Επιστολή απάντησις και έκκλησις προς τον Νικ. Σωτηρόπουλον του Νικ. Ἰατρίδη Ταξ/χου ἐ.ἀ, Δικηγόρου (Αφορά την Κάρτα του Πολίτη) Μέρος Α΄

Τοῦ κ. Νικ. Ἰατρίδη, Ἀναθεωρητοῦ Γ´, Ταξ/χου (Δ) ἐ.ἀ, Δικηγόρου

Το δεύτερο μέρος ΕΔΩ

(1ον) Κ. Διευθυντά, Ἀνέγνωσα μετὰ πολλῆς προσοχῆς τὴν ἐπιστολὴ πρὸς τὴν ἐφημερίδα σας τοῦ κ. Ν. Σωτηροπούλου, ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ φ. 1853 τῆς 12ης Νοεμ. 2010 (σ. 7) μὲ τίτλο «Αἱ θέσεις τοῦ κ. Ν. Σωτηροπούλου διά τήν Κάρταν τοῦ Πολίτου».
Κατ' ἀρχήν, ὀφείλω νὰ διευκρινήσω δύο πράγματα:
α) ὅτι ἀκολουθῶ τὸ νέο ἡμερολόγιο καὶ παλαιότερα παρακολουθοῦσα τὶς ὁμιλίες τοῦ ἐκλεκτοῦ θεολόγου στὴν αἴθουσα τοῦ Σταυροῦ, σχεδὸν ἀνελλιπῶς κάθε Κυριακὴ ἀπόγευμα καὶ
β) ὅτι ἀναγνωρίζω τὴν μέχρι σήμερα ἐκκλησιαστικὴ προσφορά του, τὸ θεολογικὸ ἔργο του ἀλλά καὶ τὸν ἔνθερμο ζῆλο του γιὰ μιὰ «ζῶσα καὶ ἐλεύθερη ἐκκλησία», μὲ τελευταῖο τίτλο «τιμῆς» δι᾽ αὐτὸν τὸν τελείως ἄδικο ἀφορισμὸ του ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.

Εἶναι, παρ᾽ ὅλα αὐτά, θλιβερὲς οἱ θέσεις τοῦ κ. Σωτηροπούλου – «πτώση» του ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, θὰ τολμοῦσα νὰ τὴν χαρακτηρίσω!– τὶς ὁποῖες ἐπανειλημμένα ἔχει τελευταίως λάβει εἰδικὰ στὸ θέμα αὐτὸ ὁ κ. Σωτηρόπουλος καὶ συμπυκνώνονται στὸ ὅτι «ἐὰν παραλάβωμε τὴν Κάρτα τοῦ Πολίτη, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ συναλλασσώμεθα μὲ τὶς Τράπεζες, νὰ νοσηλευώμεθα, δὲν χάνουμε τὶς ψυχές μας, δὲν πηγαίνουμε στὴν κόλασι...» (ὅπως γράφει), μὲ τὶς ὁποῖες ὁ κ. Σωτηρόπουλος οὐσιαστικά μᾶς λέει, ὅτι δὲν πειράζει τὴν σωτηρία μας ἡ συγκεκριμένη ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα (μὲ τὸν ἀριθμὸ τοῦ θηρίου) καὶ ἄρα μᾶς συστήνει «νά τὴν πάρωμε, ἂν ὑποχρεωθοῦμε κατ' ἀνάγκην ἀπὸ τὸ κράτος», διότι ὅπως λέει «δὲν εἶναι αὐτὴ τὸ Σφράγισμα...» (κατ' αὐτόν).

Στὸν κ. Σωτηρόπουλο, δυστυχῶς, ἐπαληθεύεται ἐν προκειμένῳ τὸ Ἁγιογραφικὸν «διότι θὰ πλανήσει ἐὰν εἶναι δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς...».

