Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Μερικά σταχυολογήματα αντί μνημοσύνου για τον θρυλικό και ανεπανάληπτο μακαριστό γέροντα Αυγουστίνο Καντιώτη. (+28.8.2010)


Εἶναι βέβαιο, ὅτι, ἄν σήμερα ἦταν στὴ ζωὴ καὶ ἐν δράσει ὁ ἀείμνηστος πατὴρ Αὐγουστῖνος, ἀποκλείεται ἡ Ἑλλάδα νὰ εἶχε φθάσει σὲ αὐτὴ τὴν ἠθικὴ κατάπτωσι καὶ οἰκονομικὴ ἐξαθλίωσι καὶ νὰ ὑποθηκεύεται καὶ νὰ ἐκποιῆται καὶ νὰ ἀπαλλοτριώνεται ἀπὸ τοὺς ἀχρείους, ἀνεγκέφαλους καὶ ἀνίκανους ἰθύνοντες ἡ ὡραία πατρίδα μας ἔναντι πινακίου φακῆς …

1. Ἡ παρουσίασι τῆς προσωπικότητος τοῦ εἰς πάντα διαπρέψαντος, ἰδανικοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου, τοῦ ἀνεπανάληπτου θρυλικοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου μᾶς εἶναι λίαν δυσχερής, διότι ἐμεῖς ὑπήρξαμε περιοδικῶς καὶ «κατὰ φεγγάρια», κατὰ τὴν σχεδὸν ἑξηκονταετῆ γνωριμία μας, πλησίον του. Ἐν τούτοις θὰ τολμήσωμε νὰ σταχυολογήσωμε μερικὰ ἀπὸ τὰ ὅσα συνεζητήσαμε μαζί του καὶ τὰ ὅσα ἐβιώσαμε κατὰ τὶς συναναστροφές μας μὲ αὐτὸν τὸν ταπεινὸ καὶ εὐλαβῆ ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου.

2. Μᾶς νουθετοῦσε νὰ γίνωμε ὑψιπετεῖς ἀετοί, ἀλλὰ ἐμεῖς ὡς κολοιοὶ (καλιακοῦδες) δὲν εἴχαμε τὸ ψυχικὸ σθένος νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε καὶ νὰ τὸν μιμηθοῦμε καὶ ἔτσι ὁ καθένας μας ἀκολούθησε τὴν πορεία του, ἐφ᾿ ᾧ ἐτάχθη, καθ᾿ ὅτι εἴμεθα ἀπὸ μετριότητες καὶ κάτω καὶ ἀσθενεῖς χαρακτῆρες καὶ προσκολημμένοι εἰς τὸν μάταιον τοῦτον κόσμον.


3. «Αὐγουστῖνοι» ἀναδεικνύονται κάθε 200 ἢ ἔστω 100 ἢ τὸ πολὺ 50 ἔτη.

4. Ξημερωνόταν ἐργαζόμενος πνευματικὰ στὸ ὑγρὸ καὶ ἄνευ παραθύρου ὑπόγειο τῆς ὁδοῦ Χριστοκοπίδου 12, στὴ συνοικία Ψυρή τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἀλλαχοῦ (στοὺς ἄνω χώρους μὲ παράθυρα παραχωροῦσε νὰ διαμένουν οἱ φοιτητὲς καὶ μαθητές του, διδάσκων αὐτοὺς διὰ τοῦ παραδείγματος νὰ μὴ εἶναι φίλαυτοι, ἐγωϊστὲς καὶ «βολευτάκηδες» καὶ «καλοπερασάκηδες», «μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ θεοἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν» Ἑβρ. 11,25).

5. Ἐξημερώνετο λοιπὸν μελετὼν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ συγγράφων πνευματικὰ καὶ κοινωνικὰ θέματα καὶ τὴν ἡμέρα ἀνηλίσκετο νὰ νουθετῇ καὶ νὰ συντρέχῃ τοὺς πάντες, ἐφαρμόζων τὸ Παύλειον : «…ἡ καθ’ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. τὶς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τὶς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι (θλίβομαι, καίομαι);» (Β΄Κορ. 11, 29).

6. Συνιστοῦσε σὲ ὅλους τὴν καθημερινὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τοὺς Πατέρας, ἰδίως τὸν Ἱερὸν Χρυσόστομον. Ὅταν ὡμιλοῦσε διαισθάνετο ὁ καθένας μας ὅτι ὑπέφερε, διότι ἐφήρμοζε τὸ : «ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα» (Β΄ Κορ. 4,13). Δὲν ἦταν ἐπιδειξίας ρήτωρ καὶ δὲν προσπαθοῦσε νὰ ἐντυπωσιάζῃ, ἀλλὰ νὰ κατασυγκινῇ καὶ νὰ πείσῃ τοὺς ἀκροατές του νὰ ἐφαρμόζουν τό « …ὑμῖν ὑπολιμπάνων, ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτο» (Α’ Πέρ. Β, 21).

