4 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής

Βάβυλα και οι συν αυτώ, Προφήτου και Θεόπτου Μωϋσή, των Αγίων Κέγουρου, Σεκενδίνου, Σεκένδου και της μητρός αυτών Ιεροσαλήμ, Βαβύλα διδασκάλου, Ερμιόνης, Θεοτίμου και Θεοδούλου, Πετρωνίου, Χαριτίνης, Σαρβήλου, των Αγίων Κεντυρίωνος, Θεοδώρου, Αμμιανού, Ιουλιανού και Ωκεανού, Θαθουήλ και Βεβαίας, Ανθίμου του νέου Ασκητή, των Αγίων 3608 Μαρτύρων.




Ὁ Ἅγιος Βαβύλας ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ

Ὁ Ἅγιος Βαβύλας ἔζησε κατὰ τὰ χρόνια ποὺ αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Νουμεριανός, ὁ ὁποῖος δολοφόνησε τὸν γιὸ τοῦ βασιλιὰ τῶν Περσῶν τὸν ὁποῖο κρατοῦσε αἰχμάλωτο.
Τὴν ἐνέργεια αὐτὴ ὁ ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας Βαβύλας τὴν ἀποδοκίμασε ἔντονα. Καὶ ὅταν κάποια στιγμὴ θέλησε ὁ Νουμεριανὸς νὰ παρακολουθήσει τὴν λειτουργία στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἀντιοχείας, τοῦ ἀπαγόρευσε τὴν εἴσοδο λέγοντάς του ὅτι στὸ ναὸ δὲν ἔχουν θέση κοινοὶ ἐγκληματίες σὰν αὐτόν. Ὁ αὐτοκράτορας ὀργισμένος διέταξε νὰ τὸν συλλάβουν καὶ νὰ τὸν φυλακίσουν.
Τὴν ἑπομένη ἡμέρα τὸν ἀποκεφάλισαν. Τρεῖς μαθητὲς τοῦ Βαβύλα ἔτρεξαν νὰ τοῦ συμπαρασταθοῦν. Συνελήφθησαν καὶ αὐτοί, καὶ ἀποκεφαλίστηκαν ἀφοῦ δὲν δέχτηκαν νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἱεραρχίας τῷ φωτὶ ἀπαστράπτων, δικαιοσύνης φυτοκόμος ἐδείχθης, ἀποτεμὼν τὴν ἄκανθαν τῆς πλάνης ἀληθῶς· ὅθεν τῶν αἱμάτων σου, φοινιχθεῖς ταῖς ῥανίσι, τῷ Χριστῷ παρέστηκας, ἀνακράζων Βαβύλα· Ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδὶα Ἰησοῦ· ὅθεν προσδέχου, ἡμᾶς ὡς ηὐδόκησας.



Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Μεγαλεῖα πίστεως ἐν τῇ καρδίᾳ, περιθεὶς ἐφύλαξας, Ἱερομάρτυς Βαβύλα, μὴ δειλιάσας τὸν τύραννον, Χριστοῦ θεράπον· διὸ ἠμᾶς φύλαττε.

Μεγαλυνάριον.
Πλήρης ὢν σοφίας τῆς θεϊκῆς, λόγοις εὐσεβείας, τοὺς τρεῖς παῖδας παιδοτριβεῖς, πρὸς ἄθλησιν θείαν, Βαβύλα Ἱεράρχα, μεθ’ ὧν καὶ ἀριστεύσας, νομίμως ἔστεψαι.





