Οδυσσεύς τοῦ klision
:πρό ἡμερῶν εἴχαμε ἀναρτήσει ἄρθρο-ἀπάντηση τοῦ κ. Παναγιώτη Τελεβάντου μέ τό ὁποῖο "ἐπετίθετο" στόν π. Βασίλειο Θερμό. ᾿Ενῶ, ὅμως, θά περίμενε κανείς μιά ἀνασκευή περί τῶν ὅσων τόν κατηγορεῖ, ἀντ᾿ αὐτοῦ ζητεῖ τώρα ἀπό τήν ᾿Εκκλησία τῆς Κύπρου τήν κεφαλήν του ἐπί πίνακι.
Σήμερα ἀναρτοῦμε τήν ἀπάντηση τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Θερμοῦ καί ἀφήνουμε ἐσᾶς νά κρίνετε ὄχι τά πρόσωπα, ἀλλά τίς θέσεις πού ἐκφράζονται στά κείμενα. Πάγια θέση μας εἶναι ὅτι ὁ διάλογος δέν πρέπει νά "πνιγεῖ " μέ ὁποιοδήποτε πρόσχημα, ἀλλά νά γίνεται στό ἐπίπεδο τῶν ἐπιχειρημάτων κι ἀπό τίς δύο πλευρές,κάτι πού δέν τό διαπιστώνουμε καί μᾶς θλίβει.
Tην παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου και της Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Κύπρου προκειμένου να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα εναντίον προσώπων που απειλούν με την στάση τους την ενότητα της Εκκλησίας ζητά ο πρωτοπρεσβύτερος π.Βασίλειος Θερμός. Συγκεκριμένα ο π.Βασίλειος Θερμός, σε επιστολή του προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου, καταγγέλλει «τους υπευθύνους του περιοδικού «Ορθόδοξη μαρτυρία» και τον κ. Παναγιώτη Μιχ. Τελεβάντο επί παρακινήσει προς σχίσμα, θεολογική συγχύσει, προκλήσει διαιρέσεων εντός του Σώματος του Χριστού, διασπορά ψευδών ειδήσεων, συκοφαντική δυσφημήσει και διαβολή εκκλησιαστικών ανδρών, εξυβρίσει δια λιβελλογραφημάτων, και προσβολή της τιμής».
Το τι προκάλεσε την εντονότατη αντίδρασή του, ο πρωτοπρεσβύτερος π.Βασίλειος Θερμός το περιγράφει στην επιστολή του την οποία και δημοσιεύουμε:
Προς τον Πρόεδρο και τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου
23 Φεβρουαρίου 2010
της Εκκλησίας της Κύπρου
της Εκκλησίας της Κύπρου
Μακαριώτατε,
Πανιερώτατοι,
Θεοφιλέστατοι,
ζητώ με σεβασμό τις ευχές Σας.
Πανιερώτατοι,
Θεοφιλέστατοι,
ζητώ με σεβασμό τις ευχές Σας.
Λαμβάνω το θάρρος να προσθέσω φόρτο στα ήδη υψηλά καθήκοντά Σας προκειμένου να Σας εκθέσω ένα σοβαρό πρόβλημα που έχει δημιουργηθή πρόσφατα.
Το κυπριακό περιοδικό «Ορθόδοξη μαρτυρία» φιλοξένησε στο τεύχος του υπ’ αριθμόν 89 (φθινόπωρο 2009) και στις σελίδες 59-100 ένα εκτεταμένο κείμενο διαρθρωμένο σε κεφάλαια και υπογεγραμμένο από κάποιον υπό τα αρχικά Π.Μ.Τ., με τον τίτλο «Λατρευτικοί βαρλααμίτες». Στο κείμενο αυτό ο συγγραφέας επιδίδεται σε ακατάσχετο παραλήρημα κατηγοριών εναντίον εμού οι οποίες αποτελούν κραυγαλέες συκοφαντίες. Βλέπει σε μένα πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάποια δήθεν νεοφανή αίρεση, καταφρόνηση των αγίων, διάθεση κατεδαφίσεως της παραδόσεως και άλλα. Δεν καταχωρώ τις κατηγορίες εναντίον μου διότι το κείμενο είναι διάσπαρτο από αυτές. Περιορίζομαι μόνο να αναφέρω ότι ενώ μου αποδίδει συγκεκριμένες θέσεις δεν μπαίνει στον κόπο να παραθέσει ούτε μία παραπομπή για το πότε και που έγραψα η είπα το λάθος, ούτε μία αναφορά σε βιβλίο μου η σε εκπομπή μου!
Επιτίθεται όμως και εναντίον άλλων, εκλεκτών εργατών της Εκκλησίας. Συγκεκριμένα:
Αποκαλεί τον λαμπρό κληρικό πρωτ. Αντώνιο Πινακούλα (στον οποίο το επίσημο περιοδικό των κληρικών Εφημέριος εμπιστεύθηκε τη συγγραφή σειράς άρθρων για το κήρυγμα) «βραχύ παρά τους προτεστάντας ηλαττωμένον», τον οποίον «πρόλαβαν οι Παυλικιανοί, οι Εικονομάχοι, οι γενάρχες του Προτεσταντισμού Λούθηρος, Καλβίνος, Ζβίγγλιος» (σελ. 70)! Ενώ αποδίδει στο κορυφαίο και διεθνώς διάσημο θεολογικό περιοδικό Σύναξη «τσουνάμι συνειδητού αντιεκκλησιαστικού φρονήματος» (ο.π.)!
Ακόμη χαρακτηρίζει την πρακτική αναγνώσεως των ευχών της Θείας Λειτουργίας εις επήκοον «μακρακιστική και βαρλααμιτική» (σελ. 60) καθ’ ην στιγμήν έχει αποφανθή περί αυτής θετικά η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος σε εγκύκλιό της του 2004. Επίσης έμμεσα υβρίζει την Ειδική Συνοδική Επιτροπή Λειτουργικής Αναγεννήσεως αφού γράφει πως οι πρωτοβουλίες για λειτουργική αναγέννηση στην Ελλάδα «θα εκβρασθούν στον βόθυνο των αιρέσεων» (σελ. 61).
Με το κείμενο αυτό αποδεικνύονται:
α) το θρασύδειλο του εγχειρήματος εφ’ όσον κατηγορεί επωνύμως κάποιους για αίρεση υπό την ασφάλεια της ανωνυμίας,
β) το αθεολόγητο του ανθρώπου αφού ονομάζει «νεοβαρλααμιτισμό» την πρόταση μεταφράσεως της λατρείας στη νέα ελληνική• όλοι γνωρίζουμε ότι ο βαρλααμιτισμός ως αίρεση υποστήριζε την πλανεμένη δοξασία πως ο άνθρωπος οδηγείται στη θεογνωσία μέσω της διάνοιας, κάτι που ουδείς έχει υποστηρίξει στην εποχή μας, εξ όσων είμαι σε θέση να γνωρίζω,
γ) το ατεκμηρίωτο της κατηγορίας αφού δεν αναφέρει πότε και που διακηρύχθηκε αίρεση και μέσω ποιών διατυπώσεων• μοιάζει να βασίζεται σε φήμες,
δ) το αντιδεοντολογικό της πράξεως αφού στοιχειώδες χριστιανικό ήθος επιβάλλει πριν κατηγορηθή δημόσια κάποιος για τη βαρύτατη πτώση της αιρέσεως να επιχειρηθή προσωπική συζήτηση μαζί του προκειμένου να αποσοβηθούν παρανοήσεις και σε περίπτωση αποτυχίας και πλήρους βεβαιότητος να καταγγελθή τότε στα αρμόδια συνοδικά όργανα.
