ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄
Περί θλίψεων, πόνων και κόπων
Περί θλίψεων, πόνων και κόπων
16 ) Επιστολή
Δόξα τω μόνω σοφώ Θεώ, όπου γνωρίζει από το πικρόν να εξάγη γλυκύ και ούτω να πλουτίζη τας γνώσεις μας εκ της περί ημάς απεράντου αγάπης Του. Μας μαστίζει δια των θλίψεων και των πειρασμών, ίνα δυνηθή να μας ελκύση κοντά Του, διότι γνωρίζει ότι δια των θλιβερών της παρούσης ζωής ο άνθρωπος παραμένει κοντά Του και σώζεται.
Η άνετος ζωή λίαν επικίνδυνος δια την αιώνιον σωτηρίαν και εις τους εν ανέσει ζώντας ου το του Θεού Πνεύμα κατοικεί, αλλά το του διαβόλου, κατά την έκφρασιν των πατέρων.
Δια τούτο εις τα θλιβερά της ζωής αυτής χρειαζόμεθα να έχωμεν υπομονήν και ευχαριστίαν, διότι λίαν ευχαριστείται ο Θεός εις αμφοτέρας τας αρετάς ταύτας. Είθε ο Κύριος να μας δώση πολλήν υπομονήν εις τα θλιβερά της ζωής μας, δια να ευχαριστώμεν εις όλα τον αγαθοδότην Προνοητήν μας.
Η άνετος ζωή λίαν επικίνδυνος δια την αιώνιον σωτηρίαν και εις τους εν ανέσει ζώντας ου το του Θεού Πνεύμα κατοικεί, αλλά το του διαβόλου, κατά την έκφρασιν των πατέρων.
Δια τούτο εις τα θλιβερά της ζωής αυτής χρειαζόμεθα να έχωμεν υπομονήν και ευχαριστίαν, διότι λίαν ευχαριστείται ο Θεός εις αμφοτέρας τας αρετάς ταύτας. Είθε ο Κύριος να μας δώση πολλήν υπομονήν εις τα θλιβερά της ζωής μας, δια να ευχαριστώμεν εις όλα τον αγαθοδότην Προνοητήν μας.
Δια την λύπην όπου σε βασανίζει, πολλάκις σοι είπον, ότι είναι ο σταυρός σου, όπου σοι εδόθη από τον Ιησούν μας, ίνα γίνης Αυτού μιμητής και μην ευρεθής ξένος της προς Αυτόν αγάπης. Διότι όποιος αγαπά ειλικρινά, Τον ακολουθεί όχι μόνον εις το Θαβώριον όρος, όπου εφάνη η δόξα της Αυτού Θεότητος, δηλαδή εν καιρώ επισκέψεώς Του δια της γλυκείας Του χάριτος και χαράς, αλλά Τον ακολουθεί και εις τον ανήφορον του ιερού Γολγοθά και εις την Σταύρωσιν Αυτού ακόμη, δηλαδή και εις την στέρησιν της χάριτός Του και εις τα επερχόμενα λυπηρά, που προξενούν στενοχωρίαν, πόνους, απόγνωσιν, απορίαν, κόπον και ιδρώτας. Τότε ακριβώς ελέγχεται ο έσω άνθρωπος τις εστι, κίβδηλος ή αληθής, έμπειρος ή άπειρος, καπετάνιος ή ναύτης. Τότε ακριβώς δοκιμάζεται η προαίρεσις εκάστου και ο ανδρειωθείς και υπομείνας βραβεύεται έσωθεν δια της επισκέψεως του Θεού με την προσθήκην της χάριτος. Τοιουτοτρόπως εξασκείται ο Χριστιανός τοις κατά Θεόν παλαίσμασιν, έως ότου φθάση εις το τέρμα και καταπαύση. Αγωνίζου μετά φιλοσοφίας δια της υπομονής σήκωνε χαίρων τον σταυρόν σου, έως ου τον φέρης εις τον Κρανίου τόπον, εις τον τάφον, δια να σου χαρίση ο Ιησούς μας την ανάστασιν!
Ο υπομείνας τον σταυρόν αυτού δια την αγάπην του Χριστού, θα αναστηθή υπό του Κυρίου εν τη
εσχάτη ημέρα. Πόσος θα είναι ο βίος μας; Άδηλος ο θάνατος, ενώ η υπομονή θα βραβευθή αιωνίως.