7. Μᾶς ἐτόνιζεν ὅτι πρέπει νὰ διδάσκωμε διὰ τοῦ παραδείγματος ρυθμίζοντες τὴν ὅλη ζωή μας σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, διότι διαφορετικὰ μὲ τὴν καλοπέρασι καὶ τὴν ἄνετη ζωή μας, κατασκανδαλίζουμε τοὺς εὐλαβεῖς καὶ γκρεμίζουμε ἀντὶ νὰ οἰκοδομοῦμε.

8. Ὁ ἴδιος ζοῦσε ἀσκητικώτατα. Τὸ λιτὸ φαγητό, ποὺ τοῦ ἐτύχαινε στὸ πιάτο, ἐὰν ἐτύγχανε νὰ εἶναι κρέας, προσέφερε τὸ ψαχνὸ στοὺς παρακειμένους φοιτητὲς καὶ αὐτὸς ἔτρωγε τὶς «λαποῦρες» καὶ «ἔγλειφε κανένα κόκκαλο». Ὄχι μόνο δὲν ἔτρωγε, γιὰ νὰ ἀπολαμβάνῃ, ἀλλὰ οὔτε κἄν γιὰ νὰ ζῇ. Ἔτρωγε πρὸς δόξα Θεοῦ. Οἰνοπνευματώδη ποτὰ δὲν χρησιμοποιοῦσε ποτέ, μόνο νερὸ ἔπινε καὶ κανένα καφέ, γιὰ νὰ ἀποκτήσῃ νηφαλιότητα καὶ νὰ δύναται νὰ ἐργάζεται ἀπὸ βαθέων χαραμάτων μέχρι καὶ μετὰ τὶς μεταμεσονυκτίους ὧρες.

9. Ἐμάχετο συνεχῶς, ἀκαταπαύστως καὶ γενναίως γιὰ ἐλευθέρα καὶ ζῶσα Ἐκκλησία, γιὰ χωρισμὸ Κράτους καὶ Ἐκκλησίας, γιὰ ἀξιοκρατία στὴν Ἐκκκλησία καὶ τὴν Πολιτεία, κάθαρσι Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, γιὰ τὴν ἀξιοποίησι τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας γιὰ κοινωφελῆ ἔργα στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν κοινωνία, ἐναντίον τῶν καλλιστείων τῆς Ἐφημερίδος «Ἀπογευματινή», ποὺ ἐξεμαύλιζαν τὴ νεολαία, ἐναντίον τῶν ἐκτρόπων τοῦ καρναβάλου, ἐναντίον τῆς ἱδρύσεως καζίνο κ.λπ., κ.λπ.

10. Ἡ Φλώρινα εἶναι σχεδὸν ἡ μοναδικὴ πόλι τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ποὺ δὲν ἐπραγματοποιήθηκε τελικῶς τὸ καζίνο καὶ τὸ ἁμαρτωλὸ καὶ διεφθαρμένο κράτος πληρώνει ἀκόμη καὶ σήμερα γιὰ διαφυγόντα κέρδη στοὺς ἐκμαυλιστὲς τοῦ «λησταρχίου» καζίνο Φλωρίνης.

11. Πρωτοστάτησε γιὰ οἰκολογικὰ προβλήματα καὶ ἀγωνίσθηκε ἐναντίον τῶν ἀπολύσεων τῆς ΔΕΗ. Ἐστηλίτευε δριμύτατα τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς παράγοντες, ποὺ «ἐρωτοτροποῦσαν» μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ τοὺς προτεστάντες. Ὄχι μόνο δὲν «ἐθώπευε» τοὺς ἀντεθνικῶς καὶ ἀντικοινωνικῶς δρῶντες τῆς πολιτειακῆς, νομοθετικῆς, ἐκτελεστικῆς, διοικητικῆς καὶ δικαστικῆς ἐξουσίας, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας τοὺς ἤλεγχε δριμύτατα δημοσίως ἐφαρμόζων τὸ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου «τὰ δημοσίως γενόμενα καὶ τὸν λαὸ σκανδαλίζοντα ταῦτα καὶ ἐλέγχομεν».

12. Ὅταν ὁ Κων/νος Καραμανλής, ὡς Ὑπουργὸς Κοινωνικῆς Προνοίας ἐξέδωσε Διάταγμα, Δῆμοι, Κοινότητες καὶ Ἱεροὶ Ναοὶ νὰ δίνουν εἰσφορὰ ὑπὲρ τῆς μασωνίας, οἱ σφενδόνες τοῦ εὐθαρσοῦς ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου Καντιώτη ἔδρασαν ἀστραπιαίως, οὕτως ὥστε ὁ Κων. Καραμανλὴς ἠναγκάσθη νὰ τροποποιήσῃ τὸ Διάταγμα καὶ νὰ δίνουν εἰσφορὰ ὑπὲρ τῆς μασωνίας μόνο οἱ Δῆμοι καὶ οἱ Κοινότητες καὶ ὄχι καὶ οἱ Ἱερὲς Μονὲς καὶ οἱ Ἱεροὶ Ναοί.

