Κυριακή Ε΄ τῶν Νηστειῶν Μάρκ. ι΄ 32-45
Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον
Εὐαγγελιστὴν Μάρκον, ὁμιλία ΞΕ΄
Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ομάδα μουσουλμάνων έκαναν κατάληψη στο τζαμί Ιμπραήμ Πασά στην Ρόδο. Το τζαμί λειτουργεί ως μουσείο και δεν είναι ενεργός χώρος λατρείας. Παρ’ όλα αυτά, οι μουσουλμάνοι ανέφεραν πως ζητούν από το υπουργείο πολιτισμού να τους δοθεί το κλειδί του κτιρίου και να μπορούνε να προσεύχονται εκεί. Αυτά γράφει η «Ροδιακή». Γεννάται η απορία, ποιος είναι ο λόγος αυτής της ενέργειας, αφού υπάρχει άλλο στη Μεσαιωνική Πόλη, το οποίο λειτουργεί κανονικά;
Ὁ
Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ὑπάτιος ἦταν Ἐπίσκοπος Γαγγρῶν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ
αὐτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ ἔλαβε μέρος στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ
Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε τὸ ἔτος 325 μ.Χ., στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας.
Διακρίθηκε γιὰ τὴν πιστότητά του στὰ ὀρθόδοξα δόγματα καὶ τὴν σφοδρὴ
πολεμική του κατὰ τῶν δυσσεβῶν αἱρετικῶν καὶ μάλιστα τῶν Ἀρειανῶν.
Σήμερα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος, συνομίλησε μὲ τοὺς σπουδαστὲς τῆς Σχολῆς Εὐελπίδων γιὰ διάφορα ἐπίκαιρα θέματα. Στὶς ἀπαντήσεις ποὺ ἔδωσε εἶναι φανερὸ ὅτι συμπλέει μὲ τοὺς οἰκουμενιστικοὺς σχεδιασμοὺς τοῦ Φαναρίου (σχεδιασμοὺς Νεοταξικοὺς καὶ Πανθρησκειακούς), ποὺ ἀδυνατοῦν πλέον νὰ κρύψουν οἱ ὅποιες λογικοφανεῖς ἐπενδύσεις.
Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος εἶναι «Κοντάκιον». «Κοντάκια» παλαιότερα ἐλέγοντο ὁλόκληροι ὕμνοι, ἀνάλογοι πρὸς τοὺς «Κανόνες». Ἡ ὀνομασία ὀφείλεται μᾶλλον στὸ κοντὸ ξύλο ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐτυλίσσετο ἡ μεμβράνη ποὺ περιεῖχε τὸν ὕμνο. Τὸ πρῶτο τροπάριο ἐλέγετο «προοίμιο» ἢ «κουκούλιο» καὶ τὰ ἀκολουθοῦντα ἐλέγοντο «οἶκοι», ἴσως διότι ὁλόκληρος ὁ ὕμνος θεωρεῖτο ὡς σύνολο οἰκοδομημάτων ἀφιερωμένων στὴ μνήμη κάποιου ἁγίου. Κοντάκιο λέγεται συνήθως σήμερα τὸ πρῶτο τροπάριο ἑνὸς τέτοιου ὕμνου.
Ανησυχητικό φαινόμενο της εποχής μας,
νεοεποχίτικη πρακτική πνευματικής σύγχυσης αποτελεί το γεγονός ότι τα
τελευταία χρόνια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό υπάρχει μία
αυξανόμενη ενασχόληση και αναφορά στους αγγέλους σε πλήθος νεοεποχίτικων
περιοδικών, κοσμικών εντύπων, βιβλίων και διαδικτυακών τόπων, ακόμη και
με την έκδοση ειδικών ad hoc περιοδικών1.
Ὁ
Ἅγιος Μᾶρκος ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Κωνσταντίου (337-361
μ.Χ.). Ἦταν Ἐπίσκοπος Ἀρεθουσίων. Τὸ ἔτος 341 μ.Χ. συμμετεῖχε στὴν
Σύνοδο τῆς Ἀντιόχειας. Στὰ Πρακτικὰ μάλιστα αὐτῆς, διασῴζεται «Ἔκθεσις
Πίστεως Μάρκου Ἀρεθουσίων».
Ὁ
Ὅσιος Ἰλαρίων διετέλεσε ἡγούμενος τῆς μονῆς Πελεκητῆς στὴν Τριγλὶα καὶ
διακρίθηκε γιὰ τὸ ἀσκητικό του ἦθος, τὸ φιλόθεο ζῆλο του, τὸ χάρισμα τῆς
ἐλεημοσύνης καὶ τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες. Γι’ αὐτὸ ὁ Ἅγιος Θεὸς τὸν
προίκισε μὲ τὸ προορατικὸ χάρισμα. Ὁ Ὅσιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος
754 μ.Χ.
Η σφραγίδα της απελπισίας είναι η αυτοκτονία. Αναρωτιέστε, γιατί υπάρχει τόση απελπισία και γιατί υπάρχουν τόσοι απελπισμένοι στην εποχή μας; Από το άδειασμα του μυαλού και την ερημιά της καρδιάς.![]() |
| Χαῖρε σκηνὴ Θεοῦ καὶ Λόγου (ἀπὸ τὸν κγ´ οἶκο τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου). Ἱ. Μ. Παρακλήτου |
Ο πορτάρης βλέπει ξαφνικά έναν άγνωστο γέροντα με κάτασπρη γενειάδα και πρόσωπο που λάμπει, να κατευθύνεται προς το μέρος του και, ασφαλώς, παραξενεύεται: