Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Η αρχή της Ινδίκτου


Για την εκκλησία  η πρώτη Σεπτεμβρίου δεν σημαίνει μόνο την αρχή του μήνα και του φθινοπώρου αλλά και την αρχή της νέας χρονιάς. Πρωτοχρονιά, καινούρια χρονιά γιορτάζουμε. Έχουμε την αρχή της Ινδίκτου, δηλαδή αρχή του νέου έτους. Η λέξις Ινδικτιών προέρχεται από την λατινική indictio και σημαίνει την δεκαπενταετή περίοδο φόρων, όσα και τα χρόνια που υπηρετούσε ο Ρωμαίος στρατιώτης. Την αρχή της ινδικτιώνος εισήγαγε ο Αύγουστος Καίσαρ, ο οποίος διέταζε την είσπραξη των φόρων την πρώτη του μηνός Σεπτεμβρίου. Από του Μεγάλου Κωνσταντίνου έγινε επισήμως η χρήση της ινδικτιώνος ως χρονολογίας και έκτοτε η εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι και σήμερα εορτάζει την 1η Σεπτεμβρίου ως αρχή του εκκλησιαστικού έτους.

Στο απολυτίκιο της ημέρας θα ζητήσουμε από Εκείνον που είναι «ο πάσης δημιουργός της κτίσεως, ο καιρός και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέμενος», να ευλογήσει «τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητός του», να ευλογήσει όλο το κύκλο, όλη την περίοδο της νέας χρονιάς. Καινούρια χρονιά άλλωστε είναι για πολλούς ανθρώπους, αφού οι υπάλληλοι επιστρέφουν από τις θερινές διακοπές, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές γυρίζουν στα σχολεία τους για την νέα σχολική χρονιά. οι μαθητές όλων

Διδαχές από το Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη


 -    Έλεγε ο πατήρ Ιάκωβος « Η χάρη των Αγίων μας ακόμη και πάνω στα ξύλα των αγίων εικόνων υπάρχει. Κάποτε στην Μικρά Ασία ένας Τούρκος κτηνοτρόφος προσπάθησε με το τσεκούρι του να σχίσει παλιό ξύλο εικόνας. Με την πρώτη τσεκουριά το ξύλο άρχισε να αιμορραγεί. Ο τούρκος τότε πανικόβλητος παρέδωσε την εικόνα στους χριστιανούς διηγούμενος το θαύμα.»
    - Άλλοτε πάλι σε λιτανεία της εικόνας της Παναγίας ο Γέροντας είδε την εικόνα ζωντανή την Παναγιά να σηκώνει το χέρι της και να τον ευλογεί.
    -Τόνιζε ο Γέροντας ότι μεγάλη σημασία στην πνευματική εξέλιξη των απογόνων έχει η πνευματική κατάσταση και η βιωτή των γονιών.
    - Έλεγε ο Γέροντας «Μια φορά που λειτουργούσα δεν μπορούσα να κάνω Μεγάλη Είσοδο από αυτά που έβλεπα. Οπότε ξαφνικά νιώθω να με σπρώχνει κάποιος από τον ώμο και να με οδηγεί στην Αγία Πρόθεση. Ήταν ο Αρχάγγελος.»
    - Όταν ο Γέροντας κοινωνούσε τους πιστούς και έβλεπε τα πρόσωπά τους, άλλα πρόσωπα έβλεπε με μορφές ζωών και άλλα να λάμπουν σαν τον ήλιο. Ενώ όταν προσκόμιζε έβλεπε τις ψυχές που περνούσαν από μπροστά του και τον παρακαλούσαν να τις μνημονεύσει.
    -Στους γονείς που ρωτούσαν τι κάνουν τα παιδιά τους όταν δεν ακούνε έλεγε: «προσευχή θα κάνετε με πίστη θα τα νουθετήσετε και όσο μπορείτε με την αγάπη και με τον καλό τον τρόπο. Όχι με αυστηρότητα.»
    -Αναφερόμενος ο Γέροντας στο θέμα της νηστείας έλεγε: « Η νηστεία είναι η πρώτη εντολή του Θεού και ο Χριστός μας ακόμη νήστεψε. Εμένα δεν με έβλαψε η νηστεία μέχρι σήμερα που είμαι 70

Πνευματικές Νουθεσίες Περί Δακρύων Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης


 Να καλλιεργείς τα δάκρυα. Να καλλιεργείς τις εικόνες, τις σκέψεις που φέρνουν δάκρυα. Εγώ καλλιεργούσα την εικόνα του νεκρού σώματος του γέρο-Ιωσήφ. Όταν τον φίλησα και τον βάλαμε στο μνήμα, σκεπτόμουνα ότι κι εγώ σύντομα έτσι θα γίνω. Σκεπτόμουνα, μήπως ο Θεός δεν με δεχθεί, δεν με συγχωρήσει κ.ο.κ.

   Τα δάκρυα είναι μεταξύ εμπαθείας και απαθείας. Τα δάκρυα καθαρίζουν. Είναι τα αρχαρίτικα δάκρυα, δηλαδή τα δάκρυα μετανοίας ήτοι σκέπτεσαι: εάν κολασθώ θα είμαι με τον Χριστό ή με τον διάβολον; Εάν θα είμαι αιώνια εις την κόλαση; Τότε τι θα κάνω;

   Κατόπιν έρχονται τα δάκρυα της χάριτος. Τα δάκρυα αυτά είναι τόσο γλυκά, ώστε όταν μου ήρχοντο, έλεγα: Θεέ μου, εις τον παράδεισο τίποτε άλλο δεν θέλω, παρά να κλαίω έτσι. Αυτά τα δάκρυα έρχονται ύστερα.

   Τα δάκρυα είναι η τροφή της ψυχής. Όπως όταν το σώμα τρέφεται με καλή τροφή ζωογονείται, έτσι και η ψυχή τρέφεται με τα δάκρυα και ζωογονείται.

   Όταν προσεύχεσαι, να προσπαθείς να έχεις δάκρυα. Γίνεται συνήθεια κατόπιν, και κλαις εις την προσευχή σου. Όταν έχεις δάκρυα εις την προσευχή, ό,τιδήποτε δάκρυα, πηγαίνεις μπροστά. Όταν σταματήσουν τα δάκρυα πας οπίσω.

   Μαζί με την ευχούλα έρχονται τα δάκρυα. Τα οποία δάκρυα λίγο, λίγο, λίγο, από εσένα εξαρτάται να

Η ιστορία ... του ύμνου της Παναγίας "Αγνή Παρθένε Δέσποινα"


 Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει και να σχολιάσει αρνητικά έναν τέτοιο ύμνο;
Έναν ύμνο που δείχνει και περιγράφει την μεγαλοπρέπεια, την ομορφιά, την δύναμη και την αγάπη της Παναγίας μας, Της όντως πραγματικής και ουράνιας Μητέρας μας...
Αυτός ο πραγματικά όμορφος και συνάμα κατανυκτικός και θεάρεστος ύμνος, έχει γραφτεί από άγια χέρια, τα χέρια του Αγίου Νεκταρίου του Αιγίνης.
Η παράδοση λέει ότι τον 19ο αιώνα μ.Χ παρουσιάστηκε η Υπεραγία Θεοτόκος στον Άγιο Νεκτάριο και του ζήτησε να γράψει έναν ιδιαίτερο ύμνο που θα του τον έψαλλαν Αγγελικές χορωδίες για να τον καταγράψει...
Αυτός λοιπόν ο ύμνος είναι το ''Αγνή Παρθένε Δέσποινα''

Αγνή Παρθένε Δέσποινα
Aχραντε Θεοτόκε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Παρθένε Μήτηρ Ανασσα
Πανένδροσε τε πόκε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε

π. Αυγουστίνος Καντιώτης. Αφιέρωμα με ομιλίες του (Ά Μέρος)


Ένα αφιέρωμα από 69 συνολικά ομιλίες που προέρχονται από κηρύγματα του π. Αυγουστίνου Καντιώτη. Στο πρώτο μέρος 11 ομιλίες. Θα ακολουθήσουν άλλα 5 μέρη.


Θεόδωρος Στουδίτης : Περί διαζυγίων.



Η Γυνή και το Θηρίον. Αποκάλυψις κεφ. 7ον



Που εγεννήθη ο Χριστός;



Αλλάξτε δρόμο.



Σκληροτράχηλοι



Η θαυματουργός Προσευχή



Οι τρείς Ιεράρχες



Ο Μέγας Φώτιος



Υπάρχει Θεός



Ο Μέγας Αθανάσιος



Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος


Τις 69 συνολικά ομιλίες μπορείτε να τις κατεβάσετε από ΕΔΩ

Ομοιοπαθητική, Βελονισμός & άλλες ανορθόδοξες "θεραπευτικές" μέθοδοι (Μέρος Β΄)



2. Οι της Ομοιοπαθητικής.


Ασπάζονται όλοι τους απαρεγκλίτως, τους 291 "αφορισμούς" ή δόγματα, ή κανόνες, ή αρχές του ιδρυτού της Ομοιοπαθητικής, του Sameuel Hahnemann (Χάνεμαν, 1755-1843). Ο οποίος με το βιβλίο του "Όργανον της Θεραπευτικής Τέχνης" το 1810, παρουσίασε τους δυο νόμους του για την ομοιοπαθητική.
Αυτοί δε ήσαν:
α) ο νόμος των "ομοίων" (εξ ου και "ομοιοπαθητική" η θεραπευτική του) και,
β) ο νόμος της "δυναμοποίησης".
Αυτούς τους "νόμους", τους "ανακάλυψε" ο Χάνεμαν κατά την προεπιστημονική περίοδο της ιατρικής, δηλαδή προ της ανακαλύψεως των μικροβίων, των αντιβιοτικών και των εμβολίων.
Ο καθηγητής της πειραματικής φαρμακολογίας Γ. Ιωακείμογλου, πριν από 80 χρόνια περίπου, είχε αποδείξει, το έγραψε στο βιβλίο του "Φαρμακολογία" και εδίδασκε στα μαθήματά του (Όχι δε μόνον αυτός) ότι: "ο νόμος των ομοίων" ήταν μία αυταπάτη του Χάνεμαν. Ο δε "νόμος της δυναμοποίησης", με την οποία "εκπνευματίζεται" η ύλη, αποδεικνύεται να μη διαθέτει τα απαιτούμενα επιστημονικά ερείσματα. Είναι δε πράγματι περίεργο το ότι, οι σημερινοί

Το Άγιον Φως μαρτυρεί την Ορθοδοξία


Ἡ σχισμένη καί μαυρισμένη Κολόνα
     

Τὸ Πάσχα τοῦ 1549 μ.Χ. οἱ Ἀρμένιοι κατώρθωσαν νὰ δωροδοκήσουν τὸν Τοῦρκον Διοικητήν, καὶ νὰ ἐκδώσῃ ἀπαγορευτικὴν διαταγὴν πρὸς τὸν Ἕλληνα-Ὀρθόδοξον Πατριάρχην Σωφρόνιον Δ΄, ὥστε νὰ μὴν ἔχει πρόσβασιν ἐντὸς τοῦ Ναοῦ διὰ τὴν τελετὴν τοῦ Ἁγίου Φωτός. Οἱ φρουροὶ ἔκλεισαν τὴν Ἁγίαν Πόρτα καὶ ὁ Πατριάρχης Σωφρόνιος Δ΄ μὲ τὸ ἱερατεῖον καὶ τοὺς πιστούς του παρέμειναν ἔξω προσευχόμενοι, ἀναμένοντες τὴν ἔκβασιν τῶν γεγονότων. Πράγματι ἡ ἀπάντησις τοῦ Κυρίου μας ἦταν ἄμεσος. Παρὰ τὰς ἀπέλπιδας προσπαθείας τοῦ Ἀρμενίου Πατριάρχου, τὸ Ἅγιον Φῶς δὲν ἔλαμψε εἰς τὸ ἱερὸν Κουβούκλιον ἢ εἰς ἄλλον σημεῖον ἐντὸς τοῦ Ναοῦ. Τὸ Ἅγιον Φῶς ἐξῆλθε διαπερνὸν τὴν Κολόναν, ἡ ὁποία μέχρι σήμερον φαίνεται σχισμένη καὶ μαυρισμένη, καὶ πρὸς μεγάλην κατάπληξιν ἤναψαν τὰ κεριὰ, τὰ ὁποῖα ἐκρατοῦσε εἰς τὰς χεῖρας του ὁ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης.