Ὁ Προφήτης Μωϋσῆς

Ὁ Προφήτης καὶ Θεόπτης Μωϋσῆς, ὑπολογίζεται ὅτι γεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο τὸ 1569 π.Χ. Ὅταν ὁ Φαραὼ διέταξε νὰ σφάξουν τὰ νήπια τῶν Ἑβραίων ἡ μητέρα του τὸν ἔβαλε σ’ ἕνα κιβώτιο καὶ τὸν ἄφησε στὶς ὄχθες τοῦ Νείλου, τὸν βρῆκε ὅμως ἡ κόρη τοῦ Φαραώ, τὸν υἱοθέτησε καὶ τὸν μόρφωσε ἄριστα στὴν Αἰγυπτιακὴ σοφία.
Ὅταν ἦταν σαράντα χρονῶν σκότωσε κάποιον καὶ κατέφυγε στὴν γῆ Μαδιάμ, ὅπου ἔγινε βοσκός. Ἐκεῖ παντρεύτηκε καὶ ἀπέκτησε δυὸ γιούς.
Ὅταν βοσκοῦσε τὰ πρόβατα εἶδε ἕνα θαῦμα, τὴν καιόμενη ἀλλὰ μὴ φλεγόμενη βάτο καὶ ἄκουσε τὴν φωνὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ τοῦ ζητοῦσε νὰ ἐλευθερώσει τοὺς Ἑβραίους ἀπὸ τὸν Φαραώ, πρᾶγμα ποὺ τελικὰ ἔγινε.
Τελικὰ ὁ Μωυσῆς δὲν ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας παρὰ μόνο ἀπὸ μακριά, στὴν κορυφὴ τοῦ ὄρους Νεβῶ ὅπου πέθανε καὶ τάφηκε.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Γνόφον ἄϋλον, τεθεαμένος, νόμον ἔνθεον, πλαξὶν ἐδέξω, ὡς θεάμων μυστηρίων τοῦ Πνεύματος· καὶ καταπλήξας τὴν Αἴγυπτον θαύμασι, δημαγωγὸς Ἰσραὴλ ἐχρημάτισας. Μωσῆ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς θεωρὸν τῆς τοῦ Θεοῦ ἐνανθρωπήσεως
Καὶ μυστογράφον τῆς αὐτοῦ συγκαταβάσεως
Μακαρίζομεν Θεόπτα σε ἐπαξίως.
Ἀλλ’ ὡς πέφυκας μεσίτης ἀξιόθεος
Ἐκ παντοίων ἡμᾶς λύτρωσαι κακώσεων,
Ἵνα κράζωμεν· χαίροις μάκαρ Μωσῆ σοφέ.

Μεγαλυνάριον.
Τὸν χρηματισθέντα ἐν τῷ Σινᾷ, καὶ ἐξαγαγόντα, ἐξ Αἰγύπτου τὸν Ἰσραήλ, τὸν ὑπερκοσμίων, ἐπόπτην θεαμάτων, Μωσέα τὸν θεόπτην, ὕμνοις τιμήσωμεν.





Οἱ Ἅγιοι Κέγουρος, Σεκενδίνος, Σέκενδος καὶ ἡ μητέρα τους Ἱεροσαλήμ οἱ Μάρτυρες οἱ ἐν Βεροίᾳ

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τῶν Ἁγίων Μαρτύρων.





Ὁ Ἅγιος Βαβύλας ὁ Μάρτυρας ὁ διδάσκαλος στὴ καὶ οἱ 84 Μαθητές του οἱ Μάρτυρες

Ὁ Ἅγιος αὐτὸς Βαβύλας εἶναι μεταγενέστερός του Ἁγίου Βαβύλα ἐπισκόπου Ἀντιοχείας. Αὐτὸς δίδασκε στὴ Νικομήδεια τὴν πίστη τοῦ Χρίστου στοὺς νέους.

Ὅταν ἐπισκέφθηκε τὴ Νικομήδεια ὁ Μαξιμιανὸς (286–305), καταγγέλθηκε ὅτι διδάσκει στοὺς νέους τὴν χριστιανικὴ πίστη.
Συνελήφθη λοιπὸν μαζὶ μὲ 84 νεαροὺς μαθητές του καὶ ἀφοῦ ὑπέστη σκληρὰ βασανιστήρια, γέροντας πλέον, μαζὶ μὲ τοὺς 84 μαθητὲς του, ἀποκεφαλίστηκε.





