10. Στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο που χαρακτηρίζεται από πολυεθνικές και πολυομολογιακές κοινωνίες, οι μεγάλες θρησκείες μπορούν να αποτελέσουν σπουδαίο παράγοντα ενότητας και ειρήνης για την ανθρώπινη οικογένεια.
Με βάση τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις και τη λογική αναζήτηση του κοινού καλού, οι οπαδοί των θρησκειών καλούνται να ζήσουν με υπευθυνότητα τη δέσμευσή τους, μέσα σε ένα περιβάλλον θρησκευτικής ελευθερίας. Στις διάφορες θρησκευτικές κουλτούρες, ενώ θα πρέπει να απορρίπτεται κάθε τι που είναι ενάντιο στην αξιοπρέπεια του άνδρα και της γυναίκας, αντίθετα, είναι ανάγκη να διαφυλάσσεται ως θησαυρός, οτιδήποτε αποδεικνύεται θετικό για την κοινωνική συμβίωση.
Ο δημόσιος χώρος τον οποίο η διεθνής κοινότητα διαθέτει για τις θρησκείες και για την πρότασή τους της «καλής ζωής», βοηθάει στην ανάδειξη ενός κοινού μέτρου αλήθειας και καλού, καθώς επίσης και μιας ηθικής συναίνεσης, που είναι θεμελιώδης για μια δίκαιη και ειρηνική συμβίωση. Οι Αρχηγοί των μεγάλων θρησκειών, με το ρόλο, την επιρροή και το κύρος τους στις κοινότητές τους, είναι οι πρώτοι που καλούνται σε αμοιβαίο σεβασμό και διάλογο.
Από την άλλη πλευρά, οι χριστιανοί, παρακινούνται από την ίδια την πίστη τους στον Θεό, Πατέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού, να ζουν ως αδέλφια που συναντιούνται στην Εκκλησία, και συνεργάζονται στην οικοδόμηση ενός κόσμου όπου τα άτομα και οι λαοί «δεν θα προξενούν στους άλλους βλάβη ούτε κακό(…), γιατί η γνώση του Κυρίου τη χώρα θα σκεπάζει όπως σκεπάζουν τα νερά τη θάλασσα» (Ησ.11,9).
Διάλογος ως από κοινού αναζήτηση
11. Για την Εκκλησία, ο διάλογος μεταξύ οπαδών των διαφόρων θρησκειών, αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο συνεργασίας με όλες τις θρησκευτικές κοινότητες για το κοινό καλό. Η ίδια η Εκκλησία δεν απορρίπτει τίποτε από ό,τι είναι αληθινό και άγιο στις διάφορες θρησκείες. «Εξετάζει με ειλικρινή σεβασμό τους τρόπους δράσης και ζωής, τους κανόνες και τις διδασκαλίες, οι οποίες αν και σε πολλά σημεία διαφέρουν από αυτά που η Εκκλησία πιστεύει και προτείνει, ωστόσο, όχι σπάνια, αντανακλούν μιαν αχτίδα της αλήθειας που φωτίζει όλους τους ανθρώπους».
Ο δρόμος που ενδείκνυται δεν είναι ο σχετικισμός ή ο θρησκευτικός συγκρητισμός. Η Εκκλησία πράγματι, «αναγγέλλει και υποχρεούται να αναγγέλλει τον Χριστό που είναι «η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. 14,6), στον οποίο οι άνθρωποι οφείλουν να βρουν την πληρότητα της θρησκευτικής ζωής και στον οποίο ο Θεός συμφιλίωσε με τον εαυτό του όλα τα πράγματα».Παρόλα αυτά, τούτο δεν αποκλείει το διάλογο και την κοινή αναζήτηση της αλήθειας σε διάφορους ζωτικούς τομείς, αφού, καθώς δηλώνει μια έκφραση που συχνά χρησιμοποιούσε ο Άγιος Θωμάς ο Ακινάτης, «κάθε αλήθεια, από οποιονδήποτε και αν λέγεται, προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα».
Το 2011, τελείται η 25η επέτειος της Παγκόσμιας Ημέρας προσευχής για την ειρήνη, που εγκαινιάστηκε στην Ασίζη το 1986 από τον αείμνηστο Ιωάννη Παύλο Β΄. Με την ευκαιρία εκείνη, οι Αρχηγοί των μεγάλων θρησκειών του κόσμου, επιβεβαίωσαν ότι η θρησκεία είναι παράγοντας ένωσης και ειρήνης και όχι διαιρέσεων και συγκρούσεων. Η ανάμνηση της εμπειρίας εκείνης, είναι αιτία ελπίδας για ένα μέλλον όπου όλοι οι πιστοί να αισθάνονται και να γίνονται αυθεντικοί συντελεστές δικαιοσύνης και ειρήνης.
vatican.val
Ακτίνες
-Πρόσκληση του Πάπα Βενέδικτου για μια νέα Παγκόσμια Ημέρα Προσευχής των Θρησκειών στην Ασίζη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.