Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Κεφάλαιον Η΄ -Περί Βίας, Ανδρείας και Αυταπαρνήσεως. Επιστολή 14η-17η


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄

 Περί Βίας, Ανδρείας και Αυταπαρνήσεως


14η.Επιστολή

Μη χάνης το θάρρος σου, παιδί μου, όσον και αν μαίνεται ενίοτε η τρικυμιώδης θάλασσα των ποικίλων πειρασμών. Συ αναλογίζου, ότι όλα αυτά και άλλα πιο πολλά, δεν είναι άξια να μας εμποδίσουν από την χάριν του Θεού και την αγάπην Του. Αν μεγαλώση, παιδί μου, ο πόθος του Χριστού μας μέσα μας, τότε όλα τα σκάνδαλα θα γίνουν πολύ μικρά και ευκολοπέραστα. Όταν λείπη η αγάπη και ο πόθος προς τον Χριστόν μας, τότε μας γίνονται δυσκολοβάστακτα και ποτίζουν τας ημέρας μας με δάκρυα πύρινα. Ναι, παιδί μου, τον Ιησούν ας επικαλούμεθα, έως ότου ανάψη η φλόγα Του μέσα μας και τότε όλα τα ζιζάνια θα γίνουν στάκτη. Μνημόνευε ότι οφείλομεν να σηκώνωμεν καθ’ ημέραν Σταυρόν, που σημαίνει θλίψεις, κόπους, πειρασμούς και κάθε δαιμονικήν ενέργειαν, διότι ποίος άγιος διήλθεν τον επίγειον δρόμον και τα σκοτεινά μονοπάτια άνευ θλίψεων και κινδύνων; Και αν ημείς εκλήθημεν τον ίδιον δρόμον να περιπατήσωμεν, τι παράδοξον συναντώμεν; Εφ’ όσον με τον διάβολον επελέξαμε να παλαίσωμεν, τι να απορούμεν εις τα της πάλης; Εμπρός ας έχωμεν αναμμένην της προθυμίας την λαμπάδα και ας αναμένωμεν με υπομονήν και ανύστακτο μάτι την έλευσιν του Κυρίου Ιησού.
 
 15η.Επιστολή

Βιάζεσθε, παιδιά μου, εις τα καθήκοντά σας. Οι βιασταί αρπάζουν τον στέφανον της νίκης, ενώ οι
αμελείς και ράθυμοι κερδίζουν καταισχύνην και όνειδος! Βιάζεσθε να κερδίσητε την βασιλείαν του Θεού. Αι ημέραι περνούν και φεύγουν, πότε θα βιασθώμεν, δια να γεμίσωμε το πορτοφόλι μας πνευματικά χρήματα; Ο θάνατος έρχεται αιφνίδιος, το νήμα της ζωής εξαίφνης θα κοπή και αλλοίμονον εις εκείνον, που θα ευρεθή ανάξιος δια την βασιλείαν του Θεού. Τρέχετε, παιδιά μου, εις τον δρόμον της αρετής, μη κουράζεσθε, κτυπάτε τον διάβολον, διώκετε τα σκάνδαλα με την αγάπην.
  
16η.Επιστολή

Μην αναβάλωμεν την διόρθωσίν μας και μας εύρη ο θάνατος, τότε θα κλαίωμεν, πρώτος εγώ, και θα θρηνώμεν απαρηγόρητα, χωρίς ακτίνα ελπίδος μεταβολής των δεινών. Βιασθείτε, ιδού και ο καιρός της Μεγάλης Τεσσαρακοστής έφθασε, πλην όχι τόσον η νηστεία του σώματος, όσον της γλώσσης, του νοός, της καρδίας, των αισθήσεων, πρέπει να μας απασχολήση ιδιαιτέρως τώρα την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν. Ας καθαρισθώμεν δια της τοιαύτης νηστείας έσωθεν, εκεί όπου εμφωλεύουν τα πνευματικά φίδια, που δηλητηριάζουν την πνευματικήν ζωήν της ψυχής μας και μένομεν νεκροί δυνάμεως πνευματικής, δια διόρθωσιν και μεταμόρφωσιν εσωτερικήν. Τώρα την Τεσσαρακοστήν βιασθείτε ιδιαιτέρως. Βάλετέ το πείσμα, αυτό το πείσμα είναι άγιον και όχι εγωϊστικόν, και θα ίδητε πόσα οφέλη πνευματικά θα εύρητε. Και μόνον δια τον λόγον ότι θα κατασταλούν αναλόγως τα πάθη και θα αποφύγωμεν ωρισμένα αμαρτήματα, δίκαιον είναι να πεισματώσωμεν εις πείσμα του διαβόλου που συνεχώς μας ρίπτει εις τα ίδια και εις τα ίδια.
 
17η.Επιστολή

Αγωνίζου, παιδί μου. Ουχί καιρός αγώνων ο παρών βίος; Ουχί όνειρον η ζωή παντός γηϊνου ανθρώπου; Ανύψωσον τους νοερούς οφθαλμούς της ψυχής σου και ιδέ ουρανίους στρατιάς αγγέλων και αρχαγγέλων. Ανάτεινον το όμμα της διανοίας σου έτι και ιδέ τον μακάριον τόπον του πρώην ανατέλλοντος εωσφόρου κενόν. Ω, τι μέγας προορισμός! Ω κλήσις αγιωτάτη! Εκεί κοντά εις τον θείον θρόνον θα βλέπουν αι ψυχαί το θείον κάλλος του Χριστού, και θα ανάγωνται από γνώσεως εις γνώσιν και από θεωρίας εις θεωρίαν προς πλεονασμόν πλούτου θείας χάριτος! Δια να αποκτηθούν όμως τα ουράνια αυτά αγαθά, οφείλομεν να επιδείξωμεν ανδρείαν, τόλμην και να συνάψωμεν μάχας, χωρίς να δώσωμεν εις ήτταν τα νώτα μας, αφορώντες εις τον Ιησούν ο Οποίος μας είπε: «Θαρσείτε, Εγώ νενίκηκα τον κόσμον» ( Ιωαν. 16,33 ) και « ο άχων του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω» (Ιωαν. 12,31). Ελπίζοντες λοιπόν εις την ακαταμάχητον δύναμιν του Εσταυρωμένου, ας δώσωμεν τον εαυτόν μας εν απλότητι εις τον αγώνα του μονήρους βίου και ας παραμείνωμεν καταφιλούντες τους αχράντους πόδας του Σωτήρος χύνοντες δάκρυα ευγνωμοσύνης και χαράς. Τις λοιπόν ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού, θλίψεις, ή στενοχωρία ή διωγμός ή γυμνότης κ.λ.π.; «Σκύβαλα ηγούμαι είναι τα πάντα, ίνα Χριστόν κερδήσω» (Φιλ. 3,8), εβόα το στόμα του Παύλου. Ουχί και ημείς χρεωστούμεν μιμηταί του Παύλου να γίνωμεν και εις την αυτήν χάριν και αγάπην προς τον Χριστόν να φθάσωμεν; Ναι, αλλά όμως αγωνιζόμεθα ως εκείνος; Επάθαμεν και ημείς, εγώ, τα όσα αυτός δια τον ηγαπημένον Του Χριστόν έπαθε; Όχι, δια τούτο και γυμνός και ρακένδυτος υπάρχω και την αισχύνην περίκειμαι και πλανώμαι νομίζων ότι περίκειμαι διάδημα δόξης. Ουαί μοι, ουαί μοι τω αθλίω, τις μου το σκότος καταλάμψει, ίνα ίδω την ελεεινότητά μου!










 Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ 
  ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας  Αργυρακόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.