13. Ἐπειδὴ ὁ Κων. Καραμανλὴς αἰσχρολογοῦσε καὶ γιὰ «ψίλου πήδημα» ἐβλαστημοῦσε καπηλικώτατα, ὁ θρυλικὸς ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐξέδωσε στὸ περιοδικό του «ΣΠΙΘΑ» ἄρθρο νὰ ἀφορισθῇ ὁ Καραμανλὴς ὡς βλάσφημος.

14. Αὐτὲς τὶς πολεμικὲς ἐκστρατεῖες τοῦ ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου τὶς ἐκμεταλλεύτηκαν οἱ ἐχθροί του καὶ τὸν διέσυραν ὡς «Χομεϊνί», ὡς «καθυστερημένο», ὡς ὀπισθοδρομικό, φασίστα, ἐθνικιστὴ καὶ τὰ τοιαῦτα καὶ τὸν ἔσυραν στὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πολιτικὰ δικαστήρια. Ἀλλὰ ὁ εὐθὺς καὶ εὐσυνείδητος ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος δὲν ἐπτοεῖτο καὶ ὅσο ὑψηλότερα ἵσταντο οἱ παρανομοῦντες, τόσο πιὸ δριμύτατος ἦταν ὁ φλογερὸς ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος, ἐνῷ ἀντιθέτως ἦταν ἐπιεικέσταστος πρὸς τοὺς ἀδαεῖς καὶ ἀδυνάτους.  
Μέχρι καὶ τὴν βασίλισσα Φρειδερίκη, ποὺ ὑποστήριζε τὴν πανθεϊστικὴ θεωρία τῆς μασωνίας : «ἕν τὸ πᾶν, ὁρατὰ καὶ ἀόρατα πράγματα καὶ ἄνθρωποι εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ σὲ διαφόρους μορφάς», ὁ ἀδέκαστος ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος ἐτόλμησε νὰ τὴν ἀποκαλέσῃ ὡς ἀσεβεστάτη καὶ ἐσταμάτησε τὸ πολυχρόνιό της. 
Ποτὲ δὲν ἐδείλιασε, ἀλλὰ μιμούμενος τὸν Ἰωάννη Πρόδρομο, ἐπαναλάμβανε πρὸς τοὺς ἰσχυρούς: «οὐκ ἔξεστι σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» καὶ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε νὰ ὑπερασπισθῇ τὴν πτωχιὰ χήρα καὶ τὰ ἔβαλε μὲ τὴν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία, ἡ ὁποία ἤθελε νὰ ἰδιοποιηθῇ δίπλα ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα ἕνα κῆπο μιᾶς πτωχιᾶς χήρας καὶ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἀπεκάλεσε τὴν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία ὡς «ἀδοξία» καὶ κακοὶ Ἱερεῖς καὶ Ἀρχιερεῖς ἐκμεταλλεύτηκαν τὴν κατάστασι καὶ διέβαλαν τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο καὶ ἐστάλη στὴν ἐξορία τρεῖς φορές, ὅπου καὶ ἀπεβίωσε καθ᾿ ὁδὸν πρὸς τὴν ἐξορία στὴν Κουκουσό, ἐφαρμοζομένου τοῦ Γραφικοῦ: «...εἐμἐδίωξαν, καὑμᾶς διώξουσιν...» (Ἰωάν. 15, 20).

15. Εὐτυχῶς κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ ΄50 στὸν Ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο ἦταν ὁ ἐξ Ἰωαννίνων Σπυρίδων Βλάχος, ὁ ὁποῖος ἐκτιμοῦσε τὸν ἁγνὸ ἱεροκήρυκα Αὐγουστῖνο καὶ ὄχι μόνο δὲν τὸν κατέτρεχε, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐκάλυπτε ἐμμέσως. Π.χ., ὅταν ἡ βασίλισσα Φρειδερίκη ἐζήτησε ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα νὰ διώξῃ τὸν «ἔξαλλο», τὸν «καθυστερημένο», τὸν «φανατικό» Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ὁ Μακαριώτατος, ὅπως ἀνεφέραμε καὶ στὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 33, σελ. 43,  ἐτόνισε στὴ βασίλισσα «Μεγαλειοτάτη, ἔχω πολὺ ἄσχημα νέα. Λαὸς καὶ κλῆρος τάσσεται παντοῦ ὑπὲρ τοῦ Αὐγουστίνου καὶ κινδυνεύει ὄχι μόνον ὁ ἰδικός σας θρόνος ἀλλὰ καὶ ὁ ἰδικός μου. Σᾶς συνιστῶ, Μεγαλειοτάτη, νὰ ζητήσετε συγγνώμην ἀπὸ τὸν Αὐγουστῖνον, διὰ νὰ δύνασθε τόσον ἐσεῖς νὰ παραμείνετε στὸν θρόνο σας, ὅσο καὶ ἐγὼ εἰς τὸν δικό μου θρόνο» …