Ἡ Ἁγία Ἑρμιόνη

Ἦταν μία ἀπὸ τὶς 4 κόρες τοῦ Ἀποστόλου Φιλίππου, ποὺ εἶχε καὶ αὐτὴ τὸ προφητικὸ χάρισμα (Πραξ. κα’ 8) καὶ ἀφοσιώθηκε στὸ ἀποστολικὸ ἔργο.
Ὅταν πῆγε μαζὶ μὲ τὴν ἀδελφή της Εὐτυχίδα στὴν Ἔφεσο γιὰ νὰ συναντήσει τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο, βρῆκε ἀντὶ αὐτοῦ, ποὺ εἶχε ἀποβιώσει, τὸν μαθητὴ του Πετρώνιο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο διδάχτηκε καὶ στηρίχτηκε περισσότερο στὸ εὐαγγελικὸ ἔργο.
Λέγεται μάλιστα, ὅτι κάποτε ἀπὸ τὴν Ἔφεσο πέρασε ὁ Τραϊανὸς γιὰ νὰ πάει νὰ πολεμήσει τοὺς Πέρσες, καὶ ἄκουσε πολλὰ γιὰ τὸ προφητικὸ χάρισμα τῆς Ἑρμιόνης. Τὴν κάλεσε λοιπὸν γιὰ νὰ προφητεύσει γι’ αὐτόν. Ἡ Ἑρμιόνη τοῦ εἶπε ὅτι θὰ νικήσει τοὺς Πέρσες, ἀλλὰ τὴν βασιλεία τῶν Ρωμαίων θὰ καταλάβει ὁ γαμπρὸς τοῦ Ἀδριανός, ποὺ πράγματι ἔγινε. Ἐπειδὴ ἡ προφητεία ἐπαληθεύτηκε, ὁ Τραϊανὸς διέταξε καὶ βασάνισαν σκληρὰ τὴν Ἑρμιόνη. Κατόπιν τὴν παρέδωσε στοὺς δήμιους γιὰ νὰ τὴ θανατώσουν, ἀλλὰ αὐτοὶ πίστεψαν στὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἄφησαν ἐλεύθερη.
Ἔτσι ἡ Ἑρμιόνη πέθανε εἰρηνικὰ καὶ τάφηκε στὴν Ἔφεσο.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχς δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Παρθένος ἀκήρατος, διατελοῦσα σεμνή, τῷ Λόγῳ νενύμφευσαι, τῷ ἐκ Παρθένου Ἀγνῆς, σαρκὶ ὁμιλήσαντι· ὅθεν τὴν σοὶ δοθεῖσαν, θεοπάροχον χάριν, ἄθλοις τῆς εὐσεβείας, τοῖς ἐν πλάνῃ ἐκφαίνεις· διό σε Ἑρμιόνη, ὁ Χριστὸς ἐδόξασε.

Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Βλαστὸς καρποτελής, καὶ ἀμάραντον ἄνθος, Φιλίππου τοῦ κλεινοῦ, ἐν σεπτοῖς Διακόνοις, ἐδείχθης θείᾳ χάριτι, Ἑρμιόνη πανθαύμαστε· καὶ ἀθλήσασα, παρθενικῶς προσηνέχθης, τῷ δοξάσαντι, τοὺς εὐαγεῖς σου ἀγῶνας, Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον.
Κλάδος ἀνεδείχθης ἀειθαλής, Φιλίππου τοῦ θείου, Ἑρμιόνη πανευκλεής· ἔνθεν διατρέφεις, καρποῖς τῶν σῶν ἀγώνων, ἡμῶν τὰς διανοίας, τῶν εὐφημούντων σε.





Οἱ Ἅγιοι Θεότιμος (ἢ Τιμόθεος) καὶ Θεόδουλος

Ἦταν οἱ δήμιοι, ποὺ πίστεψαν στὸν Χριστὸ διὰ τῆς Ἁγίας Ἐρμιόνης. Ἀπεβίωσαν εἰρηνικά.





