Βονιφατίου και Αγλαΐας της Ρωμαίας, των Αγίων Ηλία, Πρόβου και Άρη, Τιμοθέου και Πολυεύκτου, των Αγίων Ευτυχίου, Θεσσαλονίκης, 200 ανδρών και 70 γυναικών, Γρηγεντίου Επισκόπου, Τρύφωνος, Ηλίου Οσίου.
Έζησαν τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Η Αγλαΐα ανήκε στην τάξη των ευγενών και πλούσιων Ρωμαίων γυναικών και ήταν πάντα πρόθυμη στις ελεημοσύνες και στις διάφορες αγαθοεργίες. Ο δε Βονιφάτιος ήταν γραμματέας της περιουσίας της Αγλαΐας και επόπτης των κτημάτων της. Όπως η κυρία του, ήταν και αυτός εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος.
Διαχειριζόταν την περιουσία της Αγλαΐας με πολλή τιμιότητα, και απέναντι στους υπηρέτες ήταν ευγενέστατος. Αλλά η ανεξέλεγκτη καλοζωία έπνιξε την πνευματικότητα του Βονιφατίου και της Αγλαΐας. Άναψε την εύφλεκτη νεότητά τους και παρασύρθηκαν από τις ένοχες σαρκικές ηδονές.
Ευτυχώς όμως, ο έλεγχος των συνειδήσεών τους ήταν αυτός που τελικά επικράτησε. Αμάρτησαν. Έκλαψαν και οι δύο πικρά. Θα τους δεχόταν άραγε και πάλι ο Θεός σαν ζωντανά μέλη της Εκκλησίας του; Γιατί όχι; Άλλωστε, ο Ίδιος είπε: "Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι".
Δηλαδή, χαρά γίνεται στους ουρανούς, με την παρουσία αγγέλων του Θεού, που συμμετέχουν στη χαρά αυτή, για έναν αμαρτωλό που μετανοεί. Με πολλή συντριβή λοιπόν, οι δύο μετανοούντες εξομολογήθηκαν το ηθικό τους ολίσθημα σε πνευματικό ιερέα και η ηθική τους επιστροφή και αναγέννηση ήταν πλέον γεγονός.
Έτσι αργότερα ο μεν Βονιφάτιος πέθανε μαρτυρικά για την πίστη στην Ταρσό της Κιλικίας, η δε Αγλαΐα, αφού πούλησε τα υπάρχοντά της, αφιέρωσε τη ζωή της στην ανακούφιση των φτωχών και των πασχόντων.
Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Οι Άγιοι Ηλίας, Πρόβος και Άρης
Οι άγιοι Ηλίας, Πρόβος και Άρης καταγόντουσαν από την Αίγυπτο. Μετέβαιναν από πόλη σε πόλη για να διαδώσουν το λόγο του Κυρίου και για να βοηθήσουν τους χριστιανούς. Συνελήφθησαν στην Ασκαλώνα.
Επειδή δε αρνήθηκαν να ασπαστούν τα είδωλα και ομολόγησαν τον ένα και αληθινό Θεό καταδικάστηκαν σε θάνατο από τον Φιρμιλιανό. Οι μεν Ηλίας και Πρόβος διατάχθηκε και αποκεφαλίστηκαν, ο δε Άρης διατάχθηκε να καεί στην πυρά.
Και οι δύο πέθαναν αφού τους έριξαν μέσα στη φωτιά. Ο μεν Τιμόθεος στην Αφρική, ο δε Πολύευκτος στην Καισαρεία, διότι κατηχούσαν και βάπτιζαν ειδωλολάτρες. Παρ' όλο που κατά την θανατική εκτέλεση ήταν παρόντες και οι δικοί τους και έκλαιγαν τσιρίζοντας, αυτοί ατρόμητοι με τη θεία χάρη, τους παρηγορούσαν.
Μπήκαν δε μέσα στις φλόγες, διατηρώντας την ευψυχία τους και ψάλλοντες ύμνους προς τον Κύριο. (Ορισμένοι Συναξαριστές, λανθασμένα αναφέρουν την ημέρα αυτή και δεύτερο Άγιο Πολύευκτο, που όμως πρόκειται για τον ίδιο με τον πιο πάνω Άγιο).
Οι Άγιοι Ευτύχιος, Θεσσαλονίκη, 200 Άνδρες και 70 Γυναίκες
Όλοι μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο Όσιος Γρηγέντιος επίσκοπος Αιθιοπίας
Έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τα Μεδιόλανα. Οι γονείς του ονομάζονταν Αγάπιος και Θεοδότη και ήταν πολύ ευσεβείς. Ο Γρηγέντιος από πολύ μικρός διακρινόταν για την ευγλωττία του και για την μεγάλη αρετή του.
Για να καταρτίσει τον εαυτό του περισσότερο πνευματικό, έκανε ταξίδι στην Ανατολή, που τότε ήταν το μεγαλύτερο θεολογικό και πνευματικό κέντρο. Κατόπιν πήγε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε γνωστός του τότε αυτοκράτορα Ιουστίνου και στον Πατριάρχη.