Αλλά τα απαράδεκτα δεν τελειώνουν εδώ. Μετά την κυκλοφορία του τεύχους παρατηρήθηκε συρροή δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο, παρομοίου περιεχομένου και ήθους, υπογραφομένων από τον άγνωστο σε μένα Παναγιώτη Μ. Τελεβάντο. Μια αντιπαραβολή τους με το δημοσίευμα του περιοδικού καταδεικνύει πλήρη ταυτότητα ύφους και απόψεων, έτσι ώστε βάσιμα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο (κάτι που πρόσφατα παραδέχθηκε και ο ίδιος). Στα διαδικτυακά γραπτά του μάλιστα εκτρέπεται ακόμη περισσότερο διαπράττοντας και ποινικά αδικήματα.
Από τα δημοσιεύματα αυτά σταχυολογώ (διατηρώντας τη μονοτονική μορφή τους και την ορθογραφία τους):
Κατ’ αρχήν κάποιο με το οποίο έμμεσα αυτοκαταδικάζεται: «Θέλω να αναφερθώ σε ένα απαράδεκτο φαινόμενο αναφορικά με την ανωνυμία στις ιστοσελίδες. Καταρχήν διευκρινίζω ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την ανωνυμία αν χρησιμοποιείται για να γίνει αναφορά σε κάποιο θέμα με ευγένεια και διάκριση. Ας μου επιτραπεί μια προσωπική εξομολόγηση. Τέσσερις δεκαετίες τώρα έχω γράψει εκατοντάδες άρθρα χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα.
Τόσα πολλά μάλιστα (ίσως υπερβαίνουν τα εκατό) ώστε ούτε ο ίδιος δεν θυμάμαι ποια και πόσα! Ο λόγος; Δεν νόμιζα (ούτε και τώρα νομίζω ασφαλώς) ότι το όνομα η οι ακαδημαικοί μου τίτλοι μπορούσαν η μπορούν να προσθέσουν βαρύτητα στα γραφόμενά μου. Έγραφα για λειτουργικά και αγιολογικά θέματα, για την Ιστορία της Εκκλησίας, για τον Οικουμενισμό, κτλ.. Έκανα, δηλαδή, ορθόδοξη κατήχηση. Τι θα μπορούσε να προσθέσει το όνομά μου; Απολύτως τίποτε. Ποιος είμαι και τι τίτλους έχω που να ελκύουν την προσοχή του αναγνώστη; Αν μη τι άλλο ας είμαστε σοβαροί. ΕΠΩΝΥΜΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΕ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ. Σπανιότατα, παρέβηκα τον κανόνα της ανωνυμίας. Μόνον όταν έκανα κριτική κάποιου επώνυμου, όπως λ.χ. του κ. Γιανναρά. Σ’ αυτές τις ελάχιστες περιπτώσεις δημοσίευσα άρθρα με το όνομά μου επειδή θεωρούσα ανέντιμο να επιτεθώ εναντίον κάποιου γνωστού διανοούμενου και να γράφω ως κάποιος μυστήριος “ανώνυμος”» (http://thriskeftika.blogspot.com/2009/11/h.html). Ἀφοῦ ὁμολογήσει δηλαδή ὅτι ἔχει ἀρθρογραφήσει κάτω ἀπό ἑκατοντάδες ψευδώνυμα, δηλώνει καί τίς ὑποτιθέμενες ἀρχές του, τίς ὁποῖες ὅμως παραβίασε βάναυσα στό περί οὗ ὁ λόγος περιοδικό, αὐτοδιαψευδόμενος.
Kαί τώρα ἀρχίζει ἐνδεικτική παρέλαση ἀκραίας καχυποψίας καί ἐμπαθοῦς βεβαιότητος: «Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β΄ είναι ο Γκομπαρτσώφ της Ελλαδικής Εκκλησίας. Είναι ο δούρειος ίππος του “κοσμικού κράτους” και των λεγόμενων “διακριτών ρόλων” Εκκλησίας και Πολιτείας. Ενας όρος που αποπειράται να ωραιοποιήσει την ανίερη προσπάθεια περιθωριοποίησης της Εκκλησίας. Είναι ο χειραγωγός των καταχθόνιων σχεδίων των κυβερνώντων που επιδιώκουν τον πλήρη απογαλακτισμό του έθνους μας από την Εκκλησία. Ο Αννίβας, πατέρες και αδελφοί, δεν βρίσκεται μόνον ΠΡΟ αλλά και ΕΝΤΟΣ των πυλών» (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_24.html).
Χωρίς σχόλια: «Το αίτημα της αποχριστιανοποίησης της παιδείας και της κοινωνίας μας προωθείται από τους άθεους κυβερνώντες και συνεπικουρείται από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Β΄. Στηρίζεται από τη γνωστή ολιγομελή ομάδα των "ευρωθεολόγων" του "Καιρού", τα πνευματικά έκγονα του Νησιώτη και του Αγουρίδη, τους ανθρώπους που επάνδρωσαν με ολέθρια ήδη αποτελέσματα το ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας και "τα κοπέλλια" του Γιαγκάζογλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Μιλάμε, δηλαδή, για 40 - 50 ανθρώπους που διακατέχονται από συγκρητιστικό - οικουμενιστικό πνεύμα, Νεοβαρλααμικό φρόνημα και νεωτεριστικές πεποιθήσεις. Είναι θέμα φιλότιμου να μην αφήσουμε μια πραγματικά άνομη κλίκα να καταστρέψει τα πάντα και να συνεργήσουμε με την ένοχη σιωπή μας στο γκρέμισμα των ιερών και των οσίων της πίστης και το Γένους μας. Οι πάντες πρέπει να ξεσηκωθούν και να χτυπήσουν αλύπητα τους άθεους κυβερνώντες αλλά και τους Εφιάλτες, τους Ιούδες και τους Πήλιους Γούσηδες κληρικούς και λαικούς θεολόγους που συνδράμουν ύπουλα τον απογαλακτισμό του ευλογημένου μας Γένους από την Ορθόδοξη Εκκλησία. ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΟΥΝ “ΤΑ ΚΟΠΕΛΙΑ” ΤΟΥ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ. Ηρθε η ώρα να πάρουμε συγκεκριμένα μέτρα. Τα “κοπέλια” του Πέτρου Βασιλειάδη και του Γιαγκάζογλου πρέπει να μπούν στο στόχαστρο όλων. Καταρχήν να επισημανθούν ονομαστικά. Οποτε βγουν στο κλαρί για να μας παραστήσουν τους περισπούδαστους θεολόγους να τους στηλιτεύουμε για την επαίσχυντη αρωγή που δίνουν στους άθεους κυβερνώντες που πολεμούν την πίστη μας. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι (τι σύμπτωση!) που κρατούν αναπεπταμένα τα λάβαρα του Οικουμενισμού και δηλώνουν παρόν στην προσπάθεια εκβαρλααμισμού της λατρείας της Εκκλησίας. Προσωπικοί φίλοι του συγκρητιστή παπα-Κώστα Μπέη του καθαιρετέου. Οι ίδιοι άνθρωποι που ανέλαβαν τα ηνία του ραδιοσταθμού της Εκκλησίας και τον έφεραν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα στα σημερινά του χάλια και οι οποίοι πλαισιώνουν τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο σε όλες τις επιτελικές θέσεις της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια μιλάμε για πεμπτοφαλαγγίτες γραμμής που πρέπει να επισημανθούν, να στιγματιστούν και να απομονωθούν. Θα δώσουμε λόγο στο Θεό αν τους αφήσουμε ανενόχλητους να ολοκληρώσουν το ανόσιο έργο τους. Οποτε ξεμυτίσουν και ως άτομα και ως οργανωμένο σύνολο (“Καιρός”) πρέπει να μας βρουν στις επάλξεις με το χέρι στη σκανδάλη. (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_1275.html). Ας σημειωθή ότι ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου είναι ο νέος διευθυντής του επισήμου περιοδικού Θεολογία.