Ὁ Ἅγιος Πετρώνιος

Μᾶλλον εἶναι ὁ μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ποὺ συνάντησε ἡ Ἁγία Ἐρμιόνη στὴν Ἔφεσο, ὅταν πῆγε μαζὶ μὲ τὴν ἀδελφή της Εὐτυχίδα, καὶ τὴν ἑδραίωσε στὸ εὐαγγελικὸ ἔργο.
Ὁ ἅγιος Πετρώνιος ἀπεβίωσε εἰρηνικά.





Ἡ Ἁγία Χαριτίνη ἡ Μάρτυς

Ἐπειδὴ ἡ μνήμη της φέρεται μαζὶ μὲ αὐτὴν τοῦ Ἁγίου Πετρωνίου, τῆς Ἁγίας Ἐρμιόνης καὶ τῆς Εὐτυχίδας, θυγατέρων τοῦ Ἀποστόλου Φιλίππου, ἴσως καὶ αὐτὴ νὰ μαρτύρησε κατὰ τὴν παρουσία τοῦ Τραϊανοῦ στὴν Ἔφεσο, ὅταν πήγαινε στὸν πόλεμο κατὰ τῶν Περσῶν.
Ἴσως ὅμως νὰ εἶναι ἡ ἴδια μὲ αὐτὴ τῆς 5ης Ὀκτωβρίου.





Ὁ Ἅγιος Σαρβῆλος (ἢ Ζάρβηλος) ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε διὰ λιθοβολισμοῦ.





Οἱ Ἅγιοι Κεντυρίων, Θεόδωρος, Ἀμμιανός, Ἰουλιανὸς καὶ Ὠκεανὸς οἱ Μάρτυρες

Ἦταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Κανδαύλη καὶ συνελήφθηκαν ἐπὶ βασιλέως Μαξιμιανοῦ (288).
Ἐπειδὴ ὅλοι ὁμολόγησαν μὲ θάρρος τὴ χριστιανική τους πίστη, τοὺς ἔκαψαν ζωντανοὺς καὶ ἔτσι πῆραν τὸ ἔνδοξο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.





Οἱ Ἅγιοι Θαθουὴλ καὶ Βεβαία

Ἦταν ἀδέλφια μεταξύ τους καὶ ὑπῆρξαν στὰ χρόνια του βασιλιὰ Ἀδριανοῦ (κατ’ ἄλλους τοῦ Τραϊανοῦ) τὸ 116 μ.Χ.
Ὁ Θαθουὴλ ἦταν Ἱερέας τῆς δαιμονικῆς πλάνης καὶ διδάχτηκε τὸν χριστιανισμὸ ἀπὸ ἕναν ἐπίσκοπο. Αἰτία λοιπὸν αὐτῆς τῆς μεταστροφῆς του, μαστιγώνεται σκληρὰ ἀπὸ τὸν τοπάρχη Αὔγαρο καὶ στὴ συνέχεια τοῦ βγάζουν τὰ μάτια. Ἔπειτα τὸν κρέμασαν ἀπὸ τὸ ἕνα χέρι, τοῦ ἔγδαραν τὴν κοιλιὰ καὶ μὲ φωτιὰ ἔκαψαν τὶς πλευρές του.
Τελικά, ἔλαβαν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου, ἀφοῦ καὶ τοὺς δύο ἀποκεφάλισαν.
Ὁ Σ. Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του ἀναφέρει, ὅτι οἱ μάρτυρες αὐτοὶ ἦταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα τῆς Συρίας καὶ ἔγιναν χριστιανοὶ ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Βάρσιππο (ἢ Βαρσιμαῖο).