Ο σταυρός αυτός της λύπης πόσα και πόσα σου έχει χαρίσει και πόσα ακόμη θα σου χαρίση! Και όμως εσύ δεν τα βλέπεις, διότι ο Θεός οικονομικώς σου τα κρύβει προς ωφέλειάν σου επίσης.
Να παρακαλής τον Θεόν ίνα σου δώση υπομονήν και να Τον ευχαριστής μετά γνώσεως και τότε μετά χαράς θα υπομένης προσδοκώντας δι’ αυτών την σωτηρίαν σου.
18 ) Επιστολή
Ο βίος του ανθρώπου είναι μαρτύριον, καθ’ ην στιγμήν εξεπέσαμεν εκ της αληθινής ευτυχίας, τώρα τρυγούμεν τον καρπόν της παρακοής, «ακάνθας και τριβόλους ανατελεί σοι η γη» ( Γεν. 3,18 ) και η γη της καρδίας. Πως θα γνωρίσωμεν ότι είμεθα εξόριστοι, ει μη εκ των θλίψεων και των βασάνων;
Δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχη και κάτι που να τον θλίβη. Θλίβονται και οι ευσεβείς χριστιανοί, μα έχουν εις το βάθος της ψυχής των και την ελπίδα ότι μίαν ημέραν αι θλίψεις αι πολλαί θα τους προξενήσουν και την μακαρίαν ανάπαυσιν. Χωρίς θλίψεις και βάσανα ας μη περιμένη κανείς ανάπαυσιν εις την πέραν του τάφου ζωήν, η ζωή εκείνη είναι των κοπιασάντων και των πεφορτισμένων το βάρος της παρούσης ζωής. Ένας όσιος Πατήρ ήτο πάντοτε φιλάσθενος και όταν ετύγχανε να υγιαίνη και να παρατείνεται η υγεία, έλεγεν εις τον Θεόν: «διατί, Θεέ μου, με εγκατέλειψες και ζω με ευτυχίαν; Δεν είμαι άξιος της αγάπης Σου, να πάσχω μικρόν δια την αγάπην Σου;».
Βέβαια είχαν οι άγιοι και πολλήν χάριν και δύναμιν ψυχής και έχαιρον θλιβόμενοι, αλλά ημείς, πρώτος εγώ, υποφέρομεν, ενίοτε σπάζει και η υπομονή, αλλά ας έχη δόξαν ο Θεός, που μας φωτίζει και μετανοούμεν και διορθωνόμεθα. «Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής»
( Ματθ. 26,41 )
19 ) Επιστολή
Δια την λύπην που έχεις εις την ψυχήν σου ένεκεν των αμαρτιών, καλόν είναι και ωφέλιμον. Μόνον όταν σε οδηγή εις την απόγνωσιν, τότε είναι καθαρώς δαιμονικόν. Αμέσως να στρέφεσαι προς την ελπίδα και να λέγης: «Εφ’ όσον μετανοώ δι’ όλα, ελπίζω ότι όλα μου είναι συγκεχωρημένα. Δεν υπάρχει αμάρτημα νικών την ευσπλαχνίαν του Θεού. Όσον μεγάλα και αν είναι τα αμαρτήματα, αφού προσεγγίσουν τη μετανοία, διελύθησαν. Ω βάθος ταπεινώσεως, ανεξικακίας και ευσπλαχνίας του Κυρίου».
Ας λάβουν θάρρος, όλοι όσοι υπάρχουν βαρυποινίται, ότι υπάρχει Θεός, ο οποίος ου λογίζεται ό,τι κακόν και αν πράξωμεν προς Αυτόν, συγχωρεί πάσαν αμαρτίαν, μόνον να μετανοήσωμεν ειλικρινά. Υπόμεινε, παιδί μου, τας δοκιμασίας και ευ σοι γένηται, υπομονή, ναι, υπομονή, και αύτη θα μας ανοίξη τας πύλας του παραδείσου.
20 ) Επιστολή
Μέσα εις τας θλίψεις υπάρχει ο Χριστός και εις την ανάπαυσιν το πνεύμα του διαβόλου. Εις αυτήν την τραγικήν δοκιμασίαν που επέρασεν ο Γέροντάς μου Ιωσήφ, πόσον ησθάνετο τον Χριστόν! Ενώ εις άλλους η ώρα της προσεγγίσεως του θανάτου προξενεί τρόμον και φόβον, αυτός τω έρωτι του Χριστού διετέλει. Τι θαύμα τούτο! «Ο Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ.13,8 )
Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ
Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας Αργυρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.