θεολογίας» αρέσκεται να ειρωνεύεται, να υβρίζει, να κατηγορεί, να κατακρίνει και να καταδικάζει· Πατριαρχεία, Αρχιεπισκοπές, Μητροπόλεις, ενορίες, Ιερές Μονές, Κυβερνήσεις, συστήματα, πρόσωπα και πράγματα.
Ποιός είναι; Τι είναι; Εν ποία εξουσία κατακεραυνώνει τους πάντες και τα πάντα  συνεχώς; Πρόκειται για παντογνώστη, πανεπιστήμονα, εισαγγελέα, εκτιμητή, επιτιμητή, ψυχολόγο, ψυχαναλυτή και ψυχοανατόμο; Δύναται  να έχει άνετα αυστηρό λόγο επί παντός επιστητού; Μήπως  αυτά, που κατηγορεί είναι εσωτερικές του προβολές;


Αυτές τις σκέψεις έκανα  με αφορμή ένα άρθρο  του της 14.3.2010 στην Κυριακάτικη, αθηναϊκή εφημερίδα «Καθημερινή» υπό τον τίτλο  «η σιωπή των ταγών», με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς για μία αγιορείτικη μονή και τους εκατό μοναχούς της.
Επιτρέπονται τέτοιες εκφράσεις και μάλιστα τόσο άστοχες από ένα πανεπιστημιακό διδάσκαλο;
Είναι αυτό ήθος θεολόγου και ύφος φιλοσόφου;
Γιατί, αλήθεια, τόση σκληρότητα σε μία ιστορική, μεγάλη και ανθούσα μονή; Βοηθά έτσι τόν αγιορείτικο μοναχισμό; Μήπως γκρεμίζει, σκανδαλίζει και μεροληπτεί εμπαθώς; Ποιές  είναι οι πηγές  του; Η ενημέρωσή  του είναι μάλλον λανθασμένη.
Εκτός αν βασίζεται σε υπερβολές τής τηλοψίας. Είχε μία κάποτε επαφή με τη μονή Βατοπαιδίου, ώστε υπεύθυνα να ενημερωθεί;
Έχει τεκμήρια και βεβαιώσεις γι᾽ αυτά, που εύκολα γράφει από το  πυροβολείο – γραφείο του; Αναγκάζομαι, παρότι δεν το θέλω, χάρη  των αναγνωστών, να αναφέρω λίγα από τα βαρειά, που αναφέρει στο άρθρο του, για τους Βατοπαιδινούς μοναχούς: θλιβεροί, κάπηλοι, εξευτελιστές, άσχετοι, αποεκκλησιοποιημένοι, αήθεις, χρηματίζοντες πρόσωπα, εξαγοράζοντες  πατριαρχεία, ευσεβιστές, μοχθηροί, δαιμονικοί οιηματίες, κυρτωμένοι κακόμοιροι, γυναικώδεις αιδήμονες, μαριονέτες, χρηματολάγνοι, ατσίδες…

Ολίγη αιδώς δεν βλάπτει ποτέ. Μπορεί κάποιος να έχει την όποια  διαφορετική γνώμη, είναι δικαίωμά του, αλλά δεν μπορεί να υβρίζει τόσο εύκολα και τόσο βαρειά.
Έτσι θα λυθεί  η σιωπή των ταγών; Οι ταγοί ήδη απάντησαν, άλλο αν δεν αρέσει σε όλους η απάντηση. Τελικά  μήπως ο κ. Χ. Γ. έχει μεγάλη ιδέα, για τον εαυτό του;
Θεωρεί ότι μπορεί να νουθετεί, διορθώνει, αποδοκιμάζει και κατευθύνει Πατριάρχες, Επισκόπους και  ηγουμένους. Πότε οι ως άνω θα επιτιμήσουν  τον πολύ κ. Χ.Γ., που μόνο κακό κάνει με τις διάφορες αντιορθόδοξες θεωρίες του και  μάλιστα στους νέους μας;
Είναι ήθος και ύφος αυτό καθηγητού τής θεολογίας; Ακόμη και αν έχει κάποιος  τις όποιες  αντιρρήσεις, επιτρέπεται  να χρησιμοποιεί πεζοδρομιακή γλώσσα  με τόση μοχθηρία και  απαξίωση;
Εκατό μοναχούς να τους ρίξουμε στον γκρεμό, για να φέρουμε τη νεόκοπη  γιανναρική «θεολογίαν» τής «γκρίνιας» και  του «έρωτος» στο  Άγιον Όρος;
Η Ι. Μονή Βατοπαιδίου σηκώνει τον Σταυρό της. Εμείς οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουμε ότι αγωνίζεται στη μετάνοια, την ταπείνωση, την αυτογνωσία και την αυτοκριτική.
Παραδέχεται ειλικρινά κάποιους τυχόν λανθασμένους χειρισμούς, ορισμένες υπερβολές και παρασυρμούς. Το ήδη ανακαινιστικό, εκδοτικό και πνευματικό  της έργο είναι γνωστό, πλούσιο και  σημαντικό.
Γνωρίζουμε ότι κατηγορηθήκαμε γι᾽ αυτή τη συνηγορία  μας. Ένα πρόβλημα δεν πιστεύουμε ότι  λύνεται με γρήγορες, επιπόλαιες και  βιαστικές  καταδίκες.
Σ΄ ένα πρόβλημα ενός φαίνεται ο βαθμός φιλαδελφίας του άλλου, τής  ανεκτικότητος, τής προσήνειας και τής  επιλύσεώς  του με φόβο Θεού.
Μία εκατονταμελή αδελφότητα με εκλεκτούς μοναχούς δεν τη ρίχνουμε στη θάλασσα, για να ικανοποιήσουμε προσωπικές ιδέες και σχέδια εμπαθείας.
Αγαπητέ κύριε Χρήστο Γιανναρά, τα πιο πολλά έτη τής ζωής μας τα ζήσαμε. Καλό είναι τώρα να στραφούμε εντός μας.
Αφήστε τις βαρείες κατηγορίες, για  χρηματισμό Πατριαρχείων, παρασυρμό Επισκόπων και Ηγουμένων. Όλοι έχουμε ανάγκη μετανοίας.
Ξανασκεφθείτε τα λεγόμενα κάποιων ίσως μισαδέλφων πληροφοριοδοτών σας, για στοιχεία τής προσωπικής ζωής μοναχών και  για τη «σιωπή» των ταγών...