Ἐμένα καὶ πολλοὺς ἄλλους Χριστιανοὺς, ἄλλα μὲ πληροφορεῖ στὸ θέμα αὐτὸ ἡ «ζῶσα καὶ ἐλευθέρα» συνείδησή μου ὡς Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, βάσει καὶ ὅσων ἀνέγνωσα καὶ ὅσων ἔμαθα ἐδῶ καὶ χρόνια, ἰδιαιτέρως ἐνδιαφερθείς διὰ τὸ θέμα, ἀπὸ ἐκλεκτοὺς ἀγωνιστάς Πατέρες καὶ Ἁγιορεῖτες (τὸν π. Παΐσιον, τόν π. Ἀμβρόσιο Λάζαρη ἐκ τῆς Ἱ. Μονῆς Δαδίου, τὸν π. Ἀρσένιο Κομπούγια) σχετικὰ μὲ τὶς ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες–666, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλους σημερινοὺς ἀγωνιζόμενους χριστιανούς, λαϊκοὺς καὶ κληρικούς, ὅπως τὸν λαϊκὸ κ. Νίκο Βλάχο καὶ τὴν ἐμπεριστατωμένη του ἀνάλυση στὸ youtube, τὸν π. Σαράντη Σαράντο, τὸν π. Μάξιμο Βαρβαρή κ.ἄ, οἱ ὁποῖοι ὅλοι δὲν ἔχουν τὴν ἴδια θέση μὲ τοῦ κ. Σωτηροπούλου, οὔτε –πολὺ περισσότερο– συμφωνοῦν μὲ τὶς ἀνεκδιήγητες θέσεις (γιὰ τὸ ἴδιο θέμα) τοῦ «γνωστοῦ» Μητροπολίτου νησιοῦ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτὲς δημοσίευσε ἡ ἐφημερίδα Σας στὸ ἴδιο ὡς ἄνω φύλλο (σ. 8η).

Κατ' ἀρχήν, ὁ κ. Σωτηρόπουλος πέφτει σὲ πολλὲς παλινῳδίες καὶ ἀντιφάσεις στὴν ἐπιστολή του. Ἀπὸ τὴ μιά, ὑποστηρίζει σὲ αὐτὴν (ἐπανειλημμένα, ἄλλωστε, τὸ ἔχει κάνει ἐδῶ καὶ καιρὸ) τὴν παράδοξη θέση ὅτι τὸ σφράγισμα 666 τοῦ ἀντιχρίστου θὰ δοθεῖ στοὺς πιστούς, μόνον ὅταν καὶ ἀφοῦ ἐμφανισθεῖ ὁ ἀντίχριστος, ἐνῶ αὐτὸ δὲν προκύπτει ἁγιογραφικὰ καὶ εἶναι καθαρὰ δικές του («γνωστικὲς») ἑρμηνεῖες, βάσει γενικά τῶν κεφαλαίων ια´ καὶ ιγ´ τῆς Ἀποκαλύψεως (λέει: «ὅπως δείχνουν τὰ παραπάνω κεφάλαια»...).
Αὐτὸ εἶναι πρωτοφανές, κατ' ἀρχήν, νὰ τὸ ὑποστηρίζει σοβαρὰ θεολόγος, ὅταν ὅλοι ξέρουμε ὅτι ὁ ἀριθμὸς 666 ἔχει, πρὸ πολλοῦ, εἰσέλθει στὴ ζωή μας ὡς barcode (τοῦ προτύπου ΕΑΝ–13), μὲ τὸ ὁποῖο ἔχουν ἤδη σφραγισθεῖ ὅλα τά προϊόντα, χωρὶς ἀκόμη νὰ ἔχει ἐμφανισθεῖ δημόσια ὁ ἀντίχρι- στος! 

