Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

«...Ἵνα τί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καί ζητεῖτε ѱεῦδος;» Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνᾶ


«...Ἵνα τί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καί ζητεῖτε ѱεῦδος; » (Ѱαλμ. δ´,στ.3)

Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνᾶ.

Σατανάς, ψεύτης καί νθρωποκτόνος π’ ρχς[1], μετασχηματίζεται καί σέ γγελο φωτός. Στόχος του εναι νά καταστρέψει τήν δημιουργία το Θεο.
ποκριτής νθρωπος, θύμα το ρχεκάκου φεως, ν εναι λύκος, παρουσιάζεται σάν δθεν πρόβατο, γιά νά ξεγελάσει καί νά κμεταλλευθε τόν συνάνθρωπο.
σημερινός πολιτισμός, σύγχρονη τεχνολογία καί μέ να λόγο, τό φρόνημα, πού στίς μέρες μας καλλιεργεται καί παραδίδεται πό γενιά σέ γενιά, εναι μεταλλαγμένο καί φύσικο. Το λείπει Χριστός. Καταντ -Χριστο. Εναι δρόμος χωρίς Φς, λήθεια, καί Ζωή.

Βέβαια, θά πε κάποιος, τι τό σαπρό καί μεταλλαγμένο ατό σύστημα μπορε πρός καιρόν μέ διάφορα χημικά μέσα νά παράξει, πό πετρέλαιο καμμένο τοξικό λάδι, τυρί, γάλα λλη τροφή. κόμη τό νερό, μέ τοξικό καρκινογόνο τρόπο, νά τό μεταποιήσει σέ κρασί, γιά περισσότερο λικό κέρδος. ν τούτοις, τίποτε πό τά νωτέρω δέν εναι ληθινό, γνήσιο, φυσικό, γιές, λλά ντίθετα, πως επαμε, εναι κάλπικο, μεταλλαγμένο, δηλητήριο, πού φρων πολιτισμός μας καί λο ατό τό ψευτοσύστημα τό νήθικο, στηρίζει
 Γνησιότητα πάρχει μόνον που τό Πνεμα τό γιον, πλά, σάν αρα, βίαστα, ργάζεται καί μυστηριακά μεταστοιχειώνει τήν ψυχή καί τήν καρδιά το ν Χριστ νθρώπου καί το ν Χριστ πολιτισμο.

Ατό τό Πανάγιον Πνεμα, Παράκλητος, πού ποτέ δέν ναπαύεται σέ καρδιά πληστη, χοντροκομμένη καί βορβορώδη, φανερώνεται σέ ψυχή πιστή στό Θεό, ξυπνη, εγενική, εώδη. Συν-κοινωνε ματήν τήν ψυχή καί τς χαρίζει ς εί τή γνώση τς ληθος Θεολογίας. «Μόνε μονογεννήτωρ, μονογενος Υο Πατήρ, καί μόνε μόνου, φς φωτός παύγασμα, καί μόνον μόνως μόνου, Θεο γιον Πνεμα, Κυρίου Κύριον ντως ν× Τριάς Μονάς γία, σσόν με θεολογοντά σε»[2].

Φωτισμένος καί γιασμένος, νος, πό τήν κτιστον Χάριν καί γνώστης ατς τς ληθος θεολογίας, γάλλεται καί ρπάζεται ν γί Πνεύματι, συμψάλλει μέ τούς γίους γγέλους, προσφέροντας στόν Σωτήρα Χριστό τοτον τόν λόγον: «Δάκρυά μοι δός, Θεός ς ποτε τ γυναικί τ μαρτωλ καί ξίωσόν με βρέχειν τούς πόδας σου, τούς μέ κ τς δο τς πλάνης λευθερώσαντα, καί μύρον εωδίας σοι προσφέρειν, βίον καθαρόν ν μετανοί μοι κτισθέντα× να κούσω κγώ τς εκταίας σου φωνς× πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου ες ερήνην»[3].

Καί ρωτ σε, γνήσιε φίλε το Χριστο: Εναι δυνατόν, ατή τήν ψυχήν, ατόν τόν πιστόν το Θεο νθρωπον, νά τόν βλάψει  ποιοδήποτε κραο φυσικό φαινόμενο, π.χ. σεισμός, τσουνάμι, πυρκαγιά, ραδιενέργεια, πλημμύρα; Ποτέ! Ποτέ! Ποτέ! Καί τοτο διότι εναι γνωστό, στούς ληθινά σοφούς, τι Κτίσις, λη Δημιουργία, πακούει πόλυτα κατά πάντα καί διά πάντα στό Δημιουργό Τριαδικό Θεό καί στόν Βασιλέα καί Κύριο ησο Χριστό.