16. Τότε ἡ θρασύδειλος βασίλισσα ἐθορυθήθη, ἐζήτησε συγγνώμη ἀπὸ τὸν εὐσυνείδητο ἱεροκήρυκα Αὐγουστῖνο καὶ ἔτσι δὲν ἐδιώχθηκε αὐτὴ τὴ φορὰ ὁ Αὐγουστῖνος.
Πῶς ἐκατατρόπωσε ἀκόμη καὶ τὸν παντοδύναμο Ἀστυνομικὸ Διευθυντὴ Ρακιντζή, φόβο καὶ τρόμο τῶν πάντων, ἴδετε στὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 33, σελ. 42.

Ὁ κοινωνικὰ ὀρθόδοξα καὶ ἐθνικὰ ἀγωνιστὴς Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐπέτυχε νὰ δημιουργήσῃ χριστιανικὴ πίστι, ἐθνικὴ συνείδησι καὶ ἀρίστη κοινωνικὴ συμπεριφορὰ ἀκόμη καὶ στοὺς ἀθίγγανους, τοὺς ὁποίους ἀποκαλοῦσε νεοφώτιστους καὶ δὲν ἐπέτρεπε σὲ κανένα νὰ τοὺς ὀνομάζῃ μὲ ταπεινωτικὲς ἄλλες ἐκφράσεις. Ἀντιθέτως σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα ἀκόμη καὶ σήμερα πολλοὶ Ἕλληνες ζοῦν καὶ συμπεριφέρονται σὰν «γύφτοι».

17. Μὲ λίγα λόγια ὁ ἀνάργυρος, ἁγνὸς Ἕλλην πατριώτης καὶ ἀκραιφνὴς Ὀρθόδοξος κληρικὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης δὲν ἐπίστευε χρυσόν, ἀλλὰ Χριστὸν καὶ δὲν ἐζοῦσε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ γιὰ τὴν Ἐκκλησία.

18. Γιὰ τὸ κοινωνικὸ καὶ ἐθνικὸ αὐτοῦ ἔργο ὁ γράφων αὐτὲς τὶς πτωχὲς γραμμὲς ἐζήτησε ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν νὰ βραβευθῇ ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος Καντιώτης γιὰ τὸ κοινωνικὸ αὐτοῦ ἔργο καὶ τὸ βραβεῖο τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν νὰ συνωδεύετο μὲ 10.000.000 δρχ. ἀπὸ τὰ θυλάκια τοῦ γράφοντος. Παρέστη ἀνάγκη νὰ μεταβῶ νὰ συναντήσω προσωπικῶς μερικοὺς Ἀκαδημαϊκούς. Ἕνας ἀείμνηστος τέως Πρόεδρος Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν μοῦ ἐτόνισε: «Ἐπειδὴ βλέπω ὅτι εἶσαι ἁγνὸς καὶ ἰδεολόγος ἄνθρωπος, σοῦ λέγω μὴ προσπαθῇς ἀσκόπως, διότι καὶ ἐδῶ, ἐνῷ σὲ διαβεβαιοῦν ὅλοι μέχρι ποὺ νὰ εἰσέλθωμε στὴ συνεδρίασι, ὅτι ὑπερθεματίζουν τὴν πρότασί σου, μετὰ τὴν ψηφοφορία ψάχνεις νὰ εὕρῃς τὴν ψήφο σου» ….

19. Ὡς ἐκ τούτου γιὰ λόγους, ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ ἀναπτύξωμε ἐδῶ, δὲν ηὐδοκίμησε αὐτὴ ἡ προσπάθεια. Φυσικὰ ἐγὼ δὲν κατέθεσα τὰ 10.000.000 δρχ. στὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, ἀλλὰ στὸν γέροντα Αὐγουστῖνο, γιὰ τὸ κολοσσιαῖο κοινωνικὸ καὶ ἐθνικὸ αὐτοῦ ἔργο…

20. Δὲον νὰ σημειωθῇ ὅτι ὁ λίαν ταπεινὸς καὶ εὐλαβὴς αὐτὸς κληρικὸς δὲν ἐγνώριζε τὶς προσπάθειές μου γιὰ νὰ βραβευθῇ ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, οὔτε ἀργότερα ἀπὸ τὸ Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν, τὸ ὁποῖο τὸν ἐβράβευσε τὴν 23.1.2008 στὸ «Πνευματικὸ Κέντρο Ρουμελιωτῶν» μὲ ἀναμνηστικὴ ἀργυρὴ πλακέτα, καθὼς καὶ μὲ μεμβάνην, τῆς ὁποίας τὸ κείμενο ἔχει:


Ο ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»
ΚΑΙ
ΤΟ «ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ
ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ»