Εἰς τὴν συνέχειαν ὁ Πατριάρχης ἔδωσε τὸ Ἅγιον Φῶς εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο εἰς τὴν αὐλὴν, ἐνῶ ὁ Ἀρμένιος ἔφυγε ντροπιασμένος. Τὸ ἀξιοθαύμαστον γεγονὸς ἐμαρτύρησε ὁ Ἐμίρης   Τοῦνομ, ὁ ὁποῖος ἐκείνην τὴν στιγμὴν ἦτο φρουρὸς εἰς τὴν Ἁγίαν Πόρτα. Αὐτὸ ἔγινε αἰτία νὰ πιστέψῃ καὶ νὰ γίνῃ Χριστιανός. Οἱ Τοῦρκοι τὸν σκότωσαν διὰ νὰ μὴν μαθευθῇ τὸ γεγονός. Συμφώνως πρὸς ἄλλην ἐκδοχὴν, ὅταν ἀντελήφθη τὸ θαῦμα ἀνεφώνησε πρὸς τοὺς συγκεντρωμένους:
«Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ πίστις». Οἱ Τοῦρκοι διὰ τὴν ἀλλαξοπιστίαν του τὸν ἔκαψαν ζωντανόν. Τὰ ὀστᾶ του σήμερον φυλάσσονται εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Μεγάλης Παναγιᾶς. Ὅταν ὁ Σουλτάνος ἐπληροφορήθη τὸ θαῦμα, ἐξέδωσε φιρμάνιον καὶ ἀνεγνώρισε τὸ ἀποκλειστικὸν δικαίωμα διὰ τὴν λῆψιν τοῦ Ἁγίου Φωτὸς εἰς τὸν Ἑλληνορθόδοξον Πατριάρχην.

Αναδημοσίευση εκ του επισήμου ιστοχώρου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων


impantokratoros.gr

31 Aυγούστου Συναξαριστής

Κατάθεση Τιμίας Ζώνης Υπεραγίας Θεοτόκου, Ανακαίνηση Ναού Θεοτόκου εν τω Νεωρίω, των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων από την Πέργη, Φιλεόρτου, Διαδόχου, των Αγίων Επτά Παρθένων, των Αγίων 366 Μαρτύρων, Aidan, Cuthburge.


Κατάθεσις Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὴν ἀνακομιδὴ τῆς τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου. Οἱ γνῶμες γιὰ ποὶος αὐτοκράτορας τὴν ἔκανε διίστανται, ἄλλοι λένε ὅτι ἔγινε ἀπὸ τὸ βασιλιὰ Ἀρκάδιο καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὸ γιό του, Θεοδόσιο τὸν Β’.
Ἡ τιμία Ζώνη μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τοποθετήθηκε σὲ μία χρυσὴ θήκη. Ἡ θήκη αὐτή, ὀνομάστηκε Ἁγία Σωρός. Ὁ βασιλιὰς Λέων ὁ Σοφός, ἄνοιξε τὴν Ἁγία Σωρό, μετὰ ἀπὸ 410 χρόνια γιὰ νὰ ἐπικαλεσθεῖ τὴν Θεία Χάρη της, ἐπειδὴ ἡ σύζυγός του διακατείχετο ἀπὸ ἕναν δαίμονα.
Ἀφοῦ λοιπὸν τὴν προσκύνησαν, ὁ Πατριάρχης ἅπλωσε τὴν τίμια Ζώνη ἐπάνω στὴ βασίλισσα καὶ ἀμέσως ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὸ δαιμόνιο.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.
Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, τῶν ἀνθρώπων ἡ σκέπη, Ἐσθῆτα καὶ Ζώνην τοῦ ἀχράντου σου σώματος, κραταιὰν τῇ πόλει σου περιβολὴν ἐδωρήσω, τῷ ἀσπόρῳ τόκῳ σου ἄφθαρτα διαμείναντα· ἐπὶ σοὶ γὰρ καὶ φύσις, καινοτομεῖται καὶ χρόνος. Διὸ δυσωποῦμέν σε, εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαι, καὶ ταῖς

Ομοιοπαθητική, Βελονισμός & άλλες ανορθόδοξες "θεραπευτικές" μέθοδοι (Μέρος Α΄)


Ανορθόδοξες Θεραπευτικές Μέθοδοι της Νέας Εποχής.

Το κίνημα της Νέας Εποχής (Νew Age) παρουσιάζει την ειδωλολατρία ως επιστήμη.  Βασικός σκοπός του Τεκτονισμού/ Θεοσοφίας είναι η παρουσίαση της θρησκείας ως δεισιδαιμονία, όπως διδάσκει ο Λόρδος Φραγκίσκος Βάκωνας, στο βιβλίο του Νέα Ατλαντίς, θεμελιωτής της Εταιρείας των Ροδοσταύρων (ή Αστρολόγων: 18ος βαθμός της μασωνίας) Αλχημιστών που είναι ο προπομπός του Σκωτικού Δόγματος του Τεκτονισμού. Το Δεύτερο Πρωτόκολλο των Σοφών της Σιών αναφέρει τον Δαρβινισμό ως Σιωνιστική επινόηση όπως επίσης τον Μαρξισμό και τον Νιτσεισμό!  Στο Τρίτο Πρωτόκολλο των Σοφών της Σιών οι Εβραίοι ισχυρίζονται ότι «οι Χριστιανοί δεν σκέπτονται χωρίς τις επιστημονικές συμβουλές τους.» Προβάλλεται επίσης η άποψη ότι «η τεχνολογία είναι πρόδρομος της ανάπτυξης των δυνάμεων του νου» (James Redfield Το Μυστικό της Σαμπάλα).

Βελονισμός, Ομοιοπαθητική, Ρεφλεξολογία ή Ζωνοθεραπεία, Οστεοπαθητική, Μαγνητοθεραπεία, Σιάτσου, Γιόγκα, Διαλογισμός, Μακροβιοτική, Οργονομία, Αρωματοθεραπεία, Ανθοϊαματική, Χρωματοθεραπεία κλπ. Είναι αυτές οι μέθοδοι συμβατές με την Ορθόδοξη πίστη και ζωή;
Επιστήμη είναι η γνώση του επιστητού, δηλαδή εκείνου το οποίο μπορεί να γίνει γνωστό με την παρατήρηση και το πείραμα. Και η Ιατρική, ως θετική επιστήμη, πρέπει να υπακούει σε ορισμένες παραδοχές, μεταξύ των οποίων κυριότερες είναι: α) η πραγματική ύπαρξη των δεδομένων, β) οι φυσικές αισθήσεις οι οποίες δίνουν μια αξιόπιστη αντίληψη περί του υπαρκτού

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.(Μέρος Δ΄). Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.



«Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν»
Μέρος Δ΄
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.
(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε εδώ ή εδώ)


8.ΑΞΙΑ ΜΙΣΘΟΥ, ΟΧΙ Η ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑ ΑΛΛΑ Η ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑ 

Αὐτή καθ’ ἑαυτήν λοιπόν ἡ τεκνογονία, δέν εἶναι ἄξια μισθοῦ καί σωτηρίας.
-Ἀλλά τί εἶναι ἄξιο μισθοῦ καί σωτηρίας;
-Ἡ ἀγωγή στήν εὐσέ¬βεια...
Γι’  αὐτό θά πάρεις μισθό. Ὄχι γιατί ἔκανες παιδί.
Καί σήμερα πολλές γυναῖκες ἔχουν ἐπιθυμία νά κάνουν ἕνα παιδί, γιατί εἶναι ἀπ΄ τήν φύση αὐτό. Εἶναι φτιαγμένος καί ὁ ὀργανισμός τους κατάλληλα...Ἀλλά δέν εἶναι ἐπιτυχία αὐτό... αὐτό δέν σέ σώζει.  Μερικές προσπαθοῦν νά κάνουν ἀκόμη καί μόνες τους παιδί. Σήμερα μέ τήν ἰατρική τεχνολογία μπορεῖ νά τό κάνεις. Ἀλλά δέν εἶναι ἐπιτυχία αὐτό...Ἔξω ἀπό τόν γάμο… ἀνύπαντρη μητέρα… καί τί τραύματα θά κουβαλάει αὐτό τό παιδί πού θά γεννηθεῖ χωρίς πατέρα. Ἀλλά καί ἡ ἴδια ἡ μητέρα δέν κερδίζει πραγματικά. Αὐτή ἡ ἱκανοποίηση πού θά νοιώθει ὅτι ἔγινε μητέρα, εἶναι ἁπλῶς μία φυσική ἱκανο¬πο¬ίηση πού δέν τήν ὁδηγεῖ στήν σωτηρία.
Ἡ σωτηρία της εἶναι νά κάνει, ὅπως λέει ὁ Θεός, τήν οἰκογένειά της, Ἐκκλησία σωστή- κατ΄οἶκον Ἐκκλησία- καί νά ἀναθρέψει τά παιδιά της ἐν Χριστῷ. Τότε ἐπέτυχε.
 Τότε μόνο σώζεται ἡ μητέρα...Ὅταν συμβάλλει στό νά παραμείνουν τά παιδιά της σταθερά στήν
πίστη, στήν ἀγάπη, στήν ἁγιότητα. Ἄν τά διδάσκει καί τά συμβουλεύει καί τά κατευθύνει στά παραπάνω, τότε θά τῆς ἀνταποδοθοῦν ὅλα ἀπό τόν Θεό καί μάλιστα πλουσιοπάροχα..., τότε θά διασφαλίσει τήν σωτηρία της.