Ὁ Ὅσιος Ἄνθιμος ὁ νέος ἀσκητὴς

Γεννήθηκε στὸ Ληξούρι τῆς Κεφαλονιᾶς τὸ 1727 καὶ πέθανε τὸ 1782 (κατ’ ἄλλους τὸ 1781). Ἑπτὰ μόλις χρονῶν ἔχασε τὸ φῶς του καὶ τὸ ξαναβρῆκε θαυματουργικά, χάρη τῶν προσευχῶν τῆς μητέρας του, Ἀντζουλέττας.
Ἀλλὰ ἐξ’ αἰτίας τῆς σκληρῆς μοναχικῆς του ζωῆς τὸ ξανὰ ἔχασε καὶ πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος. Παρὰ τὴν τύφλωσή του, ἀνέπτυξε σπουδαῖο κηρυκτικὸ καὶ ἱεραποστολικὸ ἔργο καὶ μάλιστα ἔκτισε πολλὲς Μονὲς σὲ διάφορα μέρη.
Φέρεται σὰν προστάτης τῆς Ἀστυπάλαιας καὶ ἐκδόθηκε Ἀκολουθία του τὸ 1911 ἀπὸ τὸν Ἐμμανουὴλ Καρασέλο. Ἐπίσης ἔκανε πολλὰ θαύματα καὶ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἁγιοποιήθηκε στὶς 30 Ἰουλίου 1974.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τῆς Πάλλῃς τὸ βλάστημα, Κεφαλληνίας πυρσόν, τὸν θεῖον δομήτορα τῆς τῶν Λεπέδων Μονῆς, φαιδρῶς εὐφημήσωμεν, Ἄνθιμον τὸν ἀσκήσει τὸν ἐχθρὸν καθελόντα, χάριν δὲ ἰαμάτων ἐκ Κυρίου λαβόντα, πρεσβεύοντα ἐκτενῶς ἡμᾶς διασώζεσθαι.





Ὁ Ὅσιος Ἄνθιμος ὁ νέος ἀσκητὴς

Γεννήθηκε στὸ Ληξούρι τῆς Κεφαλονιᾶς τὸ 1727 καὶ πέθανε τὸ 1782 (κατ’ ἄλλους τὸ 1781). Ἑπτὰ μόλις χρονῶν ἔχασε τὸ φῶς του καὶ τὸ ξαναβρῆκε θαυματουργικά, χάρη τῶν προσευχῶν τῆς μητέρας του, Ἀντζουλέττας.
Ἀλλὰ ἐξ’ αἰτίας τῆς σκληρῆς μοναχικῆς του ζωῆς τὸ ξανὰ ἔχασε καὶ πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος. Παρὰ τὴν τύφλωσή του, ἀνέπτυξε σπουδαῖο κηρυκτικὸ καὶ ἱεραποστολικὸ ἔργο καὶ μάλιστα ἔκτισε πολλὲς Μονὲς σὲ διάφορα μέρη.
Φέρεται σὰν προστάτης τῆς Ἀστυπάλαιας καὶ ἐκδόθηκε Ἀκολουθία του τὸ 1911 ἀπὸ τὸν Ἐμμανουὴλ Καρασέλο. Ἐπίσης ἔκανε πολλὰ θαύματα καὶ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἁγιοποιήθηκε στὶς 30 Ἰουλίου 1974.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τῆς Πάλλῃς τὸ βλάστημα, Κεφαλληνίας πυρσόν, τὸν θεῖον δομήτορα τῆς τῶν Λεπέδων Μονῆς, φαιδρῶς εὐφημήσωμεν, Ἄνθιμον τὸν ἀσκήσει τὸν ἐχθρὸν καθελόντα, χάριν δὲ ἰαμάτων ἐκ Κυρίου λαβόντα, πρεσβεύοντα ἐκτενῶς ἡμᾶς διασώζεσθαι.





Οἱ Ἅγιοι 3.608 (κατ' ἄλλους 3.628) Μάρτυρες ποὺ μαρτύρησαν στὴ Νικομήδεια

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατὰ τὸν διωγμὸ τοῦ Μαξιμιανοῦ στὴ Νικομήδεια (290), κατὰ τὸν ὁποῖο κάηκε καὶ ὁ χριστιανικὸς ναός, κατέφυγαν στὰ βουνά, ἀλλὰ συνελήφθησαν καὶ θανατώθηκαν ἀπάνθρωπα.

Μέγας Συναξαριστής
 εικόνα από saint.gr