Ὕστερα, ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη στὸ κεφ. 13,17 λέει «κανεὶς δὲν θά μπορεῖ νὰ ἀγοράσει ἢ νὰ πουλήσει, παρὰ μόνο αὐτὸς, ποὺ ἔχει χαραγμένο τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματός του».
Ἄρα, σαφῶς καὶ μπορεῖ ὅταν ἐμφανισθεῖ ὁ ἀντίχριστος ὁ ἀριθμός του νὰ εἶναι μιὰ ἤδη διαδεδομένη κατάσταση, σὲ ὅλο τό κόσμο, ἄνευ τοῦ ὁποίου (ἀριθμοῦ) κανεὶς νὰ μὴ μπορεῖ νὰ ἀγοράσει ἢ νὰ πουλήσει!
Τὸ θηρίο, ὅπως τὸ λέει τὸ κείμενο στὸν στίχο 16, θὰ ὑποχρεώσει ὅλους νὰ χαράξουν (ΚΑΙ) τὸ σημάδι του πάνω στὸ δεξὶ χέρι καὶ στὸ μέτωπό τους. Ὁ ἀριθμὸς ὅμως τοῦ θηρίου θὰ τοὺς ἔχει ΗΔΗ δοθεῖ πιὸ πρίν!
Ποιὸς εἶναι τόσο ἀνόητος, ὥστε νὰ μὴ καταλαβαίνει ὅτι τὸ Σφράγισμα μὲ τὸν ἀριθμό του δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἐφαρμοσθεῖ ἀπὸ τὴν μιὰ ἡμέρα στὴν ἄλλη, οὔτε κἄν μέσα σὲ λίγους μῆνες ἢ λίγα ἔτη, καὶ ὅτι χρειάζεται ἀρκετὴ προεργασία καὶ διαδικασίες μὲ ἀρκετὴ χρονικὴ διάρκεια;
Δὲν εἶναι λογικὰ δυνατὸν νά... «ἀπαιτεῖ» ὁ κ. Σωτηρόπουλος, ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο, νὰ μᾶς σφραγίσει τὴν πρώτη κιόλας ἡμέρα, ποὺ αὐτὸς θὰ ἐμφανισθεῖ ἢ μετὰ ποὺ θὰ ἐμφανισθεῖ μέσα στὰ 7 ὅλο κι ὅλο χρόνια δημόσιας δράσης του (μεταξύ τῶν ὁποίων τὰ 3 περίπου τῆς Βασιλείας του)!

Διότι τότε θὰ εἴχαμε νὰ κάνουμε μὲ ἕναν ἀνόητο καὶ ἀπροετοίμαστο κυβερνήτη ἀντίχριστο –ἐνῶ ὁ ἀντίχριστος κάθε ἄλλο παρὰ βλὰξ καὶ ἀμέθοδος εἶναι, ὅπως μᾶς τὸν παρουσιάζουν («τεχνήτη τοῦ ψεύδους καὶ τῆς ἀπάτης, ἄριστο ὑποκριτή», κλπ) πλειὰς ἱερῶν κειμένων καὶ προφητειῶν Ἁγίων (Ἅγ. Ἱππόλυτος, Δανιὴλ κλπ).
Ὅπως, λοιπόν, μὲ τὸν ἀριθμὸ του «σφραγίστηκαν», μὲ τὴ σειρὰ καὶ μεθοδικώτατα, ἀπὸ τοὺς προδρόμους τοῦ ἀντίχριστου, μὲ τὴν ἐπίκληση εὐλογοφανῶν «προσχημάτων» καὶ λογικοφανῶν «δι- καιολογιῶν», ὅλα τά τρόφιμα καὶ τὰ ὑλικὰ ἐν χρήσει προϊόντα, ἔπειτα τὰ ζῶα μὲ τὰ ἐμφυτευμένα τσιπάκια– πομποὺς φέροντας τὸν ἀριθμό του καί, ἀκολούθως, ὅλες οἱ κρατικὲς ἢ ἄλλες ὑπηρεσίες (παροχὴ ὑπηρεσιῶν ὑγείας–ΑΜΚΑ) καὶ τὰ φάρμακα (ἠλεκτρονικὴ συνταγογράφηση–ΙΚΑ κλπ), ἔτσι ξεκινάει τώρα καὶ ἡ διαδικασία μὲ τὰ πρόσωπα, δηλαδὴ ἡ ἠλεκτρονικὴ ταυτοποίηση τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων μὲ τὸν ἀριθμὸ τοῦ θηρίου. 