Πνευματικές νουθεσίες Γέροντος Πορφύριου Καυσοκαλυβήτη


- «Υπάρχουν τρεις τρόποι πνευματικής ζωής. Ο πρώτος είναι να έχεις μία αρρώστια. ό δεύτερος είναι να κάνεις όλες τις δουλειές με χαρά. και ο τρίτος είναι να υπακούς σε Γέροντα. Αυτό το τελευταίον έχει τί το περισσόν».

- «Να λυώνεις επάνω στην εργασία σου. Να εργάζεσαι, όμως, μ' ευλάβεια, να έχεις πίστη μέσα σου και προσευχή. Μ' αυτό τον τρόπο θ' αγιάσεις».

-«Να σκέπτεσαι καλά για τον άλλο. Με την προσευχή σας, μέσω του Χριστού, επηρεάζετε ευνοϊκά τον άλλο. Να μην σκέφτεστε άσχημα για κάποιον, διότι τότε επηρεάζετε κι' αυτόν άσχημα.

- «Οι περισσότεροι έρχονται εδώ και μου λένε: Κανείς δεν με θέλει, είμαι άχρηστος, δεν με καταλαβαίνουν, δεν μ' αγαπούν». Τους εξηγώ τότε «όλα αυτά προέρχονται από τον εγωισμό. Όταν στραφείς προς το Θεό, δεν ζητάς τίποτε, δεν είσαι ανικανοποίητος, κι' είσαι με όλα και με όλους ευχαριστημένος. Τους αγαπάς τότε όλους κι' εκείνοι σ' αγαπούν. Κι' αυτό εξαρτάται από εσένα, διότι ενώθηκες με τον Θεό».

-«Η μητέρα αρχίζει να παιδαγωγεί το παιδί της μέσα από τη μήτρα της, με τα ψυχικά της βιώματα».

- «Επιτρέπεται», έλεγε, «να βοηθά ο Θεός τον άνθρωπο να κάμνει τόσες εφευρέσεις, να τις χρησιμοποιεί ο διάβολος κι' εμείς οι χριστιανοί να μη τις χρησιμοποιούμε;».

- «Όταν αγαπήσουμε τον Χριστό η ψυχή μας ελευθερώνεται από το φόβο». - «Όποιος αγαπά το Χριστό

Πατὴρ Ἀρσένιος Ἀποφθέγματα Ρώσων Ἁγίων καὶ Γερόντων



«Κάθε ἄνθρωπος, φεύγοντας ἀπὸ τὴ ζωή, πρέπει κάτι νὰ ἀφήσει πίσω του: Τὸ σπίτι ποὺ ἔχτισε, τὸ δέντρο ποὺ φύτεψε, τὸ βιβλίο ποὺ ἔγραψε... Καὶ αὐτὰ ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ γιὰ τὸ συνάνθρωπό του. Ἀκόμα καὶ μετὰ τὸ θάνατό σου, θὰ ἐξακολουθήσει νὰ ὑπάρχει κάτι ἀπὸ σένα σ᾿ ὅλα ὅσα ἄγγιξαν τὰ χέρια σου. Οἱ ἄθρωποι θὰ σὲ θυμοῦνται, ὅταν θὰ βλέπουν μὲ χαρὰ αὐτὰ ποὺ τοὺς ἄφησες καὶ θὰ δοξάζουν τὸν Κύριο. Δὲν ἔχει σημασία τὸ τί ἔκανες, φτάνει νὰ τὸ ἔκανες στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ ἀγάπη στὸν ἄνθρωπο...».

«Ἡ πιὸ σπουδαία, ἡ πιὸ μεγάλη, ἡ πιὸ θεάρεστη ἀρετὴ εἶναι ἡ ἀγάπη. Ν᾿ ἀγαπᾷς τοὺς ἀδελφούς σου, ποὺ εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, νὰ τοὺς βοηθᾷς στὴν ἀνάγκη τους, νὰ τοὺς συμπαραστέκεσαι στὸν πόνο τους, νὰ προσεύχεσαι γιὰ τὴ σωτηρία τους...».

«Κάθε ἄνθρωπος ποὺ σὲ πλησιάζει μὲ ἀγαθὴ προαίρεση καὶ ἐμπιστοσύνη, καθὼς εἶναι εἰκόνα ζωντανή του Θεοῦ, σοὺ μεταδίδει φῶς καὶ χαρά. Μπορεῖ νὰ σοῦ φορτώνει τὰ βάσανα καὶ τοὺς καημούς του, ἀλλὰ ἐσὺ διακρίνεις πίσω ἀπ᾿ ὅλα τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Ἂν μάλιστα τὸν βοηθήσεις, μὲ τὴ χάρη τοῦ Πανάγαθου, νὰ ξεπεράσει τὰ ὅποια προβλήματά του, τότε ἡ εὐφροσύνη σου εἶναι ἀπερίγραπτη. Ἀνάμεσα στὰ πνευματικά μου παιδιὰ ὑπάρχουν μερικοί, ποὺ κυριολεκτικὰ μὲ

Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Ὁ πόλεμος τοῦ Σατανᾶ καί ὁ ἀγώνας τοῦ πιστοῦ »



ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ – Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ

Μετάφραση ἀπό τη ρωσική γλῶσσα:
Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτόπουλος

Διδαχές τοῦ στάρετς Σάββα

α) Ἀποσπάσματα πού ἐλήφθησαν ἀπό τά κηρύγματά του (118-119)
Ὁ πόλεμος τοῦ Σατανᾶ καί ὁ ἀγώνας τοῦ πιστοῦ

Ὁ Σατανάς ἔχει πλῆθος ὑποταγμένων σ’ αὐτόν πνευμάτων, τά ὁποῖα στέλνει νά μᾶς πειράξουν καί τά ὀποῖα μᾶς παραφυλάσσουν ἐπίμονα.  Μᾶς πειράζουν ἰδιαίτερα τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, ἐπειδή πάνω ἀπ’ ὅλα μισοῦν τήν προσευχή.  Βάζουν στά μάτια τοῦ ἀνθρώ-που ἕνα «δάχτυλο» καί τόν παίρνει ὁ ὕπνος.  Καί τότε εἰσχωρώντας στήν ψυχή βάζουν διάφορους λογισμούς καί ὁ ἄνθρωπος χάνει τήν εἰρηνική κατάσταση τοῦ νοῦ του. Ἐάν κατά τήν διάρκεια τῆς λει-του¬ργίας ἤ τῆς κατ’ ἰδίαν προσευχῆς δέν καταφέρει τό κακό πνεῦμα νά πειράξει τήν ψυχή, τό κάνει σ’ ἄλλη στιγμή.
Θέλετε νά μοιραστεῖτε τίς θλίψεις σας μέ κάποιον καί ἀπρόσε¬κτα κατά τή διάρκεια τῆς συζητήσεως κρίνετε κάποιον.  Τότε φανε¬ρώ¬νεται ὁ εὐέξαπτος χαρακτήρας, ἡ κακία, ἡ μελαγχολία. Ὁ ἄνθρω¬πος ἀρχίζει νά ἔχει διάθεση νά καυγαδίζει μέ ὅλους, ὅλα τοῦ φαίνο¬νται ὅτι δέν γίνονται καλά. Ὁ Σατανᾶς ἐκδικεῖται γιά τό καλό, τό ὁποῖο ἀπέκτησε ὁ ἄνθρωπος.  Μᾶς τριγυρίζει καί βρυχᾶται μέ  τήν ἀκριβῆ ἔννοια τῆς λέξεως.
Αὐτό τό βρυχηθμό του τόν ἄκουσαν ὄχι μιά φορά οἱ ἅγιοι πατέρες: ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας,  ὁ Μακάριος ὁ Μέγας, ὁ Σέργιος τοῦ Ραντονέζ, ὁ Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ καί ἄλλοι.  Γράφει καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος στή πρώτη Ἐπιστολή του: «Ὁ Διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄ Πετρ. 5,8).
Γι’ αὐτό πρέπει πάντοτε νά εἴμαστε σέ ἐπιφυλακή.  Καί μετά τήν εἰρήνη τῆς ψυχῆς πού δίνει ἡ θεία χάρις, πρέπει πάντοτε νά περιμένουμε πειρασμούς καί θλίψεις.  Δέν πρέπει νά χάνουμε τό θάρρος μας,

Κεφάλαιον Η΄ - Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας. Επιστολή 6η-8η



ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄
 
Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας
 
6η.Επιστολή


 Εύχομαι, παιδί μου, να αγωνίζεσαι, μη λησμονής τον σκοπόν της σωτηρίας. Ο διάβολος ωρύεται τίνα καταπίη, μη νυστάζης, τον καιρόν δεν τον έχομεν εις το χέρι μας, η ζωή μας κρέμαται εις μίαν κλωστήν, βίαζε τον εαυτόν σου, σήκωσε το ανάστημά σου, δείξε ότι του Χριστού είσαι δούλος και όχι του διαβόλου. Δεν ηξεύρεις ότι η αμέλεια θα φέρη χίλιους δύο λογισμούς προς αιχμαλωσίαν σου; Προσεύχου μετά πόνου και δακρύων. Θάρσει, ο Χριστός δεν θα σε αφήση. Βιάσου ολίγον και θα φύγη ο διάβολος. Η χάρις είναι έτοιμη να σε βοηθήση, περιμένει την ιδικήν σου προαίρεσιν και βίαν. Η αμέλεια, παιδί μου, γεννά την απιστίαν, την ακηδίαν και αύτη φέρει ένα εσμόν από κακούς και φθαρτικούς λογισμούς προς ρυπαρότητα οδηγούσα το θύμα της. Ανάστα, πάρε το όπλον, την ευχούλα, και φώναζε την δόξαν του Θεού μας. Κατατρόπωσε τον αντίδικον διάβολον, που ζητεί να σε καταφάγη. Βίαζε τον εαυτόν σου. Προσεύχομαι και κλαίω ιδιαιτέρως δια σε, να σε ενισχύση η Παναγία μας εις τον αγώνα σου.

7η.Επιστολή

Ο Θεός της ειρήνης, παιδί μου, να σου χαρίση την θείαν ειρήνην, την πάντα νουν υπερέχουσαν, και την αγάπην Του. Η αγάπη του Θεού να είναι η επιδίωξις της ζωής σου. Να φοβήσαι την αμέλειαν, ωσάν τον μεγαλύτερον εχθρόν. Η αμέλεια φέρει όλα τα κακά. Εν τη αμελεία των καθηκόντων γίνεται

Άμπελος και οι καρποί. Του μακαριστού Επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου


ΑΜΠΕΛΟΣ ΚΑΙ ΚΑΡΠΟΙ
Του μακαριστού Επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Κακούς κακώς απολέσει αυτούς» (Ματθ. 21,41)


ΑΣ ΒΓΟΥΜΕ, αγαπητοί μου, έξω από τις μεγαλουπόλεις, στην ύπαιθρο, όχι απλώς για ν' αναπνεύσουμε καθαρό αέρα, αλλά για να πάρουμε διδάγματα. Ας επισκεφθούμε περιοχές πού καλλιεργούνται αμπέλια.