Στη συνέχεια επισκέφτηκε την Αλεξάνδρεια επί Πατριάρχου Προτερίου, ο οποίος και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Τα δε Ιερατικά του καθήκοντα, ο Γρηγέντιος, εκτελούσε άριστα. Όταν χήρεψε η επισκοπή Αιθιοπίας, ο βασιλιάς Ελεσβαάν ζήτησε από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας να του στείλει επίσκοπο μορφωμένο και ενάρετο.
Τότε ο Πατριάρχης εξέλεξε τον Γρηγέντιο, ο οποίος επετέλεσε την αποστολή του με πολύ ζήλο και μεγάλη καρποφορία. Στον τόπο αυτό ήταν πολλοί Εβραίοι και ήταν φανατικά προσκολλημένοι στη θεωρία τους. Ένας μάλιστα δεινός συζητητής απ' αυτούς, ήταν και ο Ραβίνος Ερβάς.
Αλλά ο Γρηγέντιος, με τα σοφά επιχειρήματά του, την αγαθότητά του και με τη θεία χάρη, κατόρθωσε να φέρει στους κόλπους της Εκκλησίας τους περισσότερους Εβραίους του τόπου και τον ίδιο τον Ερβά, που βαπτίστηκε παρουσία του βασιλιά και μετονομάστηκε Λέων και τιμήθηκε με το αξίωμα του Πατρικίου.
Ο διάδοχος του Ελεσβαάν γιος του Έρδιδος, συνέχισε την ίδια πολιτική ευλάβειας προς τον Γρηγέντιο. Ο Γρηγέντιος πέθανε ειρηνικά στις 19 Δεκεμβρίου 552 και τη στέρησή του, θρήνησε πολύς κόσμος.
Ο Άγιος Τρύφων
Μαρτύρησε δια απαγχονισμού πάνω από μια Ιτιά.
Ο Όσιος Ηλιού Μουρόμας ο Θαυματουργός "ο εν τω Σπηλαίω" (Ρώσος)
Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Οσίου.
http://www.synaxarion.gr/
Οι Άγιοι Βονιφάτιος και Αγλαΐα η Ρωμαία (Εορτή Αγλαΐα)
Έζησαν τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Η Αγλαΐα ανήκε στην τάξη των ευγενών και πλούσιων Ρωμαίων γυναικών και ήταν πάντα πρόθυμη στις ελεημοσύνες και στις διάφορες αγαθοεργίες. Ο δε Βονιφάτιος ήταν γραμματέας της περιουσίας της Αγλαΐας και επόπτης των κτημάτων της. Όπως η κυρία του, ήταν και αυτός εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος. Διαχειριζόταν την περιουσία της Αγλαΐας με πολλή τιμιότητα, και απέναντι στους υπηρέτες ήταν ευγενέστατος. Αλλά η ανεξέλεγκτη καλοζωία έπνιξε την πνευματικότητα του Βονιφατίου και της Αγλαΐας. Άναψε την εύφλεκτη νεότητά τους και παρασύρθηκαν από τις ένοχες σαρκικές ηδονές.
Ευτυχώς όμως, ο έλεγχος των συνειδήσεών τους ήταν αυτός που τελικά επικράτησε. Αμάρτησαν. Έκλαψαν και οι δύο πικρά. Θα τους δεχόταν άραγε και πάλι ο Θεός σαν ζωντανά μέλη της Εκκλησίας του; Γιατί όχι; Άλλωστε, ο Ίδιος είπε: "Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι".
Δηλαδή, χαρά γίνεται στους ουρανούς, με την παρουσία αγγέλων του Θεού, που συμμετέχουν στη χαρά αυτή, για έναν αμαρτωλό που μετανοεί. Με πολλή συντριβή λοιπόν, οι δύο μετανοούντες εξομολογήθηκαν το ηθικό τους ολίσθημα σε πνευματικό ιερέα και η ηθική τους επιστροφή και αναγέννηση ήταν πλέον γεγονός.
Έτσι αργότερα ο μεν Βονιφάτιος πέθανε μαρτυρικά για την πίστη στην Ταρσό της Κιλικίας, η δε Αγλαΐα, αφού πούλησε τα υπάρχοντά της, αφιέρωσε τη ζωή της στην ανακούφιση των φτωχών και των πασχόντων.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Μαρτύρων την εύκλειαν, ιχνηλατήσας θερμώς, Χριστόν ωμολόγησας, επί απίστων στερρώς, σοφέ Βονιφάτιε, όθεν καθάπερ πλούτον, αδαπάνητον Μάρτυς, δέδωκάς σου το σώμα, τη σεμνή Αγλαΐα, εξ ου τω κοσμώ πηγάζει, ρώσις και έλεος.