ΑΠΟΝΕΜΟΥΝ
ΜΕΤΑ ΒΑΘΥΤΑΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΕΝΕΚΕΝ

ΤΙΜΗΤΙΚΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΝ

ΕΙΣ ΤΟΝ
ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΝ ΙΔΑΝΙΚΟΝ ΕΡΓΑΤΗΝ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ
ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΝ
ΔΙΑ
ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΝ ΑΥΤΟΥ ΕΡΓΟΝ
ΚΑΙ
ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ
ΥΠΕΡ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑ
ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΙΝ ΔΕΙΝΟΠΑΘΟΥΝΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΑΣ
ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΔΙΩΚΕΤΟ, ΔΙΕΣΥΡΕΤΟ ΚΑΙ ΚΑΤΕΤΡΕΧΕΤΟ
ΩΣ
ΕΤΕΡΟΣ ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.

ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΤΗ 23Η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008.

21. Ὁ θρυλικὸς γέρων Αὐγουστῖνος, ὅπως ἔχουμε προαναφέρει, οὐδέποτε ἦταν «καλοπερασάκιας», ἀλλὰ ἀσκητικώτατος καὶ διῆλθε ὅλο τὸ βίο του ἀγωνιζόμενος ἀκαταπαύστως γενναίως ὑπὲρ τῶν αἰωνίων ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας,  Θρησκεία, Πατρίδα καὶ Οἰκογένεια, πρὸς πᾶσα κατεύθυνσι, κατατροπώνων τοὺς νοητοὺς λύκους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑλληνικῆς Πολιτείας, εὐεργετῶν τοὺς πάντες (κατὰ τὴν διάρκεια τῆς κατοχῆς 8.000 μερίδες συσσίτιο καθημερινῶς γιὰ τοὺς πτωχοὺς τῆς Κοζάνης προκαλῶν μὴν μῆνι τῶν Ἰταλῶν καὶ Γερμανῶν).

22. Τὸ μόνο μέγιστο ἀτόπημα τοῦ θρυλικοῦ γέροντος Αὐγουστίνου ἦταν νὰ πεισθῇ ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἐκκλησίας καὶ πολιτείας νὰ ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τὸ λεκανοπέδιο Ἀττικῆς, ὅπου ἦταν «πατριάρχης» ἐγκαθιδρυμένος στὶς καρδιὲς τῶν εὐλαβῶν καὶ ἁγνῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Γενόμενος ὅμως Μητροπολίτης Φλωρίνης, ὅπου μετεβη στὴν ἄγονη καὶ λίαν ἀπομεμακρυσμένη κρίσιμη περιοχὴ τῆς Φλωρίνης, τὴν ὁποία θείᾳ προνοίᾳ τὴν μετέτρεψε σὲ «πνευματικὸ μπαξέ» ἀγωνιζόμενος λίαν ἐπιτυχῶς ἐναντίον τῶν Σλάβων, τῆς ἀμάθειας, τῆς πτώχειας καὶ τῆς ἀδιαφορίας καὶ ἔσωσε τὴν περιοχὴ ἀπὸ τὴν σκοπιανὴ καὶ βουλγάρικη προπαγάνδα.

23. Ἐὰν εἶχε μείνει στὸ λεκανοπέδιο Ἀττικῆς ὅμως, θὰ εἶχε συμβάλλει ἀφαντάστως στὴν κάθαρσι Ἐκκλησίας καὶ Κοινωνίας καὶ θὰ εἶχε προσφέρει χιλιαπλάσιο ἔργο ἀπ᾿ ὅτι στὴν ἀκριτικὴ περιοχὴ τῆς Φλωρίνης, τὴν ὁποία ὄντως ἀναγέννησε παντοιοτρόπως.

24. Ὅπως ὁ ἀρχιποίμην Θεάνθρωπος, ἔτσι καὶ ὁ ἄριστος καὶ ἀνεπανάληπτος ποιμὴν θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος, διῆλθε τὴν ζωή του εὐεργετῶν Ἐκκλησία, κοινωνία καὶ τὸ Ἔθνος.

25. Τινὲς ὅμως ὑπῆρξαν καὶ διπλοὶ πράκτορες καὶ ἀπὸ ἰδιοτέλεια ὁρμόμενοι τὸ «ἔπαιζαν καὶ τὸ παίζουν» ὡς μαθητὲς τοῦ θρυλικοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου Καντιώτη, οἱ ὁποῖοι ἔχυναν δηλητήριο ἐναντίον ἁγνῶν καὶ δυναμικῶν τέκνων τοῦ Αὐγουστίνου, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ ἦταν ὄργανα σκοτεινῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ πολιτικῶν κύκλων, ἐφαρμόζοντες τὴν πολιτικὴ τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε». Ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος ἦταν ἄδολος καὶ ἐπίστευε τέτοιους διπλοὺς πράκτορες, οἱ ὁποῖοι ὡς ὄργανα τοῦ ἀντικειμένου ἡμῖν Σατανᾶ, κατώρθωσαν διὰ τῶν διαβολῶν νὰ παραπληροφοροῦν τὸν Γέροντα Αὐγουστῖνο καὶ τοιουτοτρόπως νὰ διαλύσουν οὐσιαστικὰ τὴν μοναδικὴ μαχομένη Ὀρθόδοξο Ἱεραποστολικὴ Ἀδελφότητα «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» καὶ νὰ μειωθῇ τὰ μέγιστα ἡ ἱεραποστολική της δρᾶσις καὶ νὰ κλείσῃ ὁ «Ἐκκλησιαστικὸς Ἀγών».