Διανύουμε την περίοδο του τρύγου. Όλοι σηκώνονται πρωί, πηγαίνουν στ' αμπέλια και τρυγούν με τραγούδια. Γεμίζουν κοφίνια, τα μεταφέρουν εκεί που γίνεται η σύνθλιψις, κ' έτσι βγαίνει ο γλυκός ποταμός, ξανθός σαν κεχριμπάρι ή κόκκινος σαν αίμα. Απ’ αυτόν θα πιούν οι άνθρωποι σε ημέρες χαράς, όπως λέει ο ψαλμωδός ««Και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου» (Ψαλμ. 103,15). Απ’ αυτόν θα πιούν οι ασθενείς για να δυναμώσουν, οι γέροντες για να τονώσουν τα μέλη τους. Από αυτόν θα πάρη και ο ιερεύς, για να το κάνη αίμα Χριστού. Από τον ποταμό όμως αυτόν πίνουν και οι αλκοολικοί, μεθούν και κάνουν εγκλήματα. Το ίδιο πράγμα, βλέπετε, άλλου γίνεται νάμα για θεία λειτουργία κι άλλου όργανο κακού. Φταίει το κρασί, το δημιούργημα;

Φταίει ο άνθρωπος, που κάνει κακή χρήσι των δωρεών του Θεού.

30 Αυγούστου Συναξαριστής

Μεθεόρτια ἀποτομῆς κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου, Αλεξάνδρου Πατριάρχου, Ιωάννου Πατριάρχου, Παύλος ο Νέος, Φαντίνου Θαυματουργού, των Αγίων Έξι Μαρτύρων, Σαρματά Οσίου, Βρυαίνης Οσίας, των Αγίων 16 Θηβαίων Μαρτύρων, Ευλαλίου Ιεράρχου, των Αγίων Φήλιξ, Φουρτουνάτου, Σεπτιμίνου και Ιανουαρίου, Φύλακος Οσίου, Αλεξάνδρου Ρώσου, Φιλωνίδη Ιερομάρτυρα.



Μεθεόρτια ἀποτομῆς κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου


Ἀπολυτίκιον μεθεόρτιον Προδρόμου. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς πάντων ὑπέρτερος, τῶν Προφητῶν ἀληθῶς, αὐτόπτης καὶ Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Προφῆτα γεγένησαι· ὅθεν καὶ παρ’ Ἡρώδου, ἐκτμηθείς σου τὴν Κάραν, ἔδραμες τοῖς ἐν Ἅδῃ, προκηρύξαι τὸ λύτρον· διὸ σὲ Ἰωάννη Βαπτιστά, πόθῳ γεραίρομεν.

Κοντάκιον μεθεόρτιον τοῦ Προδρόμου. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τῆς ἁγνοίας Πρόδρομε, τῷ οὐρανίῳ σου βίῳ, τὰς ἐνθέους χάριτας, ὡς ἔσοπτρον ἀπαστράπτων, ἤλεγξας, παρανομήσαντα βασιλέα· ἤνεγκας, τὸν διὰ ξίφους θάνατον χαίρων· διὰ τοῦτό σοι βοῶμεν· χαίροις Προφῆτα, καὶ Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ.

Μεγαλυνάριον μεθεόρτιον τοῦ Προδρόμου.
Κάραν ἐκτμηθείς σου ὦ Βαπτιστά, ἔδραμες ἐν Ἅδῃ, οἷα Πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ, τοῖς ἐκεῖ δεσμώταις, τὴν λύτρωσιν κηρύττων. Ἀλλὰ τοὺς σὲ τιμῶντας, φρούρει καὶ φύλαττε.

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.(Μέρος Γ΄). Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.


«Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν»
Μέρος Γ΄
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.
(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε εδώ ή εδώ)


6. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ. ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Μόνο ὅταν ἡ γέννηση τῶν παιδιῶν συνδυάζεται μέ τήν χριστιανική ἀνατροφή τους ἀπό τόν πατέρα καί τήν μητέρα, μπορεῖ νά ἔχει γιά αὐτούς σημασία ἀπό σωτηρολογική ἄποψη. Προσέξετε αὐτήν τήν φράση...
- Δηλαδή, σώζεται ἡ μητέρα, ἤ ὄχι, ὅταν γεννήσει  παιδιά; 
-Ὄχι.
-Πότε σώζεται;
-Ὅταν τά παιδιά της τά ἀναγεννήσει πνευματικά. Ὅταν τά βάλει στό δρόμο τοῦ Θεοῦ, τά μάθει νά ἐξομολογοῦνται, νά κοινωνοῦν , νά προσεύχονται, νά κάνουν ἀγώνα γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὅταν τά ἐμπνεύσει ὥστε νά βάλουν σάν κύριο σκοπό τῆς ζωῆς τους τό νά ἐκπληρώνουν πάντα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό «ἀγαθό καί εὐάρεστο καί τέλειο».  Τότε… ὅταν σώζονται τά παιδιά, σώζεται καί ἡ μητέρα.
 Ἡ σωστή ἀνατροφή τῶν παιδιῶν ἔχει σωτηριολογική σημασία γιά τήν μητέρα. Τό νά γεννήσει παιδιά δέν εἶναι ἀρκετό. Μπορεῖ νά γεννήσει ἀκόμη καί πολλά παιδιά... δέν τήν σώζει αὐτό.
Ἐμεῖς τίς θαυμάζουμε τίς πολύτεκνες οἰκογένειες, καί ὄντως εἶναι ἀξιοθαύμαστοι οἱ ἄνθρωποι, γιατί

Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Ὁ Ἅδης τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς »


ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ – Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ

Μετάφραση ἀπό τη ρωσική γλῶσσα:
Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτόπουλος

Διδαχές τοῦ στάρετς Σάββα

α) Ἀποσπάσματα πού ἐλήφθησαν ἀπό τά κηρύγματά του (117-118)

Ὁ Ἅδης τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς


Ὁ Διάβολος κατοικεῖ στόν ἄνθρωπο μόνο μέχρι τό βάπτισμα, ἀλλά μετά τό  βάπτισμα ἐπιστρέφει σ’ αὐτόν, μόνο ὅταν ὁ ἄνθρω¬πος πέσει σέ ἁμαρτίες.  Τί Ἅδης στ’ ἀλήθεια ὑπάρχει μέσα στήν καρδιά, ὅταν ὁ Διάβολος κατοικήσει στήν ψυχή!  Θυμός, κακία, προσβολή μελαγχολία τόσο πολύ βασανίζουν τήν ψυχή, ὥστε ὁ ἄνθρωπος δέ βρίσκει τόπο νά σταθεῖ: Δέν τρώει, δέν πίνει, χάνεται ὁ ὕπνος του.  Στήν καρδιά ἐγκαταθίσταται ἐπίσης ἡ σαρκική ἐπιθυμία.  Στόν καιρό μας αὐτό τό πάθος ξεχύθηκε σάν ἕνα πελώριο κῦμα μέσα στή ζωή τῶν ἀνθρώπων.  Σέ κάποιους μέχρι τά γεράματα δέ σβύνουν αὐτά τά πάθη.  Γιά τόν ἱερέα ἡ πιό βαρειά ἁμαρτία εἶναι ἡ σαρκική.  Οἱ τύψεις τῆς συνειδήσεως τόν τυραννοῦν φοβερά, ὅταν αὐτός λειτουργεῖ ὄντας ἀκάθαρτος.  Σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις ὁ Θεός τόν ἀπομακρύνει ἀπό τήν τέλεση τῶν μυστηρίων καί ἀντι γι’ αὐτόν λειτουργοῦν Ἄγγελοι. Ὅταν ὅμως ἡ Χάρις ἀγγίξει τήν ψυχή, τότε κανένα σαρκικό αἴσθημα δέν μπορεῖ νά τήν ἀγγίξει.
Οἱ ἀμπαθεῖς ἄνθρωποι δέ βρίσκουν πουθενά ἡσυχία καί, ἀνα-ζη¬τώντας τή σωτηρία, θέλουν νά τρέξουν μακριά στήν ἔρημο, στό μοναστήρι. Ἀλλά ἡ ἀνθρώπινη καρδιά εἶναι μόνη της καί τά βάσανά της εἶναι κρυμμένα μέσα της. Ὅπου καί ἄν φύγει ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ἠ καρδιά του θά ἐξάπτεται τό ἴδιο, δέ θά βρίσκει ἡσυχία.  Γιά νά μπορέσει νά ἀφανίσει αὐτόν τόν Ἅδή τῆς ψυχῆς πρέπει πρίν ἀπ΄ ὅλα νά προσεύχεται καί νά ἀναγνωρίσει τήν ἐνοχή του.  Διά τῆς προσευχῆς ἀποκαλύπτεται ὁ ἅδης, ἡ φυλακή τῆς ψυχῆς μας.  Μετά πρέπει νά ἀποκαλύψουμε στόν πνευματικό τά πάντα ὅλους τούς

Κεφάλαιον Η΄ - Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας. Επιστολή 4η-5η




ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄
 
Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας

4η.Επιστολή

Τους εφιάλτας του ύπνου και τας ταραχάς, λογίζου ότι είναι φουρτούνα του φθόνου του διαβόλου, θέλοντας να σε φοβίση εις την αρχήν του πνευματικού δρόμου, ίνα είπης ότι, εάν εις την αρχήν του δρόμου συναντώ τοιούτους πειρασμούς υπέρ δύναμιν, μέχρι τέλους ποίος ημπορεί να ανθέξη; Και έτσι λοιπόν ο σατανάς εμπείρως και με επιστήμην εργάζεται την κακήν του τέχνην, έχοντας αρκετόν απολογισμόν κολασμένων ψυχών με αυτόν τον τρόπον. Αλλά ημείς γνωρίζομεν τας παγίδας αυτού εκ πείρας. Κατ’ αρχάς έχει δυσκολίαν ο δρόμος, μετά ανάπαυσιν, χαράν, αγαθήν πληροφορίαν εις την μεγάλην ελπίδα της σωτηρίας μας. «Του βίου την θάλασσαν υψουμένην καθορών, των πειρασμών τω κλύδωνι» κ.λ.π.
Τρικυμία και ευδία, πόλεμος και ειρήνη, υγεία και ασθένεια, κέρδος και ζημία, ούτω χαρακτηρίζεται ο δρόμος της ζωής εκάστης ψυχής. Κατάπαυσις του τοιούτου δρόμου ο θάνατος. Λοιπόν, ψυχή ευλογημένη, μη δειλιάσης εις τον δρόμον της σωτηρίας σου. Μαζί θα βαδίσωμεν τον δρόμον βοηθούμενοι ο ένας από τον άλλον. Η χάρις του Θεού η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα, αύτη έσται μεθ’ ημών, περισφίγγουσα τους χαλαρούς μας λογισμούς και προς υπομονήν αλείφουσα ημάς, έως ότου έλθη το κέλευσμα του Παντοκράτορος, ίνα το μεν σώμα αφήσωμεν εδώ, η δε ψυχή ανέλθη εις ουρανούς.