Ἄρχισαν πονηρὰ μὲ τὶς ἠλεκτρονικὲς ἀστυνομικὲς ταυτότητες, ποὺ ἐπέβαλαν πονηρὰ πρῶτα στοὺς ἀστυνομικοὺς καὶ στοὺς ἔνστολους, διότι ὡς ὄργανα τοῦ (ἀντίχριστου πλέον) κράτους αὐτοὶ θὰ κληθοῦν νά «ἐπιβάλουν» ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ νέου χρόνου στὸν ἁπλὸ πολίτη τὴν «Κάρτα τοῦ Πολίτη».
Ὅποιος Ἕλληνας δὲν ἀντισταθεῖ στὴν «Κάρτα τοῦ Πολίτη», προκειμένου ὅπως λέει ὁ κ. Σωτηρόπουλος νὰ μπορεῖ νὰ συναλλάσσεται μὲ τὶς τράπεζες, τὰ νοσοκομεῖα κλπ, γιὰ τὶς ἀγορὲς γενικὰ καὶ τὶς πωλήσεις του, γιατί νὰ ἀντισταθεῖ καὶ στὸ χάραγμα–σημάδι ἐπὶ τοῦ ἰδίου τοῦ σώματος (ποὺ εἶναι τὸ ἀμέσως ἑπόμενο στάδιο), ἀφοῦ οἱ λόγοι «συναλλαγῶν τοῦ λαοῦ» ποὺ ἀναφέρει ὁ κ. Σωτηρόπουλος ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν ἀπαράλλαχτοι καὶ μετέπειτα;

Δὲν θὰ παραδοθεῖ ὁ λαὸς καὶ στὸ ἐμφύτευμα αὐτό, ἂν καὶ ἐφόσον δεχθεῖ σὰν πρόσωπο νὰ «σφραγισθεῖ» πρῶτα, μὲ τσιπάκι μὲ τὸν ἴδιο ἀριθμὸ (666), πού ὑπάρχει ἐπὶ τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη; Ἀφετέρου, ὁ κ Σωτηρόπουλος φωρᾶται στὴν ἐπιστολὴ του φάσκων καὶ ἀντιφάσκων, διότι ἐνῶ ἐπαινεῖ μὲν ὡς «ἥρωες» τοὺς πέντε ἀστυνομικοὺς, ποὺ ἀπετάχθησαν καὶ γράφει γι᾽ αὐτοὺς ὅτι «ἀρνήθηκαν γιὰ λόγους συνειδήσεως» νὰ λάβουν τὴν ταυτότητα καὶ ὅτι «ἡ Ἐκκλησία πρέπει παντοιοτρόπως νὰ συμπαρασταθεῖ στὰ ἡρωϊκά αὐτά τέκνα της» (ΣΣ: ὑπογραμμίζω τὶς λέξεις του «ἡρωϊκὰ τέκνα της»), ἐντούτοις ὁ ἴδιος καταλήγει στὸ ἀντίθετο συμπέρασμα γιὰ τὸ λαό, τὸν ὁποῖο δικαιολογεῖ καὶ ἀποφαίνεται ὅτι «δὲν μποροῦν νὰ δείξουν ὅλοι» (τὸν ἴδιο ἡρωϊσμό).

Ἄρα τὸ συμπέρασμα ποὺ προκύπτει εἶναι ὅτι, κατ' αὐτόν, δὲν πειράζει ἂν ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι πάρουν τὴν Κάρτα!
Δέχεται λοιπὸν ὁ κ. Σωτηρόπουλος, ὅτι γιὰ κάποιους ἀπὸ τὸν λαὸ ὑπάρχουν «λόγοι συνειδήσεως», ποὺ τούς καθιστοῦν ἄξιους συμπαραστάσεως ἀπὸ τὴν ἐκκλησία «σὰν ἡρωικὰ τέκνα της», ἐνῶ γιὰ ἄλλους μπορεῖ νὰ μὴ ὑπάρχουν (sic!) οἱ ἴδιοι «λόγοι συνειδήσεως», ὁπότε ἀκόμη καὶ νὰ δεχθοῦν νὰ πάρουν τὴν Κάρτα πρέπει ὁμοίως νὰ τοὺς δικαιολογήσει ἡ Ἐκκλησία (!), ἐνδεχομένως σὰν «λιγότερο ἢ καθόλου ἡρωικὰ» τέκνα της ἂν τελικὰ ἡ Κάρτα ἐπιβληθεῖ!