26. Ἀμφιβάλλομε, ἐὰν θὰ ἐχάρη ὁ ἀντικείμενος Σατανὰς τὰ τελευταῖα 50 χρόνια τόσο πολύ, ὅσο μὲ τὴν ἐξουδετέρωσι καὶ τὴν ἀδρανοποίησι τῆς ἀδελφότητος αὐτῆς.

27. Αὐτοὶ οἱ «Ἰοῦδες» ἔχουν λίαν εὔκαμπτη τὴν σπονδυλικὴ στήλη τῆς ἠθικῆς καὶ τῆς πίστεως καὶ ἀναισχύντως καὶ ἀνερυθριάστως «τὸ παίζουν» ὡς γνήσιοι μαθητὲς τοῦ θρυλικοῦ καὶ ἀνεπανάληπτου γέροντος Αὐγουστίνου, ὁ ὁποῖος τώρα ἀπὸ τὴν Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία θὰ βλέπῃ τὸ κατάντημα τῆς Ἀδελφότητος καὶ θὰ εὔχεται καὶ θὰ προσεύχεται, ὅπως αὐτοὶ οἱ διπλοὶ πράκτορες ἀνανήψουν καὶ μὴ συνεχίζουν νὰ παρασύρουν περαιτέρω ἁγνοὺς καὶ ἄδολους λάτρεις τοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου καὶ νὰ ἀνανήψουν ἐπίσης καὶ τὰ ἐλάχιστα ἐναπομείναντα μέλη τῆς Ἀδελφότητος «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», γιὰ τὴν ἀναδιοργάνωσι καὶ τὴν δραστηριοποίησί της, ὥστε νὰ ἐπανεκδοθῇ καὶ ὁ «Ἐκκλησιαστικὸς Ἀγών», γιὰ νὰ δύναται ἐπιτυχῶς νὰ ἐργασθῇ γιὰ κάθαρσι Ἐκκλησίας καὶ Κοινωνίας, τώρα, ποὺ ἐτελείωσε ἐπιτέλους ἡ «βιομηχανία» δικαστικῶν ἀγώνων, ποὺ τοὺς ἐδημιούργησαν οἱ διπλοὶ πράκτορες, τυφλὰ ὄργανα τοῦ Σατανᾶ.

28. Ὁ θρυλικὸς καὶ ἀνεπανάληπτος Γέρων Αὐγουστῖνος Καντιώτης δὲν ἔχει ἀνάγκη τῶν εὐχῶν καὶ προσευχῶν μας, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας ἐμεῖς ἔχομε τὴν ἀνάγκη τῶν πρεσβειῶν του νὰ μᾶς συγχωρήσῃ, διότι δὲν τοῦ συμπαρασταθήκαμε περισσότερο καὶ νὰ μεσιτεύῃ στὸ Θεάνθρωπο καὶ ἐλεήμονα Χριστὸ νὰ μᾶς φωτίζῃ, νὰ μᾶς ἐλεῇ καὶ νὰ μᾶς σώζῃ ἀπὸ τὴν μεγίστη ἠθικὴ κατάπτωσι καὶ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι, ποὺ μᾶς ὡδήγησαν οἱ ἀνεγκέφαλοι καὶ ἐλεεινοὶ ἰθύνοντες.

29. Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ θρυλικοῦ καὶ ἀνεπανάληπτου Γέροντος Αὐγουστίνου Καντιώτη, ὁ ὁποῖος θὰ ἔχῃ σπουδαιοτάτη θέσι πλησίον τοῦ δικαιοκρίτου Θεανθρώπου, ὁ ὁποῖος θὰ τὸν ἐβράβευσε γιὰ τὴν ἀφιλαργυρία του, ταπεινότητά του, εὐλάβειά του, ἀνιδιοτέλειά του καὶ λοιπὲς πολλὲς ἀρετές του.