5η.Επιστολή

Μου γράφεις εις την πρώτην σου επιστολήν ότι ο Δαυϊδ γράφει: «Ου δώσω σάλον τω δικαίω» (Ψαλμ. 54,22). Εδώ εννοεί την τρικυμίαν εκείνην, η οποία δεν θα επιφέρη εις τον δίκαιον την οικτράν έκβασιν, αλλά θα είναι δοκιμασία εξ αγάπης προς αγαθήν έκβασιν και τέλος αγαθόν. Διότι δια του αγαθού

Ο εκ των έσω πόλεμος το τρίτο μέτωπο της απολογητικής της Εκκλησίας π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου


ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗΣ 
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 
Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΔΙΑΒΡΩΣΕΩΣ

τον π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ (+)

Στιγμιότυπο από τη Ζ' Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη (Αλίαρτος 1995)

 
    Υπάρχει μια αντίληψη μεταξύ θεολόγων, πως η προσέγγιση των αιρέσεων και της παραθρησκείας πρέπει να γίνει με θρησκειολογικό μάτι και με την προοπτική ενός ερευνητού.
Πρέπει να παρουσιάζονται τα πράγματα «αντικειμενικά», δηλαδή χωρίς ο «ερευνητής» να παίρνει θέση. Με άλλα λόγια, χωρίς να «πατάει» πουθενά και χωρίς να «μετράει» τίποτα, Αφού δεν υπάρχει καθόλου «μέτρο».
Το να παίρνει κανείς θέση, το να κρίνει και να συγκρίνει, αυτό πλέον είναι αντιπαράθεση, που σημαίνει αυτόματα «ιδεολογικοποίηση» της χριστιανικής πίστης, δηλαδή θανάσιμο αμάρτημα!

Και αν μεν οι θεολόγοι αυτοί θεολογούν για τον εαυτό τους, εκλαμβάνοντες τη θεολογία ως τον περί Θεού ανθρώπινο λόγο, και ταυτίζοντάς την με τη θρησκειολογία, δική τους υπόθεση.
Αν όμως έχουν ταχθεί να εκπαιδεύσουν τους δασκά­λους των δικών μας παιδιών και τους κατηχητές τους δικούς μας, αν εκείνοι καλούνται να γράψουν τα διδακτικά βιβλία του μαθήματος των θρησκευτικών, ή αν εκείνοι προσδιορίζουν το δικό μας ποιμαντικό πρόγραμμα και τις προ-τεραιότητές του, τότε το πράγμα αλλάζει.

Το «κεράκι» πριν από το Ευαγγέλιο. Μνήμη αποτομής της κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου


Του κ. Αχιλλέα Πιτσίλκα, διδάκτορα Θεολογίας

Στις 29 Αυγούστου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου, που χαρακτηρίστηκε στην Καινή Διαθήκη ως «λύχνος καιόμενος και φαίνων» (Ιω. 6,18), και ως Πρόδρομος του Κυρίου και ως «μείζων εν γεννητοίς γυναικών» (Ματ. 11, 11). Για να γίνουν δε πιο κατανοητά τα όσα αναφέρονται στη μνήμη αυτή, θα κάνουμε λόγο πρώτα για τα όσα αναφέρονται στο γεγονός της φυλάκισης, κατόπιν για τη γιορτή των Γενεθλίων του Ηρώδη και τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη και τελικά για τα όσα ακολούθησαν το μαρτυρικό θάνατο του Αγίου, που δίκαια χαρακτηρίστηκε ως «Πρώτος πριν από τον Ένα». Ένα μονάχα θα έλεγα ακόμη προλογικό, ότι δηλαδή

«Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων, σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε.
Ανεδείχθης γαρ όντως των Προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθρον βαπτίσας κατηξιώθης τον κηρυττόμενον, ότι της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευαγγελίσω και τοις εν Άδη, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος».

α) Ο έλεγχος του Ηρώδη από τον Άγιο και η φυλάκιση του Ιωάννη

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της Καινής Διαθήκης, ο Ηρώδης Αντύπας, που ήταν τετράρχης της Γαλιλαίας, είχε έλθει σε αθέμιτες σχέσεις με την Ηρωδιάδα, που ήταν γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου, του τετράρχου της Ιτουραίας και Τραχωνίτιδος, διώχνοντας άδικα από κοντά του τη νόμιμη

29 Αυγούστου Συναξαριστής

Αποτομή Κεφαλής Ιωάννου Προδρόμου, Θεοδώρας Οσίας, Αρκαδίου Θαυματουργού, Βασιλείου Μακεδώνα Αυτοκράτορα, Sebbi.



Ἀποτομὴ Κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου

«Οὐκ ἐξεστὶ σοι ἔχειν, τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου». Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχεις τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἀκόμα. Λόγια τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ποὺ ἀποτελοῦσαν μαχαιριὲς στὶς διεφθαρμένες συνειδήσεις τοῦ βασιλιὰ Ἡρώδη Ἀντίπα καὶ τῆς παράνομης συζύγου του Ἡρωδιάδος, ποὺ ἦταν, γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου.
Ὁ Ἡρώδης, μὴ ἀνεχόμενος τοὺς ἐλέγχους τοῦ Προδρόμου, τὸν φυλάκισε. Σὲ κάποια γιορτὴ ὅμως τῶν γενεθλίων του, ὁ Ἡρώδης ὑποσχέθηκε μὲ ὅρκο νὰ δώσει στὴν κόρη τῆς Ἡρωδιάδος ὅτι ζητήσει, διότι τοῦ ἄρεσε πολὺ ὁ χορός της. Τότε ἡ αἱμοβόρος Ἡρωδιὰς εἶπε στὴν κόρη της νὰ ζητήσει στὸ πιάτο τὸ κεφάλι τοῦ Ἰωάννη. Πράγμα ποὺ τελικὰ ἔγινε.
Ἔτσι, ὁ ἔνδοξος Πρόδρομος τοῦ Σωτῆρος θὰ παραμένει στοὺς αἰῶνες ὑπόδειγμα σὲ ὅλους ὅσους θέλουν νὰ ὑπηρετοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ἀγωνίζονται κατὰ τῆς διαφθορᾶς, ἀνεξάρτητα ἀπὸ κινδύνους καὶ θυσίες.
Καὶ νὰ τί λένε οἱ 24 πρεσβύτεροι τῆς Ἀποκάλυψης στὸν Θεὸ γιὰ τοὺς διεφθαρμένους: «ἦλθεν... ὁ καιρὸς τῶν ἐθνῶν κριθῆναι... καὶ διαφθεῖραι τοὺς διαφθείροντας τὴν γῆν’. Ἦλθε, δηλαδή, ὁ καιρὸς τῆς ἀνάστασης τῶν νεκρῶν γιὰ νὰ κριθεῖ ὁ κόσμος καὶ νὰ καταστρέψεις (Θεέ μου) ἐκείνους, ποὺ μὲ τὴ διεφθαρμένη ζωὴ τους διαφθείρουν καὶ καταστρέφουν τὴν γῆ.


Ἀπολυτίκιο. Ἦχος β’.
Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον.

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Ο πορισμός των θλίψεων (Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος)


Για Την Υπομονή
και πόσο είναι το κέρδος από τις θλίψεις
Ιωάννου Χρυσοστόμου (P.G. 51, 165)

Κείμενα, Ερμηνευτική Απόδοση, Αδελφότης Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέα
Ομιλία στο Αποστολικό ρητό:
«Τοις αγαπώσι τον Θεόν, πάντα συνεργεί εις αγαθόν»

1. Ο Απόστολος λέει: "Γνωρίζουμε ότι σ' εκείνους που αγαπούν τον Θεό, όλα συνερ­γούν για το καλό τους" (Ρωμ. 8, 28). Τί άραγε να θέλει να πει μ' αυτό ο Απόστολος; Γιατί η μακαρία αυτή ψυχή δεν λέει ποτέ κάτι χωρίς λόγο, μόνο και μόνο για να στολίσει την ομιλία, αλλά προσφέρει πάντα τα λόγια του, ως κα­τάλληλα πνευματικά φάρμακα, που γιατρεύ­ουν τα διάφορα πάθη.
Τί να σημαίνουν όμως, αυτά τα λόγια του Αποστόλου;
Ξέρουμε ότι τότε είχαν πέσει στους νεο­φώτιστους της Εκκλησίας πολλοί πειρασμοί. Βάσανα έζωναν από παντού όσους προσέρχονταν στην πίστη του Χριστού. Ο Εχθρός εύ­ρισκε διαρκώς καινούργια τεχνάσματα και συνεχείς επιβουλές, ιδιαίτερα μάλιστα, ενά­ντια στους ανθρώπους που διακονούσαν το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Ετσι, άλλοι ρίχνο­νταν στις φυλακές, άλλους τους εξόριζαν και άλλους τους οδηγούσαν σε χίλια μύρια άλλα βασανιστήρια.
Γι' αυτό ο απόστολος Παύλος, κάνει τώ­ρα με το λόγο του, όπως ακριβώς θά 'κανε και ένας καλός στρατηγός, που βλέπει τον αντί­παλό του οργισμένο και έτοιμο να επιτεθεί. Ο στρατηγός, συνήθως πριν από τη μάχη, περιέρχεται το στρατόπεδο και συναντά τους στρατιώτες, τους οποίους ενισχύει με κάθε τρόπο. Τους ενθαρρύνει δηλαδή και τους προ­ετοιμάζει για τη μάχη, διεγείροντας την προ­θυμία
τους για τον αγώνα. Τους διδάσκει να μη φοβούνται τις εχθρικές επιδρομές, αλλά να αντιστέκονται με άκαμπτο φρόνημα και να αντικρούουν τις επιθέσεις χωρίς φόβο.

