Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Εφραίμ, προηγουμένου Ι.Μ. Φιλοθέου - Κεφ.Δ'« Περί Μοναχισμού, Παρθενίας και Αγνότητος» Επιστολές 2α -4η

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄

Περί Μοναχισμού, Παρθενίας και Αγνότητος

2) Επιστολή

Τα άνω φρονείτε, τα άνω ζητείτε, το γαρ πολίτευμα ημών, κατά τον Απόστολον Παύλον, εν ουρανοίς υπάρχει. Ω, τι ευτυχία κρύβει ο μοναχισμός! Ω, πολυτέλεια του ουρανού, πως θέλγεις τον μονάζοντα και βιώνοντα την ησυχίαν και φεύγοντα τον μάταιον κόσμον! Πόσον ο νους εις τον ήσυχον τόπον έλκεται προς τα άνω και διαβαίνει από γνώσεως εις γνώσιν, από θεωρίας εις θεωρίαν, αναβάσεις θέμενος εν τη καρδία αυτού, τον Θεόν μόνον κατοπτριζόμενος με θείον έρωτα! Ω, βάθος πλούτου και γνώσεως Θεού! Όντως οι την έρημον περιπολεύοντες άσημοι μοναχοί φιλόσοφοι κατά Θεόν υπήρχον, εις την γην περιεπάτουν, αλλά εις τον ουρανόν διέτριβον δια θεωρίας και έρωτος. Ω μοναχισμέ, οποίος εν τη δόξη σου! Όταν ησυχάση ο άνθρωπος από τους θορύβους και μονάση υπό την οδηγίαν και εποπτείαν ακριβούς οδηγού, τότε οδηγείται εις την εσωτερικήν δόξαν του μοναχισμού. Η πάλη ημών είναι προς εξουσίας, προς αρχάς, προς δυνάμεις σκοτεινάς και παμπονήρους, προς λίαν εμπειροπολέμους παρατάξεις, προς την σάρκα και τον κόσμον των παθών, που ομοιάζουν με πληγάς, που πονούν τρομερά, και χρειάζεται τρόπος, χρόνος, υπομονή και
επιμἐλεια δια να θεραπευθούν.
Βλέπομεν τους αγίους πατέρας εις τα πρώτα των χρόνια. Υπέφεραν ξηρασίας, απογοητεύσεις τρομεράς και πολλούς εξοντωτικούς πειρασμούς, εκράτησαν γερά την υπομονήν και την βίαν και κατόπιν τους επεσκέφθη η χάρις, αναλόγως προς ό,τι υπέμειναν προηγουμένως.

3)Επιστολή

( Ο Γέροντας γράφει προς μοναχάς περί του παρθενικού βίου).