Ἀσύλληπτη , ὄντως, ἡ διπλὴ «συλλογιστική» τοῦ κ. Σωτηρόπουλου....
Κε Σωτηρόπουλε, διαλέξτε στρατόπεδο, μὲ ποιὸν εἶστε, δὲν μπορεῖτε νὰ ὑπηρετεῖτε δύο «κυρίους», νὰ πατᾶτε καὶ μὲ τὰ δύο πόδια σας στὶς δύο ὄχθες τοῦ ποταμοῦ, γιὰ νὰ «ἀναπαύσετε» κάποιους χριστιανοὺς, ποὺ δὲν θέλουν νὰ ἀγωνιστοῦν, μὲ βαρειές προσωπικές τους θυσίες, τὴν κρισιμώτατη αὐτὴν ὥρα.
Ὁ Χριστὸς ἐδίδαξε «ἤτω ὁ λόγος ὑμῶν ναί, ναὶ ἢ οὔ,οὔ», δὲν εἶπε νὰ μασᾶμε τὰ λόγια μας (–σας), μὲ ἑρμηνεῖες δικολαβικὲς τῷ τρόπω καὶ μὲ «ἥξεις– ἀφήξεις, οὐκ ἐν Κυρίῳ θνήξεις», δηλαδὴ μὲ ἑρμηνεῖες «γνωστικοῦ» περιεχομένου, σὲ καίριο θεολογικὸ ζήτημα, ποὺ (δυστυχῶς) ἅπτεται καί τῆς Σωτηρίας τῶν πιστῶν: Ἢ εἶσαι «ἥρωας» τῆς πίστεως (τῆς «ἐκκλησίας» ὅπως Ἐσεῖς τὸ διατυ- πώνετε, γιὰ νὰ ἀκριβολογήσω) ἂν δὲν λάβεις τὴν κάρτα, ἢ –ἂν τὴν δεχθεῖς– εἶσαι ἀρνητὴς τῆς πίστε- ως!

Ὁ μάρτυρας, ἐν καιρῷ μαρτυρίου καὶ ὁμολογίας, πρέπει νὰ καταστεῖ μάρτυρας, ἀλλιῶς εἶναι δειλός, ἀρνητὴς καὶ προδότης τοῦ Χριστοῦ!
Τὸ δὲ παράδειγμα ποὺ ἀναφέρατε, μὲ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ σὲ σχέση μὲ τὸ Ρωμαϊκὸ νόμισμα καὶ τὴν εἰκονιζόμενη ἐπιγραφὴ καὶ εἰκόνα τοῦ Καίσαρος, εἶναι καὶ ἄκαιρο καὶ ἄστοχο, στὸ θέμα τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη, ποὺ ἀπασχολεῖ ἐδῶ.
Ἄκαιρο εἶναι, διότι ὅταν τὰ εἶπε αὐτὰ ὁ Χριστὸς δὲν εἶχαν ἀρχίσει ἀκόμη οἱ διωγμοὶ τῶν Χριστιανῶν, γιὰ τὰ ὁποῖα ἁπλῶς τοὺς προετοίμαζε, γιὰ τὸ μέλλον!
Ὅταν ὅμως ἄρχισαν, μετὰ τὸν θάνατό Του, οἱ διωγμοί, οἱ κατακόμβες, τὰ μαρτύρια τῶν πιστῶν, ὑπῆρχαν σαφῶς δύο, ἄκρως ἀντίθετοι, ὁδοί, ἐκ τῶν ὁποίων μία μόνο μποροῦσαν νὰ ἐπιλέξουν καὶ ἀκολουθήσουν οἱ Χριστιανοὶ, ποὺ συλλαμβάνονταν.
Ἢ νὰ ὁμολογήσουν τὸν Χριστό, ὑποβαλλόμενοι στὸ μαρτύριο καὶ θανατούμενοι ἀπὸ τὸ Ρωμαϊκὸ (ἀντίχριστο) κράτος ἢ νὰ μὴ τὸν ὁμολογήσουν καὶ νὰ προσκυνήσουν τὸ εἴδωλο, ὁπότε ἀφίεντο ἐλεύθεροι ἀπ' τὸ κράτος ἀλλὰ ὑπέκειντο, ἀργότερα, σὲ βαρύτατες καὶ μόνιμες κυρώσεις ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τους.