Κεφάλαιον Η΄ - Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας. Επιστολή 3η


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄
 
Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας

3η.Επιστολή


Προς αρχαρίαν Μοναχήν

Ευλογημένο μου παιδί, η παναγία μας να σε δυναμώση εις τον αγώνα της ψυχής σου μέχρι τέλους. Βλέπω την απογοήτευσιν της ψυχής σου, ομοιάζεις με τα «γιαννάκια» του πολέμου, δηλαδή με τους νεοσυλλέκτους φαντάρους, που τους πηγαίνουν εις το μέτωπον του πολέμου και μόλις ιδούν να πέφτουν σφαίρες, βόμβες κ.λ.π., αμέσως χάνουν το ηθικόν των και ζητούν να φύγουν οπίσω. Αλλά η εμπειρία των στρατηγών κανόνισε και τους σμίγουν με παλαιούς στρατιώτας ψημένους και αυτοί τους ενθαρρύνουν, έως ότου συνηθίσουν εις τον πόλεμον. Επαινώ την θέλησίν σου και την προαίρεσίν σου, να φθάσης εις την τελειότητα και εις την απάθειαν και προς αυτήν πρέπει να τείνουν όλαι σου αι προσπάθειαι, πλην δεν πρέπει να σου διαφεύγη, με ποίον έχεις να παλαίσης.
Η πάλη σου είναι με αρχάς, με εξουσίας, με δυνάμεις σκοτεινάς και παμπονήρους, με λίαν εμπειροπολέμους παρατάξεις. Επίσης με την σάρκα και με τον κόσμον των παθών, που ομοιάζουν με πληγάς, που πονούν τρομερά, και χρειάζεται τρόπος, χρόνος, υπομονή και επιμέλεια δια να θεραπευθούν. Το ότι απογοητεύεσαι, γνώριζε ότι τούτο είναι πόλεμος, είναι ένα κανονιοβόλισμα του εχθρού, είναι μία εκ των πληγών των παθών. Άρα θέλει υπομονήν, καρτερίαν, θάρρος. Μη σου σκοτεινιάζη τον ουρανόν των ελπίδων σου αυτό. Πίστευε ότι ο Θεός γνωρίζει όλας τας διαθέσεις εκάστου και ουδέποτε προαίρεσιν και βίαν αγαθήν παρέβλεψε και δεν αντήμειψεν ο Θεός είτε ενωρίς είτε αργά. Βλέπομεν
τους αγίους πατέρας, εις τα πρώτα τους χρόνια υπέφεραν ξηρασίας, απογοητεύσεις τρομεράς μαζί και με άλλους εξοντωτικούς πειρασμούς, αλλά εκράτησαν γερά την υπομονήν και την βίαν και κατόπιν

Τελική απάντηση του καθηγητού Δημ Τσελεγγίδη προς τον Μητρ. Μεσσηνίας Χρυσόστομο Σαββάτο.

Θεσσαλονίκη 19-8-2010
Προς
τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη
Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο
Μητροπολίτου Μελετίου 13 24100 ΚΑΛΑΜΑΤΑ


Πληροφορήθηκα από το Διαδίκτυο το περιεχόμενο της νέας επιστολής Σας (15-7-2010) προς εμέ, η οποία ως και την 19-8-2010 δεν έφτασε στην γραμματοθυρίδα του Πανεπιστημίου μας. Στην επιστολή Σας αυτή μου γνωστοποιείτε την πρόθεσή Σας, δηλώνοντας κατηγορηματικά: «ο μεταξύ μας διάλογος σταματά εδώ».
Καταρχήν, σέβομαι την πρόθεσή Σας να σταματήσετε το διάλογο με τον ομόλογό Σας -μέσω του οποίου (και κάποιων άλλων) η Πρόνοια του Θεού οικονόμησε την επιστημονική εξέλιξή Σας- και να τον συνεχίσετε ασμέ­νως με τους ετεροδόξους. Άλλωστε, εμφανίζεσθε να εμμένετε στην αρχική θέση Σας, ότι δηλαδή η Εκκλησία μετά το 1054 είναι πλέον διηρημένη.
Παρότι σέβομαι την επιθυμία Σας να σταματήσει εδώ ο διάλογός μας, δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε κάποιες από τις προβληματικές εκκλησιολογικές ερμηνείες Σας, ούτε μπορώ να αφήσω να αιωρούνται κάποια από τα άλλα θέματα που θίγετε.

Όσα γράφετε, Σεβασμιώτατε, για την Καθολικότητα της Εκκλησίας με βρίσκουν γενικότερα σύμφωνο, αλλά αφορούν άλλη ιδιότητα της Εκκλησίας, και δεν είναι εδώ το θέμα μας αυτό. Διευκρινιστικά να

Κοιμήθηκε ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης σήμερα Σάββατο 28-08-2010 στις 5.00 π.μ

Ας μη λυπούνται οι πιστοί, που ο Γέροντας έφυγε από κοντά μας, γιατί ο Χριστός ζει και οι άνθρωποι του Θεού δεν πεθαίνουν ποτέ.

Ο Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης από την θριαμβεύουσα Εκκλησία θα έχει μεγαλύτερη παρρησία στο Θεό και θα βρίσκεται πάντοτε κοντά στους αγωνιζομένους χριστιανούς και θα πρεσβεύει υπέρ αυτών και θα συναγωνίζεται μαζί τους.

Σε ένα κήρυγμά του έλεγε:
«Εγώ θα φύγω. Πού θα πάω; ‘Οπου και αν πάω, αν δώ ότι η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ κινδυνεύει θα κάνω επανάσταση θα χτυπήσω συναγερμό. Δεν θα αφήσω την Εκκλησία του Χριστού ούτε στους αθέους ούτε στους μασόνους ούτε στους οικουμενιστάς…».


Σεβαστέ μας πατέρα Αυγουστίνε, καλή αντάμωση στην αιωνιότητα.

πηγή: augoustinos-kantiotis.gr

28 Αυγούστου Συναξαριστής

Μωυσέως Αιθίοπα, Διομήδους και Λαυρεντίου, Δικαίου Βασιλιά Εζεκία, Άννας θυγατέρας του Φανουήλ, των Αγίων 33 Μαρτύρων από την Ηρακλεία, Δάμωνος Ιερομάρτυρα, Ειρήνης και Σοφίας Μαρτύρων.




Ὁ Ὅσιος Μωϋσῆς ὁ Αἰθίοπας

Ὁ Ὅσιος Μωυσῆς ἔζησε στὴν Αἴγυπτο καὶ στὴν ἀρχὴ ἦταν ληστής. Ἀλλὰ τὸ φῶς τῆς γνώσης καὶ τῆς μετανοίας δὲν ἄργησε νὰ φωτίσει τὸν δρόμο του. Ἡ μεγάλη ἐπιείκεια ποὺ ἔδειξε πρὸς αὐτὸν κάποιος χριστιανός, ἐνῶ αὐτὸς τὸν εἶχε βλάψει, ἐπέφερε στὸν Μωυσῆ ψυχικὴ ἀνακαίνιση.
Πίστεψε, ἔγινε χριστιανὸς καὶ κατόπιν μοναχός. Ἀγωνίστηκε σκληρὰ μέσα στὴν ἔρημο καὶ ἀπέκτησε μεγάλη πνευματικὴ σύνεση καὶ ἀρετή. Ἡ φήμη του ἔφερνε στὸ ἐρημητήριό του πολλοὺς χριστιανούς, ποὺ ἄκουγαν μὲ δέος τὴ διδασκαλία του κατὰ τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς κατάκρισης.
«Εἶμαι», ἔλεγε, «ὁ χειρότερος τῶν ἁμαρτωλῶν. Τὰ περασμένα μας ἁμαρτήματα πρέπει νὰ τὰ ἔχουμε πάντα μπροστά μας καὶ νὰ λυπούμαστε γι’ αὐτά. Αὐτὸ εἶναι ἡ καλύτερη μέθοδος γιὰ νὰ φυλάξουμε τὸν ἑαυτό μας, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀσφαλή. Ἂν νομίσουμε ὅτι εἴμαστε πνευματικὰ ὄρθιοι, τότε ἀκριβῶς εἶναι ὁ μεγάλος κίνδυνος μήπως πέσουμε. Γιὰ νὰ μὴ φοβόμαστε τὸν Θεό, ὀφείλουμε νὰ φοβόμαστε πολὺ τὸν ἑαυτό μας, δηλαδὴ τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη μας».
Μὲ τέτοια ἁγία ζωή, ὁ Μωϋσῆς ἔφθασε στὸ 75ο ἔτος τῆς ἡλικίας του. Ὥσπου ξαφνικά, εἰδωλολάτρες ληστὲς εἰσέβαλαν στὸ σπήλαιό του καὶ τὸν σκότωσαν μὲ μαχαίρια. (Σύμφωνα ὅμως μὲ τὴν Συναξαριακὴ πηγὴ τοῦ Ἅγιου Νικόδημου, ὁ Ἅγιος Μωϋσῆς ἀπεβίωσε εἰρηνικά).

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Οι φτωχοί της Εκκλησίας (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)


Η διατροφή των φτωχών, η προστασία των αδικουμένων, η επιμέλεια των ξενιτεμένων, η βοήθεια των δοκιμαζομένων, η πρόνοια των ορφανών, η συμμαχία των χηρών, …αυτά είναι τα κειμήλια της Εκκλησίας, αυτοί είναι οι θησαυροί που της πρέπουν, και παρέχουν και σε μας την ευχαρίστηση και σε σας την ωφέλεια, ή μάλλον και σε σας την ευχαρίστηση και την ωφέλεια. (1)


Αλλά τι λένε συνέχεια; «Έχει λεφτά η Εκκλησία». Και τι σε νοιάζει εσένα; Γιατί, αν δώσει κάποιος άλλος, δε θα σωθείς εσύ, ούτε αν παράσχει στους φτωχούς η Εκκλησία, θα εξαλείψεις εσύ τα δικά σου αμαρτήματα. Αν λοιπόν γι’ αυτό δεν τους δίνεις, επειδή η Εκκλησία οφείλει να δώσει σε αυτούς που έχουν ανάγκη, τότε μήπως επειδή προσεύχονται οι ιερείς, δε θα προσευχηθείς εσύ; Και επειδή νηστεύουν άλλοι, εσύ θα μεθάς συνέχεια; Δεν ξέρεις ότι ο Θεός δεν καθόρισε την ελεημοσύνη τόσο για τους φτωχούς, όσο για αυτούς που δίνουν; Αλλά υποπτεύεσαι τον ιερέα; Πολύ μεγάλη και αυτή η αμαρτία, αλλά δε θα σταθώ σε αυτό. Κάν’ τα μόνος σου όλα, και έτσι θα πάρεις διπλό μισθό. Γιατί κι εμείς μιλάμε για την ελεημοσύνη, όχι για να τα φέρεις σε μας, αλλά για να τους βοηθάς μόνος σου. Γιατί αν τα προσφέρεις σε μένα, ίσως σε καταλάβει και η ματαιοδοξία, και πάλι αν σκανδαλισθείς καμιά φορά, θα αρχίσεις τις πονηρές υποψίες. Αν όμως όλα τα κάνετε μόνοι σας, θα απαλλαγείτε και από τα σκάνδαλα και από τις άτοπες υποψίες, και μεγαλύτερος θα είναι ο μισθός σας. (2)