Συνεχίζω με την ανθολόγηση εκ του παραληρήματος: «Υστερα είναι το ποιόν των ανθρώπων που προωθούν το Νεοβαρλααμισμό: Μπέης, Μεσσηνίας, Δημητριάδος, Θερμός, Παπαθανασίου, Πινακούλας, Θεοδόσιος Μαρτζούχος, Δανιήλ Αεράκης, Πουρτσουκλής, κτλ Υπάρχει κανείς μεταξύ τους που εμπνέει την παραμικρή εμπιστοσύνη; Σε βουδδιστικούς ναούς μπαίνουν και ανάβουν κεριά. Σε παπικούς ναούς μπαίνουν και κοινωνούν. Σε Αγγλικανικούς το ίδιο. Και ουδέποτε εξέφρασαν μεταμέλεια γι' αυτά. Διορθώνουν τους Αγίους. Περιφρονούν τους ψαλμούς του Δαβίδ. Θέλουν να απολακτίσουν το μοναστηριακό τυπικό. Περιφρονούν τους Αγίους Πατέρες. Θέλουν να αντικαταστήσουν τον άρτο και τον οίνο με άλλα υλικά για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας κτλ.» (!) (http:// apotixisi.blogspot.com/2010/01/blog-post_1213. html#comments).
Αλλού: «Νεοβαρλααμίτες δεν υπάρχουν μόνο στην Πρέβεζα, αλλά και στη Μητρόπολη Δημητριάδος... Είναι φανερόν ότι ο Νεοβαρλααμισμός εξαπλώνεται ύπουλα και μεθοδικά» (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_30.html). Η εκεί Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών «κατάντησε κυριολεκτικά άντρο αιρέσεων» (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_2263.html).
«Ευθύνη όμως έχουν και όσοι συνετοί και σώφρονες στον περίγυρο του Σεβασμιότατου (Νικοπόλεως κ. Μελετίου) δεν προσπαθούν να σταματήσουν τη φορά των πραγμάτων προς το γκρεμό της αποστασίας» (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_29.html).
Αποκαλεί τον μητροπολίτη Μεσσηνίας «προβατόσχημο λύκο» (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_31.html) καί τόν διαπρεπῆ θεολόγο κ. Ἀθανάσιο Παπαθανασίου (κατά καιρούς προσκεκλημένο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου) «νεοβαρλααμίτη» (!) http://thriskeftika.blogspot.com/2010/01/blog-post_7008.html.
Αποφαίνεται με απίστευτο θράσος παντογνώστη για τον π. Κωνσταντίνο Μπέη: «Δεν έπρεπε ποτέ να έχει χειροτονηθεί και τώρα πρέπει ανυπερθέτως να καθαιρεθεί». (http:// panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_28.html).
Εισηγείται μάλιστα και την δική μου καθαίρεση (!) ως εξής:
«Ο π. Βασίλειος Θερμός είναι διαπρύσιος κήνσορας του "Νεοβαρλααμισμού" και "διορθωτής" των Αγίων. Αν υπήρχε γρηγορούσα Εκκλησία θα τον είχε καθαιρέσει από καιρό. Το γε νυν έχον περιάγει την γην και την θάλασσαν ίνα ποιήση προσύλητον ένα στις κακοδοξίες και τους νεωτερισμούς του» (http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2010/01/o.html). Βεβαίως έχω πλήρη επίγνωση ότι αναξίως φέρω το ιερατικό σχήμα, αλλά όχι για τους λόγους που νομίζει ο ανεκδιήγητος κ. Τελεβάντος.
Αλλού γράφει: «(Ο π. Βασίλειος Θερμός είναι) μικροπρεπής και χαμερπής» (http://apotixisi.blogspot.com/2010/02/blog-post_13. html#comments), καθώς καί «κακοήθης» https:// www.blogger.com/comment.g?blogID=1024744972657237101&postID=1579408879249805205&pli=1.
Εκπλήσσουν επίσης η επιθετικότητα και η ειρωνεία. Γράφει προς τον αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη: «Πολύ θέατρο, παππούλη μου! Τα κροκοδείλια σας δάκρυα δεν πείθουν... Θα αναμένω νέα σας επιστολή. Προσδοκώ ότι θα αποκηρύξετε τις πλάνες που διατυπώσατε. Ευελπιστώ ότι από προσκείμενος των “Λατρευτικών Βαρλααμιτών” θα καταστείτε δεινός και συστηματικός τους πολέμιος. Αν, όμως, παρά την καλή μου διάθεση να κλείσουμε το θέμα όσο γίνεται πιο αθόρυβα, επιλέξετε να διαβείτε το Ρουβίκωνα, παρακαλώ μην έχετε ψευδαισθήσεις: Θα ρίξετε εαυτόν όχι απλά στο λάκκο των λεόντων, αλλά στη σπηλιά της ύαινας! Τίμια και παστρικά πράγματα. Αν κηρύξετε δημόσια “γυμνή τη κεφαλή” αιρέσεις κάθε επιείκεια απέναντί σας θα καταστεί εντελώς αδιανόητη (http://thriskeftika.blogspot.com/2009/11/blog-post_7288.html).
Τέλος (το και φοβερότερο), παρακινεί το πλήρωμα της Εκκλησίας σε «αποτείχιση», αλλά «συντεταγμένη» και όχι «άτακτη», προκειμένου να είναι περισσότερο αποτελεσματική (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blogpost_9509.html).
Αν και επουσιώδες, παρατηρεί κανείς ορθογραφικά λάθη στα γραπτά του: «σημαίνον παράγοντας», «προσύλητον», (βλ. παραπάνω), «σταματείστε», «απαντείστε» http:// panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_21.html καί χρησιμοποιεί λέξεις μέ λάθος σημασία: κήνσορας (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_30.html). Αν κάποιος που υπογράφει ως φιλόλογος (!) διαπράττει τέτοια χονδροειδή σφάλματα, τότε δεν εκπλήσσομαι που ως θεολόγος (όπως επίσης υπογράφει) αγνοεί τι είναι η βαρλααμική αίρεση η κατηγορεί ανυπόστατα για προτεσταντισμό.