30. Κατωτέρω δημοσιεύουμε ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγ. Κων/νου Ὁμονοίας τὸ 1962 ἀναφορικῶς μὲ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους:
«Δὲν ἔχω καιρὸ γιὰ νὰ ἀναπτύξω τὸ θέμα. Τοῦτο μόνο λέω. Σκοτειναὶ δυνάμεις, πολὺ σκοτεινὰ ἐργάζονται στὸ Ἔθνος μας γιὰ νὰ κάνουν τὴν Ἑλλάδα μᾶς ἄχρηστο κράτος. Ἀλλὰ ὄχι ἀδελφοί μου, τὸ κράτος τὸ Ἑλληνικὸ δὲν θὰ γίνῃ ἄχρηστο, γιατί τὸ θέλουν 5-10. Τρίζουν τὰ κόκκαλα ὅλων τῶν ἀγωνιστῶν, γιὰ τὴν αἰσχρᾶν διαγωγή, τὴν ὁποία δείχνουν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἐπίσημοι, ἀπέναντι τοῦ ἑλληνικοῦ ράσου. Ξέρετε ποιὲς ἦταν οἱ διαθέσεις αὐτῶν, ποῦ ἀνάστησαν τὸ κράτος;
Ἑπτὰ χρόνια κράτησε ὁ πόλεμος. Ὁ Μωριᾶς ἐρημώθηκε, Μεσολόγγι δὲν ὑπῆρχε, τὰ πάντα ἦταν φωτιὰ καὶ ἐρημιά. Ὅταν τελείωσε ὁ πόλεμος, μαζεύτηκαν, γιὰ τετάρτη νομίζω φορά, ὅσοι ζήσανε, καὶ κάνανε συνέλευσι. Ἀγκαλιαζόταν, φιλιόταν καὶ ψάλλαν τὸ Χριστὸς Ἀνέστη…
Πρώτη ἀπόφασι καὶ πρῶτο ψήφισμα τῆς βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ποιὸ ἦταν;
«Ἀνακηρύττομεν ἡμεῖς οἱ ἀγωνισταὶ τοῦ 1821 ἐλευθερωτὴ τῆς πατρίδος τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν»
Τετάρτη Ἐθνοσυνεύλεσι - Η’ ψήφισμα. Ἡ Ἑλλάς, ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὰ ἐρείπια ἐκφράζει τὴν εὐγνωμοσύνη της στὸν Χριστὸ καὶ ὑπόσχεται·ὅτι «ὅταν φτάσουμε στὴν Ἀθήνα στὴν παλαιά μας τὴν πρωτεύουσα, θὰ κτίσουμε ναὸ καὶ τὸν ναὸν αὐτὸ θὰ τὸν ἀφιερώσουμε στὸν Σωτῆρα Χριστό, τὸν ἐλευθερωτὴ τῆς Ἑλλάδος».
Αὐτὰ ἔγιναν τὸ 1829. Ἀπὸ τότε μετρῆστε, περάσαν (2011- 1829=172), 149 χρόνια (ἡ ὁμιλία εἶναι τοῦ 1962 γι’ αὐτὸ ὁ Γέροντας ἀναφέρει μικρότερον ἀριθμὸν ἐτῶν), νέαι πόλεις παρουσιάσθηκαν.
Ἡ Ἀθήνα ξέρετε τὸ 1921 πόσο πληθυσμὸ εἶχε; Λασποχώρι ἤτανε, 2000 κατοίκους εἶχε, σὲ καλύβια κατοικούσανε καὶ τώρα ἡ Ἀθήνα ἔγινε μεγαλούπολις καὶ ἔφτασε τὸ 1.000.000 (ὁ πληθυσμὸς αὐτὸς ἦταν τὸ 1962). Μέσα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια ἡ Ἑλλὰς ἐθαυματούργησε, μέσα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια 30 πρωθυπουργοὶ περάσανε, 30 κυβερνήσεις ἀλλάξανε. Ἕξι βασιλεῖς ἀνέβηκαν στοὺς θρόνους μὲ τὰ πολυχρoνιά τους. Καὶ μέσα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια κτίσαμε σπίτια καὶ μέγαρα, μὰ τὸ ΤΑΜΑ δὲν τὸ ἐκπληρώσαμε καὶ τὴν ὑπόσχεσί μας δὲν τὴν κάναμε πρᾶξι.
Τὸ ναὸ αὐτὸ δὲν τὸν κτίσαμε. Εἶναι ἀνεκπλήρωτη ἡ ἐπίσημη ὑπόσχεσι, ποὺ ἔδωσε ἡ Ἑλλάς.
Καὶ ὅμως ἀγαπητοί μου, αὐτὴ ἡ ὑπόσχεσι, ποὺ δόθηκε, γιὰ νὰ κτισθῇ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, μέσα στὴν Ἀθήνα ἕνας ναὸς εἰς τὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτῆρα Χριστό, πρέπει νὰ ἐκτελεστῇ.