Ο παρθενικός βίος παρομοιάζεται με την εικόνα του πλοιαρίου, που δια παντός παλαίει με την αδιάκοπον και σκληράν φουρτούνα και λιμάνι καταφυγής δεν φαίνεται πουθενά, αλλά συνεχώς κλυδωνίζεται επί των κυμάτων. Διότι η παρθένος φέρει εντός της την φλόγα του σαρκικού φρονήματος και δια τούτο ουδεμία ανακωχή επιτρέπεται, αλλά δια παντός πόλεμος και τα όπλα ανά χείρας. Και ενώ η έγγαμος γυνή, όταν η φουρτούνα εκσπάση, καταφεύγει αμέσως εις το λιμάνι, το οποίον είναι η συζυγική ένωσις, και ούτω διαφεύγει τον κίνδυνον, η παρθένος όμως οφείλει αψηφώντας τας φουρτούνας, να προχωρή εις το ανοικτόν πέλαγος και κρατούσα σταθερώς το τιμόνι του καραβιού της ψυχής της, να παλαίη με τα αγριεμένα κύματα της σαρκός, επικαλουμένη αδιακόπως τον Ιησούν, έως ότου προφθάση Εκείνος και επιτιμήση τη θαλάσση και είπη αυτή : «Σιώπα, πεφίμωσο». Ω, πόσον υψηλή η αγνεία! Πόσον λάμπει η ολόφωτος στολή της και πόσον μεγίστην παρρησίαν κέκτηται, διότι, όχι μόνον εξομοιοί τον άνθρωπον με τους αγγέλους, αλλά τον αναβιβάζει και υπέρ αυτούς. Οι άγγελοι ακόπως διατελούν εν αγνεία, διότι φυσικώς βαδίζουν, ενώ η παρθένος υπέρ φύσιν την πορείαν έθηκε, και όχι μόνον έχει τον αγώνα να στρέψη την φύσιν εις άλλην κατεύθυνσιν, αλλά έχει και την διηνεκή πάλην και την δια βίου προσπάθειαν κατά των φοβερών δαιμόνων, που τρίζουν τους οδόντας της κακίας των, να διαστρέψουν τας ευθείας οδούς του Κυρίου, να αποσπάσουν δηλαδή την καθαράν νύμφην του Χριστού από την αγάπην Αυτού και να την καταστήσουν κτήνος, δίκην χοίρου, κατεσθίουσαν τον βούρκον της εμπαθούς ηδονής.
Ας κοπιάσωμεν, τέκνα μου, ας αγωνισθώμεν, ας τρέξωμεν, όπως καταλάβωμεν το βραβείον της άνω κλήσεως, διότι ο αγωνοθέτης Χριστός πάρεστι, παρακολουθών μετά συμπαθείας τον αγώνα εκάστου, δια να απολαύσωμεν της ομοιότητος Αυτού, όταν φανερωθή, καθώς έγραψε και ο απόστολος των εθνών Παύλος: « Όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς συν Αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη». Αι κόραι εγκαταλείπουν τους προσφιλείς των γονείς και αδελφούς και οικείους και προσκολλώνται δια γάμου ανδρί θνητώ και υπομένουν τας αδυναμίας, τας δυστροπίας, τα πάθη αυτού, αν τύχη τοιούτος, ενίοτε δαρμούς και ύβρεις και δεν τον εγκαταλείπουν ένεκεν δεσμού μυστηρίου γάμου ή δια συντήρησιν και ικανοποίησιν της σαρκικής αυτών επιθυμίας. Υμείς αντ’ αυτών νυμφεύεσθε τον άφθαρτον Νυμφίον Χριστόν, εγκαταλείπουσαι γονείς και παν των του ματαίου τούτου κόσμου αγαθών, προς την μετά του Χριστού ένωσιν, δια πνευματικού γάμου, ακολουθούσαι αγαπητικώς τον Ιησούν, ο Οποίος δι’ υμάς υπέμεινε Σταυρόν και θάνατον και σας εχάρισεν προίκαν αμύθητον, την βασιλείαν των Ουρανών, και από πτωχάς και ρυπαράς, σας έστεψε βασιλίσσας, να απολαμβάνετε εις τους ουρανούς υπέρ αυτοκράτορας δόξαν και ευφροσύνην.
Πόσον ασυγκρίτως υπερέχει η χάρις της παρθενίας και πόσον υψηλοτέρα είναι η δωρεά του μυστηρίου της πνευματικής μυστικής συζεύξεως μετά του Νυμφίου Χριστού από τον σαρκικόν γάμον! Και τούτο, διότι ο Νυμφίος είναι ουράνιος, είναι άσπιλος, είναι αιώνιος και Θεός!
Εάν εις τους κοινούς γάμους βλέπωμεν την γυναίκα να αναδεικνύεται ηρωϊς υπομονής και καρτερίας των θλίψεων, των στενοχωριών και δυσκολιών της συζυγικής ζωής, των ύβρεων, των παθών, των δαρμών του συζύγου και των υπέρ τας δυνάμεις της δυσκολιών της ανατροφής και λοιπής κηδεμονίας των τέκνων, τότε, ω, τότε, πόσον αξιοκατάκριτοι θα είμεθα ημείς, όταν δεν δείξωμεν υπομονήν, βίαν, υπακοήν και όλα όσα απαιτεί ο χρηστός ζυγός του γλυκυτάτου Ιησού, εις υψηλότερον βαθμόν της συζύγου γυναικός! Οφείλομεν λοιπόν να επιδείξωμεν πολιτείαν ανάλογον του εξαιρέτου της κλήσεως και των επικειμένων επάθλων και αιωνίων βραβείων του ουρανού.
Ταπεινωθώμεν και κράξωμεν τω Νυμφίω Χριστώ, «Νυμφίε της πτωχής μου ψυχής, μη κλείσης τον ουράνιον νυμφώνα Σου, ως εις τας μωράς παρθένους, αλλά αξίωσον να ευπορούν αι λαμπάδες μας από έλαιον καλών έργων, αγάπης, ταπεινώσεως, μετανοίας, δακρύων, υπακοής, υπομονής, αγνότητος, διακρίσεως και των υπολοίπων αρετών, ώστε η επάρκεια να διατηρή άσβεστον το φως έως της ελεύσεως Σου, ίνα όλη η συνοδεία συνεισέλθωμεν εις τους ουρανίους γάμους με λαμπράν και ακτινοβολούσαν την στολήν εκ του φωτός της ιδικής Σου χάριτος συνεορτάζουσαι και συνευφραινόμεναι μετά Σου, εις τους απεράντους αιώνας των αιώνων. Αμήν, γένοιτο».

4)Επιστολή

( O Γέροντας γράφει προς μοναχάς).
Τέκνα μου ευλογημένα, αναλογισθήτε την δωρεάν όπου σας χαρίζει ο Κύριος, το να γίνετε νύμφαι του Υιού Αυτού. Δια τούτο με αμέτρητον ταπείνωσιν προσέλθετε εις την πνευματικήν αφιέρωσίν σας εις τον γλυκύν Ιησούν, και με την ειλικρινή αγάπην σας προς Αυτόν δώσατε την αγίαν υπόσχεσιν, ότι θα μείνετε πισταί μέχρι θανάτου εις την αγάπην Του.
Σας εύχομαι, ωσάν το κεράκι να λυώσετε εις την λατρείαν του Ιησού και ώσπερ το ευώδες θυμίαμα να ευωδιάζουν τα έργα σας και να οσφραίνηται ο Κύριος οσμήν ευωδίας πνευματικής.
Η αφιέρωσις αύτη ως αγία, θα εξοργίση τον φθονερόν δαίμονα, και θα τεθή εις πόλεμον εναντίον σας, υμείς όμως μη δειλιάσητε, καθ’ ότι θα έχητε τον ηγαπημένον σας Ιησούν αρωγόν. Θαρσείτε και μη φοβήσθε, ο Κύριος αοράτω χειρί θα συντρίψη τους αοράτους εχθρούς.
Να έχετε ατσάλινον πίστιν και απόλυτον υπακοήν εις τον Θεόν και εις τους προεστώτας σας και η βοήθεια του Θεού και αι ευχαί αυτών θα σας σκεπάσουν θαυματουργικώς.

17 Μονές σε Αμερική Καναδά -Εφραίμ Φιλοθείτη

Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ 

Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας  Αργυρακόπουλος