Εντυπωσιάζουν βέβαια οι ομολογίες του ίδιου: «Είμαι άνθρωπος αδύνατης μνήμης και περιορισμένων διανοητικών δυνατοτήτων»! (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010_02_01_archive.html). Και: «Κατανοώ ότι, με την αλαζονεία που με διακρίνει, αν ο Θεός με προίκιζε με ευφυία, θα είχα καβαλλήσει τον πύραυλο και όχι, όπως τώρα, το καλάμι» (σελ. 72). Έστω όμως και αν έχουμε μπροστά μας μια περίπτωση αμβλύνοιας, ακόμη και ψυχοπαθολογίας, δεν νομίζω πως είναι σκόπιμο να την προσπεράσουμε υποτιμώντας την, διότι η ζημία δεν εμποδίζεται από το να γίνεται, ιδίως όταν συνοδεύεται και από ευφράδεια. Άλλωστε και οι Πατέρες μας, ακόμη και όταν απέδιδαν στους αιρετικούς «φρενοβλάβεια» και «άνοια», δεν παρέλειπαν να ανασκευάζουν τις πλάνες τους και να λαμβάνουν τα προσήκοντα μέτρα για την ευστάθεια της Εκκλησίας.
Στο σημείο αυτό επιθυμώ να διευκρινίσω ότι δεν γράφω εξ ονόματος των υπολοίπων θιγομένων, οι οποίοι άλλωστε αγνοούν την πρωτοβουλία μου. Θεώρησα όμως χρήσιμο να επισυνάψω δείγματα γραφής του ανδρός και περί αυτών για να σχηματίσετε σαφέστερη εικόνα για τη σοβαρότητα του προβλήματος.
Σε κάποιο από τα διαδικτυακά δημοσιεύματα δηλώνει ότι κατοικεί στη Νέα Υόρκη. Αυτό προφανώς εξηγεί την άγνοιά του για τα τεκταινόμενα στον ελλαδικό εκκλησιαστικό χώρο και το γεγονός ότι μάλλον έχει πέσει θύμα διαδόσεων ομοφρόνων του εξ Ελλάδος και Κύπρου. Δεν αμνηστεύει όμως την απύθμενη επιπολαιότητα και δοκησισοφία του.
Γενικά εκφραζόμενος με περισσή αυτοπεποίθηση ως τιμητής της οικουμένης, δίνει την εντύπωση ότι απολαμβάνει να επιτίθεται, κάτι που προσπαθεί μάταια να συγκαλύψει κάτω από περίτεχνες εκφράσεις και δουλοπρεπείς προσφωνήσεις. Με κατηγορεί δε για ύβρεις εναντίον του και συμπληρώνει ότι δεν θα πέσει στο επίπεδό μου (!), ενώ στην πραγματικότητα περιγράφει ο,τι ακριβώς διαπράττει ο ίδιος, καταφεύγων στον πασίγνωστο ψυχολογικό μηχανισμό της προβολής. Όλα αυτά θα αποτελούσαν απλώς πνευματικά προβλήματα του ιδίου, χρήζοντα κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής κατ’ ιδίαν. Αποκτούν όμως ευρέος φάσματος εκκλησιαστική σημασία όταν γεννούν αντιχριστιανικές συμπεριφορές σαν αυτές.
Είναι χρήσιμο να λάβουμε υπ’ όψιν ότι δεν πρόκειται για περιοδικό και αρθρογράφο που ανήκουν σε κάποια ακραία παλαιοημερολογιτική ομάδα. Η μεν «Ορθόδοξη μαρτυρία» αποτελεί όργανο του «Παγκυπρίου Συλλόγου Ορθοδόξου Παραδόσεως ‘Οι φίλοι του Αγίου Όρους’», ο δε κ. Τελεβάντος διατυπώνει την εμπαθή πολεμική του στο όνομα αγίων μορφών όπως ο π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος κ.α. Συνεπώς ένας ορθόδοξος αγώνας που διεξάγεται υπό τέτοιες προϋποθέσεις συνιστά έμπρακτη σπίλωση της μνήμης τους και προσβολή προς το Άγιον Όρος.
Δυστυχώς έχουμε μπροστά μας μία πτυχή ενός γενικώτερου απαράδεκτου φαινομένου ζηλωτισμού, το οποίο αποτελεί διαρκή «άκανθα» στο σώμα της Ορθοδοξίας με πρόσφατη όξυνση. Οι εκπρόσωποί του έχουν υιοθετήσει το δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», την ίδια ώρα που παριστάνουν τα θύματα. Η τραγικότητά τους έγκειται στο γεγονός ότι αμαρτάνουν στο όνομα της αγιότητος και της αρετής! Είναι βαθύτατα λυπηρό ορθόδοξοι χριστιανοί να βιώνουν τέτοιες αυταπάτες και να διοχετεύουν τον ζήλο τους σε ου κατ’ επίγνωσιν ενέργειες, τραυματίζοντας έτσι βάναυσα το ορθόδοξο ήθος.
Όμως φρονώ ότι, ανεξάρτητα από την ενδεδειγμένη προσευχή και αγάπη προς τα πρόσωπα, ενδείκνυται η ανάληψη κάποιας δράσεως. Μπροστά στο νοσηρό αυτό φαινόμενο λοιπόν και για να μην αποχαλινωθή,
Επειδή ο κ. Παναγιώτης Μ. Τελεβάντος προετοιμάζει το έδαφος για αποτείχιση και καλλιεργεί κλίμα σχίσματος,
Επειδή ανυπόστατα αυτός μεν κατηγορεί οι δε υπεύθυνοι του περιοδικού φιλοξένησαν τις κατηγορίες εναντίον εμού προσωπικώς και άλλων εργατών της Εκκλησίας για αίρεση,
Επειδή αποδεικνύεται αδαής θεολογικά διασπείροντας σύγχυση στο πλήρωμα της Εκκλησίας το οποίο εύλογα αγνοεί λεπτές θεολογικές έννοιες,
Επειδή όλες (και οι είκοσι) επισκέψεις μου στην Κύπρο ως ομιλητού έλαβαν χώρα κατόπιν προσκλήσεως εκκλησιαστικών φορέων (μητροπόλεων και ενοριών), και συνεπώς η βαρύτατη μομφή εναντίον μου ότι περιάγω γη και θάλασσα για να προσηλυτίσω στις κακοδοξίες μου προσβάλλει και την Εκκλησία της Κύπρου,
Επειδή οι Πατέρες μας δίδαξαν και μας έδειξαν με το παράδειγμά τους, παράλληλα με το αίσθημα αναξιότητος και αμαρτωλότητος να τρέφουμε ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στις κατηγορίες για κακοδοξία και αίρεση,
Επειδή ο κ. Παναγιώτης Μ. Τελεβάντος, αντί να ζητήσει συγγνώμη όπως είχα απαιτήσει με την από 7ης Νοεμβρίου 2009 επιστολή μου, επανήλθε δριμύτερος με «ανοικτή επιστολή» στίς 21-2-2010,(http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_21.html), αναδημοσιευομένη αντιδεοντολογικά σε πλήθος άλλων ιστοτόπων, διαδίδοντας έτσι περαιτέρω την κακοήθη πολεμική του,
Επειδή το περιοδικό εκδίδεται στην Κύπρο (με το πρωτοφανές ιδίωμα να μην αναφέρει πουθενά ονόματα υπευθύνων!),
Επειδή λόγω της ιερατικής μου ιδιότητος δεν επιθυμώ προσφυγή στην δικαιοσύνη αλλά λύση εντός των εκκλησιαστικών πλαισίων και κανόνων,
Για όλους αυτούς τους λόγους, μετά λύπης και οδύνης πολλής, προσφεύγω στην Αγία και Ιερά Σύνοδο της Αγιοτόκου Εκκλησίας της Κύπρου και καταγγέλλω ενώπιόν Της τους υπευθύνους του περιοδικού «Ορθόδοξη μαρτυρία» και τον κ. Παναγιώτη Μιχ. Τελεβάντο επί παρακινήσει προς σχίσμα, θεολογική συγχύσει, προκλήσει διαιρέσεων εντός του Σώματος του Χριστού, διασπορά ψευδών ειδήσεων, συκοφαντική δυσφημήσει και διαβολή εκκλησιαστικών ανδρών, εξυβρίσει δια λιβελλογραφημάτων, και προσβολή της τιμής, παρακαλώντας Σας να λάβετε όλα τα κατά την κρίση Σας ενδεικνυόμενα μέτρα για την εκ μέρους Σας διευθέτηση του ανακύψαντος προβλήματος, για την ενότητα της Εκκλησίας, για την ειρήνευση του λαού του Θεού, για την προστασία των σπιλουμένων υπολήψεων, και για την αποκατάσταση της αλήθειας.