Μαρτύρων την εύκλειαν, ιχνηλατήσας θερμώς, Χριστόν ωμολόγησας, επί απίστων στερρώς, σοφέ Βονιφάτιε, όθεν καθάπερ πλούτον, αδαπάνητον Μάρτυς, δέδωκάς σου το σώμα, τη σεμνή Αγλαΐα, εξ ου τω κοσμώ πηγάζει, ρώσις και έλεος.
Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Οι Άγιοι Ηλίας, Πρόβος και Άρης
Οι άγιοι Ηλίας, Πρόβος και Άρης καταγόντουσαν από την Αίγυπτο. Μετέβαιναν από πόλη σε πόλη για να διαδώσουν το λόγο του Κυρίου και για να βοηθήσουν τους χριστιανούς. Συνελήφθησαν στην Ασκαλώνα. Επειδή δε αρνήθηκαν να ασπαστούν τα είδωλα και ομολόγησαν τον ένα και αληθινό Θεό καταδικάστηκαν σε θάνατο από τον Φιρμιλιανό. Οι μεν Ηλίας και Πρόβος διατάχθηκε και αποκεφαλίστηκαν, ο δε Άρης διατάχθηκε να καεί στην πυρά.
Οι Άγιοι Τιμόθεος και Πολύευκτος
Και οι δύο πέθαναν αφού τους έριξαν μέσα στη φωτιά. Ο μεν Τιμόθεος στην Αφρική, ο δε Πολύευκτος στην Καισαρεία, διότι κατηχούσαν και βάπτιζαν ειδωλολάτρες. Παρ' όλο που κατά την θανατική εκτέλεση ήταν παρόντες και οι δικοί τους και έκλαιγαν τσιρίζοντας, αυτοί ατρόμητοι με τη θεία χάρη, τους παρηγορούσαν.
Μπήκαν δε μέσα στις φλόγες, διατηρώντας την ευψυχία τους και ψάλλοντες ύμνους προς τον Κύριο. (Ορισμένοι Συναξαριστές, λανθασμένα αναφέρουν την ημέρα αυτή και δεύτερο Άγιο Πολύευκτο, που όμως πρόκειται για τον ίδιο με τον πιο πάνω Άγιο).
Οι Άγιοι Ευτύχιος, Θεσσαλονίκη, 200 Άνδρες και 70 Γυναίκες
Όλοι μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο Όσιος Γρηγέντιος επίσκοπος Αιθιοπίας
Έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τα Μεδιόλανα. Οι γονείς του ονομάζονταν Αγάπιος και Θεοδότη και ήταν πολύ ευσεβείς. Ο Γρηγέντιος από πολύ μικρός διακρινόταν για την ευγλωττία του και για την μεγάλη αρετή του.Για να καταρτίσει τον εαυτό του περισσότερο πνευματικό, έκανε ταξίδι στην Ανατολή, που τότε ήταν το μεγαλύτερο θεολογικό και πνευματικό κέντρο. Κατόπιν πήγε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε γνωστός του τότε αυτοκράτορα Ιουστίνου και στον Πατριάρχη.
Στη συνέχεια επισκέφτηκε την Αλεξάνδρεια επί Πατριάρχου Προτερίου, ο οποίος και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Τα δε Ιερατικά του καθήκοντα, ο Γρηγέντιος, εκτελούσε άριστα. Όταν χήρεψε η επισκοπή Αιθιοπίας, ο βασιλιάς Ελεσβαάν ζήτησε από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας να του στείλει επίσκοπο μορφωμένο και ενάρετο.
Τότε ο Πατριάρχης εξέλεξε τον Γρηγέντιο, ο οποίος επετέλεσε την αποστολή του με πολύ ζήλο και μεγάλη καρποφορία. Στον τόπο αυτό ήταν πολλοί Εβραίοι και ήταν φανατικά προσκολλημένοι στη θεωρία τους. Ένας μάλιστα δεινός συζητητής απ' αυτούς, ήταν και ο Ραβίνος Ερβάς.
Αλλά ο Γρηγέντιος, με τα σοφά επιχειρήματά του, την αγαθότητά του και με τη θεία χάρη, κατόρθωσε να φέρει στους κόλπους της Εκκλησίας τους περισσότερους Εβραίους του τόπου και τον ίδιο τον Ερβά, που βαπτίστηκε παρουσία του βασιλιά και μετονομάστηκε Λέων και τιμήθηκε με το αξίωμα του Πατρικίου.
Ο διάδοχος του Ελεσβαάν γιος του Έρδιδος, συνέχισε την ίδια πολιτική ευλάβειας προς τον Γρηγέντιο. Ο Γρηγέντιος πέθανε ειρηνικά στις 19 Δεκεμβρίου 552 και τη στέρησή του, θρήνησε πολύς κόσμος.
Ο Άγιος Τρύφων
Μαρτύρησε δια απαγχονισμού πάνω από μια Ιτιά.Ο Όσιος Ηλιού Μουρόμας ο Θαυματουργός "ο εν τω Σπηλαίω" (Ρώσος)
http://www.synaxarion.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.