Τύχη, μοίρα, γιόγκα, μετεμψύχωση, σωτερική νέργεια, διαλογισμός, πολυθεϊσμός, εδωλολατρεία, θρησκεες νθρώπινες σατανικές, λα  ατά πού πλανον τήν οκουμένη, δέν μπορον δ οτε νά βοηθήσουν, οτε νά σώσουν. Εναι νήμπορα, δύνατα, ως καί νύπαρκτα.
, Θεέ μου, γλυκύτατε ησο μου! άν θελε πράγματι, ναγκεμένος πό τόν πόνο καί τό γχος σύγχρονος νθρωπος, νά πάψει νά εναι βαρυκάρδιος καί νά σταματήσει νά ναζητ τό ψεδος, πόσο διαφορετικός θά ταν καί σήμερα κόσμος μας. Διότι τότε, κοινωνία τν θνν θά γνώριζε, ησο μου, τήν παντοδυναμία Σου, τήν γάπη Σου, τήν πρόνοιά Σου, τό λεός Σου καί τό σεβασμό Σου στό πλάσμα Σου, τόν νθρωπο, πού πλασες λεύθερον καί κατεκόνα Σου.

ντως τότε καί μόνον τότε θά ταν δυνατόν, μέ πλα πνευματικά τόν Τίμιον Σταυρόν, τή θαυματουργή εκόνα τς Παναγίας, τά μυρόβλητα λείψανα τν ρθοδόξων γίων καί τήν πίκληση το φοβερο Θείου νόματός Σου, θά μποροσαν νά ποφευχθον τό τσουνάμι στήν απωνία καί ο πρίν πό ατό καταστροφές πού χει ποστε νθρωπότητα.
Τήν λήθεια ατή βεβαιώνουν διαχρονικά, Κύριε, ο γιοί Σου, ο ποοι θαυματούργησαν καί θαυματουργον μέ τή Χάρη Σου καί ποιον θαυμαστά καί ξαίσια σημεα καί εεργεσίες, πως καί σύ, ησο μου, στήν πίγεια παρουσία Σου. Περπάτησες στά κύματα, φίμωσες τήν τρικυμία, θρεψες πεντακισχιλίους νδρες μέ πέντε ρτους καί δύο χθύες, γιάτρεψες χωλούς, τυφλούς, παραλυτικούς, σεληνιαζομένους, νέστησες νεκρούς, κατέκρινες μέ τή Σταυρική Σου Θυσία τήν μαρτία καί μέ τήν λαμπροφόρο καί νδοξο νάστασή Σου, συνέτριψες το δου τά κλεθρα καί πάταξες λοκληρωτικά τό θάνατο καί πενεύρωσες τό Σατανά, χαρίζοντας παντοτεινά καί μετάκλητα, στούς θέλοντες, στό  σύμπαντα κόσμο, τήν αώνια ζωή, τήν ερήνη, τήν νάπαυση, τόν Παράδεισο.

θάνατε, ναμάρτητε, Εσπλαχνε, Θεάνθρωπε Κύριε, εθε νθρωπότητα νά Σέ γνωρίσει ληθινά καί νά μήν εσαι πλέον - πειδή φάνηκες μέ ταπεινό σχμα στή Θεία Σου νανθρώπησηγιά τόν σύγχρονο νθρωπο, σκάνδαλο μωρία, καί λοι μά λοι νά στραφομε σέ Σένα ησο μέ ληθινή μετάνοια, τηροντες τίς ντολές Σου, γιατί ν ατή τήν ρα πού εμαστε στήν ρχή τν δινῶν πάρχει τόσος πόνος, τόση πελπισία, τόσο δηλητήριο νάμεσά μας, ταν αριο θάρθον ο δνες, καί θάρθον, ν μείνουμε μετανόητοι, ποιός θά δύναται νά ντέξει στόν φοβερό λεθρο καί τήν καταστροφή;

ησο μου, βοήθησε σήμερα τήν ρθόδοξη λλάδα μας, στε μέ συμμάχους τούς γίους Σου, τήν Παναγία Μητέρα Σου, τόν Τίμιο Σταυρό Σου, τούς γαθούς γγέλους Σου, νά καταστομε ο ρθόδοξοι λληνες παράδειγμα μετανοίας καί ξομολογήσεως στά θνη καί τούς λαούς, πού πελπισμένα ναζητον καί ψάχνουν σανίδα σωτηρίας, λλά σέ λάθος δρόμους καί τραπούς. Γένοιτο Κύριε. μήν.


[1] «...κενος νθρωποκτόνος ν π’ ρχς καί ν τ ληθεί οχ στηκεν, τι οκ στιν λήθεια ν ατ· ταν λαλ τό ψεδος, κ τν δίων λαλε, τι ψεύστης στί καί πατήρ ατο.» (ω. η΄, 44)

[2] Δοξαστικό ρθρου Πέμπτης, β´ἑβδομάδος, δή θ΄.

[3] Δοξαστικό Μεγάλου ποδείπνου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.