Μετά βαθυτάτου σεβασμού,
Το κυπριακό περιοδικό «Ορθόδοξη μαρτυρία» φιλοξένησε στο τεύχος του υπ’ αριθμόν 89 (φθινόπωρο 2009) και στις σελίδες 59-100 ένα εκτεταμένο κείμενο διαρθρωμένο σε κεφάλαια και υπογεγραμμένο από κάποιον υπό τα αρχικά Π.Μ.Τ., με τον τίτλο «Λατρευτικοί βαρλααμίτες». Στο κείμενο αυτό ο συγγραφέας επιδίδεται σε ακατάσχετο παραλήρημα κατηγοριών εναντίον εμού οι οποίες αποτελούν κραυγαλέες συκοφαντίες. Βλέπει σε μένα πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάποια δήθεν νεοφανή αίρεση, καταφρόνηση των αγίων, διάθεση κατεδαφίσεως της παραδόσεως και άλλα. Δεν καταχωρώ τις κατηγορίες εναντίον μου διότι το κείμενο είναι διάσπαρτο από αυτές. Περιορίζομαι μόνο να αναφέρω ότι ενώ μου αποδίδει συγκεκριμένες θέσεις δεν μπαίνει στον κόπο να παραθέσει ούτε μία παραπομπή για το πότε και που έγραψα η είπα το λάθος, ούτε μία αναφορά σε βιβλίο μου η σε εκπομπή μου!
Επιτίθεται όμως και εναντίον άλλων, εκλεκτών εργατών της Εκκλησίας. Συγκεκριμένα:
Αποκαλεί τον λαμπρό κληρικό πρωτ. Αντώνιο Πινακούλα (στον οποίο το επίσημο περιοδικό των κληρικών Εφημέριος εμπιστεύθηκε τη συγγραφή σειράς άρθρων για το κήρυγμα) «βραχύ παρά τους προτεστάντας ηλαττωμένον», τον οποίον «πρόλαβαν οι Παυλικιανοί, οι Εικονομάχοι, οι γενάρχες του Προτεσταντισμού Λούθηρος, Καλβίνος, Ζβίγγλιος» (σελ. 70)! Ενώ αποδίδει στο κορυφαίο και διεθνώς διάσημο θεολογικό περιοδικό Σύναξη «τσουνάμι συνειδητού αντιεκκλησιαστικού φρονήματος» (ο.π.)!
Ακόμη χαρακτηρίζει την πρακτική αναγνώσεως των ευχών της Θείας Λειτουργίας εις επήκοον «μακρακιστική και βαρλααμιτική» (σελ. 60) καθ’ ην στιγμήν έχει αποφανθή περί αυτής θετικά η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος σε εγκύκλιό της του 2004. Επίσης έμμεσα υβρίζει την Ειδική Συνοδική Επιτροπή Λειτουργικής Αναγεννήσεως αφού γράφει πως οι πρωτοβουλίες για λειτουργική αναγέννηση στην Ελλάδα «θα εκβρασθούν στον βόθυνο των αιρέσεων» (σελ. 61).
Με το κείμενο αυτό αποδεικνύονται:
α) το θρασύδειλο του εγχειρήματος εφ’ όσον κατηγορεί επωνύμως κάποιους για αίρεση υπό την ασφάλεια της ανωνυμίας,
β) το αθεολόγητο του ανθρώπου αφού ονομάζει «νεοβαρλααμιτισμό» την πρόταση μεταφράσεως της λατρείας στη νέα ελληνική• όλοι γνωρίζουμε ότι ο βαρλααμιτισμός ως αίρεση υποστήριζε την πλανεμένη δοξασία πως ο άνθρωπος οδηγείται στη θεογνωσία μέσω της διάνοιας, κάτι που ουδείς έχει υποστηρίξει στην εποχή μας, εξ όσων είμαι σε θέση να γνωρίζω,
γ) το ατεκμηρίωτο της κατηγορίας αφού δεν αναφέρει πότε και που διακηρύχθηκε αίρεση και μέσω ποιών διατυπώσεων• μοιάζει να βασίζεται σε φήμες,
δ) το αντιδεοντολογικό της πράξεως αφού στοιχειώδες χριστιανικό ήθος επιβάλλει πριν κατηγορηθή δημόσια κάποιος για τη βαρύτατη πτώση της αιρέσεως να επιχειρηθή προσωπική συζήτηση μαζί του προκειμένου να αποσοβηθούν παρανοήσεις και σε περίπτωση αποτυχίας και πλήρους βεβαιότητος να καταγγελθή τότε στα αρμόδια συνοδικά όργανα.
Αλλά τα απαράδεκτα δεν τελειώνουν εδώ. Μετά την κυκλοφορία του τεύχους παρατηρήθηκε συρροή δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο, παρομοίου περιεχομένου και ήθους, υπογραφομένων από τον άγνωστο σε μένα Παναγιώτη Μ. Τελεβάντο. Μια αντιπαραβολή τους με το δημοσίευμα του περιοδικού καταδεικνύει πλήρη ταυτότητα ύφους και απόψεων, έτσι ώστε βάσιμα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο (κάτι που πρόσφατα παραδέχθηκε και ο ίδιος). Στα διαδικτυακά γραπτά του μάλιστα εκτρέπεται ακόμη περισσότερο διαπράττοντας και ποινικά αδικήματα.
Από τα δημοσιεύματα αυτά σταχυολογώ (διατηρώντας τη μονοτονική μορφή τους και την ορθογραφία τους):
Κατ’ αρχήν κάποιο με το οποίο έμμεσα αυτοκαταδικάζεται: «Θέλω να αναφερθώ σε ένα απαράδεκτο φαινόμενο αναφορικά με την ανωνυμία στις ιστοσελίδες. Καταρχήν διευκρινίζω ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την ανωνυμία αν χρησιμοποιείται για να γίνει αναφορά σε κάποιο θέμα με ευγένεια και διάκριση. Ας μου επιτραπεί μια προσωπική εξομολόγηση. Τέσσερις δεκαετίες τώρα έχω γράψει εκατοντάδες άρθρα χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα.