Ἀπὸ τὸ κράτος τὸ σημερινὸ δὲν περιμένω τίποτα, τὸ κράτος τὸ Ἑλληνικό. Ἐσεῖς ψηφίζετε, δὲν ἀνήκω σὲ καμιὰ παράταξι, σᾶς τὸ δηλώνω καὶ οὔτε ἐπιθυμῶ τὰ λόγια μου νὰ γίνουν ἀντικείμενο ἐκμεταλλεύσεως πολιτικῆς. Μιλῶ πάνω ἀπὸ κόμματα, ὡς κληρικὸς Ἕλλην. Εἴτε ὁ α΄, εἴτε ὁ β΄, εἴτε ὁ γ΄ εἶναι στὰ πράγματα, οἱ ἴδιοι εἶναι, τοὺς γνωρίζω ὅλους πολὺ καλά, δὲν πιστεύουν στὸν Θεό.
Ἀπὸ τὸ κράτος τὸ Ἑλληνικὸ δὲν περιμένω τίποτα. Ἂς φυλάξῃ τὰ λεφτὰ του τὸ κράτος, γιὰ τὸν τουρισμό, γιὰ νὰ κάνῃ ξενοδοχεῖα λοὺξ ἐπάνω στὴν Πάρνηθα, γιὰ νὰ διασκεδάζουν οἱ πριμαντόνες τῆς Εὐρώπης. Ἂς ξοδεύῃ τὰ ἑκατομμύριά του τὸ κράτος μὲ τὸ φτυάρι γιὰ τὴν πορνεία καὶ τὴν μοιχεία… (θὰ μπορούσαμε νὰ προσθέσουμε το, ἄς ξοδεύῃ τὰ λεφτά, ποὺ παίρνει τὸ κράτος ἀπὸ τὸν ἱδρῶτα τοῦ πτωχοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, γιὰ νὰ κάνῃ τζαμιὰ στo κέντρο τῆς Ἑλλάδos!!!…).
Δὲν θέλουμε τὰ ἑκατομμύρια του κράτους… Τὸν ναὸ θὰ τὸν φτιάξῃ ὁ φτωχός μας λαός.
Τὴν προηγούμενη Κυριακή, ποὺ κατέβηκα ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, ἕνας νέος μὲ πλησίασε καὶ μοῦ λέει·
Πάτερ, σοὺ δίνω μία ἐπιστολή. Ἀνοίγω τὴν ἐπιστολὴ καὶ βλέπω ἕνα μικρὸ βιβλιαράκι, ποὺ ἔλεγε ὅτι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες λησμονήσαμε τὸ ΤΑΜΑ αὐτό, τὴν ὑπόσχεσι αὐτή. Ἔλεγε καὶ κάτι ἄλλο. Ὅτι κάποιος ἀνώνυμος χριστιανὸς θυμήθηκε τὴν ὑπόσχεσι αὐτὴ τῶν προγόνων μας καὶ πῆγε στὴν τράπεζα καὶ κατέθεσε στὸ ταμεῖο κάποιας θρησκευτικῆς ὀργανώσεως 80.000 δραχμές. Καὶ κοντὰ στὸν ἀνώνυμο αὐτὸν δωρητὴ παρουσιάστηκαν καὶ ἄλλα πτωχαδάκια καὶ κατέθεσαν καὶ αὐτὰ γιὰ τὸν ἴδιο σκοπὸ καὶ ἔφτασε τὸ ποσὸν 1.000.100 δχμ.
Ἀπὸ τῆς θέσεως αὐτῆς κάνω ἔκκλησι προφορικῶς, ἀλλὰ καὶ γραπτῶς θὰ τὴν διατυπώσω, στὸν νέον ἀρχιεπίσκοπο. Νὰ ἀγνοήσῃ τὸ κράτος, νὰ ἀγνοήσῃ πρωθυπουργούς, νὰ ἀγνοήσῃ ὑπουργούς, νὰ ἀγνοήσῃ τοὺς πάντας καὶ νὰ τὸ φωνάξῃ σ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι θὰ δώσουν ὅλα τὰ φτωχαδάκια καὶ θὰ κτίσουμε ἕναν καινούριο ναὸ μέσα ἐδῶ στὴν Ἀθήνα καὶ ἐπάνω στὸν ναὸ ἀπ’ ἔξω θὰ γράψουμε «Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟ, ὅν παῖδες ὑμνεῖτε εἰς πάντας τοὺς αἰώνας».
Θέλω λοι σας σήμερα, πο κούσατε τ κήρυγμα, λλοι ν γράψετε στς φημερίδες, λλοι ν πιάσετε βουλευτάς, λλοι ν πιάσετε μικρούς, λλοι ν γράψετε στν ρχιεπίσκοπο, γι ν γίνῃ τ συντομώτερο μία πιτροπή, ν γίνῃ ρανος στν λλάδα κα τότε π’ λα τ μέρη τς λλάδος κα π τν Μωρι κα π τ Ψαρ κα π τν Χίο κα π’ λα τ μέρη τς πατρίδος θ φέρουμε λιθάρια γι ν κτίσουμε τ να κα ν εναι για μέρα, πο θ μαζευτομε λοι μέσα στν κκλησι γι ν ψάλλουμε «Τ περμάχῳ στρατηγῷ τ νικητήρια» . 


ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ
ΗΘΙΚΩΝ
& ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ

ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978
 e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.