Θὰ ξέρετε καλά, ὅτι τοὺς δεύτερους ἡ Ἐκκλησία –ὅταν τε- λικῶς κατέστη ἐλεύθερη ἀπὸ τὸν Δ' αἰώνα καὶ ἑξῆς– τοὺς θεωροῦσε ὡς «lapsi» («πεπτωκότας»), ἦταν οἱ ἀφωρισμένοι, δὲν τοὺς συγχωροῦσε, δὲν τοὺς ἐπέτρεπε νὰ μετάσχουν στὰ μυστήρια καὶ στὶς ἀκολουθίες της καὶ ὑπέκειντο σὲ συνεχεῖς βαρυτάτους λιβέλλους, δημοσίως, ἀπὸ τὶς ἐν σώματι συνάξεις τῶν πιστῶν γιὰ τὴν, παλαιά, ἄρνησή τους νὰ μαρτυρήσουν ἐν καιρῷ μαρτυρίου ὑπὲρ Χριστοῦ!
Ἦταν «σκληρὴ» ἡ ἐκκλησία τότε ἢ δὲν ἔδειχνε κατανόηση ἀπέναντι στὰ.... «λιγότερο ἡρωικὰ τέκνα της»...;
Ἄστοχο εἶναι (τὸ ἴδιο παράδειγμά σας), διότι τὸ θέμα τῆς ἠλεκτρονικῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη μὲ τὸ δυσώνυμο ἀριθμὸ τοῦ θηρίου– ἀντιχρίστου, μέσα σὲ τσιπάκι, εἶναι καί Θέμα Πίστεως.
Εἶναι θέμα «ἀποδοχῆς» τῆς Ταυτοποίησης τῶν πιστῶν μὲ τὸ ἀριθμὸ τοῦ θηρίου, δὲν ἀφορᾶ μόνο τό κράτος καὶ τὶς πρὸς αὐτὸ ὑποχρεώσεις τῶν πιστῶν, ὅπως ἦταν λ.χ. τὰ φορολογικὰ μόνο θέματα, ἐπὶ τῶν ὀφειλομένων φόρων καὶ νομισμάτων στὸν Ρωμαῖο Καίσαρα.
Μὲ ἀναγκάζετε νὰ σᾶς πῶ ὅτι παρόμοια ἐσεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι θεολόγοι, μαζὶ μὲ τοὺς ἱεράρχες –οἱ περισσότεροι τουλάχιστον– σιωπήσατε, δὲν «κουνηθήκατε», «ἀγρὸν ἠγοράζατε», δὲν ἐναντιωθήκατε εὐθέως καὶ σφοδρά, ὅταν οἱ πρόδρομοι τοῦ ἀντίχριστου σφράγιζαν μὲ τὸν ἴδιο δυσώνυμο ἀριθμὸ (666– barcode), μὲ ἀδιάκοπους ρυθμούς, ἐπὶ πολὺ καιρό, ὅλα τά ἐν χρήσει προϊόντα τῶν πιστῶν –ἀπὸ τὰ θεολογικὰ βιβλία ποὺ διαβάζαμε, τὰ κεριὰ τῶν ναῶν καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ λατρευτικὰ ἀντικείμενα καὶ ἐν χρήσει ἱερὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι καὶ τὰ μικρόφωνα, ποὺ ἐσεῖς κάνατε τὸ κήρυγμα!–, ὅλα τά τρόφιμά μας, ὅλες τὶς ὑπηρεσίες (μὲ τὸ ΑΦΜ), τὶς παροχὲς ὑγείας μας (μὲ τόν ΑΜΚΑ), ἀριθμοποιώντας μὲ τὸν ἀριθμὸ αὐτὸν ἀκόμη καὶ τὰ δύσμοιρα τά ζῶα μὲ ἐμφυτευμένα τσιπάκια (προκαλῶντας τὶς γνωστὲς νόσους τῶν τρελλῶν ἀγελάδων, τὶς γρίππες τῶν πτηνῶν καὶ τῶν χοίρων καὶ τὶς ξαφνικὲς μεταλλάξεις τῶν ζώων σὲ τερατογενέσεις).