Τόσα πολλά μάλιστα (ίσως υπερβαίνουν τα εκατό) ώστε ούτε ο ίδιος δεν θυμάμαι ποια και πόσα! Ο λόγος; Δεν νόμιζα (ούτε και τώρα νομίζω ασφαλώς) ότι το όνομα η οι ακαδημαικοί μου τίτλοι μπορούσαν η μπορούν να προσθέσουν βαρύτητα στα γραφόμενά μου. Έγραφα για λειτουργικά και αγιολογικά θέματα, για την Ιστορία της Εκκλησίας, για τον Οικουμενισμό, κτλ.. Έκανα, δηλαδή, ορθόδοξη κατήχηση. Τι θα μπορούσε να προσθέσει το όνομά μου; Απολύτως τίποτε. Ποιος είμαι και τι τίτλους έχω που να ελκύουν την προσοχή του αναγνώστη; Αν μη τι άλλο ας είμαστε σοβαροί. ΕΠΩΝΥΜΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΕ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ. Σπανιότατα, παρέβηκα τον κανόνα της ανωνυμίας. Μόνον όταν έκανα κριτική κάποιου επώνυμου, όπως λ.χ. του κ. Γιανναρά. Σ’ αυτές τις ελάχιστες περιπτώσεις δημοσίευσα άρθρα με το όνομά μου επειδή θεωρούσα ανέντιμο να επιτεθώ εναντίον κάποιου γνωστού διανοούμενου και να γράφω ως κάποιος μυστήριος “ανώνυμος”» (http://thriskeftika.blogspot.com/2009/11/h.html). Ἀφοῦ ὁμολογήσει δηλαδή ὅτι ἔχει ἀρθρογραφήσει κάτω ἀπό ἑκατοντάδες ψευδώνυμα, δηλώνει καί τίς ὑποτιθέμενες ἀρχές του, τίς ὁποῖες ὅμως παραβίασε βάναυσα στό περί οὗ ὁ λόγος περιοδικό, αὐτοδιαψευδόμενος.
Kαί τώρα ἀρχίζει ἐνδεικτική παρέλαση ἀκραίας καχυποψίας καί ἐμπαθοῦς βεβαιότητος: «Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β΄ είναι ο Γκομπαρτσώφ της Ελλαδικής Εκκλησίας. Είναι ο δούρειος ίππος του “κοσμικού κράτους” και των λεγόμενων “διακριτών ρόλων” Εκκλησίας και Πολιτείας. Ενας όρος που αποπειράται να ωραιοποιήσει την ανίερη προσπάθεια περιθωριοποίησης της Εκκλησίας. Είναι ο χειραγωγός των καταχθόνιων σχεδίων των κυβερνώντων που επιδιώκουν τον πλήρη απογαλακτισμό του έθνους μας από την Εκκλησία. Ο Αννίβας, πατέρες και αδελφοί, δεν βρίσκεται μόνον ΠΡΟ αλλά και ΕΝΤΟΣ των πυλών» (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_24.html).
Χωρίς σχόλια: «Το αίτημα της αποχριστιανοποίησης της παιδείας και της κοινωνίας μας προωθείται από τους άθεους κυβερνώντες και συνεπικουρείται από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Β΄. Στηρίζεται από τη γνωστή ολιγομελή ομάδα των "ευρωθεολόγων" του "Καιρού", τα πνευματικά έκγονα του Νησιώτη και του Αγουρίδη, τους ανθρώπους που επάνδρωσαν με ολέθρια ήδη αποτελέσματα το ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας και "τα κοπέλλια" του Γιαγκάζογλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Μιλάμε, δηλαδή, για 40 - 50 ανθρώπους που διακατέχονται από συγκρητιστικό - οικουμενιστικό πνεύμα, Νεοβαρλααμικό φρόνημα και νεωτεριστικές πεποιθήσεις. Είναι θέμα φιλότιμου να μην αφήσουμε μια πραγματικά άνομη κλίκα να καταστρέψει τα πάντα και να συνεργήσουμε με την ένοχη σιωπή μας στο γκρέμισμα των ιερών και των οσίων της πίστης και το Γένους μας. Οι πάντες πρέπει να ξεσηκωθούν και να χτυπήσουν αλύπητα τους άθεους κυβερνώντες αλλά και τους Εφιάλτες, τους Ιούδες και τους Πήλιους Γούσηδες κληρικούς και λαικούς θεολόγους που συνδράμουν ύπουλα τον απογαλακτισμό του ευλογημένου μας Γένους από την Ορθόδοξη Εκκλησία. ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΟΥΝ “ΤΑ ΚΟΠΕΛΙΑ” ΤΟΥ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ. Ηρθε η ώρα να πάρουμε συγκεκριμένα μέτρα. Τα “κοπέλια” του Πέτρου Βασιλειάδη και του Γιαγκάζογλου πρέπει να μπούν στο στόχαστρο όλων. Καταρχήν να επισημανθούν ονομαστικά. Οποτε βγουν στο κλαρί για να μας παραστήσουν τους περισπούδαστους θεολόγους να τους στηλιτεύουμε για την επαίσχυντη αρωγή που δίνουν στους άθεους κυβερνώντες που πολεμούν την πίστη μας. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι (τι σύμπτωση!) που κρατούν αναπεπταμένα τα λάβαρα του Οικουμενισμού και δηλώνουν παρόν στην προσπάθεια εκβαρλααμισμού της λατρείας της Εκκλησίας. Προσωπικοί φίλοι του συγκρητιστή παπα-Κώστα Μπέη του καθαιρετέου. Οι ίδιοι άνθρωποι που ανέλαβαν τα ηνία του ραδιοσταθμού της Εκκλησίας και τον έφεραν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα στα σημερινά του χάλια και οι οποίοι πλαισιώνουν τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο σε όλες τις επιτελικές θέσεις της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια μιλάμε για πεμπτοφαλαγγίτες γραμμής που πρέπει να επισημανθούν, να στιγματιστούν και να απομονωθούν. Θα δώσουμε λόγο στο Θεό αν τους αφήσουμε ανενόχλητους να ολοκληρώσουν το ανόσιο έργο τους. Οποτε ξεμυτίσουν και ως άτομα και ως οργανωμένο σύνολο (“Καιρός”) πρέπει να μας βρουν στις επάλξεις με το χέρι στη σκανδάλη. (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_1275.html). Ας σημειωθή ότι ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου είναι ο νέος διευθυντής του επισήμου περιοδικού Θεολογία.
Συνεχίζω με την ανθολόγηση εκ του παραληρήματος: «Υστερα είναι το ποιόν των ανθρώπων που προωθούν το Νεοβαρλααμισμό: Μπέης, Μεσσηνίας, Δημητριάδος, Θερμός, Παπαθανασίου, Πινακούλας, Θεοδόσιος Μαρτζούχος, Δανιήλ Αεράκης, Πουρτσουκλής, κτλ Υπάρχει κανείς μεταξύ τους που εμπνέει την παραμικρή εμπιστοσύνη; Σε βουδδιστικούς ναούς μπαίνουν και ανάβουν κεριά. Σε παπικούς ναούς μπαίνουν και κοινωνούν. Σε Αγγλικανικούς το ίδιο. Και ουδέποτε εξέφρασαν μεταμέλεια γι' αυτά. Διορθώνουν τους Αγίους. Περιφρονούν τους ψαλμούς του Δαβίδ. Θέλουν να απολακτίσουν το μοναστηριακό τυπικό. Περιφρονούν τους Αγίους Πατέρες. Θέλουν να αντικαταστήσουν τον άρτο και τον οίνο με άλλα υλικά για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας κτλ.» (!) (http:// apotixisi.blogspot.com/2010/01/blog-post_1213. html#comments).
Αλλού: «Νεοβαρλααμίτες δεν υπάρχουν μόνο στην Πρέβεζα, αλλά και στη Μητρόπολη Δημητριάδος... Είναι φανερόν ότι ο Νεοβαρλααμισμός εξαπλώνεται ύπουλα και μεθοδικά» (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_30.html). Η εκεί Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών «κατάντησε κυριολεκτικά άντρο αιρέσεων» (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_2263.html).