Ο Άγιος Φανούριος


ΠΡΟΛΟΓΟΣ

       Ο Άγιος Φανούριος είναι αναμφίβολα μια άγια, σημαντική νεανική μορφή, που ξεχωρίζει με τον δικό του τρόπο ανάμεσα στους άλλους Αγίους της χριστιανοσύνης, γιατί δεν τιμάται απλώς σε μια μόνον ημε­ρομηνία, αλλά η πίστη των χριστιανών κά­νει συχνά τη γνωστή φανουρόπιτα.
       Ο Άγιος Φανούριος, που έζησε στα Ρω­μαϊκά χρόνια, συγκρούσθηκε τότε θαρρετά με τον κόσμο της ειδωλολατρίας, γιατί το χριστιανικό πνεύμα του θεανθρώπου, δεν του επέτρεπε ν' αρνηθεί τις αναμφισβήτη­τα ενάρετες αρχές του. Έτσι τα 12 μαρτύ­ρια που υπόφερε ο Άγιος, αποτελούν για μας ένα δυνατό κίνητρο για αντοχή και προ­σκόλληση στις ηθικές αξίες του χριστιανι­σμού, για να βγούμε νικητές από ένα αδιά­κοπο αγώνα, ενάντια στην απιστία και αδικία της εποχής μας. Ο Άγιος μας δίδαξε με την πραγματική θυσία του, πως εμείς τώ­ρα δεν παλεύουμε βέβαια με στρατοκράτες Ρωμαίους και απαίσιους Αγαρηνούς, αλλά έχομε ν' αντιμετωπίσουμε τις πιο έντεχνα στημένες παγίδες του υλισμού και αθεϊσμού, που προσπαθούν μαζικά να σαρώσουν τις τάξεις των χριστιανών.
       Ο Άγιος Φανούριος ακόμα μας δίδαξε, πως το στεφάνι της ενάρετης ζωής δεν κερ­δίζεται εύκολα, αλλά μόνον με συνεχείς δο­κιμασίες, με θάρρος, υπομονή και αντοχή. Επομένως σαν αληθινοί αγωνιστές της πί­στεως ας μιμηθούμε την υποδειγματική και άμεμπτη ζωή του Αγίου, για να καταξιωθούμε κάποτε κι εμείς να τιμήσουμε το χρι­στιανικό όνομα που φέρουμε, όπως κι αυ­τός επάξια το τίμησε.

Ο Άγιος Φανούριος


1. Γενικά για τη ζωή του

       Για την καταγωγή και τη ζωή του Αγίου Φανουρίου δεν υπάρχει τίποτε συγκε­κριμένο, επειδή όλα

27 Αυγούστου Συναξαριστής

Ποιμήν Οσίου, Λιβερίου Ομολογητού, Οσίου Επισκόπου Καρδούης, Βάπτιση Αιθίοπα Ευνούχου, Ανθούσας της Νέας, Φανουρίου Νεοφανούς, Αρκαδίου Βασιλέα, Θεοκλήτου Οσίου.




Ὁ Ὅσιος Ποιμὴν

Μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα ἀδέλφια τοῦ ἔκαναν μικρὴ μοναχικὴ ἀδελφότητα σὲ μία μικρὴ σκήτη στὴν Αἴγυπτο. Ἡγούμενος αὐτῆς τῆς ἀδελφότητας ἦταν ὁ Ποιμήν, ποὺ εἶχε ὅλα τὰ προσόντα πραγματικοῦ ποιμένας ψυχῶν. Ἡ φήμη του εἶχε φθάσει σὲ μακρινὲς περιοχὲς καὶ πολὺς κόσμος ἐρχόταν νὰ τὸν δεῖ καὶ νὰ τὸν συμβουλευθεῖ. Αὐτός, ὅμως, δεχόταν μόνο τοὺς μικροὺς καὶ ταπεινούς. Ὅσοι ἔρχονταν ἀπὸ περιέργεια, δὲν τοὺς δεχόταν, ἔστω καὶ ἂν ἦταν ἄρχοντες.
Κάποτε ἕνας ἀπ' αὐτοὺς θύμωσε ποὺ δὲν τὸν δέχθηκε. Καὶ ἐπειδὴ ἦταν δικαστής, συνέλαβε τὸν μοναχογιὸ τῆς ἀδελφῆς του Ὁσίου, μὲ τὴν ἰδέα ὅτι τώρα θὰ ἐρχόταν ὁ ἴδιος ὁ Ποιμὴν σὲ αὐτόν. Ὁ Ὅσιος, ὅμως, ἔγραψε πρὸς αὐτόν: «Ἐξέτασον τὸν ἀνεψιόν μου κατὰ τοὺς νόμους. Εἶναι ἔνοχος; Τιμώρησέ τον. Ἐὰν ὅμως δὲν εἶναι, κᾶμε ὅπως θέλεις». Ὁ δικαστὴς θαύμασε τὰ γραφόμενα τοῦ Ὁσίου καὶ ἀμέσως ἀπέλυσε τὸν ἀνεψιό του.
Ὅλα αὐτά βέβαια, τὰ κατάφερνε ὁ Ποιμήν, διότι καλλιεργοῦσε τὸ θεμέλιο τῶν ἀρετῶν, τὴν ταπεινοφροσύνη. Συχνὰ μάλιστα ἔλεγε: «Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴν ταπείνωσιν, ὅσην ἀπὸ τὸν ἀέρα τὸν ὁποῖον εἰσπνέει. Ἡ ταπεινοφροσύνη τοῦ πνεύματος εἶναι ἡ ζωὴ τῆς ψυχῆς». Ὁ Ὅσιος Ποιμὴν πέθανε εἰρηνικά, προκύπτοντας σὲ ὅλες τὶς χριστιανικὲς ἀρετές.

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.(Μέρος Β΄). Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.


«Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν»
Μέρος Β΄
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.
(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε εδώ ή εδώ)


4. Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ Η «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ.


Ἀντίστοιχα καί τά παιδιά ἀγαποῦν τή μητέρα τους. Ἡ μητέρα κατά κανόνα ἀπολαμβάνει μεγάλη ἀγάπη ἀπ΄τά παιδιά της.  Τά παιδιά πλησιαζουν τήν μητέρα πολύ πιό εὔκολα ἀπό ὁποιοδήποτε ἄλλο πρόσωπο.
Γιά αὐτό ἡ μητέρα παίζει ἕνα κύριο ρόλο στήν  ἀγωγή. Ἀκόμα καί ὅταν ἡ μητέρα μαλώσει τά παιδιά, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἀκόμα καί ἄν τά ξυλοφορτώσει, κατόπιν τά παιδιά θά τρέξουνε πάλι στήν ἀγκαλιά της.
Τά παιδιά προτιμοῦνε τήν μητέρα περισσότερο  ἀπό ὅλα τά ἄλλα πρόσωπα, εἴτε μέσα, εἴτε ἔξω ἀπό τήν οἰκογένεια. Τίποτα δέν εἶναι ἀσφαλέστερο καί ἀναγκαιότερο, γιά τά παιδιά, λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ἀπό τήν μητρική ἀγκαλιά.  Ἐπομένως θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι ἡ ἀγαπητική σχέση τῆς μητέρας μέ τό παιδί, εἶναι τό καταλληλότερο πλαίσιο-περιβάλλον ἐντός τοῦ ὁποίου μπορεῖ νά γίνει ἡ ὀρθόδοξη ἀγωγή.
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κατ’ ἐξοχήν ἐπηρεάζονται ἀπό τίς μητέρες τους. Πίσω ἀπό τούς λεγόμενους μεγάλους, κρύβονται συνήθως μεγάλες μητέρες.  Μητέρες δηλαδή πού ἔκανα σωστή ὀρθόδοξη, «ἐν

Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Ἀνώτερο ἀπό τά φυσικά χαρίσματα τό χάρισμα τῆς προσευχῆς»

Στάρετς Σάββας  Ο Παρηγορητής»  - Διδαχές τοῦ στάρες Σάββα
Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του (σελ.141-142)
Μετάφραση ἀπό τήν ρωσική γλῶσσα  π.Ιωάννου Φωτοπούλου

«Ἀνώτερο ἀπό τά φυσικά χαρίσματα τό χάρισμα τῆς προσευχῆς»


Κάποτε ὁ στάρετς σέ κάποιους νεαρούς πού ἦσαν παρόντες σέ μιά παράκληση καί εἰρωνευόναν, μετά τήν ἀκολουθία τούς εἶπε:
-Νά, ἐμεῖς ἐδῶ προσευχηθήκαμε, ἀλλά δέν προσεύχονταν ὅλοι. Ἡ προσευχή εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ καί δέ δίδεται σέ ὅλους.  Γι’ αὐτό ὅποιος δέν ἔχει αὐτό τό δῶρο δέν μπορεῖ νά προσευχηθεῖ.
Ὁ μουσικός παίρνει τό βιολί του καί μέ αἴσθημα ἀφήνει νά βγοῦν διάφοροι ἦχοι. Ὅλοι τόν ἀκοῦνε καί θαυμάζουν: «Τί δῶρο!», λένε. Ἤ ὁ ζωγράφος ζωγράφησε ἕναν ὡραῖο πίνακα κι αὐτόν τόν θαυμάζουν γιά τό δῶρο, τό ταλέντο του.  Καί ἡ προσευχή, ἡ συνομιλία μέ τό Θεό εἶναι ἀνώτερη ἀπό τό χάρισμα τοῦ τραγουδιστῆ, τοῦ μουσικοῦ, τοῦ ζωγράφου.  Καί τό νά γελᾶς μέ τό χάρισμα τῆς προσευχῆς τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου εἶναι τρομερό καί ἀπρεπές.
Στά οὐράνια σκηνώματα, κι ἐκεῖ θά ψάλλονται προσευχές, ἀλλά ἐκεῖ θά ἀναπέμπονται ὄχι προσευχές μετάνοιας, ἀλλά ὕμνοι δοξολογίας.  Θά δοξάζουν τό Θεό: «Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός!», «Σέ ὑμνοῦμεν».  Δέ θά ψάλλουν ἐκεῖ: «Κύριε, ἐλέησον», «Παράσχου Κύριε», ἀλλά θά ψάλλουν: «Σοί Κύριε». Ἐμεῖς ἐδῶ σπανίως ψάλλουμε : «Σοί Κύριε», ἐπειδή, πρός τό παρόν, ζητοῦμε ὅλη τήν ὥρα στό Θεό νά μᾶς βοηθήσει.  Στόν οὐρανό, ὄμως, θά ὑπάρχει μόνο ἀγάπη καί ὑμνωδία. Ἐκεῖ εἶναι ἡ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία πού δοξάζει τόν Κύριο, ἐνῶ ἐδῶ στή γῆ, ἡ

Κεφάλαιον Η΄ - Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας. Επιστολή 1η-2η



ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄
 
Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας

1η.Επιστολή

  Ο δειλός στρατιώτης είναι άδοξος, απαρρησίαστος, κατησχυμμένος, ουδεμία αίτησίς του φθάνει εις τα ώτα του βασιλέως, ενώ του ανδρείου, μόνον το όνομά του να αναγγελθή, εν τω άμα επιτυγχάνεται η εκπλήρωσις των αιτημάτων του! Ω υψηλή παρρησία, που στολίζεις τον ανδρείον αγωνιστήν, ποίος δεν επιθυμεί ταύτην; Και όμως η αμέλεια, ιδίως εις την προσευχήν, την σκορπίζει εις τους τέσσαρας ανέμους και αφήνει τον άνθρωπον γυμνόν. Πόσον μάλλον ημείς πρέπει να δοξασθώμεν ως ανδρείοι, διότι αγγελικόν φέρομεν σχήμα και ενόρκως υπεσχέθημεν εις τον βασιλέα των βασιλευόντων, ζωήν ή θάνατον, όχι αμέλειαν και λιποταξίαν, αλλά δια του αγώνος και της βίας ας φέρωμεν την τελικήν κατατρόπωσιν εις τον εχθρόν του Θεού και της ψυχής μας.