Ἔτσι οὐσιαστικὰ –μὲ τὴ μὴ κάθετη ἐναντίωσή σας καὶ τὴν σιωπὴ σας– συμβάλατε νὰ παραδοθεῖ ἡ Χριστιανικὴ ἀνθρωπότητα στὸ ἀνελέητο σφράγισμα μὲ τὸν ἀριθμὸ του ὅλων τῶν πραγμάτων, ποὺ χρησιμοποιοῦσαν καὶ χρησιμοποιοῦν οἱ πιστοὶ στὴ ζωή τους!
Ἔτσι φθάσαμε ἐδῶ ποὺ φθάσαμε! Τώρα, ἀκολουθεῖ τὸ τελευταῖο βῆμα τοῦ ἀντιχρίστου, ἡ μεγάλη, ἡ τελικὴ ἐπιτυχία του, τὸ σφράγισμα τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν ἴδιο ἀκριβῶς ἀριθμό, καὶ δὴ τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων, τῶν βαπτισμένων ἐν ὀνόματι Κυρίου!
Καὶ πάλι, ἐμμέσως, μᾶς λέτε, δὲν πειράζει, ἄν κατ' ἀνάγκη «...ὑποχρεωθεῖτε νὰ τὴν πάρετε, γιὰ νὰ μπορεῖτε νὰ συναλλάσεσθε μὲ τὶς τράπεζες, τὰ νοσοκομεῖα κλπ».

Ἔ, λοιπόν, ὄχι, κύριε Σωτηρό- πουλε!. Ἐγὼ –καὶ ἐλπίζω οἱ 15.000 ποὺ ἐπίσης ὑπογράφουν διαδικτυακὰ τὸ θεόπνευστο κείμενο τοῦ π. Σαράντη περὶ ὁλικῆς ἀρνήσεως παραλαβῆς τῶν νέων ταυτοτήτων (ὅπου παραδόξως δὲν ἔχω δεῖ ἐκεῖ μέσα καὶ τὸ ὄνομά σας....)– δὲν θὰ σᾶς ἀκολουθήσουμε.
Ἴσως ἐξαιτίας κάποιου ἔντονου ἐγωισμοῦ καὶ ἐμμονῆς σας σὲ παλαιότερες ἐκφρασθεῖσες ἀπόψεις σας δὲν ἀκοῦτε, ἀτυχῶς, τὴν ξεκάθαρη Φωνὴ τοῦ Θεοῦ στὸ θέμα αὐτό, ἡ ὁποία προστάσσει σὲ ὅλους τοὺς πιστοὺς ἀνεξαιρέτως, ἀνεξαρτήτως «ποσότητος ἢ μεγέθους ἡρωισμοῦ», νὰ ποῦν ἕνα καθαρό «ὄχι».
Μᾶς λέει ὁ Θεὸς καθαρὰ «μὴ τὴν πάρετε, γιατί πέφτετε...». Εἶναι ἡ τελευταία προειδοποίησή Του.
Οἱ δεσπότες μας –ἐξαιρέσει ἐλαχιστοτάτων περιπτώσεων–, περὶ «ἄλλων» μεριμνοῦν καὶ τυρβάζουν ἐν συνόδῳ (ὁσάκις δὲν οἰκουμενιστολογοῦν), κορυβαντιοῦντες μονάχα ἐπὶ ἀνυπάρκτων καὶ τελείως ἀδιαφόρων διὰ τοὺς πιστοὺς θεμάτων.
Γιὰ τὸ συγκεκριμένο μεῖζον θέμα ἀκόμη συνεδριάζουν ἐν κρυπτῷ καὶ φοβισμένοι, ἐθελοτυφλοῦντες καὶ ὁδηγῶντας «τυφλοὶ– τυφλούς», ὁπότε «ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται...».

Ορθόδοξος Τύπος 14/1