«Ευθύνη όμως έχουν και όσοι συνετοί και σώφρονες στον περίγυρο του Σεβασμιότατου (Νικοπόλεως κ. Μελετίου) δεν προσπαθούν να σταματήσουν τη φορά των πραγμάτων προς το γκρεμό της αποστασίας» (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_29.html).
Αποκαλεί τον μητροπολίτη Μεσσηνίας «προβατόσχημο λύκο» (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_31.html) καί τόν διαπρεπῆ θεολόγο κ. Ἀθανάσιο Παπαθανασίου (κατά καιρούς προσκεκλημένο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου) «νεοβαρλααμίτη» (!) http://thriskeftika.blogspot.com/2010/01/blog-post_7008.html.
Αποφαίνεται με απίστευτο θράσος παντογνώστη για τον π. Κωνσταντίνο Μπέη: «Δεν έπρεπε ποτέ να έχει χειροτονηθεί και τώρα πρέπει ανυπερθέτως να καθαιρεθεί». (http:// panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_28.html).
Εισηγείται μάλιστα και την δική μου καθαίρεση (!) ως εξής:«Ο π. Βασίλειος Θερμός είναι διαπρύσιος κήνσορας του "Νεοβαρλααμισμού" και "διορθωτής" των Αγίων. Αν υπήρχε γρηγορούσα Εκκλησία θα τον είχε καθαιρέσει από καιρό. Το γε νυν έχον περιάγει την γην και την θάλασσαν ίνα ποιήση προσύλητον ένα στις κακοδοξίες και τους νεωτερισμούς του» (http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2010/01/o.html). Βεβαίως έχω πλήρη επίγνωση ότι αναξίως φέρω το ιερατικό σχήμα, αλλά όχι για τους λόγους που νομίζει ο ανεκδιήγητος κ. Τελεβάντος.
Αλλού γράφει: «(Ο π. Βασίλειος Θερμός είναι) μικροπρεπής και χαμερπής» (http://apotixisi.blogspot.com/2010/02/blog-post_13. html#comments), καθώς καί «κακοήθης» https:// www.blogger.com/comment.g?blogID=1024744972657237101&postID=1579408879249805205&pli=1.
Εκπλήσσουν επίσης η επιθετικότητα και η ειρωνεία. Γράφει προς τον αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη: «Πολύ θέατρο, παππούλη μου! Τα κροκοδείλια σας δάκρυα δεν πείθουν... Θα αναμένω νέα σας επιστολή. Προσδοκώ ότι θα αποκηρύξετε τις πλάνες που διατυπώσατε. Ευελπιστώ ότι από προσκείμενος των “Λατρευτικών Βαρλααμιτών” θα καταστείτε δεινός και συστηματικός τους πολέμιος. Αν, όμως, παρά την καλή μου διάθεση να κλείσουμε το θέμα όσο γίνεται πιο αθόρυβα, επιλέξετε να διαβείτε το Ρουβίκωνα, παρακαλώ μην έχετε ψευδαισθήσεις: Θα ρίξετε εαυτόν όχι απλά στο λάκκο των λεόντων, αλλά στη σπηλιά της ύαινας! Τίμια και παστρικά πράγματα. Αν κηρύξετε δημόσια “γυμνή τη κεφαλή” αιρέσεις κάθε επιείκεια απέναντί σας θα καταστεί εντελώς αδιανόητη (http://thriskeftika.blogspot.com/2009/11/blog-post_7288.html).
Τέλος (το και φοβερότερο), παρακινεί το πλήρωμα της Εκκλησίας σε «αποτείχιση», αλλά «συντεταγμένη» και όχι «άτακτη», προκειμένου να είναι περισσότερο αποτελεσματική (!) (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blogpost_9509.html).
Αν και επουσιώδες, παρατηρεί κανείς ορθογραφικά λάθη στα γραπτά του: «σημαίνον παράγοντας», «προσύλητον», (βλ. παραπάνω), «σταματείστε», «απαντείστε» http:// panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_21.html καί χρησιμοποιεί λέξεις μέ λάθος σημασία: κήνσορας (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/01/blog-post_30.html). Αν κάποιος που υπογράφει ως φιλόλογος (!) διαπράττει τέτοια χονδροειδή σφάλματα, τότε δεν εκπλήσσομαι που ως θεολόγος (όπως επίσης υπογράφει) αγνοεί τι είναι η βαρλααμική αίρεση η κατηγορεί ανυπόστατα για προτεσταντισμό.
Εντυπωσιάζουν βέβαια οι ομολογίες του ίδιου: «Είμαι άνθρωπος αδύνατης μνήμης και περιορισμένων διανοητικών δυνατοτήτων»! (http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010_02_01_archive.html). Και: «Κατανοώ ότι, με την αλαζονεία που με διακρίνει, αν ο Θεός με προίκιζε με ευφυία, θα είχα καβαλλήσει τον πύραυλο και όχι, όπως τώρα, το καλάμι» (σελ. 72). Έστω όμως και αν έχουμε μπροστά μας μια περίπτωση αμβλύνοιας, ακόμη και ψυχοπαθολογίας, δεν νομίζω πως είναι σκόπιμο να την προσπεράσουμε υποτιμώντας την, διότι η ζημία δεν εμποδίζεται από το να γίνεται, ιδίως όταν συνοδεύεται και από ευφράδεια. Άλλωστε και οι Πατέρες μας, ακόμη και όταν απέδιδαν στους αιρετικούς «φρενοβλάβεια» και «άνοια», δεν παρέλειπαν να ανασκευάζουν τις πλάνες τους και να λαμβάνουν τα προσήκοντα μέτρα για την ευστάθεια της Εκκλησίας.
Στο σημείο αυτό επιθυμώ να διευκρινίσω ότι δεν γράφω εξ ονόματος των υπολοίπων θιγομένων, οι οποίοι άλλωστε αγνοούν την πρωτοβουλία μου. Θεώρησα όμως χρήσιμο να επισυνάψω δείγματα γραφής του ανδρός και περί αυτών για να σχηματίσετε σαφέστερη εικόνα για τη σοβαρότητα του προβλήματος.
Σε κάποιο από τα διαδικτυακά δημοσιεύματα δηλώνει ότι κατοικεί στη Νέα Υόρκη. Αυτό προφανώς εξηγεί την άγνοιά του για τα τεκταινόμενα στον ελλαδικό εκκλησιαστικό χώρο και το γεγονός ότι μάλλον έχει πέσει θύμα διαδόσεων ομοφρόνων του εξ Ελλάδος και Κύπρου. Δεν αμνηστεύει όμως την απύθμενη επιπολαιότητα και δοκησισοφία του.
Γενικά εκφραζόμενος με περισσή αυτοπεποίθηση ως τιμητής της οικουμένης, δίνει την εντύπωση ότι απολαμβάνει να επιτίθεται, κάτι που προσπαθεί μάταια να συγκαλύψει κάτω από περίτεχνες εκφράσεις και δουλοπρεπείς προσφωνήσεις. Με κατηγορεί δε για ύβρεις εναντίον του και συμπληρώνει ότι δεν θα πέσει στο επίπεδό μου (!), ενώ στην πραγματικότητα περιγράφει ο,τι ακριβώς διαπράττει ο ίδιος, καταφεύγων στον πασίγνωστο ψυχολογικό μηχανισμό της προβολής. Όλα αυτά θα αποτελούσαν απλώς πνευματικά προβλήματα του ιδίου, χρήζοντα κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής κατ’ ιδίαν. Αποκτούν όμως ευρέος φάσματος εκκλησιαστική σημασία όταν γεννούν αντιχριστιανικές συμπεριφορές σαν αυτές.