2η.Επιστολή

Δια τον φόβον που σε καταλαμβάνει την νύκτα κ.λ.π. είναι εκ του πειρασμού, θα τον νικήσης με την πίστιν προς τον Θεόν. Δηλαδή να σκέπτεσαι ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών. «Εν τω Θεώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» ( Πρ. 17,28 ) και ότι χωρίς να επιτρέψη κάτι ο Θεός, δεν γίνεται. Και μέσα εις τον διάβολον και εις τα θηρία, αν ευρεθώμεν εκεί είναι ο Θεός! Και μήτε ο διάβολος, μήτε τα θηρία ημπορούν να μας βλάψουν, εάν δεν λάβουν εξουσίαν από τον Θεόν. Διατί λοιπόν να μας λείπη αύτη η σωτήριος αλήθεια του Θεού, η πίστις εις την πρόνοιάν Του και να φοβούμεθα ένθα ουκ έστι φόβος; Πως θα πάθω κακόν, αφού ο Θεός εξουσιάζει και τον διάβολον και τον κακόν άνθρωπον και όλα εκείνα που ημπορούν να με βλάψουν; Μα ο άγιος άγγελος, ο φύλαξ του ανθρώπου, που δεν τον αφήνει από την πρόνοιάν Του, πως

Αντί οι γέροι να γίνουν όπως τα παιδιά, κάνουν τα παιδιά γέρους! (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)


Γράφετε. πόσο αγαπάτε τα παιδιά εξαιτίας της υπέροχης ευγνωμοσύνης τους, η οποία έχει χαθεί στους μεγάλους ή έχει περιοριστεί αρκετά. Δίνετε παραδείγματα. Θα σας δώσω και εγώ ένα. Ο μητροπολίτης της Αγίας Πετρούπολης Ισίδωρος έλεγε συχνά πως όταν ήταν παιδί ήταν ξυπόλυτος. Κάποιος άνθρωπος ονόματι Πέτρος τον λυπήθηκε και του αγόρασε ένα ζευγάρι γαλότσες με λαστιχένιες σόλες για πέντε καπίκια. Αυτή η μικρή ευεργεσία χαράχθηκε τόσο βαθιά στη μνήμη του μικρού Ισίδωρου, ώστε μετά και κατά τη διάρκεια πενήντα χρόνων ως ιερέας και ως επίσκοπος συχνά στις λειτουργίες μνημόνευε τον ευεργέτη του Πέτρο.Παρακάτω γράφετε, ότι ακριβώς επειδή αγαπάτε τα παιδιά γι’ αυτό τα λυπάστε. Διότι ήρθαν δύσκολοι καιροί για την παιδική ψυχή, για τον παιδικό χαρακτήρα. Οι αντιθέσεις σαν κρύοι άνεμοι κτυπούν τα παιδιά στο σπίτι, στο σχολείο και τον δρόμο. Και δεν είναι ότι απλά φέρνουν μπροστά στα παιδιά δύο ποτήρια, αλλά δύο αντίθετες θεωρίες για τη ζωή, την εκπαίδευση, την οικογένεια, την πατρίδα, ακόμα δε περισσότερο μπερδεύουν τα παιδιά με αντίθετα παραδείγματα. Θα επιθυμούσατε κάποια ιδιαίτερη εκπαίδευση για τα παιδιά που θα τα προστάτευε από τη σύγχρονη ανευθυνότητα και σύγχυση.
Ο Χριστός είπε: «Αν δεν αλλάξετε κι αν δεν γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα μπείτε στη βασιλεία του Θεού» (Ματθ. 18,3). Ο Χριστός, λοιπόν, βλέπει μεγαλύτερη ανάγκη στην εκπαίδευση των ενηλίκων παρά των παιδιών. Δείχνει τη μέθοδο, πως πρέπει να εκπαιδευτούν οι ενήλικες. Πολύ απλά: Κοιτάζοντας τα παιδιά. Αλλά είπε πως πρέπει να εκπαιδεύσουμε και τα παιδιά: «Αφήστε τα παιδία και μην τα εμποδίζετε να έλθουν κοντά μου» (Ματθ. 19.14). Αφήστε τα παιδιά να πλησιάσουν το Χριστό και αφήστε τους ενήλικες να πλησιάσουν τα παιδιά. Επειδή ο Χριστός δεν διδάσκει μόνο αλλά δίνει

H Καινή Διαθήκη στο πρωτότυπο και σε νεοελληνική απόδοση υπό του θεολόγου και φιλολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου

Καινή Διαθήκη
(Το πρωτότυπο και σε νεοελληνική απόδοση)


Διαβάστε ... "Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον " ....Αρχείο μορφής PDF 959 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε ... "Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιον " ....   Αρχείο μορφής PDF 276 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε ... "Το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον " ....    Αρχείο μορφής PDF 1017 KB ..κλικ Εδώ
Διαβάστε ... "Το κατά Iωάννην Ευαγγέλιον " ....  Αρχείο μορφής PDF 759 KB ...  κλικ Εδώ
Διαβάστε ... "Πράξεις Αποστόλων" ....                  Αρχείο μορφής PDF 954 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε ... "Προς Ρωμαίους " ....                        Αρχείο μορφής PDF 646 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Προς Κορινθίους Α' " ....                  Αρχείο μορφής PDF 439 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε ... "Προς Κορινθίους Β' " ....                 Αρχείο μορφής PDF 308 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Προς Γαλάτας " ....                           Αρχείο μορφής PDF 199 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε ... "Προς Εφεσίους " ....                        Αρχείο μορφής PDF 190 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Προς Φιλιππησίους " ....                  Αρχείο μορφής PDF 152 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Προς Κολοσσαείς " ....                      Αρχείο μορφής PDF 151 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Προς Θεσσαλονικείς Α' " ....            Αρχείο μορφής PDF 141 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Προς Θεσσαλονικείς Β' " ....            Αρχείο μορφής PDF 97 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Προς Τιμόθεον A' " ....                     Αρχείο μορφής PDF 163 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Προς Τιμόθεον Β' " ....                     Αρχείο μορφής PDF 136 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Προς Τίτον" ....                                 Αρχείο μορφής PDF 101 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Προς Φιλήμονα' " ....                        Αρχείο μορφής PDF 80 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Προς Εβραίους " ....                          Αρχείο μορφής PDF 352 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Ιακώβου" ....                                      Αρχείο μορφής PDF 165 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Α' Πέτρου " ....                                  Αρχείο μορφής PDF 167 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Β' Πέτρου" ....                                   Αρχείο μορφής PDF 128 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "A' Ιωάννου " ....                                Αρχείο μορφής PDF 164 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Β' Ιωάννου , Γ' Ιωάννου , Ιούδα " .Αρχείο μορφής PDF 122 KB ... κλικ Εδώ
Διαβάστε... "Αποκάλυψις Ιωάννου " ....               Αρχείο μορφής PDF 503 KB ... κλικ Εδώ


Επειδή η Α΄ Πέτρου έχει πρόβλημα μπορείτε να την διαβάσετε στο πρωτότυπο και σε απόδοση ΕΔΩ

Θα το προμηθευτείτε από  το Βιβλιοπωλείον ΣΤΑΥΡΟΣ , Ζωοδόχου Πηγής 44
πηγή  Αγία Μαρίνα Ανθουπόλεως Περιστερίου

Η τιμή της Παναγίας στην Αγία Γραφή

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
 Αρχιμανδρίτου Κλεόπα Ηλίε
(Έκδ. Ιερής Μονής Συχαστρίας, 1990)

Γιατί τιμούμε την Μητέρα του Κυρίου.

Εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί τιμούμε την Παναγία Παρθένο Μαρία πιό πολύ απ’ όλους τους αγίους και αγγέλους του ουρανού, διότι αυτή καταξιώθηκε να γεννήσει τον Χριστό, τον Σωτήρα του κόσμου, διά της επισκιάσεως του Αγίου Πνεύματος. Η τιμή την οποία αποδίδουμε στην Μητέρα του Κυρίου είναι εξαιρετική, τιμιωτέρα ή ευλαβεστέρα, επειδή αυτή δεν είναι μια μόνο «φίλη Του», όμοια με τους άλλους αγίους, αλλά είναι υπέρ-αγία (Παναγία) απ’ όλους τους αγίους και τους αγγέλους.

Γι’ αυτό, τόσο οι άγγελοι όσο και οι άνθρωποι την προσκυνούν και την τιμούν με προσευχές, άσματα, ακολουθίες και εγκώμια. Τοιουτοτρόπως χαιρέτησε αυτήν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στον Ευαγγελισμό (Λουκ. 1,28-29) και η Αγία Ελισάβετ, η μητέρα του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού (Λουκ. 1, 40-43).

Η ίδια η Παναγία Παρθένος Μαρία προφητεύει διά του Αγίου Πνεύματος: «ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί, ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός…» ( Λουκ. 1, 48-49). Απ’ αυτά τα λόγια καταλαβαίνουμε, ότι η εξαιρετική τιμή της Μητέρας του Κυρίου είναι ηθελημένη και ορισθείσα από τον Ίδιον τον Θεό. Αυτή την εξαιρετική τιμή την οποία προσδίδει η Ορθόδοξος Εκκλησία στην Παρθένο Μαρία συγκροτεί τη λατρεία της Μητέρας του Κυρίου.

Στα πλαίσια της λατρείας της Υπεραγίας Θεοτόκου, αναφέρουμε κατά πρώτον τις μεγάλες Θεομητορικές εορτές οι οποίες είναι: Το Γενέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου, Τα Εισόδια, ο

Συνολικές προβολές σελίδας

Αρχειοθήκη ιστολογίου