Είναι χρήσιμο να λάβουμε υπ’ όψιν ότι δεν πρόκειται για περιοδικό και αρθρογράφο που ανήκουν σε κάποια ακραία παλαιοημερολογιτική ομάδα. Η μεν «Ορθόδοξη μαρτυρία» αποτελεί όργανο του «Παγκυπρίου Συλλόγου Ορθοδόξου Παραδόσεως ‘Οι φίλοι του Αγίου Όρους’», ο δε κ. Τελεβάντος διατυπώνει την εμπαθή πολεμική του στο όνομα αγίων μορφών όπως ο π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος κ.α. Συνεπώς ένας ορθόδοξος αγώνας που διεξάγεται υπό τέτοιες προϋποθέσεις συνιστά έμπρακτη σπίλωση της μνήμης τους και προσβολή προς το Άγιον Όρος.
Δυστυχώς έχουμε μπροστά μας μία πτυχή ενός γενικώτερου απαράδεκτου φαινομένου ζηλωτισμού, το οποίο αποτελεί διαρκή «άκανθα» στο σώμα της Ορθοδοξίας με πρόσφατη όξυνση. Οι εκπρόσωποί του έχουν υιοθετήσει το δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», την ίδια ώρα που παριστάνουν τα θύματα. Η τραγικότητά τους έγκειται στο γεγονός ότι αμαρτάνουν στο όνομα της αγιότητος και της αρετής! Είναι βαθύτατα λυπηρό ορθόδοξοι χριστιανοί να βιώνουν τέτοιες αυταπάτες και να διοχετεύουν τον ζήλο τους σε ου κατ’ επίγνωσιν ενέργειες, τραυματίζοντας έτσι βάναυσα το ορθόδοξο ήθος.
Όμως φρονώ ότι, ανεξάρτητα από την ενδεδειγμένη προσευχή και αγάπη προς τα πρόσωπα, ενδείκνυται η ανάληψη κάποιας δράσεως. Μπροστά στο νοσηρό αυτό φαινόμενο λοιπόν και για να μην αποχαλινωθή,
Επειδή ο κ. Παναγιώτης Μ. Τελεβάντος προετοιμάζει το έδαφος για αποτείχιση και καλλιεργεί κλίμα σχίσματος,
Επειδή ανυπόστατα αυτός μεν κατηγορεί οι δε υπεύθυνοι του περιοδικού φιλοξένησαν τις κατηγορίες εναντίον εμού προσωπικώς και άλλων εργατών της Εκκλησίας για αίρεση,
Επειδή αποδεικνύεται αδαής θεολογικά διασπείροντας σύγχυση στο πλήρωμα της Εκκλησίας το οποίο εύλογα αγνοεί λεπτές θεολογικές έννοιες,
Επειδή όλες (και οι είκοσι) επισκέψεις μου στην Κύπρο ως ομιλητού έλαβαν χώρα κατόπιν προσκλήσεως εκκλησιαστικών φορέων (μητροπόλεων και ενοριών), και συνεπώς η βαρύτατη μομφή εναντίον μου ότι περιάγω γη και θάλασσα για να προσηλυτίσω στις κακοδοξίες μου προσβάλλει και την Εκκλησία της Κύπρου,
Επειδή οι Πατέρες μας δίδαξαν και μας έδειξαν με το παράδειγμά τους, παράλληλα με το αίσθημα αναξιότητος και αμαρτωλότητος να τρέφουμε ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στις κατηγορίες για κακοδοξία και αίρεση,
Επειδή ο κ. Παναγιώτης Μ. Τελεβάντος, αντί να ζητήσει συγγνώμη όπως είχα απαιτήσει με την από 7ης Νοεμβρίου 2009 επιστολή μου, επανήλθε δριμύτερος με «ανοικτή επιστολή» στίς 21-2-2010,(http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/02/blog-post_21.html), αναδημοσιευομένη αντιδεοντολογικά σε πλήθος άλλων ιστοτόπων, διαδίδοντας έτσι περαιτέρω την κακοήθη πολεμική του,
Επειδή το περιοδικό εκδίδεται στην Κύπρο (με το πρωτοφανές ιδίωμα να μην αναφέρει πουθενά ονόματα υπευθύνων!),
Επειδή λόγω της ιερατικής μου ιδιότητος δεν επιθυμώ προσφυγή στην δικαιοσύνη αλλά λύση εντός των εκκλησιαστικών πλαισίων και κανόνων,
Για όλους αυτούς τους λόγους, μετά λύπης και οδύνης πολλής, προσφεύγω στην Αγία και Ιερά Σύνοδο της Αγιοτόκου Εκκλησίας της Κύπρου και καταγγέλλω ενώπιόν Της τους υπευθύνους του περιοδικού «Ορθόδοξη μαρτυρία» και τον κ. Παναγιώτη Μιχ. Τελεβάντο επί παρακινήσει προς σχίσμα, θεολογική συγχύσει, προκλήσει διαιρέσεων εντός του Σώματος του Χριστού, διασπορά ψευδών ειδήσεων, συκοφαντική δυσφημήσει και διαβολή εκκλησιαστικών ανδρών, εξυβρίσει δια λιβελλογραφημάτων, και προσβολή της τιμής, παρακαλώντας Σας να λάβετε όλα τα κατά την κρίση Σας ενδεικνυόμενα μέτρα για την εκ μέρους Σας διευθέτηση του ανακύψαντος προβλήματος, για την ενότητα της Εκκλησίας, για την ειρήνευση του λαού του Θεού, για την προστασία των σπιλουμένων υπολήψεων, και για την αποκατάσταση της αλήθειας.
Μετά βαθυτάτου σεβασμού,
πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός
Κοινοποίηση:
Μακ. Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο
Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Δημήτριο
Σεβ. Μητροπολίτη Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελέτιο
Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιο
Σεβ. Μητροπολίτη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ.
Δανιήλ
Σεβ. Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο
Παν. Αρχιμανδρίτη κ. Δανιήλ Αεράκη
Παν. Αρχιμανδρίτη κ. Θεοδόσιο Μαρτζούχο
Αιδ. Πρωτοπρεσβύτερο κ. Αντώνιο Πινακούλα
κ. Αθανάσιο Παπαθανασίου-περιοδικό «Σύναξη»
κ. Σταύρο Γιαγκάζογλου
Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία»
κ. Παναγιώτη Μ. Τελεβάντο
Κοινοποίηση:
Μακ. Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο
Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Δημήτριο
Σεβ. Μητροπολίτη Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελέτιο
Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιο
Σεβ. Μητροπολίτη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ.
Δανιήλ
Σεβ. Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο
Παν. Αρχιμανδρίτη κ. Δανιήλ Αεράκη
Παν. Αρχιμανδρίτη κ. Θεοδόσιο Μαρτζούχο
Αιδ. Πρωτοπρεσβύτερο κ. Αντώνιο Πινακούλα
κ. Αθανάσιο Παπαθανασίου-περιοδικό «Σύναξη»
κ. Σταύρο Γιαγκάζογλου
Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία»
κ. Παναγιώτη Μ. Τελεβάντο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.